Πέδρο Μαρτίνς. Ένα όνομα που έχει γράψει τη δική του ιστορία στον πάγκο του Ολυμπιακού. Ένας προπονητής που θα ήθελε κάθε ελληνική ομάδα. Ένας τεχνικός - πρότυπο που εξελίσσεται και ένας κόουτς - παράδειγμα για όλους στην ελληνική Super League. Ναι, εμείς καθόμαστε και ψάχνουμε αγωνιστικά τον MVP του Ολυμπιακού στο γήπεδα. Οταν τον έχουμε στον πάγκο όμως; Σε μία χρονιά πολύ πιο δύσκολη από την περσινή ο Μαρτίνς έκανε ότι καλύτερο μπορούσε και εάν δούμε τα δεδομένα μπορεί ο φετινός Ολυμπιακός να μην ήταν το ίδιο εντυπωσιακός, όμως και πάλι παίρνει πρωτάθλημα ως κυρίαρχος και προχώρησε ξανά στην Ευρώπη. Ας τα δούμε όλα αναλυτικά...

Ο Ολυμπιακός είναι η μοναδική ομάδα που πηγαίνει non stop από πέρυσι. Το Gazzetta.gr είχε καταγράψει στις 19 Μαρτίου πως Ολυμπιακός είχε παίξει από τον Ιούνιο περισσότερα ματς από Λίβερπουλ, Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους, Μπάγερν και άλλα ευρωπαϊκά «μεγαθήρια»! Κάτι που λέει πολλά ως στοιχείο για την επιβάρυνση της ομάδας.

Η ξεκούραση είναι μία «άγνωστη» λέξη για το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού, καθώς στις 19 Ιουλίου ολοκλήρωσε τις περσινές υποχρεώσεις της στο πρωτάθλημα, στις 6 Αυγούστου έδωσε στο Μολινό τη ρεβάνς με τη Γουλβς και μετά είχε Super League 1 και προκριματικά Champions League για τη φετινή περίοδο, αλλά και τον περσινό τελικό του Κυπέλλου. Όλα αυτά με ξεκούραση μόλις λίγων ημερών για το staff και τους παίκτες.

Προσθέστε σε αυτά και τα κρούσματα κορονοϊού που χτύπησαν σημαντικούς παίκτες όπως Μπα, Καμαρά, Ελ Αραμπί αλλά και τους Χασάν και Σουντανί. Βάλτε και τραυματισμούς όπως του Βαλμπουενά και θα έχετε ένα σχεδόν ολοκληρωμένο... παζλ για τις δυσκολίες της φετινής σεζόν. Μία χρονιά fast track χωρίς κανονική προετοιμασία και με συνεχόμενα παιχνίδια. Ο Μαρτίνς το ήξερε και το περίμενε όλο αυτό και μάλιστα τόνιζε πως θα έπρεπε να λειτουργήσει πολύ διαφορετικά σε σχέση με πέρυσι. Όπως και το έκανε.

Ο Μαρτίνς είχε να λύσει και άλλους δυνατούς... γρίφους. Είχε μία χρονιά όπου αρκετές μεταγραφές δεν του βγήκαν και που ουσιαστικά από τον Εμβιλά (κυρίως) και τον Χολέμπας (σε 2ο πλάνο) πήρε βοήθειες. Μία σεζόν όπου ο Ολυμπιακός άλλαξε πρόσωπα μεσούσης της περιόδου στην άμυνά του (με την έλευση των Ρέαμπτσιουκ και Λαλά αλλά και του Σωκράτη και την αποχώρηση των Ραφίνια και Σισέ ως δανεικός) και που στον μεγαλύτερο βαθμό ούτε οι ακραίοι του μπακ ούτε τα περισσότερα εξτρέμ του πήγαν καλά. Και όμως βρήκε τις λύσεις. Θέλετε να το πάμε και παρακάτω; Αποκτήθηκε για βασικός αριστερός μπακ ο Βινάγκρε. Δεν προσέφερε παρά ελάχιστα και τον Γενάρη πήγε στη Φαμαλικάο. Αποκτήθηκε ο Πέπε για βασικός χαφ.

Το ίδιο και επίσης πήγε στη Φαμαλικάο. Έκλεισε ο Ραφίνια για βασικός δεξιός μπακ και τον Ιανουάριο διαπιστώθηκε πως η ομάδα χρειαζόταν αγωνιστική αλλαγή. Εάν τα βάλουμε κάτω είναι αρκετές οι περιπτώσεις μεταγραφών που δεν... πήγαν. Ακόμα και του Μπρούμα που είχε κλείσει για βασικός εξτρέμ.

Ένα χαρακτηριστικό που δεν τον είχαμε πέρυσι ήταν η τόσο συχνή αλλαγή σχηματισμών ή εάν θέλετε η πιο συχνή αλλαγή διάταξης ανάλογα με τον Ολυμπιακό. Ο Μαρτίνς άλλαξε τον τρόπο παρέμβασής του στην ροή των αγώνων και ακόμα και τους χρόνους των αλλαγών του.

