Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός: Μπορούσαν να ήταν ήδη στο Final 4, να γυρίσουν Αθήνα με την πρόκριση!

• Παναθηναϊκός: Με σκληράδα στην άμυνα και Ναν, δεν χάνει!
• Ολυμπιακός: «Έβγαλε τα μάτια του στο Game 3», με Φουρνιέ θα είναι πιο δύσκολο για την Ρεάλ!

H ολοκλήρωση του Game 3 στα playoffs της πιο συναρπαστικής σεζόν της Euroleague, βρήκε την Φενερμπαχτσέ να γίνεται η πρώτη ομάδα που «σφραγίζει» το εισιτήριό της για το Άμπου Ντάμπι, αποδεικνύοντας ότι έχει τα λιγότερα σκαμπανεβάσματα, αλλά συνάμα είνα η πιο συμπαγής και δυσκολοκατάβλητη ομάδα της εφετινής χρονιάς και τις άλλες τρεις προημιτελικές σειρές να βρίσκονται στο 2-1. Με τις ομάδες που μπήκαν στην post season με πλεονέκτημα έδρας, να απέχουν μία νίκη από την πρόκριση.

Αν συμφωνήσουμε ότι η σειρά της Μονακό με την Μπαρτσελόνα (οι Μονεγάσκοι, τους οποίους προσωπικά θεωρώ φαβορί, προηγούνται με 2-1 στις νίκες), δείχνει περισσότερο ανοιχτή στο να πάει με 5ο ματς, πάμε να δούμε λίγο πιο αναλυτικά τις δύο σειρές με το ελληνικό ενδιαφέρον, καταθέτοντας ότι βάσει της συνολικής εικόνας των αγώνων τους, οι «αιώνιοι αντίπαλοι» θα μπορούσαν κάλλιστα να ετοιμάζουν ήδη βαλίτσες για ένα ακόμη Final 4!

Παναθηναϊκός: Με σκληράδα στην άμυνα και Ναν, δεν χάνει!

Στην Πόλη οι «πράσινοι» νίκησαν γιατί το πρόσωπο που παρουσίασαν, θύμισε σε πολύ μεγάλο βαθμό την ομάδα που πέρυσι τέτοια εποχή, έμπαινε στον μήνα που θα στεφόταν πρωταθλήτρια Ευρώπης για 7η φορά στην ιστορία της.

Αν εξαιρέσουμε το ξεκίνημα του αγώνα αλλά και τα πρώτα 6 λεπτά της 4ης περιόδου, το επίπεδο της έντασης και της επιθετικότητας που έβγαλε ο Παναθηναϊκός στην άμυνα, αλλά και οι αποστάσεις που κάλυψε (απέναντι σε μία επιθετικά, πολύ ποιοτική ομάδα), άγγιξαν το τέλειο.

Τα πρώτα εύστοχα μακρινά σουτ του Οσμάνι, που προέκυψαν από γρήγορη μετακίνηση της μπάλας και αργές περιστροφές της άμυνας του «τριφυλλιού», επέτρεψαν στην Εφές να απαντήσει με επιμέρους 10-2 στο αρχικό προβάδισμα των φιλοξενουμένων (το 3-7 στο 2’, έγινε 13-9 στο 5’).

Από την έναρξη της 2ης περιόδου κι εντεύθεν (23-20), όμως, η άμυνα των παικτών του Αταμάν ανέβασε υπερβολικά τους ρυθμούς, οι συνεργασίες ήταν άκρως αποτελεσματικές και η συμμετοχή όλων στα ριμπάουντ (μπροστά και πίσω), έδωσαν στον «επτάστερο» μία συντριπτική υπεροχή στην συλλογή των «σκουπιδιών» της 2ης περιόδου!

Κάπως έτσι, το +15 του Παναθηναϊκού (4-19) στα ριμπάουντ του δεύτερου δεκαλέπτου, μεταφράστηκε σε 16-23 επιμέρους σκορ, με τους Κυπελλούχους Ελλάδας να πηγαίνουν την διαφορά μέχρι το +7 (34-41 στο 18’) και να κλείνουν το ημίχρονο με διαφορά δύο κατοχών (39-45), χωρίς να έχουν πάρει ουσιαστικά πράγματα από τον Ναν (4π. με 2/4 σουτ) και τον Ερνανγκόμεθ (άποντος).

Το ότι ο Μήτογλου, όψως, είχε κάνει το step up της χρονιάς με 9 πόντους, 3 ριμπάουντ και 4/5 σουτ, ο Οσμάν ήταν επιδραστικός και ο Σλούκας είχε πάρει όλες τις σημαντικές αποφάσεις στην 2η περίοδο (σε σκορ και δημιουργία), οδηγώντας την ομάδα στην ολική επαναφορά, είχαν φορτώσει τους «πράσινους» με αυτοπεποίθηση ενόψει του 2ου μέρους.

