Ολυμπιακός: Να μάθει να «κλέβει» παιχνίδια

• ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΟΜΑΔΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΣΤΑ ΣΚΡΙΝ, Η ΜΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΤΑΝ ΤΑ MISMATCH
• ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΠΑΣΕΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ
• ΜΕΤΑ ΕΙΔΑΜΕ ΜΠΑΣΚΕΤ
• Ο ΕΛΙΣ «ΕΚΘΕΤΕΙ» ΟΣΟΥΣ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ

Το παιχνίδι με την Αρμάνι μου θύμισε ως προς την εξέλιξή του σε μεγάλο βαθμό αυτό με τη Φενέρμπαχτσε. Οι δύο αυτές αναμετρήσεις είχαν πολλά κοινά χαρακτηριστικά.

Αρχικά η ουσία που δεν είναι άλλη από την ήττα.

Εν συνεχεία το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός παραλίγο να «κλέψει» ένα παιχνίδι στο οποίο στο 36’ έχανε με διψήφια διαφορά πόντων και το έφτασε με τρίποντο του Βεζένκοβ στη μία κατοχή δύο λεπτά πριν τη λήξη. Στην Τουρκία το 75-63 είχε γίνει 75-74. Στο Μιλάνο το 78-68 μετατράπηκε σε 81-79.

Πάμε και σε άλλο κοινό στοιχείο. Οι Πειραιώτες ευστόχησαν σε 15 τρίποντα κόντρα στον Κοκόσκοφ και σε 12 κόντρα στον Μεσίνα. Πολλά για εκτός έδρας παιχνίδι.

Στο δικό μου μυαλό οι «ερυθρόλευκοι» πλήρωσαν ξεκάθαρα δύο πράγματα. Το πρώτο είναι η επιθετική λειτουργία της ομάδας στην δεύτερη περίοδο και το άλλο είναι πως σε ένα ακόμη παιχνίδι βρήκε βοήθεια μόνο από ένα ψηλό.

Οσο παικταράς κι αν είναι ο Σλούκας, όσο «καθηγητής» κι αν είναι στο low post ο Πρίντεζης, όσο κι αν ο Μάρτιν έχει πάει καλύτερα του αναμενόμενου ως ρούκι… ο Έλις είναι εξαφανισμένος κι ο Ζαν Σαρλ είναι καθαρό «τεσσάρι» που υποχρεωτικά ακουμπάει στο «5». Για tweener όμως είναι υπερβολικά ελαφρύς και δεν μπορεί να υποστηρίξει τη θέση (στην άμυνα κυρίως).

Δε βγαίνει έτσι. Χρειάζεται να μπει στην εξίσωση κι άλλος παίκτης κοντά στο καλάθι.

Ας εμβαθύνω λίγο.

ΚΙ ΟΙ ΔΥΟ ΟΜΑΔΕΣ ΑΛΛΑΖΑΝ ΣΤΑ ΣΚΡΙΝ, Η ΜΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΤΑΝ ΤΑ MISMATCH

Το αμυντικό πλάνο τόσο του Ολυμπιακού όσο και της Αρμάνι προσανατολιζόταν σε αλλαγές σε όλα τα σκριν. Με αυτόν τον τρόπο οι δύο προπονητές ήθελαν να αφαιρέσουν τη δημιουργία των γκαρντ.

Η Αρμάνι αντέδρασε καλύτερα. Αφενός υποχρέωσε τον Ολυμπιακό σε μόλις μία ασίστ στο δεκάλεπτο και σε 4 στο ημίχρονο. Αφετέρου εκμεταλλεύτηκε τα mismatch περισσότερο. Η λέξη «περισσότερο» δείχνει πως και στον Ολυμπιακό βρήκαν λύσεις, απλά λιγότερες.

Οι γηπεδούχοι εν τω μεταξύ εκμεταλλεύτηκαν και το μέσα και το έξω mismatch. Για παράδειγμα, ο Ροντρίγκεθ πέρασε τρεις διαδοχικές φορές τον Μάρτιν που δεν πρόλαβε καν να τον δει.

Ο Χάινς πήρε τη μπάλα στο low post με αντίπαλο τον Χάρισον, ο Ταρζέφσκι με τον Σλούκα (μου άρεσε επίσης η πάσα στο short roll του Ταρζέφσκι).

ΕΠΙΘΕΣΗ ΜΕ ΠΑΣΕΣ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

Η επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού στην δεύτερη περίοδο θα πρέπει να τους απασχολήσει αρκετά. Ειλικρινά στα πρώτα πέντε λεπτά αυτού του διαστήματος σπάνια άλλαξαν περισσότερες από τρεις πάσες οι παίκτες του Μπαρτζώκα.

Ο Χάρισον ξεκίνησε παίρνοντας και τις τέσσερις πρώτες προσπάθειες, ο ΜακΚίσικ έβλεπε τον αντίπαλο να τον παίζει στα 2 μέτρα απόσταση όπως έπαιζαν κάποτε τον Τσίλντρες και δεν είχε διάδρομο να δράσει κι είδαμε και τρεις λάθος πάσες ενώ ο παίκτης βρισκόταν στον αέρα.

