Ολυμπιακός: Τα απλά πράγματα είναι και τα πιο δύσκολα

• Απλοποίησε το παιχνίδι του
• Ο κόσμος είναι υποστηρικτικός

Αν σας πω πως ήμουν σίγουρος ό,τι η εικόνα του πρώτου δεκαλέπτου στον αγώνα με την Ζαλγκίρις θα ήταν αυτή που είδαμε όλοι μας, θα με περάσετε για μετά Χριστόν προφήτη. Μάρτυς μου όμως ο Σπύρος κι εγώ δικός του.

Αυτός είπε πως θα ξεκινήσει 2-14 κι εγώ 10-16. Φυσικά κι αυτός έπεσε πολύ πιο μέσα από μένα. Δεν είναι χάρισμα, δεν είναι γνώση, είναι εμπειρία θα έλεγα.

Ο Ολυμπιακός είναι ένας οργανισμός σχεδόν με σάρκα και οστά, με αρετές και χούγια. Ο βασικός κορμός έχει άπειρα οφέλη, αλλά έχει και τα ελαττώματα του.

Όταν λοιπόν, οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται σε καλό... φεγγάρι, έχουν καλή ψυχολογία, αποτελούν βασικό μέρος μπασκετικών συζητήσεων, προέρχονται από τρομερό ματς και αντιμετωπίζουν μία ομάδα χαμηλού βεληνεκούς και με αρκετές απουσίες... αποσυντονίζονται.

Λίγο πιο χαλαροί, λίγο «έλα μωρέ πως να χάσουμε από ομάδα με 8 κανονικούς παίκτες». Πάρε το 17-31 και τρέχα.

Βέβαια για να τα λέμε όλα όπως είναι, άλλες χρονιές θα το έχανε το ματσάκι. Η νίκη λοιπόν, το γεγονός πως το γύρισε και μάλιστα δεν αγχώθηκε κιόλας στην τελευταία περίοδο έρχονται να προστεθούν στο συμπέρασμα πως «κάτι έχει αλλάξει».

Απλοποίησε το παιχνίδι του

Συνήθως μου αρέσει να πετάω κάποιες αγωνιστικές λεπτομέρειες σε θέματα τακτικής οι οποίες έπαιξαν ρόλο στην έκβαση του αγώνα, αλλά ειλικρινά με την Ζαλγκίρις δεν μπορώ να επικεντρωθώ σε κάτι τόσο διαφορετικό.

Τα πράγματα είναι απλά. Ο Ολυμπιακός μπήκε χαλαρός, οι παίκτες του είχαν στο μυαλό τους μία άνετη επικράτηση και ταυτόχρονα μία καλή ευκαιρία να σκοράρουν μερικά ποντάκια παραπάνω. Ξεκίνησαν το «μπάμπα μπούμπα» χωρίς υπομονή, είδαν και τον Μιλάκνις να κάνει αυτό που ξέρει καλά με αποτέλεσμα να ξεμακρύνει ο αντίπαλος.

Ο Ολυμπιακός άλλαξε την κατάσταση στην εξέλιξη του αγώνα γιατί έπαιξε απλό μπάσκετ. Έβγαλε μεγαλύτερη ενέργεια στην άμυνα, είχε εγωισμό σε προσωπικές αμυντικές φάσεις και στην επίθεση έτρεξαν, βρήκαν καλάθια στον αιφνιδιασμό και στο set παιχνίδι ακολούθησαν τη συμβουλή του φίλου του «κυρ Αλέκου» γνωστή και ως «πάσα πάσα σουτ». Οι επιλογές μετά από 1-2 πάσες έγιναν επιλογές μετά από 4-5 πάσες και κάπως έτσι ακολούθησαν και τα 5/7 τρίποντα της τρίτης περιόδου.

