Παναθηναϊκός: Καλύτερα που αστόχησε ο Χουάντσο στο buzzer beater

• Δεν θα είναι σε κάθε ματς του... Άη Ναν, του Άη Σλούκα και του Άη Χουάντσο
• Κακή αντιμετώπιση στο άναρχο, αλλά αποτελεσματικό, μπάσκετ της Παρί
• Δεν πείθει, αλλά σχεδόν απίθανο να χάσει το αβαντάζ της έδρας

Ολοκληρώνεται το 3ο δεκάλεπτο: Παναθηναϊκός – Παρί 69-86. Διαφορά 17 πόντων η γαλλική ομάδα σ' ένα ματς όπου οι φιλοξενούμενοι πυροβολούσαν κατά ριπάς από την περιφέρεια και οι «πράσινοι» δεν μπορούσαν να βρουν καμία, μα καμία, αμυντική λύση για την αναχαίτιση του άναρχου παιχνιδιού τους.

Παρόλα αυτά στο -17, θέλοντας ή μη, η πρώτη σκέψη που (μου) περνάει από το μυαλό είναι η εξής: «Βρε, λες;». Σερί 10-0 ο Παναθηναϊκός στο ξεκίνημα της τελευταίας περιόδου: «Να τα μας πάλι...» Τελικά η ανατροπή δεν ολοκληρώθηκε. Έγινε μεν η ανατροπή, αλλά δεν ολοκληρώθηκε. Και μάλιστα, παρά το γεγονός ότι τα πάντα έμοιαζαν παντελώς χαμένα στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός είχε το τελευταίο σουτ για την ισοφάριση και την παράταση στο ματς.

Δεν θα είναι σε κάθε ματς του... Άη Ναν, του Άη Σλούκα και του Άη Χουάντσο

Όμως δεν ήταν καλή η επαναφορά από τον Γκραντ, έφυγε για λίγο η μπάλα από τα χέρια του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, σούταρε κάτω από δύσκολες προϋποθέσεις και η μπάλα κατέληξε στο σίδερο τη στιγμή που «μηδένιζε» το χρονόμετρο του ΟΑΚΑ. Καλύτερα. Πολύ καλύτερα που αστόχησε σε αυτό το σουτ. Και θα σας πω ευθύς αμέσως τι εννοώ.

Ουσιαστικά είναι αυτό που έγραψα και μετά το ματς με την Μακάμπι. Και το έγραψα ύστερα από νίκη. Όχι από ήττα. Δηλαδή ο Παναθηναϊκός έπρεπε να χαιρόταν στο Βελιγράδι που γύρισε το ματς δείχνοντας χαρακτήρα και μέταλλο πραγματικά μεγάλης ομάδας ή να προβληματιζόταν επειδή σε όλο το προηγούμενο διάστημα είχε δώσει το δικαίωμα στους αντιπάλους τους να γίνουν τα αφεντικά του αγώνα;

Προσωπικά πιστεύω ότι θα πρέπει να υπάρχει προβληματισμός. Για τη διάρκεια. Ωραία τα ξεσπάσματα στο τέλος, δεν λέω. Βγάζουν χαρακτήρα και μέταλλο Πρωταθλητή. Όμως όπως έχω ξαναγράψει στο παρελθόν, γιατί να πρέπει να φτάνουν εκεί τα ματς; Γιατί πρέπει να κάνουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα όλα όσα δεν έκαναν στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα; Και αυτό θεωρώ ότι είναι κάτι που πρέπει να διορθωθεί και μάλιστα πρέπει να διορθωθεί, άμεσα.

Δεν θα είναι κάθε φορά ούτε του «Άη-Ναν», ούτε του «Άη-Σλούκα», ούτε του «Άη-Χουάντσο» για να παίρνει ο Παναθηναϊκός τις νίκες παίζοντας μπάσκετ για ένα δεκάλεπτο ή εν πάση περιπτώσει για κάτι περισσότερο από ένα δεκάλεπτο. Εάν ευστοχούσε ο Χουάντσο σε αυτό το σουτ και το ματς πήγαινε στην παράταση είμαι 1.000% σίγουρος ότι ο Παναθηναϊκός θα κέρδιζε. Η Παρί είχε αρχίσει να πνίγεται από μόνη της σε μια κουταλιά νερό. Και για τον λόγο του ότι δεν έχει παίκτες με προσωπικότητα προκειμένου να πάρουν «κλειστά» ματς έχοντας απωλέσει μάλιστα και διαφορά 17 πόντων, είμαι βέβαιος ότι τώρα θα μιλούσαμε και πάλι για μια ακόμα τεράστια ανατροπή.

