Μοναδικός φόβος τους το βάρος του... «it's coming»!

O Γιώργος Καραμάνος το είχε γράψει με... τόνους υπερβολής, αλλά και ένα γλυκό προαίσθημα για τα «Λιοντάρια»: «Αγγλία, εάν δεν το πάρεις και τώρα, μην ξανακατέβεις!». Mετά το σημερινό ξόρκι των Γερμανών, μπορούμε να το πούμε όλοι. Το σύμπαν συνωμοτεί, οι Αγγλοι δεν... δέχονται γκολ με τίποτα και τώρα πια, όντως, μπορεί να το σηκώσουν για πρώτη φορά από το 1966. Αφού σκόραρε και ο... Κέιν δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα και κανέναν! Σάμπως έμεινε και κανένας να «φοβηθούν»; Ουδείς!

Ο όμιλος του «θανάτου» ξεπαστρεύτηκε σε πέντε μέρες! Εξω οι Πορτογάλοι από τους Βέλγους, έξω οι Γάλλοι από τους Ελβετούς, έξω και οι Γερμανοί με το «ξερό» 2-0 από τα Λιοντάρια! Εξω και οι Ολλανδοί από τους Τσέχους. Ποιοι έμειναν; Οι φουριόζοι Ιταλοί που αντιμετωπίζουν τους προβληματικούς χωρίς τον Ντε Μπρόινε, Βέλγους. Μια ομάδα την οποία έπαιξε επί 45 λεπτά μονότερμα η αλλαγμένη, υπέροχη στο ματς των «16» μα αναποτελεσματική και προβληματική στην τελική πάσα Πορτογαλία του Σάντος. Υπολογίσιμοι και οι μεν και οι δε, όποια προκριθεί απ' αυτό το ζευγάρι συμπεριλαμβάνεται στους υποψήφιους να το σηκώσουν. Οι Ιταλοί λόγω οίστρου, ενθουσιασμού, ταυτότητας, ενέργειας, χημείας. Οι Βέλγοι λόγω ποιότητας, πείρας, παγκόσμιας κλάσης και προσωπικότητας των Λουκάκου - Ντε Μπρόινε και του αναγεννημένου Αζάρ!

Ποιοι έμειναν; Από τα φαβορί μόνο το «ξεθωριασμένο» Βέλγιο!

Ποιος άλλος έμεινε; Η Ισπανία του Ενρίκε. Μια υποτιμημένη από τα media ομάδα κατά τη διάρκεια της φάσης των ομίλων. Μια ομάδα που κρίθηκε από ορισμένους πολύ βιαστικά μόνο και μόνο επειδή... δεν την έβαζαν μέσα με τίποτα! Ούτε με πέναλτι, ούτε με πλασέ από τη μικρή περιοχή που λέει ο λόγος. Μια ομάδα που «ξεμπούκωσε» χάρη στα δύο «δώρα» του Μάρτιν Ντουμπράβκα εναντίον της Σλοβακίας, ήταν (πολύ) ανώτερη ως σύνολο και πήγε να αυτοκτονήσει με την Κροατία, αλλά δείχνει ικανή για όλα! Τώρα που βρίσκει και Ολμο και Σαράμπια, τώρα που σκοράρει ακόμα και ο... Μοράτα; Μεγάλο φαβορί εναντίον των εκπληκτικών Ελβετών. Παρότι αυτή η αλέγρα ομάδα που παράγει ευκαιρίες με απίστευτη ευκολία (πλην του 3-0 από την Ιταλία), έδειξε εναντίον των Γάλλων τι μπορεί να κάνει. Με τη διαφορά ότι οι Ισπανοί δεν θα την υποτιμήσουν, ούτε θα σηκώσουν τα χεράκια σαν τον Πογκμπά που θέλησε να υποδυθεί τον Ζλάταν στον πανηγυρισμό του, θεωρώντας ότι το ματς είχε λήξει στο 3-1. Οποία ύβρις monsieur Pogba!

