Το κίνητρο, η δύναμη και το παράδοξο

• Ο υπομονετικός Αλεκ Πίτερς
• Δύο και… μοναδικοί

Το τι μπάσκετ ξέρει να παίζει ο Ολυμπιακός φάνηκε στα τρία μέχρι τώρα επίσημα παιχνίδια του στη σεζόν. Το πως εξακολουθεί να παίρνει δύναμη και ενέργεια από την άμυνα του, για να μείνει ζωντανός ακόμα και όταν δεν γυρίζει στην επίθεση η μπάλα με την ταχύτητα που πρέπει, είναι σαφές. Το πως ακόμα και όταν η άμυνα χωλαίνει, υπάρχει το πνεύμα του «γκρουπ» που εξακολουθεί να δίνει δύναμη στην προσπάθεια (άρα δεν υπάρχει «παραίτηση») είναι επίσης φανερό. Το ότι πέρα από το θανατηφόρο πέρυσι (σε όλη την κανονική περίοδο της Euroleague) τρίποντο έρχονται να προστεθούν ή και να «μετατοπιστούν» και άλλα πράγματα στην επίθεση, που ταιριάζουν περισσότερο με το ανανεωμένο προφίλ του ρόστερ μετά την αποχώρηση των Σλούκα, Βεζέκνοβ, φαίνεται καθαρά. Το ότι, τελικά, οι Ερυθρόλευκοι έχοντας έναν «στρωμένο» δρόμο πάνω στον οποίο μπορούν να προχωρήσουν πολύ πιο ομαλά, με τον Μπαρτζώκα στην κεφαλή, το ίδιο προπονητικό σταφ και την ίδια προσέγγιση, με όσες τροποποιήσεις (επαναλαμβάνω) μπορεί να φέρει η νέα… επετηρίδα στο ρόστερ, ήταν αναμενόμενο και αποδεικνύεται και στο γήπεδο. Οπότε αυτό που προκύπτει σαν κουβέντα, ακόμα και αν βρισκόμαστε στην αρχή της σεζόν είναι τα ερωτηματικά και αν οι απαντήσεις σε αυτά υπάρχουν μέσα στην ομάδα ήδη. Είναι νωρίς για να γίνει αυτό; Κανονικά ναι, αλλά με τους αγώνες που προέκυψαν με το «καλημέρα» σε συνδυασμό με τους αστάθμητους (όχι και τόσο βέβαια) παράγοντες όχι…

Ο υπομονετικός Αλεκ Πίτερς

Το ένα από αυτά (τα pre season ερωτήματα) παίρνει, μέχρι τώρα, εντυπωσιακά θετική απάντηση. Ο λόγος για τον Αλεκ Πίτερς και την προσπάθεια να μπει στα παπούτσια του Σάσα Βεζένκοβ. Γράφτηκε και ακούστηκε πολύ, στo διάστημα της προετοιμασίας του Ολυμπιακού, για τον νέο ρόλο του Αμερικάνου, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς σε πολύ κόσμο αυτό ακούστηκε σαν προσπάθεια να αιτιολογηθεί το γεγονός ότι δεν έγινε κάποια σοβαρή επένδυση στη θέση του. Αλλά ακόμα και αν εντυπωσίαζε στα φιλικά, κανένα σαφές συμπέρασμα δεν θα έβγαινε από αυτό. Είναι παραπάνω από σίγουρο πως υπήρχε μεγάλη δυσπιστία απέναντι στον «βασικό Πίτερς». Και ο ίδιος απαντάει μεγαλοπρεπώς στα πρώτα επίσημα ματς της σεζόν, δίνοντας – είναι η αλήθεια- απαντήσεις πιο πειστικές του αναμενομένου. Η παρουσία του μάλιστα, σε βάζει να εστιάσεις σε πράγματα τα οποία, όντας ο ίδιος σε παπούτσια ρολίστα απ’ όπου πέρασε στην Ευρώπη, δεν τα είχαμε δει, καθώς και ο χρόνος του στο παρκέ δεν ήταν τέτοιος ώστε να ξεδιπλώσει όλες τις αρετές του. Στα 28 του, σε εξαιρετική δηλαδή (και) μπασκετική ηλικία ο Πίτερς παίρνει και…δίνει πλέον. Ο Μπαρτζώκας του δίνει χρόνο και αυτό ανταποκρίνεται απόλυτα. Δεν είναι μόνο οι πόντοι, δεν είναι το +40% στο τρίποντο, είναι τα ριμπάουντ, είναι οι ασιστ, είναι η ταχύτητα στη σκέψη και στην εκτέλεση. Όχι μόνο από μακριά αλλά και όταν τελειώνει φάση, παίρνοντας τη μπάλα μέσα στο ζωγραφιστό έχοντας λόγω μεγέθους τον τρόπο να την προστατεύει. Αν όμως όλα αυτά μπορεί κάποιος που είχε για αυτόν περισσότερη πληροφορία από τα πανεπιστημιακά του χρόνια (οι περισσότεροι ασφαλώς όχι) μπορούσε να τα περιμένει, είναι ο χαρακτήρας που βγάζει σε παιχνίδια υψηλών απαιτήσεων και έντασης, όπως το ντέρμπι του ΟΑΚΑ, που επικυρώνουν την άποψη για «εσωτερική μεταγραφή». Αυτό ήταν που ζητούσε περισσότερο απ’ όλα απάντηση! Και κάτι εξίσου σημαντικό είναι πως από τη στιγμή που πάτησε Ευρώπη, ακόμα και αν ποτέ δεν πήρε τον χρόνο συμμετοχής που μπορεί να ήθελε ο Πίτερς ουδέποτε «μανούριασε». Κλασικό δείγμα παίκτη ομάδας, δείχνει ότι δεν είναι «ευνουχισμένος» από τον ρόλο που είχε μέχρι τώρα και παίρνει την ευκαιρία του. Οκ, είναι πολύ νωρίς να μιλάμε, αλλά είπαμε πως -ακόμα και πρώιμα- συμπεράσματα μπορούν να προκύψουν όταν στις αρχές Οκτωβρίου έχουν γίνει ήδη δύο ντέρμπι. Τρία αν βάλεις το γεγονός πως έτσι κύλησε και το ματς στο Αλεξάνδρειο, λόγω της προσπάθειας του Αρη, της κούρασης του Ολυμπιακού και τις απουσίες.

