Ο Γιάννης θα «πεθάνει» στο παρκέ, αλλά δεν ξέρω αν φτάνει!

• Η συμβολή του Σπόλστρα στην «αναχαίτιση» των Μπακς!
• Ο βασικός λόγος της μεταμόρφωσης του Μιλγουόκι στην «φούσκα»!

Το Game 2 ανάμεσα στο Μιλγουόκι και το Μαϊάμι, είχε πολλά “takeaways”, η ανάλυση των οποίων, μας βοηθούν να ξεδιαλύνουμε τις διαφορές που χωρίζουν τις δύο ομάδες και να εξηγήσουμε με μπασκετικούς όρους, γιατί οι Χιτ, την δεδομένη στιγμή, δείχνουν πολύ καλύτεροι από τους Μπακς και έχουν πλέον ένα ασφαλές προβάδισμα (2-0) για την πρόκριση στους τελικούς της Ανατολής.

Σαν αριθμός, το 2-0 στην postseason, σίγουρα δεν είναι πλεονέκτημα που δεν ανατρέπεται. Ειδικότερα όταν οι ομάδες παίζουν σε ένα άδειο γήπεδο και καμία δεν έχει τους φιλάθλους στο πλευρό της. Μία νίκη από τα «ελάφια» μπορεί κάλλιστα να αλλάξει την ψυχολογία, να πεισμώσει τους παίκτες και να επαναφέρει το σασπένς στην σειρά.

Όσοι έχουν παίξει μπάσκετ, όμως, το παρακολουθούν χρόνια και καταλαβαίνουν περισσότερα πράγματα απ' αυτά που φαίνονται στην τηλεόραση ή υπαγορεύει το φύλλο της στατιστικής, δε νομίζω ότι δυσκολεύονται να διαπιστώσουν ότι οι αντίπαλοι των «ελαφιών» βρίσκονται τουλάχιστον μία ταχύτητα πιο πάνω και μοιάζουν το λογικό φαβορί.

Όχι μόνο γιατί αποτελούν μία πολύ σκληροτράχηλη ομάδα, που συνδυάζει τα στοιχεία που παίζουν ρόλο στο σύγχρονο μπάσκετ (αθλητικότητα, ταχύτητα και μακρινό σουτ)... Αλλά γιατί οι παίκτες του Έρικ Σπόλστρα έχουν φορμαριστεί στην κατάλληλη χρονική στιγμή, διαθέτουν πλέον τρομερή αυτοπεποίθηση (μετρούν ένα 6/6 στα εφετινά playoffs κι ένα 4/5 φέτος επί των Μπακς) και το κυριότερο, γιατί το θέλουν πιο πολύ και το δείχνουν μέσα στις τέσσερις γραμμές.

Συν τοις άλλοις, έχουν έναν μπαρουτοκαπνισμένο προπονητή που έχει καταφέρει να αξιοποιεί στο έπακρο τα πλεονεκτήματα τους και ταυτόχρονα, έχει βρει τον τρόπο να πολλαπλασιάσει τα μειονεκτήματα του Μιλγουόκι, όπως αυτό έχει παρουσιαστεί από την επανέναρξη της σεζόν στο Ορλάντο.

Η συμβολή του Σπόλστρα στην «αναχαίτιση» των Μπακς!

Ποια είναι τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του 49χρονου 2+1 φορές πρωταθλητή του ΝΒΑ (2012 & 2013 σαν head-coach και το 2006 σαν assistant); Κατ' αρχήν έχει σχεδόν εξαφανίσει» το transition game των Μπακς, που τους έδινε αρκετούς εύκολους πόντους και αποτελούσε «βούτυρο στο ψωμί» του “Greek Freak”, όσον αφορά την εύρεση ρυθμού στην επίθεση (1ος σε πόντους στον αιφνιδιασμό σε όλο το πρωτάθλημα)!

Και στο μισό γήπεδο, όμως, η αμυντική αντιμετώπιση των Χιτ έχει κλείσει τους χώρους (σπάνια δεν τρακάρει πάνω σε σώματα όταν διεισδύει στην ρακέτα) και έχει βγάλει αρκετά τον Γιάννη Αντετοκούνμπο από τις συνήθειές και τους αυτοματισμούς του.

Αυτή η τακτική τον έχει αναγκάσει να ψάχνεται και να σκέφτεται περισσότερο και όσο οι συμπαίκτες του δεν ανταποκρίνονται στον βαθμό που πρέπει, να υποπίπτει σε περισσότερα λάθη, να χάνει την αυτοσυγκέντρωσή του (οι συνέπειες φάνηκαν στις βολές του Game 1) και να μην είναι ο πλέον κυριαρχικός παίκτης, που θα αναδειχθεί για δεύτερη συνεχή χρονιά MVP της κανονικής περιόδου.

