Το ρίσκο του Γιαννίκη που θα ζήσει και θα «πεθάνει» με τις ιδέες του στην ΑΕΚ

• Εκπληκτικό ματς στο πρώτο ημίχρονο, «γίγαντας» Λοντίγκιν
• Δεν άλλαξε πλάνο, παρά το «πάρτι» του Περέα
• Τα κομμάτια που λείπουν για το σχέδιο του Γιαννίκη

Είναι πολλοί οι προπονητές που θέλουν... γρήγορα ένα ματς μετά από μια επώδυνη ήττα. «Επώδυνη» μπορεί να είναι μια αποτυχία σε ντέρμπι, όπως αυτή της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό την προηγούμενη Κυριακή. Η' μια ήττα από υποδεέστερη ομάδα, όπως αυτή του ΠΑΟΚ από τον Ατρόμητο ή ακόμα περισσότερο μια φοβερή και τρομερή, ιστορικού χαρακτήρα συντριβή, σαν κι' αυτό το Αρης – ΠΑΣ Γιάννινα 0-5 του προηγούμενου Σαββάτου. Ο Αργύρης Γιαννίκης, λοιπόν, μπορεί να νιώθει και ανακουφισμένος και αληθινά χαρούμενος μ' αυτό το 2-1 επί του ΠΑΣ Γιάννινα στο θρίλερ των Ιωαννίνων. Κι αυτό που πέτυχε σήμερα η ΑΕΚ, θα το ζητήσουν αύριο με... τρέλα ο Λουτσέσκου και ο Μάντζιος. Το αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το «πώς» στο ΠΑΟΚ - Αρης της Τούμπας!

Εκπληκτικό ματς στο πρώτο ημίχρονο, «γίγαντας» Λοντίγκιν

Ο Γιαννίκης το πανηγύρισε σ' ένα απίστευτο ματς, τόσο «γεμάτο», αγωνιώδες, θεαματικό και γρήγορο στο πρώτο 45λεπτο που νόμιζες στα πρώτα 25 λεπτά ότι ήδη τελειώνει το ημίχρονο! Σ' ένα παιχνίδι με πέναλτι στα 15'', με γκολ (1-0) στο 5', με ισοφάριση θαυμάσια από το βολέ του Αμραμπατ (1-1) στο 9', με απίστευτες αποκρούσεις του κέρβερου Λοντίγκιν και πάρτι του Χουάν Χοσέ Περέα (τον άφησε ελεύθερο ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι...) με αντιπάλους τον Μήτογλου και τον Βράνιες που τον κυνηγούσαν με λάσο σ' όλο το παιχνίδι. Σ' ένα ματς με ευκαιρίες εκατέρωθεν, με δυο αλλαγές διάταξης από τον Ηρακλή Μεταξά και ισάριθμες από τον Γιαννίκη, με φοβερά ρίσκα από τους πάγκους και τη μπίλια να κάθεται στο κίτρινο στο 90' με το σουτ του Γεβγέν Γεβγένοβιτς Σάκχοφ, δευτερόλεπτα αφού ο ΠΑΣ είχε βγει σε αντεπίθεση με 6 Vs 4 αρχικά και 3 Vs 2 στην τελική φάση...

Δεν άλλαξε πλάνο, παρά το «πάρτι» του Περέα

Κάθε ματς που περνά φαίνεται όλο και περισσότερο ότι ο Αργύρης Γιαννίκης είναι αποφασισμένος να... ζήσει και να «πεθάνει» με τις ιδέες του στην ΑΕΚ. Τι κι αν μόλις στα 15'' φάνηκε πεντακάθαρα ότι το δίδυμο στόπερ της Ενωσης αλλά και συνολικά η φιλοξενούμενη επρόκειτο να αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα με τον εκρηκτικό Περέα (ταχύτητα + δύναμη + βελτίωση τακτικά και τεχνικά) και τον δυνατό στα σπριντ και στον αέρα Μιλιντσεάνου; Δεν άλλαξε πλάνο!

