Άρης: Δεν «σκοτώνει» τους αντιπάλους του και το πληρώνει

• Του έδωσε το πορτοφόλι του
• Σε τεντωμένο σκοινί λόγω της δυστοκίας

Ποδοσφαιρική αδικία υπήρξε γιατί πράγματι δεν του άξιζε του Άρη να φύγει με άδεια χέρια από το χορτάρι. Γιατί επίσης ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλύτερός του. Ίσα-ίσα που κρατήθηκε στο παιχνίδι χάριν της αναποτελεσματικότητας που χαρακτηρίζει την επιθετική γραμμή του Άρη. Αυτή ήταν γνωστή, χθες προστέθηκαν και τα ατομικά λάθη. Αυτά κόστισαν αρκετά σαν αυτό του Φαμπιάνο στη φάση του πρώτου τέρματος ή του συνόλου στο αντίστοιχο του Παλάσιος. «Εννιά παίκτες είχαμε στην περιοχή και ο Παναθηναϊκός… πέντε», μονολογούσε ο Τόλης Τερζής μετά το παιχνίδι. Κι όμως, έγινε και αυτό, κάτι αντίστοιχο μ’ αυτά που προηγήθηκαν.

Ο Άρης γνωρίζει ήττες τις οποίες δεν τις αξίζει. Σαν αυτή από τον Ιωνικό πριν από μια εβδομάδα ή τη σημερινή (12/2). Δεν είναι καιρός όμως να σταθεί στις εντυπώσεις γιατί στο τέλος της ημέρας αυτές δεν μετρούν. Καλή εντύπωση για τον Άρη έχει για παράδειγμα και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ο οποίος ανήκει στη συνομοταξία αυτών που θεωρούν ότι οι εμφανίσεις των «κίτρινων» δεν συνάδουν με τη βαθμολογική θέση τους. Άξιζε κάτι περισσότερο. Μόνο που οι εντυπώσεις δεν μετρούν, ειδικά όταν βρίσκεται στο -4 από την 5η θέση. Χρειάζεται ουσία και αποτέλεσμα. Για να έρθουν αυτά τα δύο στοιχεία, απαιτείται αποτελεσματικότητα. Αυτό λείπει.

Του έδωσε το πορτοφόλι του

Απέναντι στον Παναθηναϊκό, ο Τερζής διάβασε καλά το παιχνίδι. Το «τρικ» με τον Οντουμπάτζο να βγαίνει δεξιός χαφ με κινήσεις στον χώρο αποδείχθηκε εξαιρετικό. Ο Βρετανός έβαλε το γκολ και δημιούργησε ακόμη δύο φάσεις. Εκεί θέλεις σέντερ φορ που να βάζει και ο Καμαρά δεν το έκανε. Ειδικά η δεύτερη ευκαιρία ήταν από αυτές που δεν γίνεται να χάνονται. 2-0 και όλη η πίεση στο κεφάλι των παικτών του Παναθηναϊκού. Τόσο απλά. Δεν έγινε και ο Παναθηναϊκός άρχισε να ανασαίνει στον αγωνιστικό χώρο έχοντας τη δική του στιγμή με την κεφαλιά του Κουρμπέλη. Μετά ήρθε το δώρο του Φαμπιάνο. Με τις ευκαιρίες που χάνονται σε κάθε παιχνίδι, ο Αρης δίνει χείρα βοηθείας στους αντιπάλους του. Στον Παναθηναϊκό του έδωσε και το πορτοφόλι του.

Αυτά στο πρώτο ημίχρονο γιατί στο δεύτερο, ο Άρης δεν ήταν δημιουργικός. Υποτίθεται ότι οι αλλαγές θα βοηθούσαν μα αυτές μείωσαν την ταχύτητα και την ένταση της ομάδας. Θα περίμενε κανείς από τον Άντρε Γκρέι να βγάλει αθλητικό εγωισμό, μα δεν το έκανε. Ο Λούκας Ρουπ χρειάζεται χρόνο, ομοίως και ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Για τον Χουάν Ιτούρμπε το πηγάδι στέρεψε. Όλη η πορεία του Παραγουανού στον Άρη είναι η πάσα που δεν έδωσε στον Νταρίντα στο πρώτο ημίχρονο γιατί ήθελε να περάσει δύο παίκτες του Παναθηναϊκού.

Σε τεντωμένο σκοινί λόγω της δυστοκίας

Ο Άρης του δεύτερου μέρους προσπάθησε περισσότερο να μην δώσει χώρους στον Παναθηναϊκό και να χτυπήσει στην κόντρα επίθεση. Αυτό ήταν το ισχυρό στοιχείο του στα προηγούμενα χρόνια αλλά φέτος δεν το διαθέτει. Ίσως είναι ζήτημα μιας πάσας ή μιας κίνησης, η ουσία είναι ότι δεν σκοτώνει τον αντίπαλό του όταν τον βρίσκει ανοργάνωτο. Και θα έπρεπε να το κάνει. Κόντρα στον Παναθηναϊκό οι δύο πλάγιοι μπακ του (Οντουμπάτζο, Μαζικού) έκαναν φανταστικό παιχνίδι κι ας ένιωθαν ανασφαλείς λόγω των λαθών του Φαμπιάνο ή της φανερής ανετοιμότητας του Ενκουλού.

Με εξαίρεση ένα λάθος, ο Πίτερ Ετέμπο επίσης έκανε καλό παιχνίδι μαζί με τον Βλάντιμιρ Νταρίντα. Ο Λούις Πάλμα έκανε ώριμο παιχνίδι, ειδικά με την πάσα που πέρασε στον Νταρίντα στο πρώτο ημίχρονο. Ο νεαρός προσπάθησε να κρύψει την έλλειψη αγωνιστικού ρυθμού. Μόνο που χρειάζονται κι άλλοι. Οι «μπροστά» που λέει μια ψυχή, αυτοί που υποτίθεται ότι θα «τελειώσουν» τις φάσεις. Αυτές δεν τελειώνουν και ο Άρης ισορροπεί σε τεντωμένο σχοινί. Δεν είναι μόνο η αύξηση της πίεσης αλλά και η αμφιβολία που γίνεται εντονότερη στο μυαλό όλων.

Ο Άρης πρέπει να κάνει το 4Χ4 στα παιχνίδια που απομένουν για να βάλει τα πράγματα στη σωστή κατεύθυνση. Ο κίνδυνος του ολοκληρωτικού εκτροχιασμού ελλοχεύει. Για να το καταφέρει είναι απαραίτητο να γίνει αποτελεσματικός. Να βάλει γκολ και να πάψει να περιορίζεται στις εντυπώσεις. Το αποτέλεσμα μετράει.