Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ: Το μισό θαύμα της ξεχασμένης αρχόντισσας
Η φετινή έκπληξη των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων διαδραματίζεται στις Κάτω Χώρες. Στο Βέλγιο και συγκεκριμένα στο Σεν Ζιλ, μια πολυπολιτισμική εργατική συνοικία των Βρυξελλών στα σύνορα με το Άντερλεχτ. Στην επονομαζόμενη κι ως «μικρή Ισπανία», λόγω των χιλιάδων μεταναστών από την Ιβηρική Χερσόνησο που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή τη δεκαετία του '50 και του '60, το καμάρι της πόλης κι άλλοτε προπολεμική υπερδύναμη αναβιώνει κόντρα σε κάθε πιθανότητα. Κόντρα σε κάθε προγνωστικό, κόντρα σε κάθε λογική.
Για τον μέσο φίλαθλο, η φετινή ιστορία της ξεκίνησε ως γρίφος. «Ποια στο καλό είναι αυτή η Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ; Και γιατί είναι 1η στο Βέλγιο;».
Μετά από 17 αγωνιστικές, τα μισά δηλαδή της κανονικής διάρκειας του βελγικού πρωταθλήματος, η Ουνιόν προπορεύεται με +4, μετρώντας οκτώ νίκες στα τελευταία 10 παιχνίδια και με τις τρεις από τις τέσσερις απώλειες της να σημειώνονται πριν από τα μέσα Σεπτέμβρη. Η πάντα ρευστή βαθμολογία των πρώτων αγώνων μετατράπηκε σε πάγια εικόνα. Κι από τα μέσα Οκτωβρίου, το όνομά της είναι συνυφασμένο με την κορυφή. Ο άτυπος τίτλος του πρωταθλητή χειμώνα, λοιπόν, ή κατά τα στάνταρ των Βέλγων «πρωταθλητή φθινοπώρου» έγινε δικός της και με τη βούλα.
Η παραπάνω απορία ήταν πέρα για πέρα εύλογη. Αν δεν είσαι άνω των 60, αν δεν είσαι φαν του Football Manager ή του στοιχήματος, θα έμοιαζε μάλλον απίθανο να έχεις ακουστά μια ομάδα που απουσίαζε από την πρώτη κατηγορία του Βελγίου 48 ολόκληρα χρόνια και η τελευταία κούπα που σήκωσε χρονολογείται στο 1935.
Η Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ, όμως, έχει γράψει τη δική της, ξεχωριστή ιστορία στο βελγικό ποδόσφαιρο. Ήταν εκείνη που έχτισε την πρώτη «δυναστεία», κατακτώντας επτά πρωταθλήματα την πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα και τρία σερί στις αρχές των '30s. Εκείνη που πολλά χρόνια πριν το κάνει o Άγιαξ του Κρόιφ, η Μπάγερν του Μπεκενμπάουερ ή εσχάτως η Ρεάλ του Ζιντάν, είχε πετύχει ευρωπαϊκό «three-peat», σε μια από τις προγενέστερες διασυλλογικές διοργανώσεις του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Εκείνη που ακόμη και σήμερα διατηρεί «στοιχειωμένο» το ρεκόρ του μεγαλύτερου αήττητου σερί στο βελγικό ποδόσφαιρο, θέτοντας τον πήχη στα 60 ματς από το 1933 ως το 1935.
Συνολικά, μετράει 11 πρωταθλήματα. Χρειάστηκε να περάσουν 30 χρόνια για να την ξεπεράσει η Άντερλεχτ και να αλλάξει... αιώνας για να το κάνει και η Μπριζ, οι δύο ομάδες, δηλαδή, που έχουν περισσότερα τρόπαια στο παλμαρέ τους σήμερα (34 και 17 αντίστοιχα).
Σχεδόν 90 χρόνια μετά την τελευταία στέψη, η Ουνιόν έχει επιστρέψει. Πρωτίστως, στα «σαλόνια» της Pro League, μετά την πανηγυρική άνοδό της την περασμένη σεζόν ως πρωτοπόρος της δεύτερης κατηγορίας. Από το απλό status της «νεοφώτιστης» ως αυτό της «εν δυνάμει πρωταθλήτριας», βέβαια, υπάρχει χαοτική απόσταση. Και η Ουνιόν ως τώρα τη γεφυρώνει με απόλυτα εκπληκτικό τρόπο.
Χάρμα οφθαλμών, με «αέρα» Premier League
Οι αριθμοί της αρμόζουν σε πρωτοπόρο και διεκδικήτρια του τίτλου. Το στυλ που ακολουθεί τιμάει ακόμη περισσότερο τη μέχρι τώρα πορεία της.
