Άρης: Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια σε πρωτάθλημα και... Euroleague!

• Το εκατομμύριο θα είναι η βάση που διαχωρίζει την 6άδα από την επικίνδυνη ζώνη
• Το «κιτρινόμαυρο» όνειρο της Euroleague δεν είναι πλέον μακρινό κι απρόσιτο!

Δεν έχετε παράπονο! Το Gazzetta και ο Βασίλης Βλαχόπουλος, που καλύπτει επί σειρά ετών το «κιτρινόμαυρο» ρεπορτάζ, σας είχαν βάλει από νωρίς και χωρίς τυμπανοκρουσίες και υπερβολές στο κλίμα των ραγδαίων διοικητικών εξελίξεων στον ιστορικό σύλλογο της Θεσσαλονίκης, οι οποίες – όπως όλα δείχνουν – θα αποτελέσουν τον εγγυητή για να περάσει πλέον η ομάδα σε μία άλλη, σαφώς πιο ελκυστική αγωνιστικά εποχή.

Άλλωστε, οι συστάσεις για τον νέο ιδιοκτήτη, Ρίτσαρντ Σιάο, αλλά και τους ανθρώπους, που υπό το πέπλο της απόλυτης μυστικότητας, «έτρεξαν» όλες τις διαδικασίες για την ολοκλήρωση του deal, εκπέμπουν ασφάλεια για την σοβαρότητα του εγχειρήματος (υπό τις ευλογίες του Γιάννη Αντετοκούνμπο).

Όπως εξίσου ενθαρρυντικές για το όλο project, είναι οι πληροφορίες, που θέλουν τον Νίκο Ζήση, να είναι εδώ και μερικές εβδομάδες, το πρόσωπο που ανεπισήμως τουλάχιστον, κάνει τις πρώτες αναγνωριστικές επαφές για την στελέχωση του ρόστερ και την συμφωνία με προπονητή.

Καθώς, λοιπόν, το κουβάρι της νέας τάξης πραγμάτων άρχισε ήδη να ξετυλίγεται και η μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών είναι θέμα ημερών, ας ρίξουμε μία ματιά στις προεκτάσεις που θα έχει η προδιαγραφόμενη αλλαγή σελίδας στην κιτρινόμαυρη ΚΑΕ, σε πρώτη φάση όσον αφορά στην αύξηση του ανταγωνισμού και την ποιοτική αναβάθμιση του πρωταθλήματος.

Το εκατομμύριο θα είναι η βάση που διαχωρίζει την 6άδα από την επικίνδυνη ζώνη

Αν και το απόφθεγμα που θέλει τα χρήματα να μην καθορίζουν την ποιότητα της εκάστοτε ομάδας, έχει σεβαστό ποσοστό διαχρονικής ισχύος, στο σύγχρονο μπάσκετ δεν υπάρχει προπονητής που δεν ασχολείται με το ύψος του budget.

Από αυτή την άποψη, όταν ο Άρης, που έπαιξε πέρυσι στα playout και τερμάτισε 9ος, αποφασίζει να στήσει την ομάδα της νέας σεζόν με αγωνιστικό προϋπολογισμό (για παίκτες) που κυμαίνεται κοντά στα 2,5 εκατομμύρια Ευρώ (δηλαδή σχεδόν διπλάσιο από το περυσινό, που αρχικά ήταν στις 750.000 αλλά κατέληξε στο 1,3)...

Όταν η ΑΕΚ αποφασίζει να ανεβάσει τον πήχη σε σχέση με πέρυσι και θέλοντας να συνεχίσει από 'κει και που σταμάτησε πέρυσι, θα χτίσει μία ομάδα με περίπου ισόποσο budget με εκείνο του «αυτοκράτορα».

Όταν ο Πανιώνιος και το Μαρούσι μπαίνουν στην διαδικασία ενός σχεδιασμού με ποσά που θα αγγίξουν ή θα ξεπεράσουν το ενάμιση εκατομμύριο και στις δύο παραπάνω ομάδες υπολογίσουμε και τους δύο «αιώνιους» αντιπάλους, αυτομάτως έχουμε έξι από τις 13 ομάδες, που θα στηθούν στην αφετηρία της νέας σεζόν ως φαβορί για τις πρώτες έξι θέσεις της τελικής κατάταξης.

Από 'κει και πέρα, αν θεωρήσουμε ως βάση, δηλαδή ως μεσαίο budget της Stoiximan GBL, εκείνο του Προμηθέα (μετά βίας ένα εκατομμύριο Ευρώ), του Κολοσσού και του ΠΑΟΚ (οι πληροφορίες λένε θα φτάσουν τις 950.000 Ευρώ), τότε οι εννιά από τις 13 ομάδες βρίσκονται γύρω (λίγο κάτω ή αρκετά πάνω) από το εκατομμύριο.

