Ολυμπιακός: Ποτέ μην τον φοβάστε στα δύσκολα!

Στην Ελλάδα, ο ενθουσιασμός και η απογοήτευση (το ζενίθ και το ναδίρ των συναισθημάτων) αναδύονται συνήθως στο έπακρο κι επειδή έχουμε μάθει στην υπερβολή, σχεδόν πάντα το ζούμε πολύ έντονα.

Για την 5η διαδοχική νίκη (112-69) του Ολυμπιακού στην Euroleague, που σημειώθηκε εν μέσω μίας εκπληκτικής επετειακής ατμόσφαιρας για τα 100 χρόνια του συλλόγου (με sold out στο ΣΕΦ) και επισφραγίστηκε από την ανεπανάληπτη απόδοση του Σάσα Βεζένκοβ, ο οποίος σκόραρε 45 πόντους με τρεις ντρίμπλες (!), ακούστηκαν, ειπώθηκαν και γράφτηκαν ήδη πολλά.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, όμως, ίσως είναι από τις λίγες φορές που δεν χάθηκε το μέτρο! Και αυτό γιατί οι Πειραιώτες προέρχονταν από ένα διάστημα σχεδόν 50 ημερών από το τελευταίο λεγόμενο “complete game” (το 92-69 επί της Μπασκόνια) αλλά και περίπου 40 από την τελευταία σπουδαία νίκη (με 89-80 επί της Μονακό στο Μοντεκάρλο) και παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετώπισαν στην προετοιμασία του αγώνα με την Μπάγερν, έβγαλαν κάτι περισσότερο από το καλύτερο τους εαυτό!

Και προσοχή! Όχι μόνο στην επίθεση, η οποία αποτελεί το comfort zone της εφετινής ομάδας λόγω της μεγάλης ποιότητας που διαθέτει το ρόστερ, αλλά κυρίως στην άμυνα που αποτέλεσε το κλειδί της απρόσμενα εύκολης επικράτησης με +43!

Δε νομίζω ότι υπάρχει αμφιβολία ότι απέναντι στους Βαυαρούς, οι «ερυθρόλευκοι» πραγματοποίησαν, μπασκετικά, την πιο πλήρη εφετινή τους εμφάνιση και 24 ώρες αργότερα από το επίσης ηχηρό 5/5 του Παναθηναϊκού, «στρογγυλοκάθισαν» μόνοι τους στην κορυφή της βαθμολογίας κι έστειλαν το δικό τους κυριαρχικό μήνυμα σε όλη την Ευρώπη:

Αν και ακόμη υπάρχει πολύς δρόμος (σε περίπου 4,5 μήνες μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω), ο καλώς εννοούμενος «τρόμος» που σκορπίζουν φέτος οι «αιώνιοι» στα ευρωπαϊκά παρκέ, δεν έχει προηγούμενο! Γι’ αυτό και διαισθάνομαι ότι ο ελληνικός «εμφύλιος» τελικός στο Άμπου Ντάμπι μοιάζει πιο πιθανός από ποτέ!

Ας γυρίσουμε, όμως, στα της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οποίος, χθες, είδε τους παίκτες του να παίζουν την καλύτερη version μπάσκετ που θα μπορούσαν, τηρουμένων των αναλογιών και των προβλημάτων, αλλά όντας μπαρουτοκαπνισμένος σε τέτοιες καταστάσεις, παρουσιάστηκε πολύ συγκρατημένος στην συνέντευξη Τύπου.

Κακά τα ψέματα, με την ίωση να επισκεφτεί για τα καλά τα «ερυθρόλευκα» αποδυτήρια (Φουρνιέ, Παπανικολάου και Σπάρταλης είχαν υψηλό πυρετό όλη την εβδομάδα) και τον Γουόκαπ να έχει ανησυχητικές ενοχλήσεις στην μέση (έπαιξε λίγο, επειδή ήταν απαραίτητος και φυσικά το ήθελε και ο ίδιος), ο Ολυμπιακός κινδύνεψε να παραταχθεί χωρίς τα 3/5 της πεντάδας του, σε ένα ματς που η νίκη είχε την δική της βαθμολογική σημασία και κόντρα σε έναν αντίπαλο που αποδεδειγμένα πάει σε ψηλά σκορ (πριν το τζάμπολ είχε την 3η καλύτερη επίθεση) και μάλιστα σκόραρε περισσότερους πόντους (μέσο όρο 88,3 πόντους) μακριά από την έδρα της.

