«Τα παιδιά από τα Βορίζια»: Η συγκλονιστική εμπειρία του Γιάννη Λιονάκη στο περιβόητο χωριό της Κρήτης
Με αφορμή το τραγικό περιστατικό στα Βορίζια και τα όσα ακολούθησαν -ανάμεσα στα οποία και η απόφαση να παραμείνουν τα σχολεία της περιοχής κλειστά- ο πρόεδρος του Εθελοντικού Συλλόγου Πρόληψης Τροχαίων (Ε.ΣΥ.ΠΡΟ.ΤΑ) Κρήτης, Γιάννης Λιονάκης, προχώρησε σε μια βιωματική ανάρτηση στο Facebook. Σε αυτή, δεν στάθηκε στις απαγορεύσεις και τις τιμωρίες, αλλά εστίασε εκεί όπου -υποθετικά- θα έπρεπε να «ξοδεύεται» η σκέψη και η δράση όλων: στην ανάγκη τα παιδιά να ακούσουν κάποιον που θα τους μιλήσει απευθείας στην καρδιά.
«Στα χρόνια που ασχολούμαι με την οδική ασφάλεια είχα την ευκαιρία να βρεθώ τρεις φορές στο Γυμνάσιο Ζαρού», γράφει ο ίδιος. «Και απ’ ό,τι θυμάμαι, τα περισσότερα παιδιά ήταν από τα Βορίζια...».
«Παιδάκια 11–12 ετών μου έλεγαν ότι οδηγούν μηχανάκι»
Ο κ. Λιονάκης θυμάται μια από τις επισκέψεις του στο σχολείο, όπου μίλησε με μαθητές για την οδική ασφάλεια. «Στα 65 παιδιά του σχολείου, από τα 35 κορίτσια τα δύο, και από τα 23 αγόρια τα 14, μου είχαν πει ότι οδηγούν ή έχουν μηχανή. Πραγματικά έμεινα έκπληκτος».
Όταν τους ρώτησε πώς έμαθαν να οδηγούν, «μου έλεγαν ότι σπρώχνανε τη μηχανή, την ανέβαζαν από μια τσουργιάρα και μετά άφηναν τον μικρό να κατέβει κάτω. Έτσι είχαν μάθει όλα να οδηγούν».
Κάποιος μικρός, «ένα όμορφο παλικαράκι με καρφάκια στα μαλλιά», του είπε πως δεν φορούσε κράνος «γιατί δεν φοβόταν». Ο κ. Λιονάκης τον πλησίασε και του είπε: «Ρίξε εδώ μια κουτουλιά στην κολόνα».Ο μικρός αρνήθηκε, λέγοντας πως θα πονέσει. «Του εξήγησα τότε ότι δεν είναι πολύ αντρίκειο να φοβάται να κουτουλήσει από πέντε πόντους στο ντουβάρι, ενώ δεν φοβάται να τρέχει με 50 km/h με τη μηχανή».
«Τα μάτια τους έτρεχαν...»
Αυτό που τον συγκλόνισε, όμως, δεν ήταν οι απαντήσεις, αλλά η αλλαγή που είδε στα πρόσωπα των παιδιών: «Από εκεί που ξεκινήσαμε με φασαρία, χωρίς να παρακολουθούν ιδιαίτερα, μετά από 40 λεπτά συζήτησης πολλά παιδιά είχαν σκύψει το κεφάλι και τα μάτια τους έτρεχαν. Είδα φιλότιμο. Αυτιά έτοιμα να ακούσουν. Δεν ξέρω αν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις που δώσαμε, αλλά ξέρω καλά ότι όταν μιλάς και επικοινωνείς, υπάρχουν αυτιά που μπορούν να ακούσουν. Αρκεί να γίνει με τον τρόπο που πρέπει, με τη συχνότητα που πρέπει, με την επιστημονοσύνη που πρέπει».
«Ανοίξτε τα σχολεία»
Μετά τη δολοφονία στα Βορίζια, αποφασίστηκε τα σχολεία να παραμείνουν κλειστά. Ο Γιάννης Λιονάκης διαφωνεί κάθετα: «Αντί να τα κλείνουν, να σπεύσουν επιστήμονες, κοινωνικοί λειτουργοί, παιδοψυχολόγοι — τώρα που καίει, όχι αύριο που θα ξεχαστεί».
Και καταλήγει με μια -όχι και τόσο αυτονόητη στα μέρη μας- επίκληση: «Ανοίξτε τα σχολεία. Ανοίξτε τη μόρφωση. Ανοίξτε την παιδεία».
