Παναθηναϊκός: Η κρίση και οι... υπό κρίση

• ΚΑΜΙΑ ευθύνη ο Κάτας, αλλά...
• Όπως οι... διάσημοι στο Survivor

Συνήθως, όταν γίνεται αλλαγή προπονητή σε μια ομάδα, οι παίκτες προσπαθούν να παρουσιάσουν κάτι το διαφορετικό. Να κάνουν το κάτι παραπάνω. Να παρουσιαστούν με περισσότερη ενέργεια. Να βγάλουν αντίδραση. Να αλλάξουν την ψυχολογία τους...

Όμως είδαμε και πάλι «μια από τα ίδια» στην Πόλη αφού επιβεβαίωσαν τον φετινό κανόνα που συνοδεύει τους «πράσινους» στην EuroLeague. Ότι μια μεγάλη νίκη και μια πειστική εμφάνιση (όπως ακριβώς στο προηγούμενο ματς με την Βιλερμπάν) δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια «αναλαμπή». Και σε καμία περίπτωση η «σταθερά» της ομάδας.

Τα τελευταία ματς της EuroLeague και δη απέναντι σε πολύ πιο ποιοτικές ομάδες, δίνουν την εντύπωση ότι στον Παναθηναϊκό σκέφτονται «άντε να τελειώνουμε με το φετινό μαρτύριο της EuroLeague» αφού όταν στραβώνει κάτι στο παιχνίδι, μετά δεν... ισιώνει με τίποτα. Θα μου πείτε ότι δεν υπάρχει το παραμικρό βαθμολογικό κίνητρο. Όντως, δεν υπάρχει. Όμως το γεγονός αυτό δεν δικαιολογεί αυτά τα σκαμπανεβάσματα. Και ούτε, κάποιες φορές, αυτή η παράδοση άνευ όρων.

Για την ακρίβεια δεν είναι ακριβώς σκαμπανεβάσματα, αλλά τη μία μέρα οι «πράσινοι» βρίσκονται στο ζενίθ και τις... άλλες (που είναι και περισσότερες) στο απόλυτο ναδίρ. Και εδώ θα χρειαστεί η άμεση παρεμβολή του Όντεντ Κάτας, ο οποίος δεν μπορούσε εκ των πραγμάτων να κάνει και πολλά στο προπονητικό του ντεμπούτο στον Παναθηναϊκό. Ούτε ο Χουντίνι είναι, ούτε κάποιος άλλος μάγος.

ΚΑΜΙΑ ευθύνη ο Κάτας, αλλά...

Παρόλα αυτά μόνο ένα λάθος έχω να του καταλογίσω. Δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να κοουτσάρει σε αυτό το ματς από τη στιγμή που το πλάνο είχε ήδη στηθεί από τους Χαραλαμπίδη και Γιαπλέ. Και αυτό είναι κάτι που το είχε πει και ο ίδιος λίγες ώρες μετά την άφιξή του στην Αθήνα. Ναι, συμφωνώ ότι ήθελε να μπει στο κλίμα της ομάδας, αλλά από τη στιγμή που είχε «σκάρτη» μιάμιση προπόνηση, ίσως να μην ήταν και η καλύτερη ιδέα του να βρεθεί -τελικά- στον πάγκο.

Φταίει αυτός για την εικόνα και την ήττα; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Και θα ήταν αστείο αν ισχυριζόταν κάποιος κάτι τέτοιο από τη στιγμή που δεν γνωρίζει καλά-καλά τα μικρά ονόματα των παικτών. Όμως από τη στιγμή που πήρε την απόφαση να βρεθεί στον πάγκο, θεωρώ ότι αφενός ήταν έτοιμος ψυχολογικά να το κάνει και αφετέρου ότι... κάτι θα είχε μελετήσει και ότι θα μπορούσε να παρέμβει στο παιχνίδι. Γι' αυτό και θεωρώ λίγο άκυρη τη δήλωσή του μετά το τέλος ότι «δεν μπόρεσα να παρέμβω και να βοηθήσω την ομάδα».

Αν δεν μπορούσε (τουλάχιστον ακόμα) ίσως να έπρεπε να περιμένει το ματς με τον Άρη για το ντεμπούτο του. Και το γεγονός ότι μπήκε να κολυμπήσει σε αχαρτογράφητα και άκρως βαθιά νερά φάνηκε και από το γεγονός ότι δεν διαχειρίστηκε καθόλου καλά τα time out όταν η Φενέρ άρχισε να χτίζει το momentum στο ματς στο πρώτο δεκάλεπτο.

