Ομάδα που χαίρεσαι να βλέπεις

Προφανώς είναι αδύνατο να τοποθετηθεί η νίκη επί του Ατρόμητου στην ίδια κατηγορία μ’ αυτές που προηγήθηκαν απέναντι στους άμεσους αντιπάλους του, αλλά έχει κι αυτή την αξία της γιατί η εμφάνιση του Άρη αποτελεί πειστήριο σοβαρότητας, ωρίμανσης αλλά και ανάπτυξης της φετινής ομάδας. Σοβαρότητας γιατί δεν επίτρεψε στον αντίπαλο να εμφανίσει έστω μια εικόνα από το επιθετικό ταλέντο του. Ωρίμανσης γιατί στο μέτριο διάστημά του (45’-60’) έφραξε κάθε δρόμο επιστροφής του αντιπάλου στο παιχνίδι καθώς δεν του έδωσε το δικαίωμα να βρει κλασική φάση και ανάπτυξης γιατί όταν του παρουσιάστηκε η ευκαιρία, τον «τελείωσε» με συνοπτικές διαδικασίες.

Δεν χρειάζεται ενθουσιασμός, γιατί στο τερέν του «Κλ. Βικελίδης» εμφανίστηκαν δύο διαφορετικές ομάδες. Η μία έχει βρει τα… ζύγια της, χαρακτηρίζεται από αγωνιστική ισορροπία, στηρίζεται στους πολύ ξεκάθαρους αγωνιστικούς ρόλους, πορεύεται με όπλο την αυτογνωσία και τη χημεία που έχει αποκτήσει από την ημέρα που πήρε τα ηνία της ο Άκης Μάντζιος, διαθέτοντας παράλληλα πλούσιο ταλέντο. Η άλλη, ο Ατρόμητος, είναι μια ομάδα η οποία στερείται κινήτρου, είναι φανερή η αμφιβολία για την επόμενη μέρα του συλλόγου και γενικώς βρίσκεται στα χαμένα. Προσωπικά είμαι βέβαιος ότι ο Σάββας Παντελίδης έχει επενδύσει και την ψυχή του για να αλλάξει την εικόνα του Ατρόμητου, αλλά ανεξαρτήτως των όσων εργατοωρών βάζει ένας προπονητής, αν αυτός που οφείλει να εκτελέσει τις οδηγίες δεν έχει τη δύναμη, την ψυχοσύνθεση, ίσως και το ταλέντο για να το κάνει, όλ’ αυτά είναι μάταιος κόπος. Γι’ αυτό ενδεχομένως ένιωσε ντροπή ο Χαβιέρ Ούμπιντες και αναρωτήθηκε για τον ρόλο των νέων ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Βλέποντας τον Ατρόμητο, ένιωσα ότι, ο τελευταίος που πρέπει να επωμιστεί ευθύνη είναι ο προπονητής.

Γι’ αυτόν τον λόγο τη γλίτωσε φθηνά καθώς όλα θα μπορούσαν να είχαν τελειώσει από το πρώτο ημίχρονο, το οποίο θεωρώ ότι ήταν και το καλό του Άρη, ασχέτως του ότι βρήκε μόνο ένα γκολ. Ένα κακό κοντρόλ, ένα κακό… deflection (όπως λέμε και στο μπάσκετ), μια τσαπατσούλικη εκτέλεση, 3-4 κακές τελικές πάσες κι έτσι οι «κίτρινοι» δεν μετουσίωσαν το εξαιρετικό πρώτο 45πτο, ο δε Ατρόμητος πήρε οξυγόνο από τις μπουκάλες του Άρη και όχι από τις δικές του.

Ο Άκης Μάντζιος διάβασε έγκαιρα το πρόβλημα στο δεύτερο ημίχρονο, δεν άφησε ούτε λεπτό για χάσιμο όταν βεβαιώθηκε ότι η ομάδα του χρειαζόταν φρεσκάρισμα, απλά το γκολ του Λούκας Σάσα τον έκανε να σταθεί με περισσότερη σιγουριά στα πόδια του γιατί ήρθε σ’ ένα σημείο όπου η γραμμή ζωής του Ατρόμητου έκανε καμπύλες και ο δε Άρης έμοιαζε να χάνει τις δομές του. Και θα ήταν άδικο να συνέβαινε κάτι διαφορετικό γιατί οι «κίτρινοι» άξιζε να περάσουν ένα εύκολο απόγευμα, σε αντίθεση με τον Ατρόμητο ο οποίος βασίστηκε περισσότερο σ’ αυτά που έκανε ο αντίπαλός του και όχι ο ίδιος.

Ο Άρης βρήκε πολλούς μικρούς πρωταγωνιστές σαν τον Κριστιάν Γκάνεα, τον Λούκας Σάσα, τον Τζέιμς Τζέγκο, τον Ντάνιελ Σούντγκρεν, τον Σάντε Σίλβα (στο δεύτερο ημίχρονο) και γενικώς επιβεβαίωσε το βάθος που έχει σαν ομάδα. Αυτός που μένει περισσότερο είναι ο Ρουμάνος, ίσως γιατί έχει αμφισβητηθεί περισσότερο από κάθε άλλον. Ο Γκάνεα πήρε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη, το άξιζε, ως εικόνα μένει το καταπληκτικό γκολ που σημείωσε, στην πραγματικότητα όμως δεν έκανε κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτό που παρουσίασε και στο πρόσφατο παρελθόν. Είναι ποδοσφαιριστής με επιθετικά χαρίσματα, λιγότερα αμυντικά, ο οποίος μετά το γκολ που σημείωσε κατευθύνθηκε από την ψυχολογία που απέκτησε. Με εξαίρεση μία κακή τοποθέτηση, δεν θυμάμαι να έκανε άλλο λάθος. Μετά το παιχνίδι, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει περισσότερο αυτό που πέτυχε, στάθηκε όμως σ’ αυτά που προσφέρει η ομάδα.

Για να πάμε στην ουσία, η επιστροφή στη 2^η θέση της βαθμολογίας προφανώς γεμίζει την κανάτα της αυτοπεποίθησης των παικτών του Άρη ενόψει του αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό (κι ας πρόκειται γι’ άλλη διοργάνωση) και φυσικά του ντέρμπι στην Τούμπα με τον ΠΑΟΚ. Πρόκειται όμως για διαφορετικά παιχνίδια σε σχέση με το σημερινό. Μετά την ισοπαλία στο Πρωτάθλημα, ο Άρης έχει πλέον το know how απέναντι στον Ολυμπιακό δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν παραμένει το αουτσάιντερ του ζευγαριού. Θα πρέπει να κερδίσει τον Ολυμπιακό και με συγκεκριμένο σκορ. Μέχρι στιγμής, η μοναδική ομάδα που το κατάφερε ήταν ο Παναθηναϊκός και με… μαγική εικόνα. Αν το καταφέρει, θα προσθέσει μια ακόμη υπέρβαση στις πολλές που έχει κάνει στη φετινή χρονιά.