Ολυμπιακός: Πετράδια στο κυνήγι της τελειότητας!

• Το πρωτάθλημα των… ξεριζωμένων

Ο ημιτελικός του Final Four απέναντι στη Μονακό, υπήρξε για τον Ολυμπιακό η απόλυτη δοκιμασία. Τόσο εντός των τεσσάρων γραμμών, όσο και για αυτά που ακολούθησαν. Ο Εβάν Φουρνιέ έπεσε στα έγκατα της Etihad Arena, μόνος και βυθισμένος στη δική του στεναχώρια. Η ομάδα έφτασε στο χείλος της καταστροφικής εσωστρέφειας και έψαχνε μανιωδώς ένα αποκούμπι για να μη διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη.

Πριν καν συμπληρωθούν 20 μερόνυχτα από τότε, η ίδια ομάδα έδωσε την αφορμή για να στηθεί πάρτι τίτλου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Τα δάκρυα του Φουρνιέ έγιναν κίνητρο. Ο κόσμος δεν απαρτίζεται από επιτυχημένους ανθρώπους, αλλά είναι γεμάτος από τύπους που αποτυγχάνουν και συνεχίζουν να προσπαθούν. Η απογοήτευση που ακολούθησε σα μαύρο σύννεφο από τα ΗΑΕ μετατράπηκε σε φλόγα μετά το Game 1. Τα όσα συνέβησαν εκτός του παρκέ αφύπνισαν ακόμα περισσότερο μια ομάδα που ξεκίνησε τη σεζόν διψασμένη και μετά από μια στραβή, παραλίγο να χάσει τον δρόμο της.

Θα ήταν άδικο για τους εαυτούς μας, τόνισε ο Τόμας Γουόκαπ μιλώντας στο Gazzetta. Το κουμπί του πανικού πατήθηκε ελαφρώς, όταν οι Πρόεδροι της ομάδας ένιωσαν πως κάτι πρέπει να συμβεί, μετά τον πρώτο τελικό στο ΟΑΚΑ. Ένας οργανισμός που πιστεύει στο DNA του, δε γίνεται να χάσει έτσι απλά τον δρόμο του.

Η ασπίδα του παρέμεινε ο προπονητής του. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι η ασφάλεια του Ολυμπιακού. Στήθηκε στην αφετηρία χωρίς τον βασικό πόιντ γκαρντ του στη σεζόν. Έχασε έναν ακόμα με τραυματισμό στη διάρκεια του πρώτου παιχνιδιού. Είδε τον σέντερ του να διαλύει το γόνατό του και τον καλύτερό του παίκτη, δύο μέρες αργότερα, να αποχωρεί κουτσαίνοντας στο ημίχρονο.

Οποιαδήποτε άλλη ομάδα θα είχε λυγίσει. Πώς να κερδίσει έναν τίτλο με τον 11ο, τον 12ο και τον 14ο παίκτη της; Ο Ολυμπιακός το έκανε και αυτό. Συνεχίζοντας να πιστεύει σε μία συνταγή που την τελευταία πενταετία τον ορίζει. Ένα πρωτάθλημα που ήρθε ως δικαίωση για όλον τον οργανισμό. Το μπάσκετ του Μπαρτζώκα και ένα γκρουπ παικτών που θα μπει να το υπηρετήσει, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Τον Ολυμπιακό του θα τον αναγνωρίσει κανείς ακόμα και δίχως τα «ερυθρόλευκα» διακριτικά του στο παρκέ.

Ένα μπάσκετ που έχει επικριθεί, μιας και δεν έρχεται αυτός ο ευρωπαϊκός τίτλος, ως το απόλυτο πετράδι στο κυνήγι της τελειότητας. Το εγχώριο στέμμα, δεν είναι δα και του πεταματού. Τουναντίον μπήκε από τον Σεπτέμβριο, μαρκαρισμένο με ένα μεγάλο «πρέπει» στην «To do list» της σεζόν. Όταν κυνηγάς μετά μανίας το τέλειο, οτιδήποτε άλλο δε θα σου φανεί αρκετό. Έτσι έχει μάθει να ζει ο κόσμος αυτής της ομάδας. Η αποτυχία δεν είναι το αντίθετο της επιτυχίας, αλλά η απαξίωση. Συμβόλαιο, άλλωστε, με την επιτυχία δεν μπορείς να κάνεις. Ασχέτως αν βαφτίστηκε ως αποτυχία (δικαίως) ο ημιτελικός του Final Four, αυτό το πρωτάθλημα, με μειονέκτημα έδρας, με διαλυμένο το «εγώ», πρέπει να εκτιμηθεί δεόντως. Το πιο... μάγκικο, όπως το χαρακτήρισαν οι Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος. «Σκέφτηκα ότι ίσως δεν πρέπει να συνεχίσω στον Ολυμπιακό. Αν την διασπάω εγώ την ενότητα, πρέπει να φύγω» αναφώνησε ο Μπαρτζώκας, λίγη ώρα μετά την απονομή.

