Οι λεπτομέρειες κάνουν πάντα τη διαφορά

Οι προπονητές επιμένουν στη σημασία της λεπτομέρειας δεν είναι τρελοί. Σταματούν και σταματούν και σταματούν την προπόνηση επιμένοντας για μία. Μπορεί να είναι για τη γωνία που βάζεις τα πόδια σου όταν στήνεις σκριν, μπορεί να είναι ο τρόπος που πρέπει να περάσει μία πάσα, μπορεί να είναι ένα μπλοκ άουτ ώστε να αποτρέψεις τον αντίπαλο να πάρει το επιθετικό ριμπάουντ.

Μία τέτοια λεπτομέρεια στοίχισε την Euroleague στη Φενέρμπαχτσε σε έναν καταπληκτικό τελικό τον οποίο ενδεχομένως να άξιζαν και οι δύο. Στο σουτ του Ντε Κολό στο τέλος της κανονικής περιόδου ο Νίκολα Κάλινιτς δεν έκανε μπλοκ άουτ στον Βίκτορ Κριάπα ο οποίος ανενόχλητος ευστόχησε στο φόλοου από τα δύο περίπου μέτρα (δεν ήταν εύκολο από τέτοια απόσταση).

Οι προπονητές λένε στα παιδάκια στις Ακαδημίες, «όταν σουτάρει ο αντίπαλος δεν κοιτάμε την πορεία της μπάλας, αλλά βρίσκουμε επαφή με τον παίκτη που μαρκάρουμε ώστε να μην πάρει το επιθετικό ριμπάουντ». Φυσικά ο Κάλινιτς το γνωρίζει αυτό, αλλά η κακιά ώρα, η απειρία και η έλλειψη καθαρής σκέψης έφεραν το αποτέλεσμα.

Δεύτερη λεπτομέρεια… οι βολές. «Από τις βολές και τα lay up φαίνεται πότε μία ομάδα είναι συγκεντρωμένοι» λένε οι Αμερικανοί προπονητές. Ε, ρε Γιαν Βέσελι δε γίνεται αγόρι μου να κάνεις σε τελικό 1/10. Δε γίνεται αλήθεια. 1/14 σε όλο το Final 4. Αποτελεί ντροπή για επαγγελματία παίκτη και είμαι σίγουρος ότι ο χαλαρός Τσέχος (μετά τον ημιτελικό τον άφησα στο λόμπι στις 2 τα ξημερώματα) θα αισθάνεται τέτοια.

Η ΑΜΥΝΑ ΠΟΥ ΕΜΟΙΑΖΕ ΜΕ ΖΩΝΗ…

Στο πρώτο ημίχρονο η ΤΣΣΚΑ ήταν καθολικά καλύτερη έχοντας ως όπλο της τον Τεόντοσιτς στην επίθεση και μία περίεργη διάταξη στην άμυνά της. Ας την εξηγήσουμε λίγο.

Ξεκίναγαν με διάταξη ζώνης «2-3» και μετά την πρώτη πάσα γινόταν καθαρό man to man. Οι λεπτομέρειες δε σταματούσαν εκεί… Ακολουθούσαν αλλαγές σε όλα τα σκριν με τον Χάινς εκτός από την περίπτωση που έπαιζε το pick ‘n’ roll ο Μπογκντάνοβιτς. Ο Χάινς έμοιαζε απροσπέλαστος από οποιοδήποτε άλλο γκαρντ της Φενέρ και κάπως έτσι εγκλωβίστηκε η επίθεση του Ομπτράντοβιτς.

Στο δεύτερο δεκάλεπτο επίσης εντόπισα και ένα περίεργο rotation του Ομπράντοβιτς ο οποίος στο 15΄ειχε χρησιμοποιήσει τους 10 από τους 12 παίκτες του. Ειδικά ένα σχήμα με Μαχμούτογλου, Ντίξον…

ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΔΕΚΑΛΕΠΤΟ

Στο 31’ ο Κριάπα έκανε 55-72 και στη συνέχεια η ΤΣΣΚΑ κυριεύτηκε από πανικό. Τα πρώτα δείγματα του φόβου των Ρώσων φάνηκαν στο ξεκίνημα του τρίτου δεκαλέπτου όταν δεν πέρασαν το κέντρο του γηπέδου δύο σερί φορές και την τρίτη ο Τζάκσον έκανε μεταφορά.

Η έντολη στην άμυνα πάνω στον καταπληκτικό Τεόντοσιτς ήταν ξεκάθαρη, «τον ακολουθείς και στην τουαλέτα αν πάει». Το κόλπο έπιασε και ο Ομπράντοβιτς κράτησε τη μπαλά μακριά από τα χέρια του συμπατριώτη του. Ο Νάντο Ντε Κολό έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο (είτε επιλογή, είτε πάσα) και με τους Ούντοχ, Άντιτς και Ντίξον να θυμίζουν τους Σπανούλη, Πρίντεζη και Μάντζαρη του 2012 το ματσάκι γύρισε. Μπήκε και ο κόσμος στο παιχνίδι…

Προς Θεού και η Φενέρ άλλαξε τρόπο παιχνιδιού ειδικά στα μετόπισθεν. Επιθετική άμυνα που ανάγκαζε τα αντίπαλα γκαρντ να παίζουν με πλάτη στο καλάθι στα 9 μέτρα μακριά από αυτό. Πιο γρήγορες επιθέσεις και περισσότερο ένας εναντίον ενός με τον Κώστα Σλούκα.

ΥΓ: Θεωρώ ακατανόητο για το μέγεθος του Ομπράντοβιτς και της Φενέρμπαχτσε να δέχεται 5 ίδια καλάθια από τον Ντε Κολό (drive από δεξιά) μέσα από το ίδιο σύστημα.

ΥΓ 2: Αν το γύριζε η Φενέρ θα ήταν απόλυτα φυσιολογική η σύγκριση με τον τελικό του 2012. Η ανατροπή δεν ολοκληρώθηκε οπότε δε γίνεται να τα συγκρίνουμε. Χωρίς πάντως αμφιβολία ήταν συγκλονιστικό παιχνίδι.

ΥΓ 3: Ο Ομπράντοβιτς σε στιγμή εκνευρισμού στη συνέντευξη Τύπου δήλωσε «Κάποιοι δε μας ήθελαν νικητές». Προφανώς δεν εννοεί τον Λαμόνικα. .

ΥΓ 4: Μπράβο στον Μίλος και τον Κάιλ.