Τη μία την έκανε ο Σπανούλης ο οποίος με άλμα έκανε σκαστή πάσα, την άλλη ο ΜακΚίσικ ο οποίος πήδηξε και δεν είχε τι να την κάνει κι έτσι την έδωσε στον Ντιλέινι και την τρίτη νομίζω ο Τζένκινς.

Πάσα στον αέρα απαγορεύεται να κάνεις. Ο Ολυμπιακός σε κάθε ματς κάνεις πολλές κακές πάσες στον αέρα.

Με εξαίρεση το τελευταίο δίλεπτο διέκρινα μεγάλη ατομιστία (που λέγαμε και πιτσιρικάδες) και μπόλικο «γιουρούσι» στην επίθεση.

ΜΕΤΑ ΕΙΔΑΜΕ ΜΠΑΣΚΕΤ

Από το 18’ κι έπειτα ο Ολυμπιακός έπαιξε αρκετά καλά κατά τη γνώμη μου. Όταν αποφάσισε να γυρίσει λίγο περισσότερο τη μπαλίτσα βρήκε πολλά ελεύθερα τρίποντα στα οποία ευστόχησε.

Η γρήγορη μεταφορά της μπάλας μετακίνησε την άμυνα του Μεσίνα η οποία δε φημίζεται και για την «σκληράδα» της και κάπως έτσι ήρθαν οκτώ εύστοχα τρίποντα από το 18’ μέχρι το 30’ κι οι Πειραιώτες μπήκαν στο παιχνίδι.

Σε κάποια στιγμή το ματς είχε γίνει μονότονο. Πολλά εύστοχα τρίποντα στη μία πλευρά, πολλές εύστοχες βολές στην άλλη πλευρά.

Για να μην το λησμονήσω, σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός πως έστω και για ένα δίλεπτο η ομάδα βρήκε έναν επιπλέον πόλο στην επίθεση στο πρόσωπο του Τζένκινς ο οποίος έβγαλε μία επιθετικότητα την οποία θα τον παρακαλούσα πολύ να την κάνει συνήθεια.

Ο ΕΛΙΣ «ΕΚΘΕΤΕΙ» ΟΣΟΥΣ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ

Σε ένα τζάμπολ πήδηξαν δύο παίκτες. Ένας Ιταλός 33 ετών με ύψος 2.03 που δε φτάνει να καρφώσει (υπερβάλλω) κι ένας Αμερικανός 27 ετών με ύψος 2.08 που θεωρείται αθλητικός σέντερ (δεν το βλέπω φέτος).

Το τζάμπολ το κέρδισε ο Ντατόμε. Κανονικά δε θα έπρεπε να πούμε κάτι άλλο.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας μοιάζει να έχει ξεμείνει με τον Οκτάβιους Έλις. Ο coach θα ήθελε να κοιτάξει την αγορά, αλλά δεν υπάρχει τίποτα.

Κοτζάμ, Ρεάλ με τεράστιο μπάτζετ πήγε και πήρε τον Τάιους ο οποίος θυμίζει παλαίμαχο στα ματς που έχει προλάβει να παίξει. Κάνει 10’’ να κατέβει το παρκέ.

Αν υπήρχαν ψηλοί που να μπορούν να βοηθήσουν με συνέπεια και η προσθήκη τους να κάνει τη διαφορά, θα έπαιρνε ο Λάσο τον Τάιους;

Όχι, λέω.

Η Ζενίτ πήρε τον Μπλακ. Καλός παίκτης, αλλά είμαι περίεργος να δω πόσο θα τη βοηθήσει μόνο και μόνο λόγω της απραξίας του εδώ κι ένα χρόνο περίπου.

Δεν είμαι ατζέντης, δεν είμαι σκάουτερ, δεν είμαι προπονητής. Δε γνωρίζω την αγορά. Το μόνο που γνωρίζω πως η Euroleague είναι για λίγους και παίκτες που έλαμπαν σε BCL και Eurocup, δεν… ακουμπάνε στην Euroleague.

Λέτε ο Μπαρτζώκας να βλέπει τον Ελις και να είναι ικανοποιημένος; Οχι, φυσικά. Προφανώς θεωρεί πως δεν υπάρχουν λύσεις στην αγορά.

Αν με ρωτάτε, φυσικά και ο Ελις δεν ανταποκρίνεται μέχρι τώρα στις απαιτήσεις, απλά δε γνωρίζω κάποιον ψηλό για να πάρει τώρα.

ΥΓ: Ακόμη υπάρχουν 12 παιχνίδια. Πολλά. Ο Ολυμπιακός οφείλει να κάνει στα τέσσερα ματς που έχει να δώσει μέχρι να μπει ο Μάρτιος, δύο νίκες. Μπαρτσελόνα εντός, Παναθηναϊκός εντός, Εφές εκτός. ΤΣΣΚΑ Μόσχας εντός.

ΥΓ 2: Πάντερ πάντα ήταν παντού...

ΥΓ 3: Όλα τα είχε, η γκαντεμιά του έλειπε. Στο 81-79 έχει παίξει αμυνάρα, υποχρέωσε τον Χάινς να κάνει βήματα, ο Ντατόμε πεσμένος στο έδαφος έδωσε μία συρτή πάσα κι όμως αυτή κατέληξε στον Ντιλέινι κι αυτός από το πουθενά ευστόχησε στο πιο κρίσιμο σουτ του αγώνα και υπό πίεση.