Η λογική έλεγε ότι το ξύπνημα του Κέντρικ Ναν (για 100 λεπτά στην σειρά είχε αντιμετωπιστεί πολύ αποτελεσματικά κατά πρώτον από τον Ντοζίερ τζούνιορ και κατά δεύτερον από τον Μπράιαντ), θα ήταν θέμα χρόνου, όπως και συνέβη.

Ο πρώτος σκόρερ και MVP της κανονικής περιόδου μπήκε φουριόζος στην3η περίοδο και με τρία διαδοχικά καλάθι και μία ασίστ για το 2ο τρίποντο του “Mito”, «κουβάλησε» τον Παναθηναϊκό στο +10 και λίγο πριν το τέλος του 10λέπτου στο +13, καταφέρνοντας αλλεπάλληλα «χτυπήματα» στο ηθικό των γηπεδούχων.

Σε όλο αυτό το διάστημα, με τον Χουάντσο να μην δείχνει επηρεασμένος από το ότι δεν του είχε βγει το παιχνίδι επιθετικά (γι’ αυτό και έπαιξε μόλις 17 λεπτά), ο Τούρκος τεχνικός είχε δει με ικανοποίηση τον Γιούρτσεβεν (8 πόντους, 4 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα και 2 κοψίματα) να είναι θετικός και πίσω, αξιοποιώντας πολύ καλά τα χέρια του και τον Γκέιμπριελ να συνεισφέρει σημαντικά λεπτά αμυντικής ποιότητας.

Αυτό ήταν, το νερό έμοιαζε να έχει μπει στο αυλάκι, η «καλοκουρδισμένη» επιθετική λειτουργία της Έφες είχε «βραχυκυκλώσει» και το «τριφύλλι» βρισκόταν πιο κοντά σε μία ηχηρή νίκη, παρά σε ένα θρίλερ, όπως αυτό που εκτυλίχθηκε τελικά.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα, όμως και αυτό που θα πρέπει να κρατήσει ο Εργκίν Αταμάν, προετοιμάζοντας το αυριανό (20.30) Game 4, είναι ο χαρακτήρας που οι παίκτες του έβγαλαν στα δύσκολα. Εκεί που η ομάδα του Μπάνκι βρήκε ρυθμό και με 11 αναπάντητους πόντους πλησίασε σε 61-63 (στο 32ο λεπτό) και εν συνεχεία ισοφάρισε τρεις φορές (68-68, 70-70 και 72-72), βάζοντας τεράστια πίεση στον Παναθηναϊκό να βρει επιθετικές λύσεις.

Σε όλες εκείνες τις στιγμές, όμως, ο τρόπος που αντέδρασαν οι «πράσινοι» φανέρωσαν την πίστη που έχουν για ξανακάνουν κάτι μεγάλο και την άρνησή τους να χάσουν! Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;

Τα επιθετικά ριμπάουντ του Μήτογλου (18 πόντοι, 6 ριμπάουντ και 3 ασίστ με 4/5 τρίποντα σε 30’), του Σλούκα (10 πόντοι, 3 ριμπάουντ και 3 ασίστ σε 26’) και του Γκέϊμπριελ (με κρίσιμο καλάθι), τις 6/6 βολές από Ναν (4/4) και Σλούκα (2/2), την τάπα του Ερνανγκόμεθ, το τρίποντο... dagger του Ντίνου ή την οξυδέρκεια που είχε ο Αταμάν να τραβήξει στον πάγκο τον Χουάντσο και να περάσει τον αρχηγό για τις βολές του φάουλ (εκεί βοήθησε και ο Μπάνκι που επεσήμανε στους διαιτητές ότι ο Ισπανός έπρεπε να αντικατασταθεί, από την στιγμή που άνθρωπος των φιλοξενουμένων είχε μπει στον αγωνιστικό χώρο για να δει αν έχει χτυπήσει);

Με αυτά και με εκείνα, ο Παναθηναϊκός πραγματοποίησε στην Τουρκία την πιο πειστική εμφάνισή του στην σειρά και με το 81-77 του Game 3, βρίσκεται ένα βήμα μακριά από την επιστροφή του στο Final 4, ώστε να μπορέσει να υπερασπιστεί το «στέμμα» που κατέκτησε πέρυσι στο Βερολίνο.