Οι 9.500 φίλαθλοι που γεμίζουν το «Ζοσέφ Μαριέν» (το οποίο η Ουνιόν είχε εγκαινιάσει το 1919 με φιλικό κόντρα στη Μίλαν) ή εκείνοι που ακολουθούσαν την ομάδα εκτός έδρας μέχρι να τεθεί απαγόρευση στις μετακινήσεις οπαδών, απολάμβαναν την κορυφαία επίθεση του πρωταθλήματος, με 43 γκολ σε 17 ματς, ήτοι πάνω από 2,5 ανά παιχνίδι. Και παράλληλα, ένα συνεκτικό σύνολο με τη δεύτερη καλύτερη άμυνα, που αγωνίζεται όπως προτάσσει η ταυτότητα του Σεν Ζιλ: Ελεύθερα, αλέγρα, ομαδικά.
Με προπονητή τον έμπειρο Φελίς Ματσού, επί μια εξαετία coach της Σαρλερουά στο παρελθόν, η Ουνιόν είναι μια ομάδα με οικογενειακό «δέσιμο», που διατήρησε τον κορμό των παικτών από τη 2η κατηγορία. Μια ομάδα με ποδοσφαιριστές από κάθε γωνιά της Γης, από τη Μαδαγασκάρη ως την Ουρουγουάη κι από τη Μάλτα ως την Ιαπωνία. Με κοινό κώδικα το όμορφο παιχνίδι.
Η πραγματική αλλαγή δυναμικής και προοπτικής, ωστόσο, συντελέσθηκε από την κεφαλή του συλλόγου.
Η Ουνιόν απέκτησε «αέρα» Premier League το 2018, όταν το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της πέρασε στα χέρια του ιδιοκτήτη της Μπράιτον, Τόνι Μπλουμ. Αυτομάτως, υπό τους χειρισμούς του έτερου μετόχου και νέου προέδρου, Άλεξ Μούτσιο, το κλαμπ μπήκε σε αγγλικά μονοπάτια δομής κι οργάνωσης, δημιούργησε δίκτυο εντατικού scouting, έδωσε έμφαση στο recruitment επιλέγοντας ποδοσφαιριστές με βάση τα αγωνιστικά προφίλ και τους χαρακτήρες τους. Μια συγκυρία ευτυχής για τον εκμοντερνισμό της Ουνιόν και την επαναφορά του προσανατολισμού σε μια ομάδα που είχε αφεθεί στις δόξες του παρελθόντος, με μοναδική παρακαταθήκη τα 11 προπολεμικά τρόπαια και τη βάση των τοπικών φιλάθλων.
Ούτε ευρώ για μεταγραφές, χρηματιστηριακή αξία για... υποβιβασμό
Όσοι περίμεναν, όμως, να απογειωθεί εν μια νυκτί το μπάτζετ και η αγοραστική της δύναμη μετά την εισροή ενός Βρετανού δισεκατομμυριούχου κι επαγγελματία παίκτη πόκερ, διαψεύστηκαν. Με βάση τα στοιχεία του Transfermarkt, η Ουνιόν διαθέτει την 4η χαμηλότερη χρηματιστηριακή αξία της κατηγορίας. Και το μισθολόγιο δεν μπορεί να μην κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα. Το περασμένο καλοκαίρι, στο πρώτο της μεταγραφικό παζάρι μετά την άνοδο, οι κινήσεις της περιορίστηκαν σε τέσσερις ελεύθερους και τρεις δανεικούς. Το ίδιο συνέβη και το καλοκαίρι του 2020. Μία από αυτές τις μεταγραφές, όμως, επρόκειτο να αποδειχθεί λίρα εκατό και ο απόλυτος X-factor που θα κουβαλούσε το φορτίο μιας νεοφώτιστης στην κορυφή.
Ντενίζ Ουντάβ, ο πιο παραγωγικός επιθετικός στην Ευρώπη!
Κάθε ομάδα πρωταθλητισμού που σέβεται τον εαυτό της διαθέτει τον top-class επιθετικό της. Η Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ τον βρήκε εκεί που ελάχιστοι θα έψαχναν, στη Regionalliga της Γερμανίας. Ο Ντενίζ Ουντάβ άφησε τη γενέτειρά του το 2020 για να μετακομίσει στο Βέλγιο και το Σεν Ζιλ κι αφού συνέβαλε τα μέγιστα στην άνοδο με 17 γκολ σε 26 παιχνίδια, φέτος μπορεί να υπερηφανεύεται πως είναι ο πιο παραγωγικός επιθετικός στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα!
Δεν το λέμε εμείς, αλλά οι εξωπραγματικοί αριθμοί του. Στα 17 ματς του πρώτου γύρου, ο 25χρονος ευέλικτος στράικερ έχει συμμετοχή σε 25 γκολ! Σκόρερ στα 16, δημιουργός στα 9, ασταμάτητος και καταλυτικός στη φρενήρη πορεία της Ουνιόν. Κανείς άλλος από τις πρώτες κατηγορίες της Ευρώπης δεν έχει συνεισφέρει περισσότερο στην ομάδα του από τον Ουντάβ, ο οποίος βλέπει την αξία του να πολλαπλασιάζεται μέσα σε λίγους μήνες και το όνομά του να γίνεται επιτέλους viral στην πατρίδα του.