Ο Ντράγκιτς και οι τρεις παίκτες-κλειδιά του Μαϊάμι!

Ο πρώτος και σημαντικότερος παράγοντας έχει να κάνει με το αμυντικό πλάνο και το focus που έχει κάνει στην προσπάθεια να κατεβάσει την επιδραστικότητα του Γιάννη στην επίθεση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι για δεύτερο συνεχόμενο ματς, ο Αντετοκούνμπο είχε αρνητικό απολογισμό στο plus/minus (-7). Δηλαδή στα 36 λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ, η ομάδα του ήταν συνολικά πίσω στο σκορ με 7 πόντους! Τεράστιο κατόρθωμα αν αναλογιστεί κανείς οτι ο αρχηγός των «ελαφιών» ήταν πρώτος στην συγκεκριμένη κατηγορία στην κανονική περίοδο με +10,3!

Πάμε, όμως, τώρα στην επίθεση του Μαϊάμι, όπου μέχρι στιγμής ο Σπόλστρα εκμεταλλεύεται στο έπακρο την εκτελεστική δεινότητα από την περιφέρεια, τριών παικτών που δεν ανήκουν στα πρώτα «βιολιά» της ομάδας στην επίθεση. Το 37,9% με το οποίο σούταραν οι Χιτ πίσω από τα 7,25 στην κανονική περίοδο, στα δύο πρώτα ματς της ημιτελικής σειράς έχει γίνει 38,1%, κι αυτό χωρίς ο κορυφαίος σουτέρ της ομάδας, Ντάνκαν Ρόμπινσον (44,6% στα τριπ.) να έχει βρει ακόμη ρυθμό.

Ο 26χρονος forward σουτάρει με 33,3% με 4/12, αλλά μαζί με τους Ολίνικ (80% με 4/5) και Χίροου (42,8% με 6/14), συνθέτουν ένα τρίο, που πίσω από τους βασικούς πρωταγωνιστές του συνόλου, εκτοξεύει το ποσοστό του στο 45,1% (14/31), αξιοποιώντας σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό την προκλητική περιφερειακή άμυνα των Μπακς.

Εκεί εντοπίζεται και το τεράστιο boost που μέχρι στιγμής δίνει στην ομάδα του, ο Γκόραν Ντράγκιτς, τον οποίο «εμπιστεύεται τυφλά» ο έμπειρος τεχνικός και φυσικά δικαιώνεται στο 100%. Ο 34χρονος Σλοβένος point-guard είναι ο παίκτης που έχει τον περισσότερο χρόνο την μπάλα στα χέρια του και έχει κάνει τον Χιλ (στο 1ο ματς) και τον Μπλέντσο (στο 2ο) να φαίνονται σαν αμυντικοί της πλάκας. Ο “Dragon” έχει βελτιώσει εντυπωσιακά τα νούμερά του (μ.ο. 23,5π. με 42,9% τριπ.) σε σχέση με την regular season (μ.ο. 16,2π. με 36,7% τριπ.), σκοράρει μακριά και κοντά στο καλάθι και είναι ο πρώτος σκόρερ του Μαϊάμι στα playoffs.

Ο βασικός λόγος της μεταμόρφωσης του Μιλγουόκι στην «φούσκα»!

Ο σημαντικότερος λόγος που ο Σπόλστρα ενθαρρύνει τους παίκτες να σουτάρουν απ' έξω και ζητά από τον Ντράγκιτς να ταλαιπωρεί τον προσωπικό του αντίπαλο, είτε σουτάροντας από την περιφέρεια, είτε πηγαίνοντάς τον μέχρι μέσα, είναι η ελεύθερη πτώση που παρουσιάζει η απόδοση των Μπακς στην άμυνα, από την επανέναρξη της σεζόν κι εντεύθεν!

Δεν γνωρίζω ποιοι είναι οι λόγοι, αλλά από τότε που βρίσκονται στο Ορλάντο, οι Μπακς – μεταξύ σοβαρού κι αστείου – δεν μπορούν να φυλάξουν ούτε... βαλσαμωμένο πουλί! Αυτό βέβαια ισχύει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό στην περιφέρεια, όπου ειδικά ο Μίντλετον αλλά και οι Μπλέντσο και Χιλ παίζουν άμυνα με τα μάτια και λιγότερο μέσα στο ζωγραφιστό, όπου δεσπόζει η παρουσία του Γιάννη.