Κακή αντιμετώπιση στο άναρχο, αλλά αποτελεσματικό, μπάσκετ της Παρί

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί εάν και εφόσον η αμυντική προσέγγιση ήταν καλύτερη, υπήρχε ενέργεια και δεν έδιναν το δικαίωμα στους παίκτες της Παρί να βρουν ρυθμό, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να αρχίσουν να πετούν βότσαλα στον ωκεανό. Στην τελική αυτό είναι το μπάσκετ της Παρί. Άναρχο. Απρόβλεπτο. Γρήγορο. Σουτ ύστερα από δύο πάσες. Τι δύο; Μία. Σουτ ύστερα από μία πάσα. Ούτε παιχνίδια στο «πέντε εναντίον πέντε», ούτε διάβασμα στα «μις ματς», ούτε τίποτε απολύτως. Πάρε, σούταρε, ευστόχησε.

Ακόμα σε καταστάσεις transition, οι παίκτες του Σπλίτερ δεν χαμπάριαζαν τίποτα απολύτως. Τα «μπουμπούναγαν» και αν μπουν-μπήκαν. Και ευστοχούσαν όλο το βράδυ. 17/30 είχαν. Μπορείτε να διανοηθείτε για τί νούμερο μιλάμε σε εκτός έδρας ματς; Βέβαια τα περισσότερα από αυτά τα σουτ ήταν ελεύθερα. Ο Παναθηναϊκός δεν έβγαλε ενέργεια στην άμυνά του. Δεν ανέβασε ψηλά την πίεση. Δεν έπαιξε στα όρια του φάουλ. Και όταν μια ομάδα έχει άγνοια κινδύνου και σουτάρει ακατάπαυστα χωρίς να «νιώθει» την αντίπαλη άμυνα, είναι λογικό και επόμενο να βρει ρυθμό. Το πάθημα ας έχει γίνει μάθημα στους «πρασίνους».

Εξαιρετικό «διάβασμα» από τον τρομερό, Τι Τζέι Σορτς, ο οποίος έδειχνε καθαρό μυαλό σε όλες τις αποφάσεις που έπαιρνε μέσα στο παρκέ του ΟΑΚΑ. Δεν τράβηξε προσπάθειες από τα μαλλιά, ενώ όταν χρειάστηκε έκανε άνω – κάτω την «πράσινη» άμυνα με τα drives και τα «φλοτεράκια» του. Προσωπικά του βγάζω το καπέλο του κοντού. Ήθελα να τον δω και στην Euroleague και εκείνος φρόντισε να συστηθεί με εμφατικό τρόπο.

Με τη σεζόν που κάνει τη φετινή χρονιά, έχει βγάλει και με το παραπάνω το επόμενο πλουσιοπάροχο συμβόλαιό του. Γιατί κακά τα ψέμματα. Ο Σορτς αναμένεται να μετακομίσει του χρόνου σε ομάδα που θα πρωταγωνιστεί και θα έχει ως στόχο την κατάκτηση του τροπαίου. Οποιαδήποτε και αν είναι αυτή. Στην Παρί ταίριαξε απόλυτα για την έκανε την «ομάδα του». Σε ομάδα από την πρώτη ταχύτητα της Euroleague θα είναι άραγε το ίδιο επιδραστικός; Γιατί μην ξεχνάμε ότι για να αποδώσει πρέπει να έχει την μπάλα συνέχεια στα χέρια του και να περνάει στο παρκέ 30+ λεπτά. Γι' αυτό και κρατάω μικρό καλάθι προς το παρόν. (Απ' ότι φαίνεται μάλλον μυαλό δεν έχω βάλει με τον Σορτς!)

Δεν πείθει, αλλά σχεδόν απίθανο να χάσει το αβαντάζ της έδρας

Με αυτήν την ήττα ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε μια διαδικασία να περιμένει για το αβαντάζ της έδρας. Θα μπορούσε να το είχε εξασφαλίσει από τώρα, οπως και το εισιτήριο των playoffs εάν είχε νικήσει την Παρί. Κάτι τέτοιο δεν έγινε και πλέον χρειάζεται μια νίκη στα δύο επόμενα ματς για να το καταφέρει. Υπενθυμίζω έχει να παίξει την άλλη εβδομάδα με την Μονακό εκτός έδρας ενώ την τελευταία αγωνιστική θα φιλοξενήσει τον Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ.

