Παναθηναϊκός: Το «ασήκωτο» φορτίο των 64 ηττών

Ας αρχίσουμε με το πιο βασικό, που έχει να κάνει με το πνευματικό και ψυχολογικό υπόβαθρο αγώνων σαν και τον αποψινό. Για καμία ομάδα δεν είναι εύκολο να βγάζει ψυχή και μαχητικότητα, παίζοντας εδώ και κάμποσο καιρό μπροστά σε πολύ λίγο κόσμο και να είναι ανταγωνιστική στο επίπεδο της Euroleague, έχοντας ουσιαστικά αποτύχει στη συντριπτική πλειοψηφία των μικρών και μεγάλων στόχων της χρονιάς.

Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, να υπάρχει και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα των επαφών για τον προπονητή της νέας σεζόν και των παικτών που έχουν κλειστεί ή πρόκειται να μπουν στο στόχαστρο!

Πιστέψτε με, μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα και με τις απουσίες λόγω τραυματισμών να είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα, είναι πολύ δύσκολο για τον προπονητή να διατηρεί ανεπηρέαστους τους παίκτες, να βρίσκει συνεχώς κίνητρα και παράλληλα να θεωρεί δεδομένο ότι το πλάνο που έχει σχεδιάσει θα ακολουθηθεί κατά γράμμα.

Απ' αυτή και μόνο την άποψη το ότι ο Παναθηναϊκός παρέμεινε σταθερά ανταγωνιστικός για μία σειρά αγώνων της Euroleague και επί των ημερών του Σερέλη έχασε καθαρά μόνο στο Μοντεκάρλο από την Μονακό και στο ΟΑΚΑ από την Μπαρτσελόνα, συνιστά ένα μικρό «παράσημο». Με όλα όσα πέρασαν οι «πράσινοι» στην εφετινή σεζόν, μία ολική καθίζηση στις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις, δεν θα προκαλούσε καμία έκπληξη.

Απεναντίας, όμως, ο Χρήστος Σερέλης τα τέσσερα από τα 6 ματς που έχασε, πέτυχε τρεις νίκες (με πιο εντυπωσιακή εκείνη επί του Ερυθρού Αστέρα) και τουλάχιστον βοήθησε την ομάδα να αποφύγει το χειρότερο ρεκόρ στην ιστορία του «τριφυλλιού» με το ισχύον format της διοργάνωσης, ισοφαρίζοντας τις 11 νίκες που είχε κάνει την σεζόν 2020-21.

Η αλήθεια είναι ότι το αποψινό ματς με την Άλμπα προσφερόταν για την 12η νίκη, την καπάρωση της 15ης θέσης (θα είναι η καλύτερη της τελευταίας 3ετίας), αλλά και την άτυπη ρεβάνς στους Γερμανούς για την 2η πιο βαριά ήττα της σεζόν στο Βερολίνο (65-94).

Το ότι δεν ήρθε, όμως, δεν αλλάζει σε τίποτε το αφήγημα μίας άκρως αποτυχημένης σεζόν, που λόγω του budget και των αρχικών προσδοκιών, κρίνεται ως η χειρότερη από τις τρεις τελευταίες, στις οποίες ο Παναθηναϊκός δεν θύμισε σε τίποτε την ομάδα που για τουλάχιστον μία 7ετία (2012-2019) έφτανε με συνέπεια στα playoffs και διεκδικούσε (έστω και ανεπιτυχώς) την πρόκριση στα Final 4.

Γι' αυτό και το αποψινό «πέσιμο» της αυλαίας των ευρωπαϊκών αγώνων στο πάλαι ποτέ κατάμεστο και καυτό ΟΑΚΑ, ισοδυναμεί και με την ανάλογη ανακούφιση για ένα αγωνιστικό «μαρτύριο», που έφτασε επιτέλους στο τέλος του. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι 64 ήττες που γνώρισε ο Παναθηναϊκός τα τρία τελευταία χρόνια στην regular season της Euroleague, έχουν προσθετικά επηρεάσει και την αγωνιστικότητά του στις εγχώριες διοργανώσεις.

Ο αγώνας της Μεγάλης Παρασκευής (14/04) στο Βελιγράδι με την Παρτίζαν, λοιπόν, θα ολοκληρώσει τον εφετινό ευρωπαϊκό μαραθώνιο για τους «πράσινους» και θα τους δώσει την ευκαιρία να γυρίσουν ολοκληρωτικά τον διακόπτη και να αφοσιωθούν σε όλα αυτά που μπορούν να αλλάξουν για τελειώσουν την εφετινή σεζόν με την καλύτερη δυνατή γεύση.

Το αποψινό πρόσωπο των παικτών του Χρήστου Σερέλη είχε δύο όψεις. Την απογοητευτική του πρώτου μέρους, που αποτέλεσε ένα από τα χειρότερα πρώτα ημίχρονα φέτος στο ΟΑΚΑ, με 49 πόντους παθητικό, μόλις 5 ασίστ και ισάριθμα λιγότερα ριμπάουντ, με την διαφορά να φτάνει και στο -12 (25-37 στο 13'), με μηδαμινή αξιοποίηση του Παπαγιάννη και με τον Μπέικον ωσεί παρόντα.

Και την ελπιδοφόρα του 2ου μέρους, στο οποίο ο Παναθηναϊκός έπαιξε άμυνα, επέδειξε θέληση να γυρίσει το ματς, έφτασε μέχρι και το +5 (83-78 στο 36'23”) με τους Μπέικον (16π. & 3ασ.) και Παπαγιάννη (13π. & 9ρ. με 5/7 σουτ) να δείχνουν τον δρόμο, αλλά στα 3,5 τελευταία λεπτά «έσκασε», δέχτηκε ένα σερί 1-10 και ηττήθηκε με 84-88. Με αποτέλεσμα να χαιρετήσει τους λιγοστούς φίλους που τον τίμησαν (4.100), κλείνοντας για 2η φορά την κανονική περίοδο με αρνητικό ρεκόρ εντός έδρας (8-9)!

Παρ' αυτά, ο Παναθηναϊκός των 16,5 πρώτων λεπτών του 2ου μέρους με την Άλμπα, εξέπεμψε ένα θετικό προαίσθημα για την μάχη των playoffs, που στην Basket League θα αρχίσουν μετά το Πάσχα. Μπορεί τα προγνωστικά να μην είναι με το μέρος του, ωστόσο, η εποχή Σερέλη έχει στείλει αρκετά σημάδια που δεν επιτρέπουν σε κανέναν αντικειμενικό κριτή να τον διαγράψει μία ώρα αρχύτερα.