Ο Αντετοκούνμπο, βέβαια και λόγω της επιμονής του προπονητή του αλλά και γιατί πάει δυνατά στον αντίπαλο και φορτώνεται εύκολα με φάουλ, αποφεύγει την εμπλοκή με παίκτες τύπου Μπάτλερ (που παίζουν μέσα έξω) έτσι ώστε να μην βρίσκεται σε συνεχή κίνηση που και κουράζει και αφαιρεί ένα μεγάλο κορμί από την ρακέτα, αλλά και αυξάνει τις πιθανότητες να φθαρεί, όταν στην επίθεση είναι άκρως απαραίτητος.

Κλείνω την παρένθεση σχετικά με τον θόρυβο που προκλήθηκε περισσότερο από την ατυχή απάντηση του “Greek Freak” για το μαρκάρισμα του Τζίμι Μπάτλερ στο Game 1 (σκόραρε 40π.), λίγες μέρες μετα την ανάδειξή του σε “αμυντικό της χρονιάς” και συνεχίζω την αναφορά μου στα αμυντικά πεπραγμένα των Μπακς, που στην διακοπή του περασμένου Μαρτίου είχαν το χαμηλότερο μέσο παθητικό του ΝΒΑ (μ.ο. 107,3π.) και στην «φούσκα» δεν θυμίζουν σε τίποτε την «γρανιτένια» άμυνα της κανονικής περιόδου.

Στα οκτώ πρώτα παιχνίδια της στα πέριξ της Disneywolrd, με τα οποία ολοκλήρωσε την regular season, η ομάδα του Μάϊκ Μπουντενχόλτζερ δεχόταν κατά μέσο 118,6 πόντους (δηλαδή 11,3 περισσότερους), ενώ στα συνολικά 15 που έχουν δώσει μαζί με την postseason (ρεκόρ 7-8), η άμυνά τους επιτρέπει μ.ο. 114,3 πόντους.

Στο Game 2 δε, η αμυντική της ασυνέπεια ήταν για μία ακόμη φορά η αχίλλειος πτέρνα και το σημείο-κλειδί που βοήθησε το Μαϊάμι να ξαναπάρει τα ηνία, μετά το τρίποντο του Κόρβερ, που έδωσε το τελευταίο προβάδισμα (90-91 11'44”) στα «ελάφια». Το σερί 13-2 έτρεξαν οι Χιτ κι έστειλε την διαφορά και πάλι στο -10, επετεύχθη με σχεδόν αφύλακτα σουτ από μέση και μακρινή απόσταση που εξέθεσαν ανεπανόρθωτα το Μιλγουόκι και το ανάγκασε να κυνηγάει μέχρι το χιτσκοκικό φινάλε (116-114), που σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνει την συνολική αγώνα του ματς.

Υγ.1: Η άμυνα του Ντράγκιτς στον Μίντλετον, στην προτελευταία φάση του αγώνα, είναι ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΗ και δεν υπάρχει ούτε υποψία φάουλ. Οι τρεις βολές που δόθηκαν αδίκως και έφεραν το ματς στα ίσα, ευθύνονται για το συζητήσιμο σφύριγμα που έκρινε το ματς με τις βολές του Μπάτλερ. Είναι ξεκάθαρο ότι ο Γιάννης πάει να δυσκολέψει το σουτ και στον αέρα επιχειρεί να αποφύγει την πτώση πάνω στο σώμα του αντιπάλου του. Τελικά τον ακουμπάει μόνο με το χέρι (είναι φάουλ βάσει κανονισμού) και πιστεύω ότι οι διαιτητές το σφυρίζουν, λειτουργώντας εντελώς ενοχικά λόγω της προηγούμενης φάσης. Αν δεν είχαν δώσει το ανύπαρκτο φάουλ στον Ντράγκιτς, δε νομίζω ότι θα έστελναν τον Μπάτλερ στην γραμμή...

Υγ.2: Δεν βλέπω πως οι αυτοί Μπακς μπορούν να ανατρέψουν την σειρά και να πάρουν την πρόκριση. Είμαι σίγουρος, όμως, ότι ο Γιάννης θα «πεθάνει» μέσα στο παρκέ πριν πάει διακοπές! Στο Game 2 ήταν σαφώς πιο ουσιαστικός και κυριαρχικός (29π. & 14ρ.), αλλά και αξιοπρεπής στις βολές (9/13), οπότε προετοιμαστείτε για break-out εμφανίσεις και ατομικά ρεκόρ, για να κυνηγήσει κάτι πολύ δύσκολο και να «πέσει» ως πραγματικός MVP! Τα «θαύματα», άλλωστε, σπανίζουν στην εποχή μας! Μέχρι αποδείξεως του εναντίου...