Ο ίδιος στάθηκε στην εξέδρα που στήθηκε για την απονομή πιο ήρεμος και χαμογελαστός, ίσως από κάθε άλλη φορά. Μερικές μέρες νωρίτερα, πριν το τζάμπολ του Game 2, κατά την είσοδό του, κοντοστάθηκε πριν χαιρετήσει τον κόσμο που τον αποθέωσε. Λες και δεν το περίμενε, από έναν κόσμο που απέχει παρασάγγας σε σύγκριση με τα social media. Με εντελώς μπασκετική σκοπιά, ο Μπαρτζώκας δεν έχει τον παραμικρό λόγο να μη συνεχίσει να είναι ο κόουτς του Ολυμπιακού. Δεσμεύεται άλλωστε και με συμβόλαιο, όντας ο στυλοβάτης αυτής της προσπάθειας την τελευταία πενταετία. Για τον άνθρωπο Μπαρτζώκα και την ψυχική του ηρεμία, αυτός ο πάγκος έχει μεγάλη φθορά. Προερχόμενη από την πίεση του ίδιου του οργανισμού, στην οποία έχει μάθει να αντέχει, αλλά και από… εχθρικά βέλη που στρέφονται εναντίον του.

Το πρωτάθλημα των… ξεριζωμένων

Οι φετινοί τελικοί θα μνημονεύονται για πολλά χρόνια ακόμα. Κυρίως για όσα συνέβησαν σε δικαστικές αίθουσες και το γραφείο του Γιάννη Βρούτση, αλλά μέσα σε όλα αυτά παίχτηκε και μπάσκετ. Και από πλευράς Ολυμπιακού τουλάχιστον, χρειάστηκε να βγουν μπροστά οι συνδετικοί κρίκοι του χθες και του σήμερα.

Όπως και σε όλη τη σεζόν άλλωστε. Βεζένκοβ και Φουρνιέ ηγήθηκαν της προσπάθειας όλη τη σεζόν, αλλά τα τρίποντα του Κώστα Παπανικολάου ήρθαν να θυμίσουν στη Μαδρίτη πως το DNA της ομάδας έχει τη δική του υπογραφή στην ούγια. Ο Σακίλ ΜακΚίσικ έγινε για άλλη μια χρονιά το ψυχολογικό ντοπάρισμα που χρειάστηκε, όταν όλα γύρω έμοιαζαν να καταρρέουν.

Κάπως έτσι, άλλωστε, μοιάζει και ο μπασκετικός του χαρακτήρας. Το απόλυτο plan b, όταν όλα τα υπόλοιπα δε λειτουργούν. «Δώστε μου την μπάλα» είπε χαριτολογώντας στην κάμερα του Gazzetta, με ένα ακόμα μετάλλιο στο στήθος. Λίγο πιο δίπλα η αφάνα του Τάιλερ Ντόρσεϊ ανέμιζε με στόμφο.

Μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ντυμένος με πολιτικά σε αρκετά κρίσιμα ραντεβού και έχοντας πολύ μεγάλη ευθύνη για την DNP - Coach Decision απραξία του. Ο ομογενής γκαρντ θύμισε σε όλους πως πέραν από ταλέντο έχει και προσωπικότητα, υπογράφοντας και τους δύο τίτλους που κατέκτησε ο Ολυμπιακός στη σεζόν. Από το Super Cup ως το πρωτάθλημα. Η «φλόγα» των ξεριζωμένων έγινε… πυρκαγιά και το ΣΕΦ σηκώθηκε στον αέρα

Κάπου παραδίπλα, ο Μιλουτίνοφ, έχοντας φορέσει τη φανέλα του Φαλ, έλεγε πως πρώτα θέλει να ξεκουραστεί, να επιστρέψει στη Σερβία και να δει τι θα συμβεί στο μέλλον του. Οι… ξεριζωμένοι τραγουδούν ακόμα. Αυτό το τραγούδι θα μιλάει για μνήμες από άγριους καιρούς.

ΥΓ: Η επόμενη μέρα του Ολυμπιακού θα έχει αλλαγές. Η εγγύηση της σταθερότητας που παρέχουν οι Πρόεδροί του παραμένει δεδομένη. Η ομάδα θα συνεχίσει να πρωταγωνιστεί στα μεγάλα ραντεβού διεκδικώντας τις κορυφές και τα απωθημένα των τελευταίων ετών.

ΥΓ2: Το δέσιμο του Εβάν Φουρνιέ με τον Ολυμπιακό έγινε τόσο απρόσμενα, όμως παραμένει ένα από τα πιο όμορφα ταξίδια, που άξιζε να παρακολουθεί κανείς από την αρχή της σεζόν. Η τρέλα του να πετύχει, η ψυχολογική κατάρρευση και ο πρώτος του τίτλος. Ένα ξέφρενο ρόλερκοστερ συναισθημάτων, με την αλεγρία που τον χαρακτηρίζει.

ΥΓ3: Ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που μπορεί να έχει κάποιος και μια από τις πιο σπουδαίες προσωπικότητες που έχουν αγωνιστεί στα ελληνικά γήπεδα.

ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΤΩΡΑ

• Λένα Ζευγαρά για το πανό στο ΣΕΦ: «Θα έπρεπε να ντρέπεστε, σύντομα θα βρεθείτε ενώπιον της δικαιοσύνης»
• Αγγελόπουλοι: «Ο αντίπαλός μας έχει τίτλους, αντίστοιχα μεγάλο μπάτζετ, δικό του γήπεδο και ΜΜΕ ιδιοκτησίας του ιδιοκτήτη - Πρέπει να τα λέμε εμείς»
• Αταμάν σε έξαλλη κατάσταση, αποχώρησε από τη συνέντευξη Τύπου: «Πήγαινε αλλού να κάνεις δημοσιογραφία»