«Ψηλά» η τετράδα της άμυνας, κοντά οι γραμμές, όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ένταση, ταχύτητα στο γήπεδο και στο μυαλό, με στόχο την αύξηση του αριθμού των ευκαιριών και όσο το δυνατόν περισσότερα γκολ. Η ΑΕΚ δικαιούταν να πάει με προβάδισμα στα αποδυτήρια, αλλά δεν τα κατάφερε λόγω αστοχίας και Λοντίγκιν. Κι όταν στο δεύτερο μέρος έπεσε ο ρυθμός, η Ενωση επιχείρησε να επενδύσει στον πλουσιότατο από τη μέση και μπροστά πάγκο της, παίρνοντας και μεγάλα ρίσκα. Παίζοντας από το 60' (αλλαγή Σιμάνσκι-Καρίμ) με έναν αμυντικό μέσο (Σιμόες), ένα δεκάρι, δυο εξτρέμ και δυο επιθετικούς!

Τα κομμάτια που λείπουν για το σχέδιο του Γιαννίκη

Δικαιώθηκε βάσει αποτελέσματος και οι έντονοι πανηγυρισμοί όλων με όλους στο τέλος του ματς είναι μια απόδειξη για την ατμόσφαιρα συσπείρωσης στα αποδυτήρια. Ομως βλέποντας το «δάσος» του... ορίζοντα και όχι μόνο το «δένδρο» του σήμερα, είναι ολοφάνερο ότι ο κόουτς Γιαννίκης χρειάζεται στη γραμμή άμυνάς του καλύτερα εργαλεία που θα υποστηρίξουν πιο αξιόπιστα το ποδοσφαιρικό πλάνο του.

Μην το ξαναλέμε: αυτή η ΑΕΚ για να πολλαπλασιάσει τις πιθανότητές της για τίτλο χρειάζεται τουλάχιστον έναν καλύτερο στόπερ, έναν καλύτερο δεξιό μπακ και ένα «εξάρι» κλάσης που θα μπορεί να καλύπτει τους... πάντες με τα φυσικά προσόντα, την ενέργεια και την ποιότητά του. Ομως «η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια νύχτα», όπως είχε πει και ο κόουτς Αναστασίου στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Εφέτος η Ενωση είχε μεγάλο ποσοστό επιτυχημένων μεταγραφών, στις επόμενες μεταγραφικές περιόδους μπορεί να ψάξει και να βρει τα 3-4 «κομμάτια» που της λείπουν για ακόμα μεγαλύτερη αναβάθμιση.

Υ.Γ. Ο έξοχος αγωνιστικός χώρος στους «Ζωσιμάδες» και μάλιστα υπό βροχή από το 1' έως το 95' μας κάνει να θυμόμαστε με... μαύρο δάκρυ την κατάσταση που επικρατούσε στο ίδιο γήπεδο μέχρι πριν από δύο χρόνια. Με τις λακκούβες αλάνας, τη λάσπη στάβλου, τις αλησμόνητες σκούπες - «εκχιονιστικά» που προκαλούσαν γέλια και κλάματα. Με αγωνιστικό χώρο - «καρμανιόλα», επικίνδυνο για την σωματική ακεραιότητα των παικτών τουλάχιστον για πέντε μήνες (από Οκτώβριο μέχρι και τέλος Φεβρουαρίου). Ακόμα κι αν οι δυο σημερινοί αντίπαλοι έπαιζαν... τότε στο ίδιο τέμπο και με το ίδιο πάθος όπως σήμερα, δεν θα μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε τόσο ωραίο ματς, με τόσες ευκαιρίες, με καθαρές σωματικές μονομαχίες, με ανατροπές, με σπριντ, με γκολ και θέαμα. Και με περισσότερο «καθαρό» χρόνο παιχνιδιού, χωρίς τα αμέτρητα φάουλ που είναι «υποχρεωμένος» να δίνει ο διαιτητής όταν ο αγωνιστικός χώρος είναι επικίνδυνος, μόνο και μόνο για να προστατεύσει τους αθλητές.

Αξίζει, λοιπόν, ένα «μπράβο» και στη Λίγκα που επιτέλους έδωσε τα τελευταία δύο χρόνια βάρος και χρήμα για το συγκεκριμένο πρόβλημα, αλλά και στις ομάδες που «πειθάρχησαν» σε μια κοινή γραμμή σύμπλευσης, επένδυσαν χρήματα και έφτιαξαν τουλάχιστον υποφερτούς αν όχι πολύ ωραίους αγωνιστικούς τόπους. Σχεδόν όλοι! «Πρωτευουσιάνοι» και Θεσσαλονικείς, επαρχιώτες και μη, «μεγάλοι», «μικροί» και «μικρομεσαίοι». «Σχεδόν όλοι» διότι υπάρχει και η Λαμία, μην τη ξεχνάμε...