Να δεις, που πάλι κάτι θα γίνει και...

Τρεις ώρες πριν το τζάμπολ στη Μπολόνια, ο Σάσα Βεζένκοβ έμοιαζε αποκαμωμένος από το γαστρεντερίτιδα και έτοιμος να μείνει πίσω στο ξενοδοχείο, μαζί με τον ασθενή Κώστα Σλούκα. «Γιατρέ μου, αισθάνομαι καλύτερα, θα παίξω», είπε τελικά, μπουκωμένος με μερικά Ιμόντιουμ.

Και έθεσε εαυτόν στη διάθεση του Γιώργου Μπαρτζώκα, χωρίς αστερίσκους, «εάν» και «εφ’ όσον». Το limit down της Τρίτης στο Μόντε Κάρλο τον είχε κάνει να αισθάνεται ενοχές. Τι σόι MVP είναι αυτός, που τελειώνει μία διαβολοβδομάδα με 4 ψωρο-πόντους όλους κι όλους, ξαπλωμένος με πυτζάμες στο κρεβάτι του;

Όχι. Ο Βεζένκοβ της Μπολόνια ήταν ένας ξανθός Βαλκάνιος Ουίλις Ριντ του 21ου αιώνα. Ο Ολυμπιακός του ζήτησε το συνηθισμένο 30+20+10 και αυτός το έδωσε ακέραιο: 33 λεπτά συμμετοχής, 22 πόντοι, 10 ριμπάουντ, με 0 λάθη και με μία καλαθάρα (και φάουλ) που ζύγιζε το βάρος της μπάλας σε χρυσάφι όταν οι Ιταλοί προσπέρασαν 73-71.

Ο Ολυμπιακός του ζήτησε άμυνα για να λειτουργήσουν οι «αλλαγές» και αυτός κυνήγησε τους πάντες, αν και τον σημάδευαν ανηλεώς: πότε τον Τεοντόσιτς, πότε τον Σενγκέλια. Ο Ολυμπιακός του ζήτησε μία εμφάνιση MVP σε αυτή την κρίσιμη καμπή της χρονιάς και πήρε από αυτόν μία εμφάνιση ΜVP.

Και αν δεν με πιστεύετε, δείτε ξανά την τελευταία φάση και προσέξτε τίνος είναι το χέρι που διώχνει τη μπάλα πάνω στη στεφάνη, λίγο πριν αυτή πέσει μέσα για την ισοφάριση στο σουτάκι του Ίφε Λούντμπεργκ. Αυτός που προφύλαξε τη νίκη των «ερυθρολεύκων» ήταν ο ίδιος που πέντε ώρες νωρίτερα μπαινόβγαινε στις τουαλέτες του ξενοδοχείου και του γηπέδου.

Ναι, με 32:40 συμμετοχής στις πλάτες του. Και χωρίς να ξεκουραστεί ούτε για ένα λεπτούλι στο δεύτερο ημίχρονο…

Ο Ολυμπιακός χρειαζόταν αυτό το διπλό πρώτα απ’ όλα για τον εαυτό του, για τον καθρέφτη του. Η ίδια ομάδα που στην αρχή της σεζόν έδινε την εντύπωση ότι στο τέλος κάτι θα γίνει και θα κερδίσει αίφνης πλησίαζε στο αντίθετο άκρο: «Να δεις που πάλι κάτι θα γίνει και θα χάσει».

Συνέβη στη Γαλλία, συνέβη στο Μόντε Κάρλο, συνέβη σε εντός έδρας αναμετρήσεις με Βαλένθια και Ερυθρό Αστέρα, πήγε να συμβεί στο εγχώριο ντέρμπι, πήγε να συμβεί και απόψε. Ο Παναθηναϊκός έφερε σε πέρας τη δική του απόπειρα αυτοχειρίας προχθές, ο Ολυμπιακός …απέτυχε παταγωδώς απόψε και έφυγε θριαμβευτής από την πόλη των torri, των titti και των tortellini.

Ο κρύος από την απραξία Γιαννούλης Λαρεντζάκης και ο Μουσταφά Φαλ τα θαλάσσωσαν στο τελευταίο λεπτό, αλλά ο Βεζένκοβ πρόσθεσε στον καμβά την τελευταία πινελιά και οι Παπανικολάου, ΜακΚίσικ έσπευσαν να τον φιλήσουν. Απόψε που έλειπαν οι 12 πόντοι, οι 7 ασίστ και η ηγετική στόφα του Κώστα Σλούκα, οι δυό τους, μαζί με τον Βεζένκοβ, ήταν το élan vital του Ολυμπιακού: η ζωοδόχος πηγή μίας ομάδας που έκανε μόλις 8 λάθη, χωρίς τον ηγέτη της.

Ο Τόμας Ουόκαπ πέτυχε το χαϊλάιτ της βραδιάς (αν όχι της χρονιάς) με το κάρφωμα τομαχόκ μπροστά σε Σενγκέλια και Μίκι, αλλά η αλήθεια είναι ότι βρήκε τον μπελά του με τον Μίλος Τεοντόσιτς. Όχι ότι δεν ένιωσε και ο Σέρβος τον Αμερικανό, ε; Επτά λάθη για τέσσερις ασίστ δεν είναι δα κλάσμα ονείρου για έναν μαέστρο της κλάσης του παλιόφιλου Μίλος.

Ο Ολυμπιακός έχασε και απόψε μία διψήφια διαφορά, έχασε και λίγα από τα λογικά του όταν το γήπεδο έγειρε (με τρανή απόδειξη την αδικαιολόγητη τεχνική ποινή που χρεώθηκε ο Γιώργος Μπαρτζώκας στο 66-69), αλλά στο φινάλε είχε τα κότσια, το καθαρό μυαλό και τη μεθοδικότητα για να βρει τους σωστούς παίκτες στο σωστό σημείο: Βεζένκοβ στο ποστ, ΜακΚίσικ στα 6 μέτρα με πρόσωπο, Παπανικολάου για τρίποντο από την κορυφή.

Ο αρχηγός μάρκαρε τους πάντες στα μετόπισθεν σε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της καριέρας του, ο Κάνααν έπαιξε αμυνάρες, οι δε παγκίτες έδωσαν νωρίς τις απαραίτητες ανάσες ώστε να σφίξει το rotation μετά την ανάπαυλα.

Πλέον, ο Ολυμπιακός ξέρει ότι μπορεί να ακροβατήσει σε σχοινί που τρέμει, και χωρίς τον Βεζένκoβ (στο ΟΑΚΑ) και χωρίς τον Σλούκα (στη Μπολόνια). Όσοι είδαν το οικτρό θέαμα που παρουσίασε η Μονακό απόψε στο Βελιγράδι αντιλαμβάνονται πόσο δύσκολο ήταν να εμφανιστούν απόψε οι «κόκκινοι» με γεμάτο το ρεζερβουάρ.

Την ερχόμενη Παρασκευή, ο Ολυμπιακός υποδέχεται τη Ρεάλ, γνωρίζοντας ότι το αποτέλεσμα μπορεί να τον αφήσει από 1ο μέχρι 5ο ή 6ο. Να δείτε, που κάτι θα γίνει στο τέλος και θα κερδίσει. Όπως στη Μαδρίτη.