Μουμπρού στο Gazzetta: «Ποιο Final 4; Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός είναι ομάδες για το τρόπαιο!»
Γεννήθηκε στην Βαρκελώνη και έκανε τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στην γειτονική Μπανταλόνα, ως μέλος των τμημάτων υποδομής της Χουβεντούδ. Έπαιξε πέντε χρόνια (1997-2002) φορώντας τα πράσινα και μαύρα της «πένια», το 2002 μετακόμισε στην Μαδρίτη για λογαριασμό της Ρεάλ, για να επιστρέψει δύο χρόνια αργότερα στην πρώτη του ομάδα και να κατακτήσει το FIBA EuroCup (2006).
Το 2006 έκανε και πάλι την αντίστροφη διαδρομή με προορισμό την «βασίλισσα» και στην διάρκεια της τριετίας (2006-2009) που ακολούθησε στην ισπανική πρωτεύουσα, πανηγύρισε το ULEB Cup (2007) και το ισπανικό πρωτάθλημα (2007), ενώ από το προηγούμενο καλοκαίρι είχε ήδη αρχίσει να ανοίγει λογαριασμό επιτυχιών με την Εθνική Ισπανίας.
Από το 2006 έως το 2013 που ήταν σταθερά μέλος της στις μεγάλες διοργανώσεις, ο δυναμικός forward κατέκτησε πέντε μετάλλια, ανέβηκε δύο φορές στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου του κόσμου (στο Παγκόσμιο της Ιαπωνίας) και της Ευρώπης (στο Πανευρωπαϊκό του 2009 στην Πολωνία) κι αναδείχτηκε αργυρός ολυμπιονίκης στο Λονδίνο (2012).
Ο λόγος για τον Άλεξ Μουμπρού, που αφού ολοκλήρωσε την καριέρα του με μία πολύ επιτυχημένη διαδρομή στην Μπιλμπάο (2009-2018), υπό τις οδηγίες και του Φώτη Κατσικάρη, εδώ και 5 χρόνια κάνει συνεχή ανοδικά βήματα και στην προπονητική.
Το Gazzetta συνάντησε τον 44χρονο Καταλανό τεχνικό της Βαλένθια στο ΟΑΚΑ και λίγες ώρες πριν τον αποψινό αγώνα με τον Παναθηναϊκό, για την 10η αγωνιστiκή της Euroleague σας παρουσιάζει τις σκέψεις του επί παντός επιστητού.
Το ενδιαφέρον του «τριφυλλιού» για να τον υπογράψει πέρυσι, πριν συμφωνήσει με τον Αταμάν, η άποψή του για τις ελληνικές ομάδες και η προπονητικές του επιρροές από τέσσερις τεχνικούς με τους οποίους συνεργάστηκε. Μεταξύ των οποίων και ο δικός μας “Fotis” στον οποίο έστειλε χαιρετίσματα...
Η φετινή σεζόν για τη Βαλένθια άρχισε με 16 προσθήκες στο ρόστερ (8 προσθήκες και 8 αποχωρήσεις), οπότε το ξεκίνημα σε ACB και Euroleague θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αρκετά ικανοποιητικό. Δεν ξέρω ποια είναι η γνώμη σας;
«Συμφωνώ μαζί σας! Αρχίσαμε πολύ καλά στην Euroleague, αξιοποιώντας την έδρα μας και αν εξαιρέσουμε την πρεμιέρα στην ACB, “τρέξαμε” ένα νικηφόρο σερί επτά αγώνων σε Ισπανία και Ευρώπη, που για τα δεδομένα μίας νέας ομάδας, ήταν πολύ ελπιδοφόρο. Περιμέναμε ότι θα έρθουν και οι ήττες, γιατί η εφετινή διοργάνωση είναι ίσως η πιο ανταγωνιστική όλων των εποχών, οπότε ήρθαμε στην Αθήνα για να κάνουμε μία καινούρια αρχή και να αφήσουμε πίσω μας τις τελευταίες 15 μέρες, που δεν ήταν καλές για μας (σ.σ.: 5 ήττες στα τελευταία 6 ματς)!»
Είναι η δεύτερη σεζόν σας στη Βαλένθια, μετά από 4 ολόκληρα χρόνια στο Μπιλμπάο, όπου ανεβάσατε την ομάδα από το LEB1 και την φτάσατε μέχρι την 5η θέση της ACB. Ποιοι προπονητές σας επηρέασαν; Ξέρουμε ότι παίξατε υπό τις οδηγίες του Φώτη Κατσικάρη σε δύο από τις καλύτερες σεζόν στην ιστορία της βασκικής ομάδας, αλλά και με Έλληνες παίκτες όπως ο Βασιλειάδης, ο Μαυροειδής και ο Ζήσης...
