Ντεσόν Τόμας στο Gazzetta: «Ελπίζω να επιστρέψω κάποια στιγμή στην οικογένειά μου!»

Γεννημένος και μεγαλωμένος σε μία παραδοσιακά μπασκετική πόλη (Φορτ Ουέιν), που βρίσκεται εξίσου κοντά με την Ιντιανάπολις, το Σικάγο, το Κλίβελαντ και το Κολόμπους, ήταν ένας από τους τοπικούς ήρωες του σχολικού μπάσκετ, με αποτέλεσμα το 2010 να συγκαταλέγεται μέσα στους πέντε καλύτερες 18άρηδες της χώρας (μ.ο. 29,9π. & 13,9ρ. στους Μπίσοπ Λούερς).

Η επιλογή του να αποδεχθεί την πρόταση των Μπάκαϊς του Οχάιο Στέιτ, αποτέλεσε εγγύηση για μία κολεγιακή καριέρα στο υψηλότερο επίπεδο, ενώ τα νούμερά του στην τελευταία χρονιά στο NCAA (μ.ο. 19,8π. & 5,9ρ.) παρέπεμπαν σε παίκτη που έβλεπε το όνομά στον 1ο γύρο του draft (2013).

Ο λόγος για τον γνώριμό μας από την θητεία του στον Παναθηναϊκό (2018-2020), Ντεσόν Τόμας, ο οποίος επελέγη στο νο58 από τους Σαν Αντόνιο Σπερς και δεν κατάφερε ποτέ να πατήσει ποτέ τα παρκέ του «μαγικού κόσμου».

Το Gazzetta συνομίλησε μαζί του και λίγες ώρες πριν την «πρώτη του φορά» απέναντι στην ομάδα που αγάπησε όσο καμία, σας παρουσιάζει την εξομολόγησή του.

Γιατί έφυγε από την Αθήνα, ενώ ετοιμαζόταν να αγοράσει σπίτι, τι τον «δένει» με το τριφύλλι», τι λέει για το ενδεχόμενο επιστροφής του και που πιστεύει ότι οφείλεται η εφετινή αγωνιστική «κατρακύλα» των «πρασίνων».

Αυτά και άλλα πολλά, όπως η συνεργασία του με τον απαιτητικό Αντρέα Τρινκιέρι και οι στόχοι της Μπάγερν στη συνέντευξη που ακολουθεί.

Κοιτώντας λίγο τους σταθμούς της καριέρας σου, βλέπεις κανείς ότι ο Παναθηναϊκός είναι η μόνη ομάδα στην οποία έμεινες παραπάνω από έναν χρόνο. Τυχαίο γεγονός ή στην Ελλάδα και στον «πράσινο» σύλλογο βρήκες και κάτι το ξεχωριστό που δεν ήθελες να αφήσεις;

«Δεν μπορώ να το κρύψω, ένιωσα τον Παναθηναϊκό σαν το σπίτι μου! Ο οργανισμός με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή, οι φίλαθλοι ήταν εκπληκτικοί μαζί μου και πραγματικά αισθανόμουν πολύ άνετα στην ομάδα. Αυτοί ήταν οι σημαντικότεροι λόγοι για τους οποίους δεν ήθελα να φύγω, καθώς επίσης και η παράδοση και η ιστορία. Ωστόσο, αυτές οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται με καθαρά επαγγελματικά και οικονομικά κριτήρια, πάντα σε σχέση με το μπάσκετ. Ήταν όμως, μία στενόχωρη κατάσταση...»

Επομένως, υποθέτω ότι έφυγες φυσιολογικά από τον Παναθηναϊκό και δεν έχεις απωθημένα από την συνεργασία σου; Αν επιμένω λίγο, αυτό έχει να κάνει με το ότι είχες αποφασίσει να αγοράσεις σπίτι στην χώρα μας...

«Όταν αναγκάζεσαι να αφήσεις ένα περιβάλλον, που για σένα ισοδυναμεί με οικογένεια, είναι πάντα σκληρό! Είχαμε ένα σπίτι που μας άρεσε πολύ και θέλαμε να το κρατήσουμε, αλλά όταν άρχισε η συζήτηση για το οικονομικό, κατάλαβα ότι η ομάδα δεν θα παρέμενε στο επίπεδο που ήταν! Κάπως έτσι και λαμβάνοντας υπ' όψιν τις επιπτώσεις της πανδημίας αλλά και τις προτάσεις που μου ήρθαν, ένιωσα ότι έπρεπε να στραφώ αλλού. Χωρίς καν να σταθμίσω την διαφωνία που προέκυψε ανάμεσα στην διοίκηση και στον εκπρόσωπό μου. Εγώ ήθελα κάποια πράγματα και πίστευα ότι ο Παναθηναϊκός μπορούσε να τα κάνει πράξη, η διοίκηση έκρινε το αντίθετο και φτάσαμε στο σημείο να αποφασίσω με καθαρά επαγγελματική λογική. Αλλά έτσι είναι οι μπίζνες και φυσικά δεν κρατάω κακία σε κανέναν. Ακόμη αγαπώ τον οργανισμό και σέβομαι όλους τους ανθρώπους και ελπίζω κάποια στιγμή να επιστρέψω.»

Πως φαντάζεσαι την πρώτη φορά εναντίον του; Ξεχωριστή ή θα είναι ένα παιχνίδι σαν όλα τα άλλα;

«Εννοείται πως θα είναι μία ξεχωριστή στιγμή! Αυτό συμβαίνει με όλους τους παίκτες που αντιμετωπίζουν μία ομάδα στην οποία έχουν περάσει όμορφες στιγμές. Θα είναι πολύ όμορφο να συναντήσω τα μέλη του staff και ειδικότερα πρώην συμπαίκτες μου!»

