Αυτά θα ψάξει στο παζάρι του Γενάρη

• Η λογική λέει ότι θα πάει και για κανονικό σέντερ φορ
• Χρειάζεται επιτελικό μέσο;
• Παράγοντας είναι και οι ανανεώσεις

Είναι αρκετές οι παράμετροι που θα καθορίσουν το εύρος αλλά και την ακρίβεια των κινήσεων του Άρη στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Βέβαια, κάθε συζήτηση ακουμπά πάνω στον γνωστό αστερίσκο της διατήρησης δικαιώματος μεταγραφών καθότι η απόφαση του CAS (επί της έφεσης της ΠΑΕ Άρης) παραμένει σε εκκρεμότητα. Η νέα παράταση διευρύνει τον χρονικό ορίζοντα έως τις 15 του Δεκέμβρη. Αυτό σημαίνει ότι κάθε συζήτηση έχει υποθετικό χαρακτήρα κι αυτό συνιστά μειονέκτημα.

Γιατί με τα «αν» δουλειά δεν γίνεται, έτσι δεν υπογράφονται συμφωνητικά και δεν δεσμεύονται ποδοσφαιριστές. Είναι όμως μια συνθήκη με την οποία έμαθε να ζει ο Άρης, γι’ αυτό εξάλλου κλειδαμπαρώνει κάθε συμφωνία ή συζήτηση μεταγραφικού περιεχομένου έως ότου αποκτήσει το δικαίωμα επισημοποίησής της. Διότι αυτός θα καθίσει στο τραπέζι μαζί με τα «εάν κι εφόσον» και ο άλλος με τη βεβαιότητα ότι έχει τη δυνατότητα επικύρωσης μιας συμφωνίας. Αυτά για να μπει στο πνεύμα και ο κόσμος καθώς το περασμένο καλοκαίρι αναρωτιόταν για τη δραστηριότητα της ομάδας του, διαβάζοντας τα «θέλω» των υπολοίπων.

Μέχρι στιγμής, μοναδική περίπτωση που είδε το φως της δημοσιότητας είναι αυτή του Γιάννη Γιαννιώτα. Θαρρώ ότι θα γίνει αυτή η δουλειά διότι τη θέλουν και οι δύο. Ως ένα βαθμό θα ενώσουν τις ανάγκες τους καθώς ο μεν Άρης έχει ανάγκη ενός ποδοσφαιριστή των χαρακτηριστικών του 28χρονου ακραίου επιθετικού και ο τελευταίος είναι χωρίς ομάδα, με το μικρόβιο του Άρη να κυλά στο αίμα του και με εκφρασμένη επιθυμία επιστροφής στο «Κλ. Βικελίδης» έπειτα από οκτώ χρόνια εκτός αυτού.

Βραχύσωμος παρέμεινε αλλά όχι ο «σπλίνγκος» στις αρχές της περασμένης δεκαετίας όταν έκανε δειλά-δειλά τα πρώτα βήματά του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Προϊόντος του χρόνου γέμισε εμπειρίες και παραστάσεις, δοκιμάστηκε σε υψηλότερο επίπεδο από το ελληνικό και φυσικά σε κανονικά Πρωταθλήματα. Αυτή τη στιγμή, ο Άρης δεν έχει Γιαννιώτα, ποδοσφαιριστή δηλαδή που θα παίζει στη γραμμή με ιδιαίτερη ικανότητα στο ένας εναντίον ενός, στον οποίον δικαιολογημένα θα στηριχθείς στο άνοιγμα κλειστών αμυνών. Ο Ματέο Γκαρσία συγκλίνει στην άξονα ομοίως και οι Μπρούνο Γκάμα, Χουάν Ιτούρμπε, εξ’ ου και η εντολή του Άκη Μάντζιου στα ακραία αμυντικά μπακ να ανεβαίνουν τις πτέρυγες. Ο δε Ντάνιελ Μαντσίνι πηγαίνει περισσότερο σαν δεύτερος φορ. Για τον Ιζέτ Χαΐροβιτς δεν έχουμε να γράψουμε πολλά γιατί δεν είδαμε και κάτι.

