Ένα τέρμινο στον καναπέ

Aπό τα πρώτα κιόλας λεπτά του αγώνα με τη Φενέρμπαχτσε, ο Ολυμπιακός έμοιαζε με ομάδα του Σεπτέμβρη. Τα συμπτώματα δεν ήταν ακριβώς ήπια, αλλά έμοιαζαν τέτοια επειδή οι Τούρκοι μπήκαν στο παιχνίδι διστακτικά, πιστεύοντας ότι το θηρίο δαγκώνει.

Το σκορ στο δεκάλεπτο ήταν 11-17, αλλά το έμπειρο μάτι έβλεπε ότι όλα γίνονταν λάθος. Πολύ γρήγορα το κατάλαβε και ο εχθρός. Και χτύπησε στο ψαχνό, χωρίς να φοβάται.

Ο απολογισμός της πρώτης περιόδου περιλάμβανε αργές επιστροφές (όλοι πλην Παπανικολάου), αχρείαστα φάουλ (Μάρτιν), ασυνεννοησία στην άμυνα (Ντόρσεϊ, Φαλ), χαμένες βολές (Σλούκας), 1/12 τζαμπ σουτ.

Αλλά δεν ανησυχούσα. Πίστευα ότι ο Ολυμπιακός είχε στη φαρέτρα του κάποια βέλη που δεν στομώνουν εύκολα από την απροπονησιά και το σκούριασμα.

Το βάθος στον πάγκο. Την προπονητική σφραγίδα. Το αμυντικό μέταλλο. Τις αλληλοκαλύψεις. Τη χημεία.

Ακόμα και τη δυναμική των προηγούμενων νικηφόρων αγώνων, άσχετα αν αυτοί χάνονταν στα βάθη του χρόνου. Είχε συμπληρωθεί μήνας από την τελευταία ήττα του Ολυμπιακού (9 Δεκεμβρίου στο Βελιγράδι).

Στην πραγματική ζωή βέβαια, τη ζωή της πανδημίας, μοιάζει σαν να μεσολάβησε τέρμινο.

Δεν θα ισχυριστώ ότι γνωρίζω τις ακριβείς συνέπειες μίας ή δύο εβδομάδων απροπονησιάς για έναν αθλητή κορυφαίου επιπέδου. Πόσο μάλλον, αν έχει μεσολαβήσει και συναπάντημα με αυτόν τον ύπουλο ιό.

Θα επισημάνω, όμως, ότι οι περισσότεροι παίκτες του Ολυμπιακού (με εξαίρεση τον Κώστα Παπανικολάου και τον Γιώργο Πρίντεζη) έπαιξαν σαν να είχαν μείνει αγύμναστοι στον καναπέ εδώ και μήνες.

Απέναντι στην πίεση των Τούρκων γκαρντ, ο Ντόρσεϊ, ο Ουόκαπ, ο Λαρεντζάκης, αλλά και ο Σλούκας (παρά τις εκλάμψεις του) έμοιαζαν σαν να τρέχουν σε κινούμενη άμμο.

Ιδίως στο δεύτερο μισό του αγώνα, με τα απανωτά λάθη των Σλούκα, Ντόρσεϊ μετά το 53-54, η εικόνα ήταν αξιοθρήνητη.

Η Φενέρ αντέγραψε τη συνταγή των παλιόφιλων του Τζόρτζεβιτς στον Ερυθρό Αστέρα και μετουσίωσε τα κλεψίματά της σε αιφνιδιασμούς, πρωτεύοντες, δευτερεύοντες, τριτεύοντες και …τεταρτεύοντες.

Σαν να αντιμετώπιζε ομάδα παλαίμαχων ανήμπορων να ακολουθήσουν. Σαν να είχε η ίδια ακόμη αφεντικό τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Ο Πιέρια Χένρι έδωσε ρεσιτάλ οργάνωσης, ρυθμού και εκτέλεσης, μολονότι τραυματίστηκε στη χθεσινή προπόνηση και ξανά στη διάρκεια του αγώνα.

Τα ανώνυμα τουρκάκια και ο Γκούντουριτς έπεσαν πάνω στους «ερυθρόλευκους» γκαρντ με ζήλο καμικάζι και εκμαίευσαν 13 λάθη σε 20 λεπτά, δεκατρία σε ένα ημίχρονο επαναλαμβάνω αν δεν έγινε αντιληπτό.