Οι Union Bhoys και το πέταλο της ευγένειας
Εδώ που έφτασε, οι στόχοι της Ουνιόν έχουν αλλάξει. Η παραμονή δεν είναι πια το βασικό μέλημα. Η Ουνιόν συνεχίζει σε τροχιά πρωτοπόρου για να κλειδώσει το μίνιμουμ της τετράδας των play-offs. Υπάρχει, άλλωστε, πολύς δρόμος ακόμα στη σεζόν. Και ποιος ξέρει, ίσως να προσεγγίσει το βεληνεκές της Λέστερ, ή να κερδίσει την έξοδο στα προκριματικά του Champions League. Στο κάτω κάτω της γραφής, όμως, ό,τι και να συμβεί θα έχει στο πλευρό της τους πιστούς υποστηρικτές της.
Οι Union Bhoys, ο πυρήνας των οργανωμένων του κλαμπ και άπαντες οι Unionistes ήταν εκεί στα πολύ δύσκολα. Ήταν εκεί όταν πρόεδροι έρχονταν κι απέρχονταν. Ήταν εκεί στα χρόνια της διαρκούς αβεβαιότητας, όταν ο σύλλογος γλίτωνε τους υποβιβασμούς στην 3η κατηγορία μόνο και μόνο επειδή άλλες ομάδες δεν είχαν την άδεια και τα απαραίτητα έγγραφα συμμετοχής.
Οι φίλοι της Ουνιόν είναι μια ξεχωριστή πτυχή του έργου που παίζεται φέτος στο βελγικό πρωτάθλημα και μια ιδιαίτερη περίπτωση που αξίζει να αναφέρεται αυτούσια. Είναι φίλαθλοι κάθε εθνικότητας και επαγγέλματος, όπως ακριβώς και η κοινότητα του Σεν Ζιλ.
Στο «Ζοσέφ Μαριέν», δεν θα ακούσεις ποτέ συνθήματα κατά των αντιπάλων. Κι αν ακούσεις, θα είναι «καθαρά» από προσβολές ή χυδαϊσμούς. Ο αντίπαλος είναι κυριολεκτικά «φιλοξενούμενος», σε ένα πάρτι 90 λεπτών με μοναδικό αντικείμενο το ποδόσφαιρο. Ιδέα που εκ πρώτης ανάγνωσης φαντάζει από άλλον πλανήτη, αν σκεφτεί κανείς ότι στη γειτονική Γαλλία το ένα επεισόδιο μεταξύ οπαδών διαδέχεται το άλλο ή ότι ακόμη και στο Βέλγιο άρχισαν εσχάτως τα… παρατράγουδα σε γήπεδα όπως της Σταντάρ Λιέγης και της Μπέερσοτ.
Στην περίπτωση της Ουνιόν, η πιο ακραία αντίδραση των Union Bhoys ήταν όταν έβαλαν «χέρι» σε οπαδούς της Άντερλεχτ που είχαν βρεθεί στο γήπεδό τους και φώναζαν συνθήματα κατά της αντιπάλου, Σταντάρ Λιέγης.
Αυτή η φιλοσοφία έχει αναγάγει την Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ στην πιο αγαπητή ομάδα του Βελγίου. Σε σημείο που οι φίλοι της αντικρίζουν πανό καλωσορίσματος και τυγχάνουν υποδοχής με φιλικά συνθήματα από τους οργανωμένους των γηπεδούχων στα εκτός έδρας παιχνίδια!
Πλέον, δεν αποκλείεται να αντικρίσουν και την Ουνιόν πρωταθλήτρια. Να νιώσουν αυτά που έμαθαν μέσα από τις αφηγήσεις των (προ)παππούδων τους, να καμαρώσουν τους αγαπημένους παίκτες τους κόντρα σε διεθνή είδωλα μέσω μιας πιθανής εξόδου στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Να τραγουδήσουν παρέα με τους ποδοσφαιριστές τους μετά από μία ευρωπαϊκή νίκη το αγαπημένο τους σύνθημα:
«Βρυξέλλες, Πόλη μου, σε αγαπώ. Φοράω το έμβλημά σου, τα χρώματά σου στην καρδιά μου. Κι όταν το σαββατοκύριακο έρχεται, στο Duden Park, τραγουδώ για τον σύλλογό μου. Πάμε Ουνιόν».
Να είναι παρόντες στην αναγέννηση, σχεδόν έναν αιώνα μετά την παύση στον πρώιμο μύθο της Ουνιόν Σεν-Ζιλουάζ.