Όχι μόνο γιατί θα του έδινε την ευκαιρία να απολαύσει την μοναξιά της πρωτιάς στην κατάταξη, αλλά κυρίως γιατί θα απομάκρυνε την ομάδα του Μονάχου από τις πρώτες θέσεις και θα της ξέφευγε με 3 βαθμούς διαφορά (ενώ αν έχανε, θα ήταν μόλις μία νίκη από πάνω της και θα υστερούσε στην ισοβαθμία).

Πέρα από το κυριαρχικό μπάσκετ που έπαιξαν οι γηπεδούχοι, όμως και στις δύο πλευρές του γηπέδου, το σημαντικότερο κέρδος της πρώτης εντός έδρας νίκης στο 2025, ήταν η επιβεβαίωση ότι ο οργανισμός έχει μία μοναδική ικανότητα να ανταποκρίνεται εξαιρετικά, όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες και πίεση και οι οιωνοί είναι εις βάρος του!

Όταν χωρίς τους δύο καλύτερους αμυντικούς του (ο Παπανικολάου ήταν νοκ-άουτ και ο Γουόκαπ έπαιξε 5,5 λεπτά και βγήκε λόγω ενοχλήσεων), τον καλύτερο πασέρ του και τον δεύτερο καλύτερο επιθετικό του (Φουρνιέ), «βγάζει» το πιο παραγωγικό παιχνίδι της χρονιάς (112 πόντοι με 60% εντός πεδιάς και 163 βαθμούς στο PIR)…

Mοιράζει 36 ασίστ (!) και έχει μακράν την καλύτερη απόδοση στα μετόπισθεν (έκανε ρεκόρ κλεψιμάτων με 14, υποχρέωσε τους φιλοξενούμενους σε 22 λάθη και κράτησε στο μηδέν τον 3ο σκόρερ της διοργάνωσης, Κάρσεν Έντουαρντς), μένει για 5η φορά φέτος κάτω από τους 70 πόντους, βλέπει τον ηγέτη του (Βεζένκοβ) να κάνει 4 ρεκόρ καριέρας (45 πόντοι, 52 στο PIR, 8 εύστοχα τρίποντα και 10 εύστοχα δίποντα) και στο τέλος κερδίζει με 43 πόντους διαφορά, τότε είναι λογικό τα λόγια να χάνουν την αξία τους για την συνολική αντίδραση της ομάδας.

Στα δικά μου μάτια, το κορυφαίο διάστημα του Ολυμπιακού στην αναμέτρηση προέκυψε όταν το ματς είχε ουσιαστικά κριθεί και αναφέρομαι στα πρώτα 4,5 λεπτά της 4ης περιόδου. Όταν δηλαδή οι «ερυθρόλευκοι» επέστρεψαν στο παρκέ με την διαφορά στο +21 και έτρεξαν ένα αναπάντητο σερί 16-0 (το 78-57 έγινε 94-57), χωρίς να επιτρέψουν στους παίκτες του Γκόρντον Χέρμπερτ να κάνουν ούτε ένα σουτ στις πέντε πρώτες κατοχές του τελευταίου δεκαλέπτου (ισάριθμα λάθη).

Πάμε, όμως και στον Σάσα (MVP της αγωνιστικής για 4η φορά φέτος), ο οποίος αποτελεί σπάνιο παράδειγμα κινήτρου, πίεσης και δουλειάς που βάζει ένας παίκτης που ζει και αναπνέει για το άθλημα κι επιστρέφει στην Ευρώπη μετά από μία χρονιά μπασκετικής «κατάθλιψης» στο ΝΒΑ! Στο οποίο πήγε – και σωστά έπραξε – για να κάνει πραγματικότητα το όνειρο που έχει κάθε παιδί όταν αρχίζει να μπιστάει την πορτοκαλί μπάλα.

