Παναθηναϊκός: Το δεδομένο, ο προβληματισμός και οι ρόλοι που αναζητούνται

• Τα δεδομένα
• Ο προβληματισμός
• Η φιλοσοφία του Άταμαν
• Ο δικαιολογημένος Όσμαν και τα προβλήματα που πρέπει να καλυφθούν

Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι.

ΚΑΜΙΑ Euroleague δεν τελειώνει την 8η αγωνιστική.

ΚΑΜΙΑ ομάδα δεν πήρε το τρόπαιο από τον Οκτώβριο-Νοέμβριο.

ΚΑΜΙΑ ομάδα δεν βγάζει στο παρκέ τις πραγματικές της δυνατότητες τόσο νωρίς σε μια σεζόν. Και θα ήταν φύση αδύνατον να τις έβγαζε. Θα υπήρχε πρόβλημα.

ΚΑΜΙΑ ομάδα δεν πρέπει να κρίνεται πολύ αυστηρά τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Κριτική σαφέστατα θα γίνεται και πρέπει να γίνεται. Όμως είναι τελείως διαφορετικό πράγμα όταν υπάρχει ισοπέδωση. Αυτήν την άποψη είχα πάντα και αυτήν την άποψη θα έχω. Πάντα θα λέμε τα καλά, πάντα θα λέμε και τα άσχημα.

Τα δεδομένα

Δεδομένα ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε καλά στο Πριγκιπάτο. Καθόλου. Θύμισε σε μεγάλο βαθμό το παιχνίδι στην Μπολόνια. Σαν να ήξερε ότι θα χάσει. Πριν από το τζάμπολ. Εντελώς απροετοίμαστος. Αγωνιστικά και ψυχολογικά. Δεν ξέρω αν… φοβήθηκε το μάτι των «πρασίνων» με τα όσα είχε παρουσιάσει η Μονακό στο ΣΕΦ ένα 48ωρο πριν από το παιχνίδι στο Μόντε Κάρλο αλλά σίγουρα έδειχναν -τρόπον τινά- φοβισμένοι, άτολμοι, με σοβαρό έλλειμμα συγκέντρωσης.

Κυρίως -και πάλι- στην άμυνα όπου δέχθηκαν 50 πόντους στο ημίχρονο. Και είναι η 3η συνεχόμενη φορά σε ματς της Euroleague που συμβαίνει. Είχαν προηγηθεί οι 49 πόντοι της Μακάμπι και οι 48 πόντοι της Βίρτους. Τυχαίο; Όπως επίσης και οι 51 στο ματς της 2ης αγωνιστικής με την Μπαρτσελόνα.

Δηλαδή στα μισά παιχνίδια της διοργάνωσης έως σήμερα είχε παθητικό 49.5 πόντους στα πρώτα ημίχρονα (και 93 πόντους συνολικά μέσο όρο) μετρώντας ρεκόρ 1-3! Στα άλλα τέσσερα ματς όπου ο Παναθηναϊκός έκανε το 4/4 είχε παθητικό 39.5 πόντους στα πρώτα ημίχρονα και 82.2 πόντους συνολικά.

Θαρρώ ότι οι αριθμοί «είπαν» την αλήθεια για τις τρεις ήττες του Παναθηναϊκού. Λίγο-πολύ δεν σημαίνει τίποτα απολύτως το γεγονός ότι οι «πράσινοι» έχουν υποστεί τρεις ήττες καθώς ο μαραθώνιος της Euroleague είναι μεγάλος και αναμένονται πολλές ακόμα ανατροπές όπως επίσης και πολλά τρελλά (και αναπάντεχα ίσως) αποτελέσματα. Ειδικά σε έδρες και απέναντι σε ομάδες οι οποίες στο τέλος της ημέρας ίσως και να μην «πονέσουν» τόσο πολύ.

Ο προβληματισμός

Η συνολική παρουσία και η συνολική εικόνα της ομάδας είναι αυτή που προβληματίζει περισσότερο. Δεδομένα θα χάσει και άλλα παιχνίδια ο Παναθηναϊκός. Και ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός και η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα και η Μονακό και η Φενέρ και η Χάποελ και όλες οι ομάδες που έχουν υψηλούς στόχους στην Euroleague γλυκοκοιτάζοντας το Final Four και το τρόπαιο. Όπως δεδομένα δεν θα παίξουν καλά σε κάποια παιχνίδια.

