Σπανούλης είσαι και φαίνεσαι!

O σπουδαίος Αμερικανός συνθέτης Τζορτζ Γκέρσουιν που έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα το 1937 άφησε παρακαταθήκη την «Μπλε Ραψωδία» του…

Ο μεγάλος Αγγλος ηθοποιός (που αναγορεύθηκε κιόλας Σερ) Λόρενς Ολίβιε που πέθανε σαν σήμερα το 1989 άφησε παρακαταθήκη την απαράμιλλη ερμηνεία του στον «Βασιλιά Λιρ» του Σαίξπηρ…

Και ο Αντρές Ινιέστα που σαν σήμερα το 2010 σκόραρε το (μοναδικό) γκολ που έκρινε τον τελικό με την Ολλανδία και οδήγησε την Ισπανία στο θρόνο του Μουντιάλ άφησε παρακαταθήκη τον… Σπανούλη!

Ο Σπανούλης πάλι ο οποίος σαν σήμερα κατηφόρισε από το Μαρούσι στο Νέο Φάληρο και άλλαξε τον ρουν της ιστορίας του Ολυμπιακού θα αφήσει παρακαταθήκη αυτό που νιώθει ο ίδιος και το εκπέμπει πανταχόθεν, όσο κανείς άλλος…

Το devotion του, που λένε και οι γραμματιζούμενοι αγγλομαθείς!

Δεν είναι δικό μου αυτό, αλλά μου έδωσε το δικαίωμα να το γράψω ο επί 19 συναπτά έτη τζένεραλ μάνατζερ του Ολυμπιακού (και από πέρυσι της Αρμάνι Μιλάνο), Χρήστος Σταυρόπουλος με τον οποίο άνοιξα αυτή την κουβέντα με αφορμή τα σημερινά κόκκινα γενέθλια του Σπανούλη…

«Ο Βασίλης είναι παικταράς. Υπάρχουν όμως και άλλοι παικταράδες. Ο Βασίλης είναι εμβληματικός αρχηγός και εμπνευσμένος ηγέτης. Υπάρχουν όμως και άλλοι τέτοιοι. Ο Βασίλης είναι προσηλωμένος και ευλαβικά αφοσιωμένος στο μπάσκετ. Ε, εδώ δεν υπάρχει αντιπαραβολή με κανέναν. Κανείς άλλος δεν φοράει παρωπίδες στο στόχο του, όπως αυτός. Κανείς άλλος δεν εκφράζει τόσο πειστικά και δεν ανταποκρίνεται στο “I feel devotion” που είναι το μότο της Euroleague» μου είπε ο Σταυρόπουλος.

Συμφωνώ και επαυξάνω!

Ο Σπανούλης δεν είναι παίκτης του μπάσκετ. Είναι όλος του μπάσκετ!

Είναι ψυχάκιας με το μπάσκετ, όσο κανείς άλλος. Όσο δεν πάει άλλο!

Και ο ίδιος συμφωνεί και επαυξάνει με την κρατούσα άποψη. «Σε όλη μου τη ζωή είμαι της λογικής βουρ στον πατσά» μου είχε πει σε μια συνέντευξη του στις 6 Απριλίου του 2018».

Τι εννοούσε ο… ποιητής; «Δεν ζω με τα εάν κι εφόσον, αλλά είμαι ψυχάκιας με το μπάσκετ και ακόμη και τώρα μπαίνω στο γήπεδο σαν να είναι η πρώτη φορά ή σαν να παίζω το τελευταίο ματς της ζωής μου».

Πόσο ψυχάκιας είναι με το μπάσκετ; Όχι τόσο όσο, αλλά τόσο όσο να μην παίρνει άλλο! Τόσο ώστε το μάτι του πέφτει πάντοτε στο λάθος. «Ναι, όταν κοιτάζω τη στατιστική ενός αγώνα, ασυναίσθητα το βλέμμα μου πηγαίνει στη στήλη με τα λάθη! Αυτά παρατηρώ πρώτα, ύστερα τα ριμπάουντ, μετά τις ασίστ και στο τέλος τους πόντους».