Η λογική λέει ότι θα πάει και για κανονικό σέντερ φορ

Αυτή η συζήτηση απέκτησε διαχρονικό χαρακτήρα, συνέπεια της αστοχίας αλλά κι ατυχίας. Προσωπικά, έχω τεράστιο σεβασμό στον Αμπουμπακάρ Καμαρά για τις δουλειές που κάνει στο γήπεδο και το πείσμα του, αλλά ο Μαυριτανός δεν είναι ο φορ περιοχής. Ακόμη και στο transition παιχνίδι, πηγαίνει προς τα άκρα αποφεύγοντας τον άξονα. Είναι τρομερά χρήσιμος για το στιλ παιχνιδιού που παίζει ο Άρης, αλλά δεν είναι ο φορ περιοχής που θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά και θα σκοράρει απέναντι σε κλειστή άμυνα. Ο Άρης θα είχε λύσει το πρόβλημά του αν τον περασμένο Ιανουάριο ενεργοποιούσε τη συμφωνία με τον Τζερόνιμο Μπαράλες. Επέλεξε τον Κώστα Μήτρογλου και εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε ότι έκανε λάθος καθώς αυτή η συνεργασία (αγωνιστικά) είναι επώδυνη και για τους δύο. Γι’ αυτό το ενδεχόμενο να δούμε τον έμπειρο σέντερ φορ με την «κίτρινη» φανέλα μάλλον είναι απίθανο.

Ο Κριστιάν Λόπεθ προβλέπεται να τεθεί στη διάθεση του Άκη Μάντζιου τον ερχόμενο Γενάρη (όπου θα λείπει ο Καμαρά), αλλά πώς μπορείς να στηριχθεί σ’ έναν ποδοσφαιριστή ο οποίος προέρχεται από απουσία οκτώ μηνών, έπειτα από πολύ σοβαρή επέμβαση κι όταν μάλιστα δεν σου είχε κάνει τη δουλειά και τον είχες παραχωρήσει δανεικό; Εν τέλει, η λογική προφανώς υποδηλώνει ότι ο Άρης θα κινηθεί για την απόκτηση φορ περιοχής. Όχι απαραίτητα για ποδοσφαιριστή ο οποίος θα αρχίζει τα παιχνίδια αλλά για σέντερ φορ που θα απλοποιεί καταστάσεις. Όπως ήταν δηλαδή ο Χασάν στον Ολυμπιακό.

Χρειάζεται επιτελικό μέσο;

Το καλοκαιρινό μεταγραφικό πλάνο περιλάμβανε την προσθήκη επιτελικού μέσου, υπήρχε συμφωνία με τον Ραφίκ Γκιτάν αλλά αυτή δεν επικυρώθηκε λόγω άρνησης της Ρεν. Κάθε εμπόδιο σε καλό που λένε, καθώς ο Γάλλος δεν έχει αγωνιστεί περισσότερα από 200 λεπτά με τη φανέλα της Μαρίτιμο και σε επτά αγώνες σημείωσε ένα γκολ. Η σκέψη προσθήκης ενός 10αριού για να μπει ένα τέλος στη μοναξιά του Φακούντο Μπερτόγλιο, κυρίως όμως για να μην στερείται η ομάδα τα στοιχεία παιχνιδιού που του δίνει ο Αργεντίνος όταν ο τελευταίος δεν είναι στο γήπεδο, είναι λογική. Παίζοντας δίχως τον Μπερτόγλιο οι «κίτρινοι» δεν σκόραραν στο ένα ημίχρονο απέναντι στον Παναθηναϊκό, το ίδιο συνέβη και στο 90λεπτο με τον Απόλλωνα Σμύρνης. Σημείωσαν τρία γκολ στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο εκ των οποίων τα δύο στο transition παιχνίδι, ενώ ο αγώνας στον Βόλο μεταλλάχθηκε σε ειδικών συνθηκών καθώς οι αποβολές άλλαξαν τις τακτικές των ομάδων. Αυτό σημαίνει ότι οι επόμενοι τρεις αγώνες (στους οποίους θα απουσιάσει ο Αργεντίνος λόγω τιμωρίας) μάλλον θα δείξουν τον βαθμό αναγκαιότητας.