Θεωρώ ότι στο τέλος της ημέρας θα τα καταφέρει και ότι θα πάρει το εισιτήριο της τετράδας και του αβαντάζ της έδρας στα playoffs. Το θέμα για εμένα είναι άλλο. Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή δεν δείχνει «φρέσκος», δεν δείχνει να έχει ενέργεια, δεν δείχνει να είναι σε καλή κατάσταση. Σφιγμένος αρκετά, σίγουρα ταλαιπωρημένος σωματικά και ψυχικά, με αποτέλεσμα να μην αποδίδει σύμφωνα με τις δυνατότητές του. Πρόκειται για ένα καμπανάκι το οποίο έχει ηχήσει για τα καλά στους «πράσινους».

Και όχι τίποτε άλλο, αλλά στα δύο επόμενα ματς κρίνεται το μέλλον του Παναθηναϊκού στα playoffs, κρίνεται το αβαντάζ της έδρας, ενώ υπάρχει και ένα πολύ ακραίο σενάριο που μπορεί να στείλει τους «πράσινους» και στην... 8η θέση του play-in σε περίπτωση που κάνει το 0/2 σε αυτά τα δύο εναπομείναντα παιχνίδια και οι υπόλοιπες ομάδες που βρίσκονται κοντά το 2/2. Και φανταστείτε να δούμε από το πουθενά playoffs «αιωνίων» από τη στιγμή που ο Ολυμπιακός είναι 1ος ή 2ος και ο Παναθηναϊκός 7ος ή 8ος. Ακραίο. Δεν θα συμβεί.

Μιας και είπαμε playoffs. Κατά την άποψη μου και σε σειρά επικινδυνότητας, ο Παναθηναϊκός δεν πρέπει να πέσει με 1) Ρεάλ, 2) Εφές, 3) Παρί. Οι δύο πρώτες ομάδες ανεβάζουν στροφές και έχουν παίκτες με προσωπικότητα, ενώ η Παρί είναι η ομάδα που πραγματικά ΔΕΝ του ταιριάζει καθόλου. Έχει 0/2 φέτος στα μεταξύ τους ματς γιατί μην ξεχνάτε ότι στο ξεκίνημα της χρονιάς τον είχε κερδίσει στο Παρίσι.

Κλείνοντας θέλω να σταθώ σε μια ατάκα του Αταμάν. Και όχι σε αυτήν που είπε για τα παράπονα των παικτών οι οποίοι επικαλούνται κούραση και δεν μπορούν να προπονηθούν. Είναι τόσα πολλά και συνεχόμενα τα παιχνίδια και τα ταξίδια που μπορεί να ισχύει. Να είναι κουρασμένοι και ταλαιπωρημένοι. Σωματικά και ψυχικά. Θέλω ωστόσο να σταθώ σε μια ατάκα του: «Αν δεν πάρουμε ακόμα μία νίκη θα παίξουμε play-in. Ελπίζω να μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό. Αυτό είναι δικό μου φταίξιμο. Δεν μπορώ να προπονώ κάθε μέρα, κάποιος είναι τραυματίας, κάποιος είναι κουρασμένος. Είμαστε σαν ομάδα βετεράνων αυτή τη στιγμη, τον τελευταίο μήνα. Το μπάσκετ είναι να παίζεις άμυνα. Είναι δική μου ευθύνη, τι μπορώ να κάνω;»

Τι μπορεί να κάνει; Νομίζω ότι ήδη κάνει. Mind games. Του αρέσουν αυτά. Ξέρει πώς να τονώνει την ψυχολογία των παικτών του. Ξέρει πώς να τους δίνει κίνητρο μπας και ξυπνήσουν από τον «λήθαργο» που έχουν πέσει το τελευταίο διάστημα. Και στην τελική, αυτό που μου άρεσε περισσότερο, είναι ότι δεν έψαξε δικαιολογίες. Και δεν θα ψάξει ποτέ. Πήρε την ευθύνη πάνω του. Ξέρει τι κάνει...

ΥΓ: Ναι εντάξει ο Παναθηναϊκός ήταν τραγικός για 30 λεπτά κόντρα στην Παρί και η γαλλική ομάδα άξιζε να κερδίσει στο ΟΑΚΑ. Τελεία και παύλα σε αυτό. Όμως, τι... φάση με αυτόν τον Ράντοβιτς; Πραγματικά όμως. Τι φάση τις περισσότερες φορές; Γιατί να κάνει τέτοια επίδειξη δύναμης σ' ένα κατάμεστο γήπεδο που «κόχλαζε»; Για την ιστορία έχει σφυρίξει φέτος τέσσερις φορές τον Παναθηναϊκό (σ.σ. στα δύο ματς με τη Ρεάλ, με Μπάγερν εκτός και τώρα με Παρί) και οι «πράσινοι» είχαν δύο νίκες και δύο ήττες.