Μπορεί το 4-2-3-1 να ήταν το κλασικό και προσφιλές του σύστημα, ωστόσο σε πιο δύσκολα και απαιτητικά ματς δούλεψε και το 4-3-3 ενώ εφάρμοσε και το 4-4-2 και εσχάτως και το 3-4-3. Όποιο σύστημα χρειάστηκε για να ανταπεξέλθει και κυρίως για να αιφνιδιάζει πιο πολύ τον αντίπαλο. Ο Ίβηρας κατάλαβε γρήγορα πως υπάρχουν αντίπαλοι που τον... διαβάζουν καλύτερα. Αναγκάστηκε λοιπόν να γίνει πιο απρόβλεπτος και πιο κυνικός.

Προφανώς και ο Μαρτίνς έχει τους παίκτες που εκτιμάει παραπάνω αγωνιστικά σε σχέση με άλλους αλλά αυτό δεν το δείχνει ποτέ δημόσια. Πάντα επαινεί όλους τους παίκτες του και τονίζει πόσο τυχερός είναι περνώντας έτσι το μήνυμα το πόσο τους υπολογίζει όλους. Μπορείτε να δείτε στο πιο κάτω βίντεο το πως μιλάει για τους παίκτες του μετά τη νίκη με τον Άρη στο πρωτάθλημα (στα play offs). Όπως και το τι είπε ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη βασική του ενδεκάδα, φανερώνοντας τον σεβασμό του σε όλους τους παίκτες του.

Ένα σημαντικό κομμάτι που θέλησε να έχει και φέτος είναι το ελληνικό στοιχείο και η τόνωσή του. Είτε με τον Σωκράτη, είτε με τον Ανδρούτσο, είτε με τον Μπουχαλάκη, τον Μασούρα, τον Φορτούνη και τον Βρουσάι. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται το πόσο σημαντικό είναι ο Ολυμπιακός που έχει τέτοιο μέγεθος να έχει όσο το δυνατόν περισσότερους Έλληνες παίκτες που να παίζουν και να πρωταγωνιστούν.

Ο φετινός Ολυμπιακός του Μαρτίνς δεν επρόκειτο να αλλάξει την ταυτότητά του και αυτό έγινε. Ότι διάταξη και να έχει ο πειραϊκός σύλλογος ο Μαρτίνς θέλει να παίζει όσο πιο επιθετικά γίνεται και να έχει κατοχή.

Σχετικά με τα βαριά χαρτιά της ομάδας και τα μεγάλα ονόματα ποτέ του δεν έδειξε να φοβάται να βγάλει κάποιον εάν δεν πηγαίνει καλά σε ένα ματς ή να τον αφήσει και εκτός πλάνων εάν δεν του ταιριάζει σε αυτό που θέλει ή εάν δεν είναι καλά. Και αυτό δεν αφορά μόνο στην περίπτωση του Φορτούνη. Δική του μεταγραφή ήταν ο Πέπε αλλά δεν δίστασε να τον αφήσει στο αγωνιστικό περιθώριο αφού δεν πήγαινε καλά και έτσι τον Γενάρη έφυγε δανεικός.

Σε σχέση με τη διαχείριση του ρόστερ δεν υπάρχει κανένας που να μην πήρε ευκαιρίες φέτος. Άλλοι (όπως οι Ανδρούτσος και Βρουσάι) τις αξιοποίησαν πολύ περισσότερο και άλλοι (όπως οι Ντρέγκερ ή και ο Τιάγκο Σίλβα) όχι τόσο.

Ο Πέδρο Μαρτίνς με τις 17 ευρωπαϊκές νίκες του είναι πρώτος ever στην ομάδα. Ωστόσο στο πρωτάθλημα έχει πιάσει πλέον τους 95 αγώνες με 76 νίκες, 14 ισοπαλίες και 5 ήττες. Απέχει μία νίκη από το να πιάσει τις 77 του Τάκη Λεμονή στο πρωτάθλημα ενώ έχοντας 154 αγώνες στον πάγκο του Ολυμπιακού εάν μείνει και του χρόνου είναι ικανός να φτάσει ή και να ξεπεράσει τους 208 αγώνες του Ντούσαν Μπάγεβιτς. Παράλληλα εάν καταφέρει να πάρει για 2η χρονιά στη σειρά το νταμπλ θα περάσει στο πάνθεον των προπονητών των πρωταθλητών Ελλάδας.

Τον δε χαρακτήρα του, το χαμηλό προφίλ και την ποιότητά του την καταλαβαίνει κανείς και στις δηλώσεις του μετά το εμφατικό 1-5 στο ΟΑΚΑ με την ΑΕΚ. Σε μία σεζόν που είχε και άλλες μεγάλες σε έκταση νίκες σε ντέρμπι όπως τα εντός έδρας 3-0 με ΑΕΚ και ΠΑΟΚ. Και φυσικά του πιστώνεται και αυτό το 3-1 με τον Παναθηναϊκό που έδωσε και μαθηματικά τίτλο. Ένας Μαρτίνς με 154 ματς στο σύνολο στον Ολυμπιακό που διαμορφώνονται ως εξής: 105 νίκες, 26 ισοπαλίες και 23 ήττες και 312 γκολ υπέρ και 111 κατά.