Όντως τα σημερινά κόκκινα γενέθλια του Σπανούλη, όχι απλώς σηκώνουν, αλλά επιβάλλουν τους σημειολογικούς συνδυασμούς που ανέφερα στον πρόλογο μου και τους τιμά δεόντως…

Εδώ και δέκα χρόνια παρουσιάζει τη δική του κατακόκκινη ραψωδία...

Η ερμηνεία του στον «Βασιλιά… Μπιλ» αποδεικνύεται απαράμιλλη…

Οσο για τον Ινιέστα, οι δυο τους ήταν τα πρόσωπα εκείνης της βραδιάς, σαν σήμερα πριν από δέκα χρόνια: ο Λαρισαίος γκαρντ έκλεψε την παράσταση στην ανάπαυλα μεταξύ των δυο ημιχρόνων και ο χαφ από τη Φουέντεαλμπίγια στην παράταση!

Γελώ τώρα που το γράφω, αλλά κανονικά εκείνο τον τελικό έπρεπε να τον περιγράφει (όχι ο Αλέκος Θεοφιλόπουλος, αλλά) ο Μανώλης Μαυρομμάτης ώστε να επαναλάμβανε παραποιημένη την ατάκα την οποία είχε ξεστομίσει στις 3 Αυγούστου του 1996…

Τότε στα στούντιο της ΕΡΤ στο IBC των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα, ο Μανώλης Μαυρομάτης σπικάριζε την περίληψη της ημέρας με στιγμιότυπα απ’ όλα τα σπορ και αίφνης φώναξε αλάλαξε…

«Αριστερό κροσέ, δεξί κροσέ και… γκοοοολ»!

Τι είχε συμβεί; Μέσα στη φούρια της σύνοψης των αγώνων της πυγμαχίας κι ενώ ο ακαταμάχητός Φέλιξ Σαβόν είχε στριμώξει στα σχοινιά και έδερνε αλύπητα έναν αντίπαλο του, το βλέμμα του Μανώλη του έπεσε στη διπλανή οθόνη από την οποία προβαλλόταν ζωντανά ο τελικός του Ολυμπιακού Τουρνουά ποδοσφαίρου ανάμεσα στη Νιγηρία και στην Αργεντινή…

Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, λίγα δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του αγώνα και με το σκορ στο 2-2, σκόραρε ο Εμάνουελ Αμουνίκε που χάρισε το χρυσό μετάλλιο στους Αφρικανούς Super Eagles και τα ανακλαστικά του Μαυρομμάτη δούλεψαν ακαριαία!

Γκοοοολ!

Στις 11 Ιουλίου του 2010, βράδυ Κυριακής, μεσούντος του τελικού του Μουντιάλ στο Soccer City του Γιοχάνεσμπουργκ, παίχθηκε τρόπον τινά το remake αυτής της υπόθεσης…

Tέσσερα λεπτά πριν από τη λήξη της παράτασης του τελικού του Μουντιάλ κι ενώ η Ισπανία και η Ολλανδία βολόδερναν στο 0-0, η ρώσικη ρουλέτα των πέναλτι φαινόταν αναπόδραστη…

Τότε λοιπόν ο Φάμπρεγας βρήκε πάνω στην κίνηση τον εφορμώντα Ινιέστα που κοντρόλαρε την μπάλα με το δεξί και έστειλε τον Στεκέλενμπουργκ να τη μαζέψει από τα δίχτυα του!

Λίγο νωρίτερα, εάν ενθυμούμαι καλώς στο ημίχρονο της κανονικής διάρκειας, κατά τις δέκα παρά τέταρτο, ο Σπανούλης γινόταν ο προπομπός του Ινιέστα και έβαζε το δικό του γκολ…

«Η ΚΑΕ Ολυμπιακός ανακοινώνει τη συμφωνία της με τον Βασίλη Σπανούλη. Ο διεθνής γκαρντ θα είναι παίκτης της ομάδας μας για τα επόμενα τρία χρόνια».