Δεν πέρασαν και οι παίκτες του Σάσα Τζόρτζεβιτς περιπέτειες με τον κορονοϊό; Όχι μόνο πέρασαν, αλλά έχασαν με τραυματισμό τα δύο αστέρια τους (Ντε Κολό, Βέσελι) και έναν πολύτιμο ρολίστα (Σέγιοκ).

Και όμως, ήταν η αποδεκατισμένη Φενέρ αυτή που έδινε την εντύπωση ότι άντεχε να βγάλει άλλο ένα ημίχρονο στις ίδιες ταχύτητες.

Οι αριθμοί της τυφλώνουν ακόμα και αν τους μελετήσει κανείς με γυαλιά ηλίου: 27 ασίστ για 12 λάθη, 12/17 τρίποντα στο δεύτερο μέρος, 83 πόντοι στα τελευταία τριάντα λεπτά, 10 διακριθέντες.

Το παραπανίσιο ταλέντο του Ολυμπιακού σε σύγκριση με την αποψινή Φενέρ έμεινε νεκρό γράμμα, αφού οι περισσότεροι παίκτες του παρέπαιαν ενώ κάποιοι έμειναν ανενεργοί.

Όσο για την προπονητική σφραγίδα, που έλεγα πιο πάνω; Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ο πρώτος που οφείλει να κοιτάξει στον καθρέφτη της ενδοσκόπησης.

Η αδικαιολόγητη αποβολή του στο 17ο λεπτό (με το σκορ στο 34-32 και τους «ερυθρόλευκους» να ελέγχουν κουτσά στραβά το παιχνίδι) άφησε την ομάδα ακυβέρνητη και σκόρπισε τον εκνευρισμό στις τάξεις της. Για 7η φορά στην καριέρα του στον Πειραιά!

Στο υπόλοιπο του παιχνιδιού με τη Φενέρ είδαμε υψωμένους κόκκινους αγκώνες, αντιαθλητικά φάουλ, κύματα γκρίνιας, κατεβασμένα μούτρα, κάτι που έμοιαζε ασυγχώρητα με αδιαφορία.

Ο Ολυμπιακός έχει άλλοθι για την εμφάνισή του, μολονότι πήγε στην Τουρκία πλήρης, αλλά καλά θα κάνει να το παραμερίσει και να το αντικαταστήσει με αυτοκριτική.

Ασφαλώς θα γνωρίσει κι άλλες ήττες μέσα στη σεζόν, μερικές θα είναι και χειρότερες από την αποψινή, πιο αδικαιολόγητες αν προτιμάτε, αλλά κατά κάποιον τρόπο η εικόνα του στο πρώτο ραντεβού του 2022 ήταν βγαλμένη από χειρότερες μέρες.

Και η ευκαιρία που χάθηκε για σπουδαίο διπλό που θα τον εδραίωνε στην 3η θέση, μεγάλη. Ακόμα και όταν έπαιζε με γεμάτη τράπουλα, η Φενέρ του Τζόρτζεβιτς έμοιαζε ευάλωτη, εκτός και εντός έδρας, όποιος και αν ήταν ο αντίπαλος.

Αποδεκατισμένη, φαινόταν βολικό θύμα, για έναν επισκέπτη που βαυκαλίζεται ότι ανήκει στην αγέλη των λύκων. Είπαμε, όμως, το κόκκινο θηρίο ήταν αυτή τη φορά ξεδοντιασμένο.

Στις δύο εκστρατείες στη δική του Πόλη, ο Ολυμπιακός γνώρισε ισάριθμες βαριές ήττες και μπήκε στο αεροπλάνο της επιστροφής με πικρή γεύση στα χείλη: 88-69 από την Εφές, 94-80 επιεικώς από τη Φενέρ.

Το άπαρτο ΣΕΦ παραμένει ο καλύτερος σύμμαχός του για τη συνέχεια, αλλά μερικές φορές το «δεν πειράζει» είναι κακός σύμβουλος.

Χωρίς πολλά λόγια και αστερίσκους, το 12-6 έπρεπε να είναι 13-5. Με ή χωρίς Covid-19 στην εξίσωση, η εικόνα του Ολυμπιακού απόψε ήταν απαράδεκτη.

Και σας το λέει κάποιος που θεωρεί την ομάδα του Πειραιά ικανή να φτάσει φέτος ακόμα και στο φάιναλ-φορ.