Θεωρώ ότι αν οι «πράσινοι» ήταν πιο προσεκτικοί στο Game 2, ενδεχομένως τώρα να είχαν «σκουπίσει» την Εφές (προηγούνταν για 35 λεπτά), αλλά το ίδιο μπορούν να πουν κάλλιστα και οι Τούρκοι για το Game 1. Επομένως, εδώ που έχουμε φτάσει η νίκη στο Game 4, μοιάζει με μονόδρομο για να αποφευχθεί η ψυχοφθόρα διαδικασία του Game 5. Αν και ο «επτάστερος» έχει αποδείξει ότι ειδικά στο ΟΑΚΑ, δεν έχει να φοβηθεί αν κι εφόσον χρειαστεί πέμπτο παιχνίδι...

Ειδικότερα με ρεκόρ 13-2, όταν κρατάει τους αντιπάλους του κάτω από τους 80 πόντους και όταν είναι η πρώτη ομάδα που κράτησε την Έφες κάτω από τους 79 πόντους, στα τελευταία 16 παιχνίδια! Από τις 10 Γενάρη και μετά... Με τον Ναν της Πόλης (25 πόντοι, 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ & 2κλεψίματα με 77 βολές και 9/13 δίποντα) και αυτή την άμυνα, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για την ομάδα του Λούκα Μπάνκι...

Ολυμπιακός: «Έβγαλε τα μάτια του στο Game 3», με Φουρνιέ θα είναι πιο δύσκολο για την Ρεάλ!

Στην Μαδρίτη, με εξαίρεση την ανεπίτρεπτη εικόνα της άμυνάς του στην 1η περίοδο (στο 11ο λεπτό είχαν δεχθεί 30 πόντους, επιτρέπονταςστους γηπεδούχους να βρουν επιθετικό ρυθμό με το «καλησπέρα» με 11/17 σουτ) οι «ερυθρόλευκοι», διαχειρίστηκαν πολύ καλά την απουσία του δεύτερου επιθετικού τους «βιολιού» (Φουρνιέ) κι έχοντας αποτελεσματικές προσαρμογές (ειδικότερα με τα σχήματα των τριών κοντών), βελτίωσαν αισθητά την άμυνά τους και ταυτόχρονα κυκλοφόρησαν πολύ καλά την μπάλα στην επίθεση.

Μέσα σε λιγότερο από τρία λεπτά, ο Ολυμπιακός δεν δέχτηκε πόντο και βγάζοντας συνεχόμενες άμυνες, κατάφερε να χτυπάει σε όλα τα αδύναμα σημεία των γηπεδούχων. Όταν μία ομάδα παίζει με την πλάτη στον τοίχο και βλέπει το +9 (30-21) να γίνεται -1 (30-31), χωρίς καν να το καταλάβει και το +5 (36-31) να μετατρέπεται σε -8 (36-44), με σερί 0-13 μέσα σε 2,5 λεπτά, είναι λογικό να απέχει ελάχιστα από την χαριστική βολή για να καταρρεύσει.

Δυστυχώς, όμως, αυτό ακριβώς ήταν που έλλειψε από τους Πειραιώτες στο Game 3 της ισπανικής πρωτεύουσας! Αυτό «φονικό ένστικτο» που έπρεπε να χαρακτηρίσει την ομάδα, αμα τη επιστροφή της στο παρκέ από την ανάπαυλα, για να πάει την διαφορά σε διψήφιο νούμερο και να πλησιάσει σε μία «σκούπα», που αν ερχόταν θα ήταν η πλέον πανηγυρική και εμφατική!

Ποια ομάδα κερδίζει την Ρεάλ πέντε συνεχόμενες φορές μέσα σε 6 μήνες; Κι όμως αυτές ήταν και είναι οι δυνατότητες των «ερυθρόλευκων», που χωρίς τον Γάλλο πρώην NBAer αλλά και τον Ντόρσεϊ (αν ήταν διαθέσιμος και βρισκόταν στην 12άδα, έχει την άγνοια κινδύνου για να εκτελέσει χωρίς να νιώθει), είχαν και έχουν την ευκαιρία να κλειδώσουν την πρόκριση από την Ισπανία.

Τουλάχιστον αυτό έδειξαν στο 1ο μέρος, το οποίο τελείωσαν με 14 ασίστ και μόλις 4 λάθη, 7 επιθετικά ριμπάουντ, υψηλά ποσοστά (53,1% εντός πεδιάς) και άμυνα για Όσκαρ στο δεύτερο δεκάλεπτο (οι γηπεδούχοι είχαν μόλις 10 πόντους με 5/17 σουτ και 6 λάθη)!