Όμως στην παρούσα φάση ένας είναι ο προβληματισμός στον Παναθηναϊκό. ΔΕΝ παίζει καλά. ΔΕΝ παίζει καθόλου καλά. Ακόμα και τα παιχνίδια που έχει κερδίσει, δεν έχει θέλξει με την απόδοση του. Μοναδική εξαίρεση η αναμέτρηση με την Αναντολού Εφές στην Κωνσταντινούπολη, εκεί όπου πραγματικά οι «πράσινοι» ήταν χάρμα ιδέσθαι. Αλλά όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας. Και μέχρι στιγμής ο Παναθηναϊκός δεν παίζει καθόλου καλά. Και αυτό είναι ένα γεγονός το οποίο δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Τι θα αλλάξει, πώς θα αλλάξει και το κυριότερο, πότε θα αλλάξει, είναι κάτι που θα το δούμε.

Προς το παρόν πρέπει άπαντες να προβληματιστούν για την εικόνα της ομάδας και τι πρέπει να κάνουν ώστε να αλλάξει αυτή η εικόνα. Είμαι ο πρώτος που λέει και υποστηρίζει ότι υπάρχει το άλλοθι της μη προετοιμασίας. Σίγουρα είναι διαφορετικό να έχει κάνει μια ομάδα προετοιμασία μαζί με τον προπονητή της και να είναι πλήρης και τελείως διαφορετικό με 5-6 παίκτες από την κανονική ομάδα. Όπως άλλοθι είναι και ΠΡΕΠΕΙ να είναι και οι τραυματισμοί και οι απουσίες.

Η φιλοσοφία του Άταμαν

Όμως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος που λέει ότι η ομάδα βρίσκεται μαζί ήδη έναν μήνα, οπότε λίγο - πολύ θα έπρεπε να αποδίδει καλύτερα. Στοιχειωδώς καλύτερα από από την εικόνα που βλέπουμε τώρα. Και σε αυτό έχουν ευθύνες όλοι. Και ο προπονητής και οι παίκτες. Πάντως ο Άταμαν ήταν ξεκάθαρος πριν από μερικές ημέρες λέγοντας ότι η τακτική δεν είναι τόσο μέρος της φιλοσοφίας του όσο η ελευθερία που δίνει στους παίκτες να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους.

Στην τελική έτσι δεν πήρε την Euroleague με τον Παναθηναϊκό; Έτσι δεν την πήρε δύο φορές με την Έφες; Για ποιον λόγο να την αλλάξει; Για ποιον λόγο μπορεί να μην αρέσει τώρα; Η ευθύνη έχει να κάνει περισσότερο με την αγωνιστική και ψυχολογική προετοιμασία όπως επίσης και για την κατανομή των ρόλων. Εκεί ναι. Να το συζητήσουμε.

Ο πρώτος που πρέπει να μπαίνει στην κουβέντα είναι ο Τι Τζέι Σορτς. Όσο θα έχει ρόλο… Βιλντόζα και Λορέντζο Μπράουν άλλο τόσο δεν θα μπορεί να δείξει τις πραγματικές του δυνατότητες. Γιατί ούτε Βιλντόζα είναι, αλλά ούτε και Μπράουν. Μπορεί να του λείπει το ύψος αλλά έχει αποδείξει στην Euroleague ότι όχι μόνο μπορεί να σταθεί επάξια από τη θέση του πλέι μέικερ αλλά και ότι μπορεί να κάνει την διαφορά. Με την Παρί; Με την Παρί! Μπορεί ο Παναθηναϊκός να είναι δύο και τρία επίπεδα πιο πάνω και να έχει ως στόχο την κατάκτηση της Euroleague αλλά αν δεν βοηθηθεί από την ομάδα, δεν θα μπορέσει να την βοηθήσει κιόλας.

Στο Μονακό ναι μεν τον «σημάδευε» όλη την ώρα ο Μάικ Τζέιμς, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω έβαλε πολύ δύσκολα καλάθια με τον Σορτς προσωπικό αντίπαλο αλλά πώς να βρει ρυθμό όταν δύο λεπτά παίζει και 10 δεν παίζει; Και ο Σορτς είναι παίκτης ρυθμού. Ο Άταμαν πρέπει να το… βρει με τον Αμερικανό, ο οποίο επιμένω και λέω ότι μπορεί να κάνει την διαφορά εάν του δοθεί χώρος, χρόνος, μπάλες στα χέρια ώστε να αποκτήσει αυτοπεποίθηση.

Γιατί στο Μονακό το πρόβλημα του Παναθηναϊκού ήταν ΚΑΙ επιθετικό. Όχι μόνο αμυντικό. Κακά τα ψέματα αλλά δεν μπορεί να κερδίζει παιχνίδια από το overdribbling του Κέντρικ Ναν και τους δικούς του (και μάλιστα πετυχημένους στο Πριγκιπάτο) ηρωισμούς και τις δικές του προσωπικές ενέργειες. Κάποιες φορές η μπάλα θα κολλήσει, οι υπόλοιποι παίκτες δεν θα μπούν ποτέ στο πνεύμα και στην εξίσωση του αγώνα και θα επαναληφθούν βραδιές όπως αυτή στο Πριγκιπάτο.

