Ο Μπίλι Μπάρον ζει την πιο λαμπερή χρονιά της καριέρας του

• Παίζοντας με το… ίνδαλμά του
• Ο Πασκουάλ πήρε… έτοιμη τροφή αλλά τη βελτίωσε
• Η χρήσιμη ελευθερία κινήσεων

Η τελευταία ιστορία αντλείται μέσα από τα κολεγιακά χρόνια του, σε μια εποχή κατά την οποία ονειρευόταν όπως κάνει κάθε φιλόδοξος αθλητής στην ηλικία του, έχοντας προαποφασίσει την επαγγελματική καριέρα στο μπάσκετ. Δεν δυσκολεύτηκε εξάλλου να διαλέξει αυτόν τον προορισμό, στην πραγματικότητα, ακόμη κι αν δεν ήθελε να αφοσιωθεί στο συγκεκριμένο άθλημα, δεν τον άφηναν τα καθημερινά ερεθίσματα που λάμβανε το πνεύμα του. Δηλαδή, με πατέρα-προπονητή ο οποίος κατέγραψε αξιόλογη καριέρα στους πάγκους των αμερικάνικων πανεπιστημίων, αλλά και μεγάλο αδερφό που επιχείρησε το υπερατλαντικό ταξίδι όταν καλά-καλά στο κορμί του Μπίλι δεν είχαν φυτρώσει τρίχες. Ο πατέρας ήταν πηγή έμπνευσης, πρότυπο ο αδερφός, δεν ήθελε και πολύ για να το πάρει απόφαση.

Αγωνιζόμενος για δεύτερη διαδοχική σεζόν στη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, ο Μπίλι Μπάρον κάνει αυτό που λατρεύει ή μάλλον, αυτό που νιώθει ότι προορίζονταν γι’ αυτόν. Από τα χρόνια στο high school όταν ήταν ο star του σχολείου ή κατά την πανεπιστημιακή θητεία του όπου ήταν απαραίτητο το πατρικό χάδι για να ωριμάσει και να ανοίξει τους καρπούς του. Αυτό ένιωσε όταν πήγε στο Virginia (2010-11) καθώς αισθάνθηκε σαν τον Sting στη Νέα Υόρκη με τη διαφορά ότι αυτός δεν είναι Βρετανός αλλά… βέρος Αμερικάνος.

Οι εργατοώρες που επένδυσε για να καταγράψει όλες τις κινήσεις του Στεφ Κάρι (σ. σ. από την εποχή που ο All star παίκτης των Ουόριορς κόντεψε να πάρει μόνος του το NCAA με το Davidson) με πρόθεση εμπλουτισμού του δικού του τρόπου παιχνιδιού, αποδείχθηκε ότι, δεν ήταν αρκετές κι έτσι προτίμησε να τον κοουτσάρει ο πατέρας του Jim στο Rhode Island. Κι όταν ο τελευταίος του ανακοίνωσε στο αυτοκίνητο ότι απολύθηκε στο τέλος της σεζόν 2011-12 γιατί το ρεκόρ των 7-24 νικών κρίθηκε ανεπαρκές, έκανε το ίδιο πράγμα. Εγκατέλειψε το Rhode Island, έβαλε στην άκρη τις υποτροφίες φημισμένων πανεπιστημίων για να ακολουθήσει τον πατέρα του στο Canisius διότι ένιωθε ότι είχε και ο ίδιος υπεύθυνος για την απόλυση του πατέρα του, ως παίκτης της κολεγιακής ομάδας.

Παίζοντας με το… ίνδαλμά του

Αυτό έγινε στη δεύτερη σεζόν του στην Ευρώπη η οποία αποτέλεσε τον πιο σταθερό επαγγελματικό προορισμό από τη στιγμή που δεν είχε χαΐρι στο draft ή μέσω των summer leagues. Το όνειρο του ΝΒΑ έδειχνε άπιαστο και μετά την πρώτη «κατραπακιά» στη Λιέτουβος Ρίτας, αντάμωσε με τον μεγάλο αδερφό του Jimmy στη Σαρλερουά. Εκεί έγινε κάτι που σπανίως συμβαίνει (σ. σ. έγινε και στον Προμηθέα με τα αδέρφια Γκραντ), δηλαδή να συνυπάρξουν δύο αδέρφια Αμερικανοί στην ίδια ευρωπαϊκή ομάδα. Ένα άλλο όνειρο είχε πραγματοποιηθεί, κυρίως από την πλευρά του Μπίλι διότι πάντα έβλεπε τον μεγάλο αδερφό του Jimmy με δέος και σεβασμό. Γι’ αυτό και τον ξεπέρασε καθώς εκείνη τη σεζόν (2015-16) έκανε πράγματα και θάματα με τη βελγική ομάδα – με περισσότερους από 20 πόντους κατά μέσο όρο και το τρομερό ποσοστό του 45.9% στο μακρινό σουτ – ήταν η χρονιά απογείωσής του ή μάλλον αυτή που άρχισε να φτιάχνει όνομα και στα λημέρια μας.

