Μισός του μισού και όμως ακέραιος

To κοινό του Ολυμπιακού δυσκολευόταν να ξεχωρίσει τον Λιβιό Ζαν-Σαρλ από τον Πιερ-Εμερίκ Ομπαμεγιάνγκ και έβλεπε τον Σωκράτη Παπασταθόπουλο στο πρόσωπο του Κόνιαρη, ωστόσο το ματσάκι στο ΣΕΦ υπενθύμισε πού ακριβώς κατοικοεδρεύει η υπερηφάνεια του συλλόγου τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο μισός του μισού Ολυμπιακός παραμέρισε την ολάκερη πρωταθλήτρια Γαλλίας σαν να μην υπήρχε αντίπαλος στο γήπεδο και κράτησε ζωντανή την όποια ελπίδα της όποιας διάκρισης.

Όσο στο Φάληρο παραμένει ενεργός ο πυρήνας της ομάδας που έπαιξε τέσσερις ευρωπαϊκούς τελικούς την τελευταία δεκαετία, θα εκτοξεύονται πυροτεχνήματα. Μικρούτσικα, σαν το αποψινό, ή μεγαλύτερα. Ενίοτε εκκωφαντικά, όπως οι νίκες μέσα-έξω επί της ΤΣΣΚΑ.

Έντεκα νίκες σε εικοσιπέντε αγωνιστικές για τον Ολυμπιακό των χιλίων προβλημάτων και των αμέτρητων παλινωδιών δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητος απολογισμός.

Τόσες έχει και η χρυσοποίκιλτη Φενέρ, τόσες και η 8η της βαθμολογίας, όποια και αν είναι αυτή, μετά την αποκωδικοποίηση των ισοβαθμιών. Η 7η Βαλένθια βρίσκεται στο 12-12.

Βεβαίως το πειραιώτικο οικοδόμημα είναι γυάλινο και κινδυνεύει να θρυμματιστεί με την πρώτη πετριά. Το χέρι των Γάλλων παραήταν αδύναμο για να καταφέρει τέτοια.

Εξωαγωνιστικά ο Ολυμπιακός παρουσιάζει εικόνα διάλυσης και δείχνει να ποντάρει την ακεραιότητά του σε χρησιμοποιημένα σελοτέιπ.

Το νεόκοπο αφήγημα περιλαμβάνει θεωρίες συνωμοσίας που αίφνης απλώθηκαν σε εκτός των τειχών πλεκτάνες, παράξενους τραυματισμούς και ασθένειες που κάνουν τον κύκλο τους εν μία νυκτί, νεφελώδεις ποινές που αποδίδονται σε αόρατες συμπτώσεις και δίκτυα συγκάλυψης που πλησιάζουν τα όρια της γελοιότητας.

Με κάθε τετρακοσάρι που ολοκληρώνεται σε αυτόν τον λάιτ μαραθώνιο της μίας διοργάνωσης, ο Ολυμπιακός χάνει και 1-2 δρομείς αυτής της σχεδόν άσκοπης σκυταλοδρομίας.

Το ματσάκι με τη Βιλερμπάν το έβγαλαν οχτώ γενναίοι και ένας προπονητής που θα αναρωτιέται πώς ακριβώς μπλέχτηκε σε τέτοια δίνη.

«Ήταν πολύ σημαντικό για την ομάδα μου αυτό το ματς», τόνισε μετά τη νίκη ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Λίγο ακόμη και θα φορούσε σορτσάκι για να παίξει, ο «coach B»!

Για όσους δεν τον πρόλαβαν, ο Μπαρτζώκας ήταν ένας αέρινος σκόρερ με πήλινα πόδια που είχε ταλέντο για να αφήσει εποχή, εάν μπορούσε να ξορκίσει τη λαίλαπα των τραυματισμών.

Την ίδια, που μερικές δεκαετίες αργότερα έβαλε στο σημάδι τους παίκτες του…

Aπέναντι στη Βιλερμπάν, ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα είχε τη στόφα της καλοστημένης, καλοπροπονημένης ομάδας του προπονητή.

Πώς λέμε Ολυμπιακός του Ντέιβιντ Μπλατ; Το άκρο αντίθετο.

Μολονότι αποδεκατισμένος, έπαιξε στοχευμένο μπάσκετ και αξιοποίησε εξαρχής τα κρυμμένα ανάμεσα στις αναποδιές πλεονεκτήματά του.

Φόρτωσε μεθοδικά τη μπάλα στους ψηλούς του, δημιούργησε φθορά, αξιοποίησε τους παράγοντες «έδρα» και «πείρα», χρησιμοποίησε τα κορμιά του, έπαιξε δυναμική άμυνα, ήταν ομάδα.

Οι 11 ασίστ των Παπανικολάου, Πρίντεζη είναι το κραυγαλέο στατιστικό του αγώνα, ενώ τα 4 κλεψίματα και τα 5 ριμπάουντ του τινέιτζερ Αλέξανδρου Νικολαϊδη καθρέφτισαν το «θέλω» της βραδιάς.

Όταν η μπάλα κυκλοφορεί σωστά και η άμυνα δαγκώνει τις γάμπες του αντιπάλου, το σκοράρισμα γίνεται πιο εύκολο.

Ο Ολυμπιακός έφτασε τους 77 πόντους χωρίς να χρειαστεί πολύ τρίποντο ή εξωφενικά ποσοστά. Η δράση του στο «ποστ» μετουσιώθηκε σε 36 ελεύθερες βολές, ενώ τα 10 κλεψίματα δημιούργησαν προϋποθέσεις για τρέξιμο και αιφνιδιασμούς.

Η νίκη ήρθε πολύ εύκολα και με διαφορά που τελικά κολακεύει τον ηττημένο, παρ’ όλο που οι «ερυθρόλευκοι» είχαν ποσοστό κάτω από 45% εντός παιδιάς και 10 χαμένες βολές.

Χώρια η θεωρητικά αβάσταχτη απώλεια του Μιλουτίνοβ από το 16^ο λεπτό.

Με άλλα λόγια, απόψε στο ΣΕΦ παρουσιάστηκε ένας τυπικός Ολυμπιακός, του παλιού καλού καιρού, με μικρούς ήρωες που ανέβαιναν ένας ένας στη σκηνή για να κάνουν το κομμάτι τους.

Διακρίθηκαν σχεδόν όλοι όσοι έπαιξαν, μικροί και μεγάλοι, οπότε ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα, ώσπου να ξεκινήσει το ποδόσφαιρο παραπλεύρως.

Για καλή τύχη του Ολυμπιακού και των λοιπών μικρομεσαίων μνηστήρων, η φετινή διοργάνωση είναι γεμάτη με τυχοδιώκτες επιπέδου Βιλερμπάν.

Δυστυχώς, όμως, την επόμενη εβδομάδα το μενού έχει Τελ Αβίβ. Στο Γιαντ Ελιάου, τα χωρατά τελειώνουν.