Εμ εκεί σε ήθελα Μανώλη μου, να πεις τα δικά σου…

Δεξί κοντρόλ ο Ινιέστα, γκολ η Ισπανία και ο Σπανούλης στον Ολυμπιακό!

Ο Σπανούλης πρόλαβε εκείνο το βράδυ τον Ινιέστα, αλλά και τους δυο τους είχε προλάβει ο… ΛεΜπρόν Τζέιμς: τρία βράδια νωρίτερα, στην περιβόητη δική του «Decision», ο Αμερικανός σταρ έπαιρνε, όπως είπε (στην… ad hoc εκπομπή του ESPN) τα ταλέντα του από το Κλίβελαντ και τα κουβάλαγε στο Southbeach του Μαιάμι»…

Κανένα ελληνικό κανάλι δεν έστησε εκπομπή για την «Απόφαση» του Σπανούλη, τον έφαγαν η θερινή ραστώνη και το Μουντιάλ!

Ο ΛεΜπρόν είχε δικαιολογήσει την απόφαση του λέγοντας ότι «θέλω να είμαι ικανός να κατακτήσω πρωταθλήματα». Αυτό του Σπανούλη δεν του έλειπε, ίσα ίσα που εκείνη την εποχή ο κυρίαρχος Παναθηναϊκός του το εγγυόταν πολύ περισσότερο απ’ όσο ο Ολυμπιακός….

Το «what if» είναι πάντοτε μια...πονεμένη ιστορία. Κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν εάν ο Σπανούλης είχε κάτσει στα πράσινα αυγά του και δεν αποφάσιζε να τα βάψει κόκκινα και να τα σπάσει για να φτιάξει ομελέτα, όπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις…

Το τι ακριβώς συνέβη τότε με τον Παναθηναϊκό και γιατί του κάκιωσε και δεν του ξαναμίλησε (ούτε καν όταν μπήκαν μαζί στο ασανσέρ ανήμερα τον τελικό Ολυμπιακός- Φενέρμπαχτσε, στις 21 Μαίου του 2017, στο ξενοδοχείο «Polat» της Κωνσταντινούπολης) θα αποκαλυφθεί το 2040: ως γνωστόν, τα απόρρητα αρχεία του Fοreign Office αποχαρακτηρίζονται μετά από παρέλευση τριάντα ετών, οπότε έχουμε ακόμα μέλλον!

Την προηγούμενη χρονιά (2009) ο Βασίλης είχε αναδειχθεί MVP στο Final 4 της Ευρωλίγκας στο Βερολίνο, όπου ο Παναθηναϊκός όχι μονάχα κατέκτησε τον τίτλο, αλλά παρουσίασε και μια απαράμιλλη «dream team»!

Εκ των υστέρων όποτε του τίθεται η ερώτηση που κάνει τζιζ, ο Σπανούλης απαντά ότι «από μικρό παιδί ποτέ δεν ήθελα να βρίσκομαι στην πλευρά του καλύτερου και του φαβορί, αλλά πάντοτε με ιντρίγκαρε η ιδέα να είμαι σε μια ομάδα που ήταν δεύτερη για να παλέψω να την κάνω πρώτη για να γίνω βασικό κομμάτι της επιτυχίας της».

Τούτου δοθέντος πέτυχε διάνα, καθώς προϊόντος του χρόνου επέβαλε την «Κill Bill mentality» και οδήγησε τον Ολυμπιακό στην έξοδο από το σκοτεινό τούνελ, στο οποίο πορευόταν επί 15 συναπτά έτη: τόσα είχαν περάσει από την επίτευξη του triple crown της σεζόν 1996-97 μέχρι το 2012 που (μετά τα Κύπελλα του 2002, του 2010 και του 2011) επέστρεψε στο θρόνο της Euroleague και της Α1.