«Δούλεψα με πολλούς μεγάλους προπονητές σαν παίκτης, αλλά εκείνοι που ξεχωρίζω είναι σίγουρα ο Μανέλ Κομάς, τον οποίο άρχισα να εκτιμώ όταν έφτανα στο τέλος της καριέρας και ήμουν σε θέση να εκτιμήσω καλύτερα, όλα όσα πρέσβευε. Από 'κει και πέρα, πήρα πολλά από τον Αϊτο Ρενέσες και τον Σκαριόλο, αλλά σίγουρα καθοριστικό ρόλο έπαιξε και η συνεργασία που είχα με τον Φώτη Κατσικάρη στην Μπιλμπάο και οι πολύ επιτυχημένες χρονιές που είχαμε μαζί!»
Πόσο σοφότερος γίνατε πέρυσι από το υψηλότερο επίπεδο της Euroleague και αν φέτος πιστεύετε ότι ήρθε η ώρα για τη Βαλένθια να προκριθεί στα playoffs για πρώτη φορά στην ιστορία του συγκεκριμένου format;
«Το σίγουρο είναι ότι θα προσπαθήσουμε γιατί το θέλουμε πολύ! Και αν τα καταφέρουμε, θα είναι τεράστια επιτυχία, σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία όσο η εφετινή. Το σημαντικότερο μάθημα από την περυσινή πρώτη μου σεζόν στην διοργάνωση, είναι ότι κάθε ομάδα χρειάζεται μεγάλο βάθος στο ρόστερ της για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις μίας μαραθώνιας κανονικής περιόδου με 34 αγώνες! Και ειδικότερα οι ισπανικοί σύλλογοι που ταυτόχρονα συμμετέχουν και σε έναν ακόμη “μαραθώνιο” όπως είναι ACB! Και μάλιστα χωρίς την παραμικρή διευκόλυνση... Επομένως το μεγάλο rotation ίσως είναι ένα μυστικό...»
Είναι γνωστό ότι ο ιδιοκτήτης της ομάδας σας είναι ένας από τους πλούσιους Ισπανούς και έχει επενδύσει στις υποδομές με το προπονητικό κέντρο (σ.σ.: η “Αλγερία” είναι μία πρότυπη “μπασκετική πολιτεία”), ενώ σε σύντομο χρονικό διάστημα θα έχετε κι ένα υπερσύγχρονο γήπεδο στην διάθεσή σας. Αρκούν αυτές οι κινήσεις για να φτάσει η Βαλένθια στο επίπεδο της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα;
«Η αλήθεια είναι ότι ο Χουάν Ροτς έχει μεγάλο όραμα και αυτό φάνηκε αρχικά από την κατασκευή ενός πολύ υψηλού επιπέδου προπονητικού κέντρου αλλά με το γήπεδο που θα είναι έτοιμο προσεχώς! Η κεντρική ιδέα είναι ότι η Βαλένθια θέλει να κάνει σταθερά βήματα προς την κορυφή και να φτάσει να κοιτάει στα μάτια όλες τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Αυτό, όμως, δεν γίνεται πατώντας ένα κουμπί ή μέσα σε 2-3 χρόνια. Είναι μία διαδικασία και απαιτεί υπομονή και εμπιστοσύνη στο πλάνο.»
Έχει τη σφραγίδα σας η φετινή ομάδα με τις αλλαγές που έγιναν;
«Θα μπορούσατε να το θέσετε και έτσι. Πέρυσι, όταν ανέλαβα, υπήρχαν αρκετά συμβόλαια παικτών με προσφορά ετών στην ομάδα, όπως ο Ντούμπλιεβιτς και ο Βαν Ρόσομ. Αποφασίσαμε να κινηθούμε σε μία κατεύθυνση, η οποία δεν μας επέτρεπε να συνεχίσουμε μαζί τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι χωρίσαμε σε άσχημο κλίμα. Το τέλος σε μία μακρά συνεργασία είναι κάποια στιγμή νομοτελειακό στην ζωή και στον αθλητισμό. Οπότε με τις αλλαγές που έγιναν, μπορώ να πω ότι το ρόστερ προσαρμόστηκε σε μεγάλο βαθμό στα “θέλω μου”!»
