Σημαίες και ρακέτες στο Roland Garros

Newsroom
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς αποκλείστηκε από τo Masters της Ρώμης
O ανταποκριτής του Gazzetta στο Roland Garros, Αλεξ Κατσομήτρος, περιγράφει το κλίμα που επικρατεί εκτός court με τις δηλώσεις του Τζόκοβιτς για το Κόσοβο, αλλά και το Ουκρανικό ζήτημα, με την πολιτική σκηνή να έχει επισκιάσει ορισμένες στιγμές το αγωνιστικό κομμάτι.

Αυτές τις ημέρες το Κόσοβο φλέγεται, σε ένα ακόμα επεισόδιο της πολύπαθης ιστορίας της Βαλκανικής αυτής γωνιάς.

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς δεν δίστασε να πάρει θέση υπέρ της Σερβικής μειονότητας στα κορτ του Roland Garros, βάζοντας φωτιά τόσο στο τουρνουά όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μετά από τη νίκη του επί του (Αμερικανού, αλλά επίσης Σέρβου στην καταγωγή) Αλεξάντερ Κοβάσεβιτς στον 1ο γύρο του Γαλλικού Όπεν έγραψε στην κάμερα, όπως είθισται να κάνουν οι νικητές: «Το Κοσσυφοπέδιο είναι η καρδιά της Σερβίας, σταματήστε τη βία!».

Του Αλεξ Κατσομήτρου

Το γεγονός προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, με πολιτικές αντεγκλήσεις εντός και εκτός Γαλλίας. Η υπουργός των σπορ της Γαλλίας (και πρώην τενίστρια) Αμελί Ουντεά Καστερά προειδοποίησε τον Σέρβο αθλητή να μην το ξανακάνει, ενώ πολλοί έφτασαν στο σημείο να ζητήσουν την αποβολή του από το τουρνουά ή ακόμα και την απέλαση του από τη χώρα! Οι δε διοργανωτές του Ρολάν Γκαρός εξέδωσαν μια ανακοίνωση που αποτελεί μνημείο ασάφειας και ουδετερότητας, αποφεύγοντας να αναφέρουν το όνομα του Τζόκοβιτς ή κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό - κάτι που όπως μας έλεγαν εδώ στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια ήταν αναμενόμενο, δεδομένων των εύθραυστων ισορροπιών ανάμεσα στην ομοσπονδία τένις και τη Γαλλική κυβέρνηση. Μιλάμε εξάλλου για τον κορυφαίο τενίστα του τουρνουά, που ετοιμάζεται να κατακτήσει το 23ο του grand slam, και κανείς δεν ήθελε να ρίξει λάδι στη φωτιά.

Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται είναι, χωράνε οι εθνικισμοί στα court του τένις;

Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται. Θεωρητικά το τένις είναι πιο “ευγενές” άθλημα σε σχέση με το ποδόσφαιρο και άλλα αθλήματα όπου συνήθως βλέπουμε αντίστοιχες εξάρσεις. Μιλάμε για άθλημα όπου εξ ορισμού λείπει η φυσική επαφή και οι αθλητές με την εξαίρεση του Davis Cup κατά κανόνα εκπροσωπούν μόνο τον εαυτό τους, οπότε σπάνια γίνεται πεδίο εθνικιστικών αντεγκλήσεων. Τυπικά, στις εξέδρες απαγορεύονται τα πολιτικά μηνύματα και τα εθνικιστικά σύμβολα.

Φυσικά δεν είναι λίγοι οι φίλαθλοι που έρχονται στα γήπεδα των εγκαταστάσεων του Πορτ Οτέιγ με σημαίες, υποστηρίζοντας τους αθλητές από τη χώρα τους. Στον περσινό τελικό ανάμεσα σε Ναδάλ και Ρουντ οι Ισπανικές σημαίες ήταν παντού σε κάθε σχήμα και επιφάνεια, ενώ το περίφημο Eviva Espana έπαιζε κάθε λίγο και λιγάκι από τις τρομπέτες των φίλων του Ράφα.

Οι δε Γάλλοι έψαλλαν με πάθος τον εθνικό τους ύμνο, τη Μασσαλιώτιδα, μετά τη νίκη του δικού τους διδύμου στον τελικό του διπλού το 2021. Στους αγώνες του Τσιτσιπά και της Σάκκαρη στο Roland Garros δεν λείπουν οι Ελληνικές σημαίες, έστω κι αν απουσιάζουν οι παθιασμένες αντιδράσεις της Ελληνοαυστραλέζικης κοινότητας που βλέπουμε συχνά στη Μελβούρνη. Είμαστε βέβαια τυχεροί που δεν υπάρχουν κορυφαίοι Τούρκοι αθλητές σε αυτό το επίπεδο για να έχουμε Ελληνοτουρκικές αντεγκλήσεις και στα γήπεδα του τένις.