Αυτά που κάνει φέτος ο Βεζένκοβ (στα 5 τελευταία ματς έχει μέσο όρο σχεδόν 27 πόντους και 7 ριμπάουντ με 92% βολές, 79% δίποντα και 53% τρίποντα), ο τρόπος με τον οποίο τα κάνει, καθώς και η συνέπεια μαζί με τα ποσοστά που έχει, δεν έχουν προηγούμενο και οφείλονται μεταξύ άλλων (εκτός του ταλέντου), στην εξοικείωση που έχει με την ομάδα, στο ελεύθερο που έχει από τον Μπαρτζώκα και φυσικά στην «έκτη αίσθηση» να διαβάζει το παιχνίδι και να ξέρει ανά πάσα στιγμή που πρέπει να βρεθεί για να πάρει την μπάλα και να έχει το ευκολότερο δυνατό έργο.

Το ότι στο χθεσινό ματς έχασε το πρώτο τρίποντο από τα οκτώ μέτρα και το τελευταίο (που ήταν «σκοτωμένο» και υπό πίεση, επίσης από πολύ μακριά) και σκόραρε 45 πόντους με 18/20 σουτ και μία βολή, με μόλις 3 ντρίμπλες, δείχνει την σπάνια ποιότητα που διαθέτει! Αν δεν έβγαινε 2'19" πριν το τέλος, ίσως έσπαγε το ρεκόρ σκοραρίσματος όλων των εποχών (οι 50 πόντοι του Χέιζ-Ντέιβις).

Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός δείχνει ότι βρίσκεται στο καλύτερο «φεγγάρι» της σεζόν στο σημείο ακριβώς που πρέπει να «φορτσάρει» για να κλειδώσει το καλύτερο πλασάρισμα με πλεονέκτημα έδρας.

Η επιστροφή του Μουστάφα Φαλ (στα 5 τελευταία ματς έχει μέσο όρο 9,4 πόντους, 3 ριμπάουντ, 3 ασίστ και σχεδόν 2 κοψίματα 78,7% στα δίποντα σε 20,4’) τον έχει βοηθήσει αφάνταστα μπροστά και πίσω και στην διάρκεια αυτού του 5/5, οι Πειραιώτες κερδίζουν με μέση διαφορά 13,2 πόντων, έχουν αναλογία 24,4 ασίστ με 11,4 λάθη, ενώ σουτάρουν με 61,7% στα δίποντα και 40,4% στα τρίποντα.

Με μία νίκη στην 6η «διαβολοβδομάδα» επί ισπανικού εδάφους (η Μπασκόνια έχει ρεκόρ 3-11 στα τελευταία 14 ματς και η Ρεάλ 5-0 μετά την εντός έδρας ήττα από την Ζάλγκιρις με 88,2π.-73,2π.), 2/2 εντός έδρας με τις δύο τουρκικές (Φενέρ κι Εφές) και 1/2 στα ματς με Παρί και Μπάρτσα εκτός στην 7η «διαβολοβδομάδα», τότε με ρεκορ 18-8 στην διακοπή (πέρυσι είχε 15-11), μόνο με θαύμα χάνει την πρώτη δυάδα!

Υγ.1: Το ότι στα ελληνικά γήπεδα βλέπουμε κάθε εβδομάδα τους δύο κορυφαίους σκόρερ της Ευρώπης και βασικούς υποψήφιους για το βραβείο του εφετινού MVP της Euroleague (Ναν και Βεζένκοβ), είναι απίστευτη μπασκετική ευλογία.

Υγ.2: Μία ακόμη χαμένη ευκαιρία για τον Τάϊλερ Ντόρσεϊ, ο οποίος τα έκανε όλα λάθος χωρίς καν να προλάβει να σουτάρει! Το 4λεπτο στο οποίο βρέθηκε στο παρκέ ήταν – κατά βάση από υπαιτιότητά του – το χειρότερο του Ολυμπιακού στο ματς και αυτός ήταν και ο λόγος που είχε αρνητικό plus/minus, σε ένα ματς που το συνολικό της ομάδας ήταν +215!