Να θυμάστε κάτι και θα σας φανεί χρήσιμο. Τα απλά πράγματα είναι και τα πιο δύσκολα σε αυτό το επίπεδο. Στην Euroleague εννοείται και οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Λεπτομέρειες όπως σε πόσες μοίρες θα στηθεί ένα σκριν ή πως θα είναι ο ώμος του παίκτη που εμπλέκεται σε μία hand off κατάσταση.

Στο τέλος όμως, το απλό θα κάνει τη διαφορά και το απλό (επαναλαμβάνω) είναι και το πιο δύσκολο κάποιες φορές.

Ο κόσμος είναι υποστηρικτικός

Ο Ολυμπιακός παίζει καλό μπάσκετ και σίγουρα παρουσιάζεται αρκετά βελτιωμένος και αλλαγμένος. Η ίδια ακριβώς συνθήκη ισχύει και για τον κόσμο του. Αυτή την άποψη έχω μετά από τρεις εντός έδρας αναμετρήσεις και το εννοώ.

Οι οπαδοί των «ερυθρόλευκων» είναι άκρως υποστηρικτικοί στις δύσκολες στιγμές των παιχνιδιών ακόμη κι αν αναφερόμαστε σε ένα δίλεπτο της πρώτης περιόδου. Μου είχε κάνει εντύπωση όταν το σκορ ήταν 6-6 με την Ρεάλ στο πεντάλεπτο, το έντονο χειροκρότημα μετά από διαδοχικές άστοχες επιθέσεις ή χθες στην διψήφια διαφορά της Ζαλγκίρις.

Άλλες χρονιές θα δυσανασχετούσαν ή στην καλύτερη των περιπτώσεων δεν θα είχαν ενεργή συμμετοχή.

Τώρα μοιάζει να έχει αλλάξει η «συμπεριφορά» τους και αυτό έχει γίνει αντιληπτό όχι μόνο από μένα, αλλά και από αυτούς που πρωταγωνιστούν.

Φυσικά αυτό συμβαίνει γιατί θεωρώ πως όσα παρακολουθούν τους ενθουσιάζουν, τους πρεσβεύει η προσπάθεια που βλέπουν και κυρίως διασκεδάζουν μαζί με τους παίκτες. Ενας πανηγυρισμός του Λαρεντζάκη (τι έκανε πάλι το παλικαράκι), μία μάχη του Πρίντεζη (δεύτερη νιότη αυτός), μία άμυνα του Ουόκαπ, μία κραυγή του Σλούκα και οι σφιγμένες γροθιές του Παπανικολάου και του Βεζένκοβ λειτουργούν ως «σήματα Μορς». Γίνονται αντιληπτά στην εξέδρα η οποία αμέσως ακολουθεί.

Να μην έβριζαν σε συγκεκριμένη φάση και τον Λαμόνικα όταν αυτός διορθώνει απόφαση προς όφελος της ομάδας τους, θα ήταν όλα τέλεια. Αλλά θα συμβεί κι αυτό, που θα πάει.

ΥΓ: Το ρόστερ που έχει δημιουργήσει ο Μπαρτζώκας έχει απίθανο βάθος. Παίκτης μπαίνει, παίκτης βγαίνει και δεν καταλαβαίνεις διαφορά (για καλό). Να ανέβει και λίγο ο Μάρτιν κι όλα θα είναι καλά.

ΥΓ 2: Ακολουθεί περίεργο ματς με τον Προμηθέα και μετά ένα εξαήμερο «φωτιά και λάβρα».

Έχουμε και λέμε: Παρασκευή 22/10 στην Μόσχα με την ΤΣΣΚΑ, Κυριακή 24/10 στη Θεσσαλονίκη με τον Ηρακλή, Τρίτη 26/10 στο ΣΕΦ με την Άλμπα και Πέμπτη 28/10 στο ΣΕΦ με τη Φενέρμπαχτσε. Σε έξι μέρες τέσσερα ματς. Με 2-1 ρεκόρ στην ευρωπαϊκή τριάδα θα είμαι πολύ ικανοποιημένος.