Όμως είπαμε: Ο Κάτας δεν έχει την παραμικρή ευθύνη που έχασε τόσο εύκολα και με κατεβασμένα τα χέρια ο Παναθηναϊκός. Η μοναδική του ευθύνη είναι ότι ίσως να έπρεπε να περιμένει μέχρι να βρεθεί στην άκρη του πάγκου, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που η αναμέτρηση με τη Φενέρμπαχτσε ήταν ένα πολύ δύσκολο (ειδικά και λόγω της φόρμας της τουρκικής ομάδας) και άκρως επικίνδυνο για... κατηφόρα, ματς. Όπως και έγινε. Όταν άρχισε η κατηφόρα, δεν υπήρχε γυρισμός.

Που ξέρετε; Ίσως αυτό να του βγει σε καλό και να είναι πολύ πιο «alert» από εδώ και στο εξής όσον αφορά τα παιχνίδια της EuroLeague. Προς το παρόν αυτό που έχει να κάνει είναι διαχειριστεί αυτή την αγωνιστική κρίση που περνάει εδώ και κάποιες εβδομάδες ο Παναθηναϊκός ώστε να σταθεί και πάλι στα πόδια του πραγματοποιώντας -τουλάχιστον- αξιοπρεπείς εμφανίσεις.

Και φυσικά να θέσει υπό... κρίση κάποιους παίκτες. Στο ματς με την Φενέρ είδαμε ιδιαίτερα ανεβασμένο τον Άαρον Ουάιτ. Ένας παίκτης ο οποίος φαινόταν ότι ήθελε να παίξει για να αποδείξει πράγματα στον προπονητή του. Και πράγματι, ήταν φιλότιμος και εκείνος που βοήθησε ώστε ο Παναθηναϊκός να μετατρέψει το -19 (31-12) σε -8 (38-30) στο δεύτερο δεκάλεπτο. Μέχρι εκεί, όμως. Έκτοτε υπήρχε μόνο μια ομάδα στο παρκέ.

Όπως οι... διάσημοι στο Survivor

Σίγουρα η «καμπάνα» ηχεί δυνατά και στα αυτιά των Όγκουστ, Μπέντιλ από τη στιγμή που παρατηρείται συνωστισμός στη γραμμή της front line, ενώ περιμένουμε να δούμε και τι μέλλει γενέσθαι με τον Μάρκους Φόστερ. Ο Αμερικανός μπήκε στο garbagge time του αγώνα (δηλαδή όταν όλα είχαν κριθεί με την διαφορά στο +25) και πρόλαβε να πετύχει επτά συνεχόμενους πόντους. Ας περιμένουμε λίγες ημέρες. Θεωρώ ότι η επόμενη εβδομάδα θα είναι πολύ κρίσιμη για πολλά πρόσωπα εντός των «πράσινων» τειχών αφού υπάρχουν παίκτες οι οποίοι θα περάσουν από εξετάσεις και θα πρέπει να δώσουν «απαντήσεις» στον νέο προπονητή του Παναθηναϊκού για την αξία τους και την παραμονή τους στο ρόστερ.

Προς το παρόν θυμίζουν λίγο τους... διάσημους στο φετινό reality Survivor οι οποίοι δεν μπορούν να «σταυρώσουν» με τίποτα νίκες απέναντι στην ομάδα των μαχητών. Κλείνω την παρένθεση: Το πρώτο ηλεκτροσόκ της διοίκησης με την αλλαγή του προπονητή (επιμένω, αδίκως στην παρούσα φάση) έγινε. Το επόμενο ηλεκτροσόκ θα έχει να κάνει με παίκτες. Δεν ξέρω εάν και εφόσον δοθεί αποζημίωση (δηλαδή δεν βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση στην πιθανότητα κάποιου «διαζυγίου») και αν θα είναι σε οικονομική θέση ο Παναθηναϊκός να προβεί σε αντικατάσταση. Αν όχι θα συνεχίζει όπως έχει...

Για να πάμε και στα πιο επιμέρους του αγώνα. Θα σταθώ σε δύο σημεία τα οποία είναι άμεσα συναρτώμενα το ένα με το άλλο. Η Φενέρ ήξερε ότι αν «κλειδώσει» τον Νεμάνια Νέντοβιτς με δεδομένη την απουσία του Παπαπέτρου, τότε θα αυξήσει κατακόρυφα και τις πιθανότητες νίκες. Θυμάστε το ματς του α' γύρου; Και τότε ο αρχηγός των «πρασίνων» είχε μείνει εκτός. Όμως ο Νέντοβιτς είχε αιφνιδιάσει τον Κοκόσκοφ και με επτά τρίποντα «καθάρισε» το ματς.