Απλά στο Game 3 δεν το πίστεψαν όσο θα έπρεπε και στο 2ο μέρος, όταν ο εκπληκτικός Γουίλιαμς-Γκος του πρώτου 20λέπτου (είχε 15 πόντους με 4/6 σουτ) κουράστηκε, δεν είχαν δεύτερο επιθετικό πόλο δίπλα στον Βεζένκοβ (21 πόντους, 9 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε 34’), που όσο μπορούσε κράτησε την ομάδα μόνος του στην επίθεση.

Κάπως έτσι, μία επιεικώς μέτρια Ρεάλ ξαναμπήκε στο ματς από τα φθηνά λάθη (10 στο δεύτερο ημίχρονο) των φιλοξενουμένων, τα οποία προσέφεραν εύκολους (18) πόντους στο transition και προσπέρασε στο τελείωμα στο κατάλληλο σημείο.

Εκεί δηλαδή που χρειαζόταν ο Φουρνιέ να τον νιώσει η άμυνά της κι εκεί που οι επιθετικές απαντήσεις του Ολυμπιακού στην επαναφορά των γηπεδούχων, θα άλλαζε το momentum και έδινε ενέργεια κι αυτοπεποίθηση στους παίκτες του Μπαρτζώκα για την άμυνα.

Συμπερασματικά και σε ένα παιχνίδι που δεν είχε διάρκεια στην απόδοσή του, ο πρωτοπόρος της βαθμολογίας στην κανονική περίοδο της Euroleague έχασε (80-72) μία καλή ευκαιρία να αποδώσει δικαιοσύνη – και μάλιστα στα 3 ματς – για την διασταύρωση του 1ου με τον 8ο, που όμοια της δύσκολα πιστεύω ότι θα ξαναβρεί.

Σούταρε καλύτερα σε βολές (75%) και τρίποντα (31,8%), είχε καλύτερη δημιουργία (20 ασίστ) από τα δύο πρώτα παιχνίδια στο ΣΕΦ, ενώ για ένα μεγάλο διάστημα «εγκλώβισε» αμυντικά την ομάδα του Τσους Ματέο.

Αν σε όλα τα παραπάνω, προσθέσει την αμυντική σκληράδα και την αποφασιστικότητα που του έλλειψε και είχε στο Φάληρο και ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει στην διάθεσή του και τον Φουρνιέ (στη λογική ότι θα είναι σε θέση να βοηθήσει), τότε ο Ολυμπιακός μπορεί απόψε (22.00) να πάρει στο “Wizink Center” την πρόκριση. Έχει αποδείξει ότι την δικαιούται και τώρα που... «σφίγγουν ακόμη περισσότερο τα γάλατα», οφείλει να το βγάλει πιο εμφατικά στο παρκέ.

Κι αυτό γιατί και η Ρεάλ, θα είναι αναμενόμενα καλύτερη από το Game 3…

Υγ.1: Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έφτασε για 5η διαδοχική χρονιά σε Final 4 και για 6η στις οκτώ τελευταίες σεζόν, με τρεις διαφορετικές ομάδες (Ζάλγκιρις, Μπαρτσελόνα και Φενερμπαχτσέ). Αυτό το κατόρθωμα «μιλάει» από μόνο για την αξία και τον κατατάσσει στην «ελίτ» των προπονητών που εργάζονται στην Ευρώπη.

Υγ.2: Το ότι δεν έχει καταφέρει να κατακτήσει το τρόπαιο οφείλεται σίγουρα στις μικρές λεπτομέρειες που διαχωρίζουν τον πετυχημένο από τον νικητή. Όταν κάποιος, όμως, είναι τόσες φορές πετυχημένος, τότε θα πρέπει να θεωρείται και «νικητής» σε αυτό που κάνει, άσχετα αν ακόμη δεν έχει έρθει και το επισφράγισμα. Ο αείμνηστος, Γιάννης Ιωαννίδης, άλλωστε, ήταν ένας «τέτοιος» με 0/6 Final 4!

Υγ.3.: Το μεγαλύτερο credit της εφετινής δεύτερης σεζόν του Saras στην ασιατική πλευρά της Πόλης, είναι ότι κατάφερε να προσαρμόσει ένα ρόστερ χωρίς κάποια «καλαθομηχανή» σε ένα παιχνίδι που συνδυάζει την επιθετική άμυνα, το μακρινό σουτ και την δημιουργία με την αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων της ομάδας του απέναντι στον εκάστοτε αντίπαλο.

Υγ.4: Όπως για παράδειγμα στην σειρά με την Παρί, στην οποία εκμεταλλεύτηκε το μεγαλύτερο μέγεθός της σε όλα σχεδόν τα match up και κυριαρχώντας πλήρως στα ριμπάουντ και τις προσωπικές μονομαχίες, «σκούπισε» τους απειλητικούς Παριζιάνους.