Το θηρίο είναι εδώ και βρυχάται

Η αναμέτρηση με τη Λετονία ήταν η πρώτη πραγματική ευκαιρία για να βγάλουμε τη μεζούρα και να μετρήσουμε το ανάστημα της φετινής Εθνικής. Έστω, τρεις ολόκληρες εβδομάδες (και τέσσερα φιλικά) μετά από το ξεκίνημα της προετοιμασίας.Έστω, με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο να έρχεται απ’ ευθείας από τα «πιτς» όπου τον είχε κλειδώσει η γραφειοκρατία. Έστω, εντός έδρας με όσα αυτό συνεπάγεται.

Οικοδέσποινα της τελικής φάσης του Ευρωμπάσκετ, η Λετονία δεν έχει το βαρύ όνομα για να μαζέψει στο ΟΑΚΑ περισσότερους από 9.000 πρόθυμους να πληρώσουν πανάκριβο εισιτήριο.

Δεν παύει όμως να είναι η ίδια ομάδα που, χωρίς τον ηγέτη της, έχασε στο τελευταίο σουτ από τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Γερμανία τον προημιτελικό του προπέρσινου Μουντομπάσκετ, όπου τη βλέπαμε και σκάγαμε από τη ζήλεια.

Eάν ο σπεσιαλίστας του τριπόντου Ντάβις Μπέρτανς είχε ευστοχήσει σε εκείνο το σουτ στην εκπνοή του προημιτελικού με τους Γερμανούς στη Μανίλα, η ιστορία του Μουντομπάσκετ θα είχε γραφτεί με διαφορετικού χρώματος γράμματα.

Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα ήθελα τους Λετονούς του Λούκα Μπάνκι παραταγμένους απέναντι στην Εθνική μας σε έναν προημιτελικό Ευρωμπάσκετ στη Ρίγα. Αλλά ας φτάσουμε ως εκεί και βλέπουμε. Μετά από το αποψινό στραπατσάρισμα (104-86), ούτε αυτοί θα θέλουν την Ελλάδα.

Με τον Γιάνναρο να βρυχάται αδιάκοπα από το ζωγραφιστό, η Εθνική μας ήταν αυτό ακριβώς που ονειρευόμαστε όταν μας παρασύρει η αισιοδοξία. Μία ομάδα ασταμάτητη όταν έχει τρόπο να ταΐζει το θηρίο, αλλά και ικανή να καταστρέψει τον αντίπαλο με τα ελεύθερα σουτ που το εν λόγω θηρίο δημιουργεί σωρηδόν.

Οι ίδιοι παίκτες που κόντεψαν να γκρεμίσουν τα ταμπλό στην Πυλαία εκμεταλλεύτηκαν απόψε τα έξτρα κλάσματα δευτερολέπτου και έγραψαν 14/26 τρίποντα, χωρίς μάλιστα τον απόντα Τολιόπουλο. Ο ίδιος υποσχέθηκε ότι την Παρασκευή θα παίξει κανονικά. Ο τραυματισμός του δεν ανακοινώθηκε ποτέ, οπότε καλύπτεται από πέπλο μυστηρίου.

Οι Λετονοί έχουν μία κάποια αλλεργία στην άμυνα και αποφεύγουν να πατήσουν στο βαμμένο, αλλά η Εθνική μας εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τις αδυναμίες τους αντιπάλου και χτύπησε στο ψαχνό. Η παρέα του Πορζίνγκις πέτυχε μόνο 12 δίποντα και δεν απείλησε ποτέ, αν και σούταρε 17/35 από την περιφέρεια.

Τα ριμπάουντ, πτέρνα του Αχιλλέα σε προηγούμενα φιλικά, ήταν αυτή τη φορά +3 για την ελληνική ομάδα, που έχασε μόνο 6 αμυντικά. Για να μη τα πολυλογούμε, η Εθνική είναι απείρως καλύτερη σε όλους τους τομείς όταν έχει τον Γιάννη τίγρη στη μηχανή της.

Ο Κώστας Σλούκας μοίρασε στο ρελαντί 10 ασίστ, ενώ οι ακροβολισμένοι σκοπευτές εκτελούσαν με σπάνια αυτοπεποίθηση: 4/7 τρίποντα ο Λαρεντζάκης (που ξεκίνησε με 4/4 και ανταπέδωσε γελώντας τη σφαλιάρα που έφαγε τις προάλλες από τον κολλητό του), 3/3 ο Σαμοντούροφ (που πάει Κύπρο), 1/3 ο Μήτογλου, 2/5 ο Παπανικολάου, 1/1 ο Καλαϊτζάκης. Μόνο ο Τάιλερ Ντόρσεϊ δεν βρήκε στόχο από μακριά, αλλά και αυτός ήταν ορεξάτος.

«Εκείνο που με ενδιαφέρει, ως προπονητή, είναι να βγάζει η ομάδα ελεύθερα σουτ», τόνισε ο Βασίλης Σπανούλης μετά από τον αγώνα. «Να έχει χημεία, ρόλους, ταυτότητα και ομοιογένεια». Με τον Γιάννη επιτέλους ετοιμοπόλεμο και ιδρωμένο στις επάλξεις, ο Ομοσπονδιακός προπονητής έμοιαζε σαν να έφυγε ένα βάρος από τους ώμους του.

Μεθαύριο, απέναντι στους Ιταλούς, θα έχει στη διάθεσή του τον Βασίλη Τολιόπουλο και τον Κώστα Αντετοκούνμπο, αλλά ίσως προφυλάξει κάποιους βασικούς, αφού οι ίδιοι «ατζούρι» θα περιμένουν την Εθνική μας στην πρεμιέρα του Ευρωμπάσκετ, οχτώ ημέρες από σήμερα στη Λεμεσό. Διαισθάνομαι ότι αυτό το ντέρμπι μπορεί -ανάλογα με το αποτέλεσμά του- να τοποθετήσει την Εθνική σε ράγες διάκρισης ή να την εκτροχιάσει από νωρίς.