Τα τελευταία δύο χρόνια είδαμε τη Βαλένθια να παίζει πολύ επιθετικό μπάσκετ, με αρκετή ελευθερία αλλά και με σημαντικές αρχές στην άμυνα. Ποια είναι η φιλοσοφία σας ως προπονητής;
«Με βάση τα πιστεύω μου, θεωρώ ότι αν είμαστε καλοί στην άμυνα, θα μπορέσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο! Ξέρουμε ότι δεν έχουμε το budget της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα, του Παναθηναϊκού, της Φενέρ και της Εφές, αλλά προστατεύοντας αποτελεσματικά το καλάθι μας, εκτιμώ ότι θα αυξάνουμε τις πιθανότητές μας για να διεκδικούμε το αποτέλεσμα. Στην επίθεση, μου αρέσει να ενθαρρύνω το ταλέντο και την ποιότητα των παικτών μου. Αν χρειάζεται να χρησιμοποιήσω μία λέξη για το πως θέλω να είμαστε σε κάθε παιχνίδι, αυτή που ταιριάζει περισσότερο είναι η σκληράδα. Θέλω να είμαστε σκληροί κι ας χάσουμε... »
Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, πώς βλέπετε τις ελληνικές ομάδες;
«Εξαιρετικές ομάδες και οι δύο. Ο αποψινός μας αντίπαλος είχε ίσως το πιο συναρπαστικό καλοκαίρι σε επίπεδο μετεγγραφών. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι πήρε τους καλύτερους παίκτες που κυκλοφόρησαν στην αγορά! Έχει φτιάξει ένα υπερπλήρες ρόστερ με μεγάλη ισορροπία μεταξύ περιφέρειας και ρακέτας, έχει σπουδαίες προσωπικότητες, όπως ο Σλούκας που ξέρει καλά πως να ηγηθεί και ξεκάθαρα δεν είναι απλά στα φαβορί για το Final 4, αλλά θεωρώ ότι έχει πολλές πιθανότητες ακόμη και για τον τίτλο της Euroleague. O Ολυμπιακός από την άλλη έχει χτίσει έναν πολύ δυνατό χαρακτήρα, έχει τον μεγάλο Μπαρτζώκα και στηρίζεται σε έναν σταθερό κορμό παικτών που τον οδήγησαν σε δύο διαδοχικές επιτυχημένες ευρωπαϊκές σεζόν, οπότε σίγουρα συγκαταλέγεται κι αυτός στους διεκδικητές του τροπαίου!»
Ισχύει ότι πριν αναλάβει ο Αταμάν την ομάδα συζητήθηκε το όνομά σας για τον πάγκο του Παναθηναϊκού;·
«Κάθε προπονητής που προέρχεται από μία αξιόλογη σεζόν, κερδίζει πόντους και το όνομά του ακούγεται και “παίζει” σε πολλά δημοσιογραφικά σενάρια. Χαίρομαι αν αυτό συνέβη με έναν τεράστιο οργανισμό όπως ο Παναθηναϊκός, γιατί σημαίνει ότι κάτι έκανα καλά πέρυσι. Βέβαια, έχω ακόμη αρκετή απόσταση για να φτάσω τον Αταμάν που ανέλαβε την δουλειά. Ωστόσο, είμαι πολύ ικανοποιημένος στην Βαλένθια και έχω ακόμη πολλούς στόχους να κυνηγήσω μαζί της.»
Ως παίκτης ανήκατε στη «χρυσή γενιά» του ισπανικού μπάσκετ, που σάρωσε όλους τους τίτλους και που συνεχίζει να κυριαρχεί σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Ποιο είναι τελικά το μυστικό της χώρας σας;
«Νομίζω ότι έχει να κάνει με την πολύ συγκροτημένη και δομημένη δουλειά που γίνεται με πρόγραμμα από τις πολύ μικρές ηλικίες. Και δεν εννοώ από τα 15, αλλά από τα 12! Οι αρχές του συνολικού σχεδιασμού χαράσσονται από την νεαρή ηλικία των παιδιών που αποτελούν τις δεξαμενές ταλέντων για την εκάστοτε ηλικιακή κατηγορία. Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, χάνουμε από νωρίς κάποιους ποιοτικούς παίκτες που πηγαίνουν είτε στα high schools, είτε στο κολέγιο, είτε ακόμη και στο ΝΒΑ, αλλά τουλάχιστον δεν παρεκκλίνουμε από το πλάνο μας και το αποτέλεσμα μας δικαιώνει σε πολύ μεγάλο βαθμό!»
