Το πανηγύρι των ζουρλών

H ιστορία του μπάσκετ είναι γεμάτη από μικρά θαύματα. Τα περισσότερα από αυτά επιτεύχθηκαν από ομάδες που συσπειρώθηκαν, πρόταξαν τον πληγωμένο εγωισμό τους, αναπλήρωσαν την έλλειψη ταλέντου με τίμιο ιδρώτα, έγιναν γροθιά και παράλληλα πέτυχαν τον αντίπαλό τους σε στιγμή μπλαζέ και νεγκλιζέ.

Αυτό που συνέβη στο Φάληρο στις 6 Φεβρουαρίου 2020 μπορεί να ξεχαστεί αυτοστιγμή όταν εκδοθεί η τελική βαθμολογία ή να στείλει κόσμο στον ψυχίατρο, αλλά θα χρησιμεύσει ως τροχιοδεικτική βολή και ενθύμιο μεγαλείου.

Αν είναι να ξαναβρεί τον δρόμο του ο ανεπανόρθωτα αποπροσανατολισμένος ο Ολυμπιακός, οφείλει να χρησιμοποιήσει για πυξίδα το παρελθόν του. Αυτό είναι το δίδαγμα τς βραδιάς.

Ο Ολυμπιακός ίσως τερματίσει 12^ος και η ΤΣΣΚΑ μπορεί να ανακτήσει το ευρωπαϊκό στέμμα, αλλά για μία βραδιά ήταν αυτός που έμοιαζε με αρκούδα και εκείνη που θύμιζε άκακο αρνάκι στα νύχια του.

Όπως Κωνσταντινούπολη, όπως Λονδίνο, όπως Μαδρίτη, όπως ξανά Κωνσταντινούπολη.

Κρίμα που δεν υπήρχε κάμερα πρόχειρη στα μετόπισθεν, για να απαθανατίσει τις αντιδράσεις του δύσμοιρου Βατούτιν όσο ο Σπανούλης χειροκροτούσε ανενεργός τα κατορθώματα των παικτών που χρεώνονται από σήμερα τη σκυτάλη…

Πέρα από τα άυλα πλεονεκτήματα που αποτυπώθηκαν ανάγλυφα στο παρκέ του ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός παρουσίασε και μία αγωνιστική ιδιαιτερότητα, η οποία τελικά τον έβγαλε στον αφρό.

Ανάμεσα στους οκτώ παίκτες που παρατάχθηκαν απέναντι στην ανυποψίαστη πρωταθλήτρια Ευρώπης, δεν βρισκόταν κανένας από τους αδύναμους κρίκους της άμυνάς του.

Ελλείψει Σπανούλη, Πρίντεζη και Ρότσεστι, ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε τη δυνατότητα να παρατάξει σχήματα καμικάζι, με πέντε παίκτες που έμπηγαν τα δόντια τους σε όποιον έκανε το λάθος να κινηθεί σε απόσταση δαγκωματιάς.

Ο δείκτης της έντασης δεν μειώθηκε ούτε για μια στιγμή, με εξαίρεση ίσως τα 2,5 λεπτά της ξεκούρασης του συγκλονιστικού Παπανικολάου στη β' περίοδο.

Οι Ρώσοι έφτυναν αίμα για κάθε πόντο που σημείωναν στο ταμπλό, αλλά και για κάθε ριμπάουντ που κέρδιζαν, απέναντι στους δύο και τρεις «ερυθρόλευκους» που το διεκδικούσαν.

Στον περιστασιακό φίλαθλο μπορεί να ξινίζουν πενιχρά σκορ επιπέδου 72 ή 59, αλλά δεν θα βρείτε ούτε έναν προπονητή που να δυσανασχετήσει, εάν η ομάδα του βγάλει στατιστική σαν την αποψινή του Ολυμπιακού.

Το λεγόμενο «hustle board» κρύβει όλη την αλήθεια της βραδιάς. Δεκατέσσερα κλεψίματα. Έξι τάπες. Δεκαοχτώ επιθετικά ριμπάουντ. Εικοσιέξι βολές. Και μόλις δέκα λάθη.

Η πεμπτουσία της ελληνικής σχολής, θα μπορούσε να πει κανείς, μολονότι ήταν λίγοι οι Έλληνες παίκτες που φόρεσαν απόψε τα κόκκινα. Με τέτοια νούμερα, δεν χάνει κανείς από κανέναν.

