Final Four 2025: Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς!

Δεν ξέρω πως θυμάστε τον Saras σαν παίκτη, αλλά αν νομίζετε ότι όσο έπαιζε, είχε ομοιότητες με τους νέους πρωταθλητές Ευρώπης (τουλάχιστον όπως παρουσιάστηκαν στην “Etihad Arena” η Φενέρ), πλανάστε πλάνην οικτράν!

Ο Βασίλης Σπανούλης, άλλωστες, δεν κρύφτηκε στην συνέντευξη Τύπου της παραμονής και όταν ρωτήθηκε για τα στοιχεία που δεν είχε ο μπασκετμπολίστας σε σχέση με τον προπονητή Γιασικεβίτσιους, «μπουμπούνισε» την ατάκα χωρίς τον παραμικρό διασταγμό: «Μα ο Saras δεν είχε μεγάλη επαφή με την άμυνα, η οποία πλέον αποτελεί το σημείο αναφοράς της ομάδας του!», υπερθεμάτισε ο “Kill Bill”, προκαλώντας του μειδίαμα του πρώην συμπαίκτη του στον Παναθηναϊκό και αναγκάζοντας την αίθουσα να σκάσει στα γέλια!

Αστεία-σοβαρά, όμως, εκεί εντοπίζεται η μεγάλη αλλαγή στον τρόπο της τακτικής προσέγγισης του παιχνιδιού από τον 49χρονο Λιθουανό τεχνικό. Ο παίκτης-κλειδί της τουρκικής ομάδας, στην 4η περίοδο, Μάρκο Γκούντουριτς, το παραδέχτηκε εμφατικά στην μικτή ζώνη, μιλώντας στο Gazzetta:

«Ο Saras ωρίμασε πολύ μετά το περσινό καλοκαίρι, έκανε εκπτώσεις στον έλεγχο που ασκούσε στο παιχνίδι, έδωσε περισσότερες ελευθερίες στους παίκτες και αντιλήφθηκε ότι η διαφορετική αμυντική προσέγγιση θα είναι το στοιχείο που θα μας δώσει έξτρα ώθηση και θα μας διαφοροποιήσει από τους αντιπάλους μας!», σχολίασε ο έμπειρος Σέρβος διεθνής forward, εξαντλημένος από την υπερπροσπάθεια του τελικού και τους πανηγυρισμούς που ακολούθησαν.

Και πράγματι η Φενέρμπαχτσέ μπήκε στα playoffs έχοντας την 4η καλύτερη άμυνα της Euroleague (μ.ο. 80,83 πόντους), την 3η καλύτερη επίδοση στα ριμπάουντ (μ.ο. 35,6), την 3η στις βολές (82%) και την 6η στα τρίποντα (38%), με την υποσημείωση ότι είχε τις περισσότερες προσπάθειες απ’ όλες τις ομάδες.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα, όμως, είναι ότι ήταν η μόνη από τις υπόλοιπες ομάδες που ταξίδεψαν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα που από την post season και μετά εκτοξεύθηκε και δεν ξανακοίταξε πίσω.

Πόσες και πόσες δεν ήταν οι προβλέψεις που την ήθελαν δυσκολεύεται να υπερνικήσει το εμπόδιο της Παρί στα playoffs, ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που την έβλεπαν ακόμη και αποκλείεται από τους Γάλλους πρωτεουσιάνους…

Αντ’ αυτού, η τουρκική ομάδα ήταν η πρώτη που σφράγισε το εισιτήριό της για το Final 4, σκούπιζοντας με τρεις πειστικές νίκες την ευχάριστη έκπληξη της διοργάνωσης και αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο για την ιδανική προετοιμασία.

Και ο Saras, όμως, ήταν εμφανές εδώ και καιρό ότι ήταν πολύ διαφορετικός, απλά στο Άμπου Ντάμπι που τον ξαναζήσαμε και πάλι από κοντά, φάνηκε η αυξημένη αυτοπεποίθησή που είχε μετά από 5 συμμετοχές στην ζώνη του, αλλά κυρίως η εμπιστοσύνη στην ομάδα του.

Έστω κι αν δεν είχε τον superstar, που θα έκανε σχεδόν κάθε βράδυ την διαφορά στην επίθεση… Όπως ήταν εκείνος όταν πατούσε παρκέ και φορούσε τις φανέλες της Μπαρτσελόνα, της Μακάμπι και του Παναθηναϊκού.

Η μεταστροφή του σε έναν coach που «διαβάζει» και αξιοποιεί ανάλογα το πλεονέκτημα που του δίνουν τα χαρακτηριστικά των παικτών του, σε σχέση με τις αδυναμίες των αντιπάλων, ήταν το στοιχείο που τον έκανε να δει αρκετά πράγματα στο μπάσκετ, με ένα διαφορετικό μάτι από εκείνο με το οποίο τα έβλεπε τόσο καιρό.