Αν στους παραπάνω υπολογισμούς, προσθέσουμε μία ασφαλή πρόβλεψη για αύξηση της τάξεως του 15%-20% σε κάθε budget λόγω των δεδομένων προσθαφαιρέσεων που γίνονται κάθε χρόνο σε όλα τα ρόστερ, τότε ακόμη και οι ομάδες που ξεκινούν κάτω από την βάση του εκατομμυρίου (το Περιστέρι και οι δύο νεοφώτιστοι, η Μύκονος και ο Ηρακλής), αναμένεται να πλησιάσουν στο συγκεκριμένο νούμερο. Στο πιο χαμηλό budget, με βάση τον αρχικό σχεδιασμό, βρίσκεται η Καρδίτσα (650.000), αλλά κι αυτό το νούμερο θεωρείται σίγουρο ότι θα αναπροσαρμοστεί μέχρι να φτάσουμε στα τέλος της επόμενης σεζόν.

Κάπως έτσι, λοιπόν, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι με εξαίρεση τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, που είναι μία κατηγορία μόνοι τους, όλες οι υπόλοιπες ομάδες θα μπουν στην διαδικασία να φτιάξουν πιο ανταγωνιστικά ρόστερ και αυξήσει αυτομάτως το ενδιαφέρον του πρωταθλήματος και ενδεχομένως και να κλείσει την ψαλίδα ανάμεσα στην 3η και την 13η θέση.

Το «κιτρινόμαυρο» όνειρο της Euroleague δεν είναι πλέον μακρινό κι απρόσιτο!

Λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι οι φιναλίστ του επόμενου Eurocup θα εξασφαλίσουν το εισιτήριο για την Euroleague της σεζόν 2026-27 (η οποία μπορεί να πάει από τις 20 στις 22 ή ακόμη και στις 24 ομάδες), αλλά ρίχνοντας και μία προσεκτική ματιά στις ομάδες που θα πάρουν μέρος στην δεύτερη τη τάξει διοργάνωση της ECA στη νέα σεζόν (λείπει το μεγαθήριο), αντιλαμβάνεται κάνεις ότι στα πόδια του «αυτοκράτορα» απλώνεται μία τεράστια ευκαιρία ποιοτικής αναβάθμισης σε πολλά επίπεδα.

Κατ' αρχάς στο γηπεδικό, μέσω της μερικής ανακαίνισης και της αύξησης της χωρητικότητας του “Nick Galis Hall”, κάτι που αποτελεί βασική προϋπόθεση για να χτυπήσει ένας σύλλογος την πόρτα της Euroleague. Με δεδομένο ότι το σενάριο κατασκευής νέου γηπέδου, για την ώρα μοιάζει μακρινό, η παραπάνω λύση αποτελεί την πιο ρεαλιστική άμεση λύση.

Ακολούθως σε επίπεδο marketing και εμπορικής αξιοποίησης του τεράστιου brand που λέγεται Άρης. Ειδικά αυτά δύο τελευταία κομμάτια λείπουν πάρα πολύ από τον τρόπο λειτουργίας της ΚΑΕ.

Και εν συνεχεία στο αγωνιστικό και σε αυτό το σημείο θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι για να μην παρεξηγηθώ. Καμία προσπάθεια δεν μπορεί να θεωρηθεί σοβαρή αν ο βασικός στόχος είναι η άμεση ή η εφήμερη επιτυχία (φερ' ειπείν η πρόκριση στον τελικό του Eurocup και το άλμα στην Euroleague).

Μία τέτοια εξέλιξη θα ήταν βασισμένη σε «πήλινα πόδια» και δεν θα είχε συνέχεια, αν δεν προετοιμαστεί σωστά το έδαφος για μία τέτοια «εκτόξευση» και αν δεν καταρτιστεί ένα πλάνο με πενταετή βάση και μίνιμουμ στόχους για κάθε σεζόν.

Ο κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω, πάντως, δεν αναιρεί την ύπαρξη μίας μεγάλης ευκαιρίας με στόχο τα συνεχόμενα βήματα μπροστά, που ανοίγεται μέσω της δημιουργίας ενός ανταγωνιστικού συνόλου.

Με προσεκτικές επιλογές και λίγη τύχη, ο Άρης δεν έχει τίποτε να φοβηθεί από τα θεωρούμενα μεγάλα ονόματα της διοργάνωσης (Μπαχτσεσεχίρ, Μπουντούτσνοστ, Χάποελ Ιερουσαλήμ, Ουλμ, Τσεντεβίτα, Μπεσίκτας, Μπουργκ και Τρέντο) για να στοχεύσει μακριά στο επόμενο Eurocup και να βάλει δύσκολα στους «αιώνιους» στο πρωτάθλημα...