Από αυτά προκύπτουν και άλλες απαντήσεις. Αναφορικά με πρόσωπα που έχουν δοκιμαστεί περισσότερο από τον Πίτερς. Όπως ο Κάνααν που κέρδισε τον δεύτερο χρόνο του συμβολαίου του (λογικά και αυτονόητα) στο τελευταίο τρίτο της προηγούμενης σεζόν του και μπήκε φουριόζος σε αυτή χωρίς ο ίδιος να έχει αμφιβολίες. Δεν είναι μόνο τι κάνει, αλλά πως το κάνει και η εικόνα που έχει. Κάτι που ισχύει και για τον Γουόκαπ, όχι γιατί υπήρχε κάποια αμφιβολία για αυτόν, αλλά γιατί είναι το θέμα της…επετηρίδας που λέγαμε. Ο «Θωμάς» έπρεπε να φορέσει και τον μανδύα του ηγέτη πλέον για τα καλά και αυτό ήταν μια πρόκληση για αυτόν. Την οποία φανερά την αποδέχεται και το δείχνει με τη γενικότερη συμπεριφορά του. Και ήθελε και αυτός να το αποδείξει στον εαυτό του και φάνηκε στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ.

Δύο και… μοναδικοί

Αν πούμε ότι μένει να δούμε πως θα ενταχθούν στο γκρουπ ο Γουίλιαμς-Γκος που δείχνει εξαιρετικά πρώτα δείγματα και ο Μπραζτέικις, πάμε στο κομβικό θέμα της σεζόν που αφορά τη γραμμή των ψηλών του Ολυμπιακού. Εκεί όπου υπάρχουν πολλά «ναι» αλλά προκύπτουν και άλλα τόσα… «μεν αλλά». Σε βαθμό που δεν μπορείς να καταλήξεις εύκολα αν τα δεύτερα (οι ενδοιασμοί) μπορούν να ακυρώσουν τα πρώτα. Οι αμφιβολίες δεν αφορούν την αξία του Μουλιτούνοφ και του Φάλ. Εδω δεν τίθεται θέμα. Όταν είναι υγιείς και διαθέσιμοι και οι δύο, τα πράγματα είναι ζόρικα για κάθε αντίπαλο του Ολυμπιακού. Οι «δεινόσαυροι» συμπληρώνουν ο ένας τον άλλον, έχει διαφορετικά και ίδια χαρακτηριστικά και…χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Μη λέμε τα αυτονόητα. Το να έχεις και τους δύο στην ίδια ομάδα είναι μέχρι και πολυτέλεια. Τέτοια που δεν σου επιτρέπει, όμως, να έχεις τρίτο ψηλό ούτε στο 30% αυτού που είναι ο καθένας από τους δυό τους. Οπότε εδώ ξεκινάνε οι προβληματισμοί.