Το αποτέλεσμα αποτυπώθηκε μέσα στον αγωνιστικό χώρο, όπου η Φενέρμπαχτσέ βραχυκύκλωσε κατά σειρά το παιχνίδι των «πράσινων» αλλά και της Μονακό και με μέσο παθητικό 73 πόντων, ανέβηκε στην κορυφή της Ευρώπης για 2η φορά στην ιστορία της.

Η ιστορία που μας διηγήθηκε live ο MVP της διοργάνωσης, Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις, κατά την διάρκεια της post game εκπομπης του Gazzetta για τον τελικό, όσον αφορά την σχέση που είχε με τον Γιασικεβίτσιους (όταν συνυπήρξαν στην Ζάλγκιρις και την Μπαρτσελόνα), έχει να πει πολλά για τις προσαρμογές που έγιναν αλλά και για την ποιότητα των χαρακτήρων.

Μπράβο, λοιπόν, στον ολίγο και «δικό» μας Saras, δίπλα στον οποίο επιβραβεύτηκε η δουλειά του γυμναστή, Κώστα Χατζηχρήστου (για 3η φορά πρωταθλητής Ευρώπης μετά τις δύο πρώτες με την ΤΣΣΚΑ) και του φυσιοθεραπευτή, Κοσμά Κοντογιάννη, που ήταν οι συμπατριώτες μας που χαμογέλασαν στην καρδιά της Μέσης Ανατολής.

Οι υπόλοιπες ελληνικές προσπάθειες κρίθηκαν αποτυχημένες. Άλλες με μεγαλύτερο κρότο, όπως αυτή του Ολυμπιακού, ο οποίς δεν μπόρεσε να διαχειριστεί την πίεση του «πρέπει» και παρουσιάστηκε αγνώριστος…

Και άλλες με λιγότερα… απόνερα, όπως αυτή του Παναθηναϊκού, που δεν είχε τις προσωπικότητές του στα καλύτερά τους, αλλά τουλάχιστον ήταν πιο ανταγωνιστικός.

Ο καλύτερος Έλληνας πρεσβευτής του τριημέρου, ήταν αδιαμφισβήτητα ο Βασίλης Σπανούλης, που έδειξε ότι η λέξη rookie στην Euroleague, δεν του ταριάζει. Στην παρθενική του σεζόν στην διοργάνωση και χωρίς να έχει σχεδιάσει το ρόστερ της Μονακό, ήταν τόσο επιδραστικός που παρά την ήττα στον τελικό, θριάμβευσε στο κομμάτι του σεβασμού, της αναγνώρισης και της καταξίωσης.

Τι κι αν ανέλαβε μεσούσης της περιόδου, κατάφερε να μεταλαμπαδεύσει τη νοοτροπία του νικητή σε όλον τον οργανισμό και να αναμορφώσει την ομάδα σε σύνολο που μάχεται στην άμυνα και μοιράζει την μπάλα στην επίθεση, με χαμηλό ποσοστό λάθους. Το μέλλον στην προπονητική είναι ξεκάθαρο ότι ανήκει, πολύ απλά γιατί δύσκολα υπάρχει άλλος που ζει και αναπνέει τόσο πολύ για το μπάσκετ και παράλληλα το ξέρει όσο λίγοι…

Υγ.1: Προετοιμαζόμενος για το μακρινό – για τα δεδομένα μίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης – ταξίδι με προορισμό την έδρα του εφετινού Final 4, δεν σας κρύβω ότι ήμουν αισιόδοξος για όλα όσα θα συναντούσαμε στο Άμπου Ντάμπι.

Υγ2.: Το τελικό «ταμείο», όμως, στα δικά μου μάτια ήταν θετικό. Αν εξαιρέσουμε τις πρωτόγνωρες κλιματολογικές συνθήκες και το συνδυασμό της υψήλής θερμοκρασίας με την υγρασία (οι άνθρωποι εκεί δεν έχουν υπαίθρια ζωή και δεν κυκλοφορούν σε εξωτερικούς χώρους) και κάποια προβληματάκια με το internet, όλες οι υπόλοιπες βασικές προδιαγραφές για ένα first class event, δεν πέρασαν απλά την βάση, αλλά πήραν και καλό βαθμό.

Υγ.3: Οι άνθρωποι είναι πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί, οι εγκαταστάσεις τους είναι εξαιρετικές (το γήπεδο και τα ξενοδοχεία) και ο τρόπος ζωής δεν διαφέρει ουσιαστικά από τον δυτικό κόσμο. Καλό φαγητό, καλές υπηρεσίες, κοντινή απόσταση από το Ντουμπάϊ και μερικά αξιοθέατα που συνδυάζουν την τοπική αρχιτεκτονική (και όχι μόνο) κουλτούρα με τον ατελείωτο πλούτο, που τα κάνει όλα ευκολότερα. Αν ήταν και το φαγητό λίγο φθηνότερο, θα ήταν όλα καλύτερα…

Ανακάλυψε τώρα τις νέες AI συσκευές της Lenovo και ζήσε την εμπειρία της κορυφαίας απόδοσης, κάθε στιγμή.