Βέβαια, σε περίπτωση προσθήκης ενός ακόμη ποδοσφαιριστή στη μεσοεπιθετική γραμμή, αυτομάτως, μαζεύονται πολλοί. Εφόσον αποκτηθεί ο Γιάννης Γιαννιώτας, θα προστεθεί στους Μπρούνο Γκάμα, Φακούντο Μπερτόγλιο, Ματέο Γκαρσία, Ντάνιελ Μαντσίνι, Χουάν Ιτούρμπε, Ιζέτ Χαΐροβιτς. Δηλαδή, οκτώ ποδοσφαιριστές (μαζί με τον επιτελικό μέσο) για τρεις θέσεις και με έναν αγώνα την εβδομάδα, πλην αυτών που θα υπάρχουν υποχρεώσεις στο Κύπελλο Ελλάδος. Η διαχείριση δεν είναι τόσο απλή, πολλώ δε μάλλον μετά τη μεσολάβηση ενός εξαιρετικά δύσκολο διαστήματος στον τομέα των εσωτερικών ισορροπιών. Η ηρεμία επανήλθε βέβαια μέσω της κατανομής ρόλων από τον Άκη Μάντζιο και της αντίληψης των ποδοσφαιριστών ότι όλες οι αποφάσεις εμπεριέχουν ποδοσφαιρική δικαιοσύνη.

Παράγοντας είναι και οι ανανεώσεις

Είναι ευνόητο ότι συμπεριλαμβάνονται στις παραμέτρους. Μέχρι στιγμής, ο Άρης δεν έχει βρει συμφωνίες με τους Μπερτόγλιο, Τζέγκο και Ντάνιελ Σούντγκρεν. Προφανώς η εξέλιξη αυτών των υποθέσεων θα διαμορφώσει τη μεταγραφική λίστα διότι δεν στοιχειοθετεί έξυπνη επιλογή να στηριχθείς σε ποδοσφαιριστή ο οποίος μπαίνει στο τελευταίο εξάμηνο του συμβολαίου του. Προς Θεού, τούτο δεν στοιχειοθετεί μομφή για κανέναν από τους παραπάνω που στο κάτω-κάτω της γραφής έχουν δώσει και την ψυχή τους. Όπως και να’ χει όμως, όταν ένας ποδοσφαιριστής εισέρχεται στο τελευταίο εξάμηνο του συμβολαίου του είναι λογικό να σκέπτεται και το επόμενο. Αν έχει δεσμεύσει το μέλλον του, τότε αφοσιώνεται σ’ αυτό. Αυτό σημαίνει ότι στις σκέψεις των ανθρώπων του Άρη μπορεί να προστεθούν και μερικές από τις θέσεις στις οποίες αγωνίζονται οι παραπάνω.

Υγ: Διαπιστώνω έκπληξη και ηθικολογίες από την απόφαση του πειθαρχικού οργάνου της Superleague για τα γεγονότα στον Βόλο. Ένα σχέδιο δεν πέτυχε, χωρίς να δικαιολογώ κανέναν και τίποτε. Αλλά, προς τι αυτή η έκπληξη; Εδώ επιτρέπονται τα πεσίματα, τα ζουλήγματα, τα φιλικά μασάζ με χέρια που μοιάζουν με κουπιά, τα ντου στα αποδυτήρια. Επιτρέπεται να αποφασίζει ένας για προεδρικούς θεσμούς, η χειραγώγηση εκλογικών διαδικασιών, η αλλαγή νομοθεσίας αναλόγως του ποιος κάνει επεισόδια, η επιβολή ποινών αναλόγως της βαθμολογίας και άλλα πολλά. Χρόνο και διάθεση να έχεις, να γράφεις. Καλά τα ηθικά πονήματα αλλά και το παραμύθι έχει ένα τέλος.

@Photo credits: Intime