Το Ουκρανικό στα κορτ

Τα προβλήματα ξεκινούν όταν εμπλέκονται αθλητές από χώρες που βρίσκονται σε κηρυγμένο ή ακήρυχτο πόλεμο. Πέρσι, που το σοκ από τον πόλεμο στην Ουκρανία ήταν ακόμη νωπό και η απαγόρευση Ρώσων αθλητών στο Γουίμπλεντον ένα καυτό θέμα που κυριαρχούσε στα πηγαδάκια, ευτυχώς αποφεύχθηκαν τα χειρότερα. Στο φετινό Roland Garros, η άρνηση της Ουκρανεζας Μάρτα Κόστιουκ να δώσει το χέρι της στη Λευκορωσίδα Σαμπαλένκα μετά το τέλος του μεταξύ τους αγώνα προκάλεσε αντιδράσεις, ξεκινώντας και μια παράλληλη συζήτηση για το δικαίωμα των αθλητών να εκφραστούν πολιτικά μέσα στα κορτ. Πάντως το κοινό εδώ δεν συγχωρεί την παραβίαση άγραφων κανόνων του αθλήματος, ακόμα και αν αφορούν πολέμους, και γιουχαρε άγρια την Ουκρανή αθλήτρια.

Όποιος έχει συναναστραφεί με Ουκρανούς που έχουν αναγκαστεί να φύγουν από τη χώρα τους λόγω του πολέμου αντιλαμβάνεται ότι οι περισσότεροι δεν θέλουν να ακούν όχι μόνο για τον Πούτιν, αλλά και για Ρώσους γενικότερα - πολλοί αρνούνται να μιλήσουν ακόμα και Ρωσικά, έστω κι αν είναι η μητρική τους γλώσσα. Στο χώρο του τένις, πολλοί Ουκρανοί αθλητές έχουν αποφασίσει να διακόψει κάθε επαφή με τους Ρώσους συναθλητές τους, κι από ότι φαίνεται το μπαλάκι παίρνει πλέον και τη Λευκορωσία, σύμμαχο της Ρωσίας. Μάλλον δε έπεται και συνέχεια, δεδομένου ότι οι Ουκρανές Σβιτολίνα και Τσουρένκο ενδέχεται να συναντήσουν μια από τις Ρωσίδες και Λευκορωσίδες αθλήτριες που συνεχίζουν στο τουρνουά (με εξαίρεση τον αγώνα της πρώτης με την Κασάτκινα, δεδομένου ότι η Ρωσίδα έχει κριτικάρει ανοιχτά τον πόλεμο.)

Τί προοιωνίζονται όλα αυτά για τη σχέση πολιτικής και τένις; Μάλλον ένα όχι και τόσο ανώφελο μέλλον. Μόλις πριν λίγα χρόνια ο αρθρογράφος των New York Times Μάικλ Στάινμπεργκερ υποστήριζε ότι το τένις είναι το πρώτο πραγματικά παγκόσμιο άθλημα, με τους φίλους του να ακολουθούν παίκτες λόγω του ταλέντου και της προσωπικότητας τους, και όχι λόγω της καταγωγής τους.

Η ίδια τάση παρατηρείται εξάλλου και στα ομαδικά σπορ, όπου χάρις κυρίως στα κοινωνικά δίκτυα ένας αυξανόμενος αριθμός φιλάθλων ταυτίζεται πλέον περισσότερο με σουπερστάρ όπως ο Λεμπρόν, o Κριστιάνο και o Μέσι, και λιγότερο με ομάδες, ακόμα κι όταν μιλάμε για εθνικές ομάδες. Από ότι φαίνεται, μάλλον αυτές οι αναλύσεις υποτίμησαν τη δύναμη της σημαίας να διεγείρει τόσο τα πλήθη, όσο και την καρδιά των ίδιων των αθλητών. Πλέον, η έτσι κι αλλιώς διασπασμένη κοινότητα του τένις καλείται να πάρει ανοιχτά θέσεις για ζητήματα που δεν έχουν να κάνουν με ρακέτες και μπαλάκια.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

 

Τελευταία Νέα