Επί ημερών Σπανούλη οι Πειραιώτες ξανάνοιξαν για τα καλά και γυάλισαν την αραχνιασμένη τροπαιοθήκη τους στην οποία εναπέθεσαν δυο τίτλους της Ευρωλίγκας, τρεις του ελληνικού πρωταθλήματος και ένα Κύπελλο, χώρια οι τελικοί του Final 4 το 2015 και το 2017.

Τότε ο Σπανούλης ήταν 28 ετών, παντρεμένος με ένα παιδί και πολλοί έλεγαν ότι βρισκόταν στη σκιά του Διαμαντίδη και γι αυτό, λέει, έφυγε από τον Παναθηναϊκό…

Σήμερα περπατάει στα 38, τα οποία θα κλείσει στις 7 του επόμενου μήνα, σέρνει έξι κουτσούβελα και η δική του σκιά είναι πιο μεγάλη κι από εκείνη που φτιάχνουν οι φυλλωσιές ενός γέρικου πλάτανου!

Δέκα χρόνια μετά την ιστορική απόφαση του κι ενώ ετοιμάζεται για να γράψει τον επίλογο του (αν και με την πάρτη του δεν μπορεί ποτέ και κανείς να είναι σίγουρος) ο Σπανούλης εκπαιδεύεται και στον χορό…

Ετοιμάζεται να σύρει τον δικό του «Last Dance» και προφανώς λόγω ταλέντου, προσωπικότητας, εγωισμού, ιστορικής κληρονομιάς και υστεροφημίας, θέλει να τον χορέψει στον δικό του ρυθμό και με τα δικά του ζάλα!

Τις προάλλες σε μια συνέντευξη του στο podcast του Τζόε Αρλάουκας, ο Μάικ Μπατίστ έβγαλε το καπέλο στον Σπανούλη: «Ο Βασίλης ήταν συγκάτοικος μου στο δωμάτιο, ο καλύτερος φίλος μου στην ομάδα και τα κάναμε όλα μαζί. Συζητούσαμε για πολλά θέματα και μου έδωσε πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση, διότι από πνευματικής πλευράς είναι ένας από τους πιο δυνατούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου» τόνισε ο νυν ασίσταντ κόουτς των Ορλάντο Μάτζικ. Και συνέχισε αποθεώνοντας τον νυν αρχηγό του Ολυμπιακού: «Ο Μπίλι μου έδωσε την «Big Mike mentality» και με βοήθησε να βγάλω ένταση, ενέργεια και αυτοπεποίθηση. Με έκανε να μη φοβάμαι και ένιωσα πολύ περίεργα όταν έφυγε. Είναι ένα τρομερό μπασκετικό μυαλό που ξέρει όλες τις λεπτομέρειες του παιχνιδιού».

Ο Σπανούλης ενημερώθηκε για τα καθέκαστα και ένιωσε εξόχως κολακευμένος από τα εγκώμια που του επιδαψίλευσε ο επί τέσσερις σεζόν συμπαίκτης του στον Παναθηναϊκό. Ιδού, λοιπόν τι μου είπε τις προάλλες που τον τσίγκλησα επ’ αυτού…

«Όλα αυτά τα κομπλιμέντα είναι πολύ τιμητικά. Με τον Μάικ κολλήσαμε από την πρώτη στιγμή και μολονότι ήμουν μικρότερος τον έβαλα σε αυτό το τριπάκι, όπως το περιγράφει. Εγώ είχα από μικρός αυτή την ανταγωνιστική φύση και τη νοοτροπία του νικητή. Βγαίνει από μέσα μου, δεν είναι επίκτητο. Πιστεύω ότι τέτοιος χαρακτήρας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι, ή το ‘χεις ή δεν το ‘χεις. Εγώ αυτό το χάρισμα το είχα από μικρός από τότε που άρχισα να πρωτοπαίζω μπάσκετ στον Κεραυνό Λάρισας και το καλλιέργησα στη συνέχεια. Αυτός είμαι, έτσι λειτουργώ σε όλη μου την καριέρα και δεν το κάνω προσποιητά.