Σίγουρα δεν θα είναι το ίδιο με το παιχνίδι του 2ου γύρου, οπότε και θα έρθεις στα παλιά σου λημέρια;

«Το πήρες από το στόμα μου! Γιατί τότε η συναισθηματική φόρτιση θα είναι μεγαλύτερη, λόγω και του κόσμου στις κερκίδες. Ελπίζω ότι οι φίλαθλοι θα επιβραβεύσουν το πάθος που έβγαζα όταν φορούσα την “πράσινη” φανέλα. Θα είναι μία βραδιά με ανάμικτα συναισθήματα! Συγκίνηση, νοσταλγία αλλά και διασκέδαση παράλληλα...»

Ποια είναι η πρώτη ελληνική συνήθεια που θα ήθελες να κάνεις στην Ελλάδα και ποιος αυτός που θα ήθελες να συναντήσεις από την παλιά σου ομάδα;

«Να πάω την αγαπημένη μου βόλτα στο κέντρο, να περπατήσω κάτω από την Ακρόπολη, που είναι ένα από τα ομορφότερα σημεία της Αθήνας και να πιάσω κουβέντα με φιλάθλους του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, που συνήθιζαν να μου μιλούν. Όσον αφορά στα παιδιά της ομάδας, σίγουρα τους Έλληνες και ειδικότερα τον Παπαπέτρου και τον Παπαγιάννη με τους οποίους δέθηκα πολύ όσο ήμουν στο ΟΑΚΑ.»

Πως ήταν η εμπειρία στην Ιαπωνία, από πλευράς μπάσκετ και από πλευράς ζωής;

«Εξαιρετική και διαφορετική ταυτόχρονα! Προφανώς και το Τόκιο είναι τεράστιο και μου θύμισε τη Νέα Υόρκη στην πιο καθαρή έκδοσή της. Όσον αφορά στο μπάσκετ, θα έλεγα ότι οι Ιάπωνες προοδεύουν και αναπτύσσονται συνεχώς. Ολοένα και περισσότεροι Αμερικανοί επιλέγουν το συγκεκριμένο πρωτάθλημα για να συνεχίσουν την καριέρα τους και μπορώ πω ότι απόλαυσα την παραμονή μου εκεί.»

Πάμε στην Μπάγερν, που φέτος έκανε ανανέωση κι έφτιαξε μία καινούρια ομάδα. Πόσο απαιτητικός είναι ο coach Τρινκιέρι και πόσο δύσκολη είναι η χρονιά υπό την έννοια ότι πέρυσι η ομάδα έφτασε μία ανάσα από το Final 4;

«Αυτό το τελευταίο που λες αλλά και ο ανταγωνιστικός του χαρακτήρας, εξηγούν εν πολλοίς το πόσο απαιτητικός είναι ο προπονητής μας. Όταν έχεις φτάσει να διεκδικείς πρόκριση στο Final 4, είναι λογικό να έχεις υψηλές απαιτήσεις. Και γι' αυτό χρησιμοποιεί αρκετά παραδείγματα από την περσινή σεζόν για να υιοθετήσουμε συνήθειες ομάδας με υψηλούς στόχους. Μπορεί να έχει ένα πολύ έντονο στυλ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ενδιαφέρεται για τους παίκτες του και ότι δεν τους στηρίζει.»

Έχεις δει καθόλου τον εφετινό Παναθηναϊκό; Τι πιστεύεις ότι δεν πάει καλά;

«Έχω δει μερικά παιχνίδια. Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι περισσότερο ψυχολογικό υπό την έννοια ότι στα περισσότερα ματς παλεύει και χάνει στις λεπτομέρειες. Αυτό σημαίνει ότι απέχει μερικά κλικ από την σωστή προσέγγιση των αγώνων. Αυτό ενδεχομένως να σημαίνει ότι ίσως τους λείπει ένα παίκτης ή η σωστή χημεία. Η βαθμολογική του θέση, πάντως, σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται στην ποιότητα της ομάδας.»

Το ΝΒΑ είναι απωθημένο σου; Σε ρωτάω γιατί με βάση την πορεία σου στο high school και το κολέγιο, φαινόταν δεδομένο ότι θα κάνεις καριέρα εκεί... Τι πιστεύεις ότι δεν πήγε καλά;

«Το να πιάσει κάποιος στο ΝΒΑ, έχει να κάνει πολύ με το timing, την ομάδα που θα τον επιλέξει και τις συνθήκες που επικρατούν στην δεδομένη στιγμή. Σίγουρα στα γυμνασιακά και τα κολεγιακά χρόνια, ήταν ένας από τους μεγάλους μου στόχους αλλά ο Θεός είχε άλλη άποψη για μένα. Υπό αυτή την άποψη, νιώθω ευλογημένος που έπαιξα και παίζω στην Ευρώπη και δεν με ενοχλεί καθόλου ο τρόπος που εξελίχθηκε η καριέρα μου.»

Είσαι ίδια γενιά στο draft (2013) με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Τον ήξερες τότε ως όνομα; Περίμενες αυτή την εξέλιξη;

«Δεν ένιωσα καμία έκπληξη με την πρόοδό του. Τον θυμάμαι στο summer league αμέσως μετά την rookie σεζόν του, όταν είχα παίξει με τους Σπερς εναντίον των Μπακς. Από τότε φαινόταν ότι είχε μεγάλη προοπτική και υψηλό μπασκετικό IQ, αλλά και το τρομερό πάθος και η επιθυμία που είχε για να βελτιωθεί. Ακολούθησε η μυική του ενδυνάμωση και μετά όλα πήραν τον δρόμο τους.»