Ο Μπάρον έδειχνε σα να ήταν έτοιμος από καιρό, ίσως γιατί μεγάλωσε σ’ έναν κόσμο υψηλών απαιτήσεων παρότι αυτός περιβάλλονταν από μια ζώνη αγάπης και προστασίας. Είναι αυτό που είχε πει κάποτε ο πατέρας του, όταν ρωτήθηκε για το πώς διαχειρίζεται τη συνεργασία με τον γιο του και την αναγκαιότητα διατήρησης των ισορροπιών σε μια ομάδα. «Κάθε φορά που πλησιάζεις σ’ ένα δάσος δεν βλέπεις ένα δέντρο μεμονωμένα», εννοώντας ότι σε μια ομάδα δεν υπάρχουν διαχωρισμοί, όλοι ξεκινούν από την ίδια αφετηρία.

Ο Πασκουάλ πήρε… έτοιμη τροφή αλλά τη βελτίωσε

Το ερώτημα που ενδεχομένως κυριαρχούσε στο μυαλό του Μπίλι Μπάρον ήταν το επίπεδο ετοιμότητάς του για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, την Euroleague. Η πορεία του αποδεικνύει ότι άρχισε από τα χαμηλά με σκοπό να σκαρφαλώσει στα υψηλότερα βουνά γιατί ένιωσε την ταχύτητα που έχει το παιχνίδι μέσα από τη θητεία του στην ισπανική Μούρθια, παρέμεινε σε ικανοποιητικό επίπεδο ανταγωνισμού μέσω της τουρκικής Εσκίσεχιρ για να έρθει ο Ερυθρός Αστέρας. Κακά τα ψέματα, εκεί έκανε το αγροτικό του καθώς μετά την πρώτη αναγνωριστική χρονιά, τον έριξαν στα βαθιά διότι η προπέρσινη σεζόν (2019-20) ήταν η παρθενική του στην Euroleague. Με 11.5 πόντους και ποσοστό ευστοχίας άνω του 40% στο μακρινό σουτ δεν τα πήγε άσχημα, αλλά το επίπεδο δημιουργίας του ήταν χαμηλό για τις απαιτήσεις που υπάρχουν από τους γκαρντ στην Ευρώπη.

Το πρόβλημα για τον Μπίλι Μπάρον ήταν ότι δύσκολα τον εμπιστεύονταν ομάδες με υψηλούς στόχους κι εκεί εμφανίστηκε ο Τσάβι Πασκουάλ. Ο βραχύσωμος γκαρντ ήταν από τις πρώτες κινήσεις που έκανε, μετά την ανάληψη τεχνικών καθηκόντων στη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, εκτιμώντας προφανώς ότι είχε όλο το πακέτο, διαβλέποντας επίσης ότι διαθέτει τα χαρακτηριστικά για να εξελιχθεί σε πολύ χρήσιμο εργαλείο. Είναι decent αμυντικός, διαβάζει παιχνίδι, «φωτιά και λάβρα» από μακρινή απόσταση καθώς το ποσοστό καριέρας του κυμαίνεται από 43% έως 45% και προστέθηκε στο ρόστερ της ρωσικής ομάδας με σκοπό την παροχή ενός υποστηρικτικού ρόλου. Με 9.6 πόντους κατά μέσο όρο και 44.8% στο τρίποντο δεν τα πήγε άσχημα στην περσινή πρώτη σεζόν του, γι’ αυτό εξάλλου μονιμοποιήθηκε στο ρόστερ της Ζενίτ με την υπογραφή νέου συμβολαίου έως το καλοκαίρι του 2023.

Η χρήσιμη ελευθερία κινήσεων

Η Ζενίτ πέτυχε το απόλυτο έπειτα από τις δύο πρώτες αγωνιστικές και ο Μπίλι Μπάρον με τους 14 πόντους που έχει κατά μέσο όρο (41.1% στο μακρινό σουτ) είναι από τους ηγέτες της πραγματοποιώντας την πιο λαμπερή χρονιά της καριέρας του. Δεν έχει δα και εύκολη αποστολή καθώς δεν είναι τόσο απλό να μπει κανείς στα παπούτσια του Κέβιν Πάνγκος – του περσινού ηγέτη της ομάδας – ο οποίος τράβηξε γι’ άλλες Πολιτείες ή ακόμη να καλύψει το κενό του Σαμπάζ Νέιπιερ ο οποίος είναι τραυματίας από τα μέσα του περασμένου Σεπτέμβρη. Γι’ αυτό ο Τσάβι Πασκουάλ αναδιαμόρφωσε τον ρόλο του, του παρείχε περισσότερα αγωνιστικά λεπτά αλλά και μεγαλύτερη ευθύνη στο σκοράρισμα. Μέχρι στιγμής ο 31χρονος ανταποκρίνεται ιδανικά, δείχνει ότι όχι μόνο αντέχει το επίπεδο αλλά μπορεί να λειτουργήσει άνετα σ’ αυτό, ενδεχομένως να φτάσει και στο σημείο να ξεπεράσει το πρότυπό του, τον αδερφό του Jimmy.