Κόντρα στον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και στον Άρη, o Μιλουτίνοφ (απόντος του Φαλ) έπαιξε 35 και 30 λεπτά αντίστοιχα. Και το θέμα είναι ότι έπαιξε και πολλά συνεχόμενα λεπτά μέσα σε τρείς μέρες και να υπερβάλει εαυτόν σε ένταση. Οκ σε μια χαρά ηλικία είναι στα 28 του, δεν τον πήραν και τα χρόνια, αλλά για κορμιά σαν το δικό του και του (31χρονου) Φαλ η επιβάρυνση είναι πολύ μεγαλύτερη. Ο Γάλλος θα είναι λογικά στη διάθεση του Μπαρτζώκα κόντρα στη Μπαρτσελόνα για… λελογισμένη χρήση και όταν τα πράγματα θα είναι έτσι δεν γίνεται κουβέντα. Αλλά η σεζόν είναι μεγάλη απαιτητική και (την υγειά τους να έχουν οι παίκτες όλων των ομάδων) τίποτα δεν μπορείς να αποκλείσεις. Και εκεί που προκύπτει το θέμα υπάρχει μόνο ένας Σίκμα. Το τι θα είναι ο Αμερικάνος για τον Ολυμπιακό δεν το ξέρουμε. Τα πρώτα δείγματα μπερδεύουν. Αλλά σίγουρα δεν θα είναι«πεντάρι». Κανονικό! Ανάλογα με τη σωματοδομή και την μπασκετική ευφυία μπορούμε να βαφτίσουμε κάθε παίκτη κοντά στα 2,05 «σέντερ». Και μπορεί να παλέψει φιλότιμα να κάνει τη δουλειά για ένα-δύο ματς. Αλλά αυτό δεν προσφέρει ασφάλεια, σε ομάδα πρωταθλητισμού. Χώρια που ο συγκεκριμένος είναι και 34 ετών άρα ο μεγαλύτερος από τους κανονικούς ή κατά συνθήκη ψηλούς του Ολυμπιακού. Ο οποίος πέρυσι, σε άλλο μοντέλο, είχε Φαλ, Μπλακ, Μπολομποϊ. Ο ένας από τους δύο τελευταίους υπήρχαν ματς που δεν έπαιζε λεπτό, αλλά υπήρχαν τρείς κανονικοί ψηλοί εκ των οποίων οι δύο (πλην Φαλ) έπαιρναν εναλλάξ χρόνο. Σίγουρα ποιοτικά εκείνη η τριάδα δεν συγκρίνεται με το φετινό δίδυμο, αλλά το πρόβλημα που προκύπτει (όταν θα προκύπτει) είναι ποσοτικό και πρακτικό και όχι ποιοτικό. Από την άλλη να πάρει ο Ολυμπιακός κανονικό ψηλό για πεντάλεπτα και ίσως ούτε και αυτά; Δεν είμαι στην τσέπη των Αγγελόπουλων για να ξέρω αν δικαιολογείται η δαπάνη αλλά…ναι. Για τα πεντάλεπτα, επτάλεπτα ή την αποφόρτιση του διδύμου στην Basket League, αγωνιστικά μια τέτοια κίνηση θα είχε λογική. Όπως και το να έχεις ένα τεσσάρι περισσότερο προς το πέντε και λιγότερο προς το τρία. Ειδικά από τη στιγμή που φαίνεται να είσαι «τακτοποιημένος» στην περιφέρεια οπότε δεν απαιτείται δαπάνη εκεί. Εκτός και αν ο Τανούλης μπορεί να δώσει λύσεις και μακάρι να το κάνει κάποια στιγμή, αλλά μοιάζει δύσκολο αυτή τη στιγμή.

Αυτό το σημείο, το πιο δυνατό του όταν είναι όλοι παρόντες, είναι που μπερδεύει στον φετινό Ολυμπιακό και ίσως θα είναι έτσι για όλη τη σεζόν. Όταν δεν σκορπάς χρήμα αβέρτα (και καλά κάνεις αν με ρωτάτε) θα προκύπτουν και τέτοια ερωτήματα και αποτελέσματα που δεν οφείλονται σε αμέλεια αλλά σε επιλογή. Για να πω την αλήθεια επισημαίνεται περισσότερο γιατί μοιάζει ως παράδοξο να φτάσεις να ανησυχείς σε θέση στην οποία έχεις υπερόπλα σε σύγκριση με τους περισσότερους ανταγωνιστές σου. Κατά τα άλλα ο πλήρης Ολυμπιακός δείχνει ότι μπορεί να είναι καλύτερος από πέρυσι, γιατί φαίνεται να υπάρχει ζωντανό και το κίνητρο που τους θρέφει όλους.