Πρέπει όλοι να νιώθουν σημαντικοί και ικανοί, καθένας από το δικό του μετερίζι και μέσα από τις δικές του ευθύνες. Είδατε στο ματς με την Μακάμπι; Όσο είχε την μπάλα ο Σορτς πόσο όμορφα και σωστά λειτουργούσε όλη η επίθεση; Δεν λέω ότι μπορεί να γίνεται συνέχεια αλλά θεωρώ ότι είναι θέμα χρόνου να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να μπει σε μια σωστή πορεία συνδυάζοντας τις νίκες με τις καλές εμφανίσεις. Χρειάζεται χρόνος. Το ξέρω. Ελπίζω ωστόσο όχι πολύς.

Ο δικαιολογημένος Όσμαν και τα προβλήματα που πρέπει να καλυφθούν

Στο Μονακό δεν έκανε καλό ματς ούτε και ο Όσμαν. Αλίμονο εάν δεν δικαιούται να κάνει και εκείνος ένα άσχημο ματς. Ο Τούρκος φόργουορντ έχει «κουβαλήσει» την ομάδα από την αρχή της σεζόν, είναι ο πιο σταθερός παίκτης της ομάδας και είναι λογικό και επόμενο να μην βρεθεί σε μια άσχημη βραδιά. Συμβαίνουν αυτά.

Βάλτε επίσης στην εξίσωση ότι η Μονακό έπαιζε πλήρης και ο Παναθηναϊκός χωρίς πέντε παίκτες. Το ότι ο Καλαϊτζάκη ήταν στην 12άδα δεν σήμαινε ότι μπορούσε να παίξει. Γιατί, πιστεύει κανείς ότι δεν θα μπορούσε να βγάλει 2-3 άμυνες στον Οκόμπο ή στον Μάικ Τζέιμς; Ούτε ο Ρογκαβόπουλος μπόρεσε να παίξει. Ε, βάλτε και την έλλειψη των δύο πρώτων σέντερ με αυτήν του Σαμοντούροβ και θα πάρετε άλλη μια εξήγηση για το ομολογουμένως άσχημο πρόσωπο της ομάδας. Πόσο να αντέξει πια ο Γιούρτσεβεν; Και πώς να έβρισκε ρυθμό όταν είχε φορτωθεί από νωρίς με φάουλ. Είναι αυτό που λένε. Ήρθε και έδεσε.

Πάντως αν και ειχα αναφέρει πρόσφατα ότι ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να κάνει κάποια κίνηση προκειμένου να αποκτήσει βιαστικά έναν σέντερ χαμηλής ποιότητας και λόγω μόνο ποσότητας, ίσως να έχω αρχίσει να αλλάζω άποψη. Χρειάζεται ψηλός. Όχι... Πλάις, αλλά να μπορεί να δώσει 6-7 ποιοτικά λεπτά. Να είναι αθλητικός και όχι αργός. Εκεί υστερεί αυτήν την στιγμη το «τριφύλλι» μέχρι να επιστρέψει ο Χολμς και να μπει ο Λεσόρ σε φουλ ρυθμούς.

Είχα γράψει πριν από λίγες μέρες ότι στόχος του Παναθηναϊκού στην τετράδα των τεσσάρων εκτός έδρας αγώνων ήταν το 2/4. Τόσο για θέματα ψυχολογίας, όσο -και πολύ περισσότερο- από βαθμολογικής άποψης. Την Μονακό δεν την είχα υπολογίσει ως νίκη χωρίς να είχα δει καν τα όσα θα έκανε στο ΣΕΦ. Αν τα είχα δει τότε σίγουρα θα έβγαζα αυτό το παιχνίδι εκτός εξίσωσης νίκης. Κρατάει ωστόσο ο Παναθηναϊκός ότι μείωσε στους 8 πόντους ενώ είχε βρεθεί και στο -21. Που ξέρετε; Μπορεί να υπάρχει η ανάγκη να καλυφθεί αυτό το χάντικαπ στον β’ γύρο.

Πλέον έχει τρία ματς φωτιά σε Βελιγράδι, Παρίσι και Μαδρίτη. Συν το γεγονός ότι θα ξεκουραστεί αυτό το διήμερο και θα πάρει ανάσες λόγω του ότι έχει το «ρεπό» του από την Stoiximan GBL. Σίγουρα η ανάγκη βελτίωσης είναι μεγάλη. Και όσο το δυνατόν πιο άμεση…