Τρομάζει κανείς απ' όλους αυτούς τα «Λιοντάρια»; Οχι ασφαλώς! Αλλά και να τους δημιουργούσε κάποιο πρόβλημα.... no problem! Δεν θα βρουν κανέναν απ' όλους αυτούς μέχρι τον τελικό! Ολοι αυτοί θα εξουδετερωθούν μεταξύ τους και στο τέλος θα μείνει ένας για τον τελικό του Γουέμπλεϊ. Τι αρκεί για τους Αγγλους; Να αποκλείσουν σε πρώτη φάση το νικητή του Σουηδία – Ουκρανία και εν συνεχεία στον ημιτελικό τον νικητή του Δανία – Τσεχία. Δηλαδή να πετάξουν εκτός διοργάνωσης δυο... ανθυπο-αουτσάιντερ! Παίζοντας όλα τα ματς στο Γουέμπλεϊ, αυτό ήταν το bonus της πρωτιάς τους στον όμιλο. Το πιο δύσκολο εμπόδιο το ξεπέρασαν σήμερα. Χάρη στον αλάνθαστο Πίκφορντ που σταμάτησε Βέρνερ και Γκορέτσκα. Χάρη στο άστρο, την εκρηκτικότητα, την ευστοχία του τρομερού Στέρλινγκ. Χάρη στην πειθαρχία και την προσήλωση των ακραίων Σο – Τρίπιερ και την πίεση την Ράις – Φίλιπς στον Κρόος και τον Γκορέτσκα. Ναι, ασφαλώς, χάρη στον Χάρι Κέιν αλλά και τον Γκρίλις που χρωμάτισε με φαντασία και... ανακατωσούρα τη μεσοεπιθετική γραμμή της Αγγλίας στο τελευταίο κομμάτι του ματς. Και ασφαλώς χάρη στην τύχη που χρειάζεται κάθε ομάδα σ' ένα τουρνουά τέτοιου βεληνεκούς: το τετ α τετ του Μίλερ είναι ίσως η μεγαλύτερη ευκαιρία του Euro ως σήμερα.

Δεν θα λείψουν σε κανέναν οι Γερμανοί

Οι Γερμανοί μπορούσαν να προκριθούν, δεν ήταν κατώτεροι. Είχαν τις (μόλις τρεις) φάσεις τους, το Γουέμπλεϊ σείστηκε στην αστοχία του Μίλερ όσο στα γκολ των Στέρλινγκ – Κέιν! Ισως και περισσότερο! Ο Λεβ θυμήθηκε σήμερα τον Βέρνερ ενώ δεν έχει φορ, αχρήστευσε σε όλο το τουρνουά τον τούρμπο – Κίμιχ, πειραματίστηκε με τον Χάβερτς που απόψε ήταν πιο ουσιαστικός ως «δεκάρι», «ξέχασε» στον πάγκο τον Γκιουντογάν που μπορούσε να προσφέρει φρέσκες ιδέες και τελικά η Γερμανία σήμερα πλήρωσε τα λάθη της στη μεσαία γραμμή και στο κέντρο της άμυνάς της μαζί με την αστοχία της.

Δεν θα λείψει σε κανέναν, έχει τους περισσότερους haters παγκοσμίως και εμείς που τους συμπαθούμε από την εποχή του «Κάλε»... ας περιμένουμε την εποχή Φλικ μετά το τέλος του Λεβ. Είναι αδιάφοροι για τους περισσότερους. Οχι για εμάς. Αλλά σίγουρα πιο «άχρωμοι» από τους «Εγγλέζους» που έλεγαν και οι παλιοί. Τους Εγγλέζους που γλεντούν, που το χαίρονται σαν πιτσιρίκια, τους Εγγλέζους πλέον μπορούν να το χάσουν μόνο από τον εαυτό τους! Αν λυγίσουν υπό το βάρος του «it's coming home». Aφού απέκλεισαν τη Mannschaft μόνο αυτό το βάρος μπορεί να ρίξει νοκ άουτ τη μοναδική ομάδα του τουρνουά που δεν έχει δεχθεί γκολ. Αλλωστε, είναι ήδη... home αυτό το Euro. Τώρα αυτό που χρειάζονται είναι η διαχείριση του... «it's coming»...