Απέναντι στην Βιλερμπάν έγινε το ίδιο. Απουσίαζε ο Παπαπέτρου αλλά ο Σέρβος με 33 πόντους ήταν ο key factor της εύκολης νίκης. Στην Πόλη τι έγινε; Ο Νέντοβιτς έμεινε στους 6 πόντους με 1/9 εντός παιδιάς, ουδέποτε κατάφερε να πάρει κάποιο «καθαρό» σουτ και όλες οι προσπάθειες ήταν κάτω από δύσκολες συνθήκες, με όλη την άμυνα της τουρκικής ομάδας να είναι προσαρμοσμένη πάνω του. Την ίδια ώρα απουσίαζε ο Παπαπέτρου. Ε, πώς να μην υπήρχε αυτή εξέλιξη στο σκορ, πολλώ δε μάλλον από τη τη στιγμή που και δύο παίκτες οι οποίοι είχαν αναλάβει μεγάλο μέρος της οργάνωσης (δηλαδή οι Μακ και Μποχωρίδης) μέτρησαν 8 πόντους με 4/14 σουτ και 7 λάθη;

Ε, όταν άρχισε και η κατηφόρα, η Φενέρ πετούσε βότσαλα στον ωκεανό εξαιτίας της άνευρης και «άντε να τελειώνουμε παιδιά» άμυνα του Παναθηναϊκού στην οποία οι περιστροφές δεν λειτούργησαν ποτέ, με αποτέλεσμα να μετρήσει 15 εύστοχα τρίποντα με ποσοστό στο 63%. Και πάλι καλά θα πω εγώ που δεν «έσπασε» το αρνητικό ρεκόρ της πιο βαριάς ήττα στην ιστορία του στην EuroLeague η οποία σημειώθηκε στο τελευταίο ματς της περσινής σεζόν πριν ξεσπάσει η πανδημία με 97-66 από την ΤΣΣΚΑ. Δεν διέφερε και πολύ αυτό το ματς της Πόλης μ' εκείνο του ΟΑΚΑ.

ΥΓ: Είπαμε: Η χρονιά στην Ευρώπη είναι χαμένη. Ο Παναθηναϊκός δεν πιστεύω ότι θα χάσει το πρωτάθλημα. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να παίζει χωρίς πλέι μέικερ. Θέλει... χθες point guard. Και για να σας προλάβω. Νομίζετε ότι δεν το ήξεραν εντός των τειχών; Δεν το έβλεπαν τόσο καιρό; Δεν προσπάθησαν να κάνουν κάποια κίνηση για «άσο»; Και προσπάθησαν και το πάλεψαν. Ασχέτως αν δεν ευδοκίμησαν οι προσπάθειες πριν από ενάμιση μήνα...

ΥΓ2: Η Φενέρ πήρε 22 πόντους από λάθη του Παναθηναϊκού. Τους περισσότερους στο σερί του 18-0 στην πρώτη περίοδο όπου έγινε και η διαφορά στο σκορ.

ΥΓ3: Επειδή δεν είναι ωραίο να τους τσουβαλιάζουμε όλους (ασχέτως αν όλοι μαζί χάνουν και όλοι μαζί κερδίζουν όπως γίνεται και ΠΡΕΠΕΙ να γίνεται μέσα στις ομάδες) ο Παπαγιάννης ήταν και πάλι θετικός και ίσως να έπρεπε να αγωνιστεί περισσότερο, ο Σαντ-Ρος ήταν πολύ τίμιος με δεδομένο τον τραυματισμό τους και τους πόνους που ένιωθε ενώ ο Μήτογλου μερικές φορές προδίδεται από τον υπερβάλλοντα ζήλο του και την μαχητικότητά του. Αλλιώς θα είχε πολύ καλύτερα τελειώματα κοντά στο καλάθι.

ΥΓ4: Δεν είναι εύκολο να παίξεις μπάσκετ όταν έχεις ταξιδέψει αεροπορικώς την ίδια μέρα του αγώνα (ασχέτως αν το ταξίδι είναι μικρό ή μεγάλο, η ταλαιπωρία θα υπάρχει) και πρέπει να δώσεις ένα ματς υψηλής έντασης... Μήπως, λέω μήπως, να γίνουν δεύτερες σκέψεις για τα αυθημερόν ταξίδια στην EuroLeague;