Ο Ολυμπιακός βραχυκύκλωσε το ρώσικο θωρηκτό και νίκησε με διαφορά 13 πόντων, επιεικώς δεκατριών, μολονότι ο ίδιος είχε μόλις 23/68 σουτ (ποσοστό 34%) και έμεινε άσφαιρος επί 3,5 λεπτά στην τελική ευθεία.

Το ρεζερβουάρ άδειασε -όπως αναμενόταν- στο φινάλε, αλλά το +20 των πρώτων 35 λεπτών σχημάτισε ένα αδιαπέραστο τείχος.

Το μόνο που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός για να προστατεύσει τα κεκτημένα από το αναπόφευκτο ξέσπασμα του Μάικ Τζέιμς ήταν ένα δυνατό κορμί για να μαζέψει τα κρίσιμα ριμπάουντ (Μιλουτίνοβ) και ένα σταθερό χέρι για να πετύχει τα 1-2 καλάθια της χαριστικής βολής (Κόνιαρης).

Η ΤΣΣΚΑ παρουσιάστηκε απίστευτα κακή και στα τρία φετινά παιχνίδια της με παρτενέρ ελληνικές ομάδες, αλλά δεν παύει να είναι η ίδια ομάδα που έκανε παρέλαση με +29 στη Βαρκελώνη και που κατατρόπωσε την ασυναγώνιστη Εφές στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Ολυμπιακός την έκανε συντρίμμια δίχως Σπανούλη, δίχως Πρίντεζη, με άδεια περιφέρεια, με rotation 8 παικτών και με τον τινέιτζερ Νικολαϊδη να χρεώνεται ρόλο όταν το ματς πήγαινε πόντο-πόντο.

Το πρόσωπο της βραδιάς ήταν φυσικά ο Κώστας Παπανικολάου, ο οποίος θύμισε την πατροπαράδοτη -αλλά λησμονημένη- «ερυθρόλευκη» συνταγή, από τα πρώτα λεπτά κιόλας.

Στο τέλος της α’ περιόδου, ο πληθωρικός και αιωνίως υποτιμημένος φόργουορντ μετρούσε κιόλας 4 κλεψίματα, 9 πόντους, 1 τάπα, 1 επιθετικό ριμπάουντ και 1 ασίστ, στο αρχικό 20-10 του Ολυμπιακού.

Η ξαφνιασμένη ΤΣΣΚΑ τελείωσε το πρώτο ημίχρονο με 15 λάθη, από τα οποία τα 11 έδωσαν τη μπάλα στα χέρια των «ερυθρολεύκων» και συχνά μετουσιώθηκαν σε εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό.

Τέτοια ματς δεν κερδίζονται με πέντε εναντίον πέντε, μία σου και μία μου. Μόνο με αντάρτικο και με τα πόδια στον ώμο.

Όταν ο Μπράντον Πολ μπήκε στην εξίσωση σαν δεύτερος «Παπ», ο Ολυμπιακός έγινε συμμορία διαβόλων, κάτι σαν Peaky Blinders του μπάσκετ.

Οι δύο πολυσύνθετοι φόργουορντ έγραψαν 30 πόντους, 13 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 8 κλεψίματα, 3 τάπες, 10 βολές και 4 τρίποντα, μετουσιώνοντας άψογα την αποτελεσματική άμυνα σε επιθετική παραγωγή.

Ο Ρούμπιτ πλησίασε τα νούμερα του Πρίντεζη, ο Έλις αναπλήρωσε την αρχική ακεφιά του Μιλουτίνοβ, ο Κόνιαρης με τον Μπόλντγουιν υπερασπίστηκαν αβοήθητοι την περιφερειακή γραμμή και όλα έμοιαζαν με όνειρο θερινής νυκτός για τον Ολυμπιακό.

Τι κρίμα, που δεν γίνεται να δώσει περισσότερους από 2 βαθμούς ένα θαύμα αυτού του βεληνεκούς. Τι κρίμα, που το γήπεδο ήταν μισοάδειο.

Οι οπαδοί της λιακάδας, που προτίμησαν να καθίσουν στο σπίτι τους παρά να λερώσουν τα μάτια τους με μία «βέβαιη» συντριβή, θα χρειαστούν κολλύριο για να παρακολουθήσουν το βίντεο του αγώνα μέχρι τέλους.