Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός: Δίψα και τακτική έκαναν το 0-1 για τους «πράσινους»

Πάει και ο πρώτος τελικός της φετινής Volley League, ένας τελικός που δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους αγώνες των... αιωνίων σε πρωτάθλημα και League Cup, καθώς σε αυτόν ο Παναθηναϊκός επικράτησε με ευκολία του Ολυμπιακού. Μια ευκολία που δεν φαίνεται στο 3-0, άλλωστε αν δει κάποιος το ματς πάλι, θα προσέξει πως στα δύο πρώτα σετ οι δύο ομάδες ήταν μαζί ως το 19-19, αλλά στα πρόσωπα των παικτών των δύο ομάδων.

Από την μία έβλεπες την δίψα που υπάρχει στο συγκρότημα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου για να φτάσουν στην κατάκτηση του τίτλου που αγνοούν από το 2006 και από την άλλη, ειδικά μετά το πρώτο σετ έβλεπες έλλειψη ψυχολογίας από τους Πειραιώτες. Το βόλεϊ άλλωστε είναι καθαρά άθλημα ψυχολογίας, την Πέμπτη στο Ρέντη την είχαν οι φιλοξενούμενοι και έκαναν το 0-1.

Είχαν εκτός από την ψυχολογία και την δίψα όπως αναφέραμε και στο ξεκίνημα. Μια δίψα που σε τελικούς μπορεί να κάνει την διαφορά, ακόμα και αν πριν από τα ματς ο αντίπαλος δείχνει να είναι πιο δυνατός και σε καλύτερη φόρμα. Στην προκειμένη ο Ολυμπιακός προερχόμενος από καλά ματς στο ΟΑΚΑ κόντρα στον Φοίνικα και χωρίς αγωνιστικά προβλήματα ήταν το φαβορί για το 1-0, ο Παναθηναϊκός όμως στο συγκεκριμένο ματς έδειξε πως το ήθελε περισσότερο και κατάφερε να το κερδίσει παρότι στα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ είχε προβληματίσει με την εικόνα του.

Θα πείτε και με το δίκιο σας «φτάνει μόνο η δίψα και η θέληση για να πάρεις ένα τέτοιο ματς»; Όχι βέβαια, χρειάζονται πολλά περισσότερα και κυρίως χρειάζεται η τακτική σου στο παιχνίδι να αγγίξει το τέλειο. Προσέξτε όχι η απόδοση, αλλά η τακτική και η προσέγγιση του ντέρμπι. Και σε αυτό ο Δημήτρης Ανδρεόπουλος κέρδισε κατά κράτος τον Μπενίτεθ Μουνιόθ.

Όπως έγραφα και στο χθεσινό μπλογκ, ο Παναθηναϊκός για να μπορούσε να είχε ελπίδες νίκης έπρεπε να πιέσει όσο περισσότερο γίνεται στο σερβίς. Χαλώντας την υποδοχή του Ολυμπιακού έβγαλε από το παιχνίδι τους Πετρέα και Βουλκίδη (είχαν 4 και 7 πόντους), ενώ έκανε ακόμα πιο δυνατό το δικό του μπλοκ που με Ρανγκέλ και Πελεκούδα είναι ίσως το καλύτερο του πρωταθλήματος.

Οι... πράσινοι στο σερβίς έπαιξαν πραγματικά στα όρια του λάθους, πίεσαν όσο περισσότερο γίνεται και τους βγήκε. Οι κακές πρώτες μπάλες των γηπεδούχων σε συνδυασμό με την ακόμα μία μέτρια εμφάνιση του Τερβαπόρτι, έστελναν τους ακραίους πάνω σε Βραζιλιάνο και Πατρινό, με τους φιλοξενούμενους να μετρούν συνολικά 13 πόντους από μπλοκ, την στιγμή που οι αντίπαλοί τους είχαν μόλις 4.

Αυτό όχι μόνο έδωσε αβαντάζ στην ομάδα του Ανδρεόπουλου, αλλά έφερε και τον εκνευρισμό στους Πειραιώτες και ειδικά στον Χουσάι που είχε μόλις 3 στις 14 επιθέσεις. Από την άλλη στον Παναθηναϊκό κράτησαν καλά και την υποδοχή, έπαιξαν πρώτο χρόνο κυρίως με τον Ρανγκέλ και δόθηκε η ευκαιρία στον εξαιρετικό Γιάκομπσεν να παίξει με όσο γίνεται λιγότερο ρίσκο τον Χαράλαμπο Ανδρεόπουλο, κρατώντας τον στο παιχνίδι, ενώ δεν φόρτωσε περισσότερο από όσο έπρεπε τον Ράπτη, που με την σειρά του είχε 57% στην επίθεση. Οργανωτικά ο Δανός πασαδόρος έκανε εξαιρετικό παιχνίδι και τακτικά οι παίκτες του Ανδρεόπουλου ότι ακριβώς τους ζήτησε ο έμπειρος προπονητής.

Στον αντίποδα οι γηπεδούχοι αρχικά δεν εμφανίστηκαν ψυχολογικά έτοιμοι για ένα τέτοιο παιχνίδι. Και αυτό φάνηκε στα δύο πρώτα σετ όταν το 19-19 και 19-18 με ένα σερί 5-0 και 6-0 αντίστοιχα για τον Παναθηναϊκό έγινε το 0-2. Ομάδα προετοιμασμένη ψυχολογικά για τελικό, δύσκολα αφήνει τέτοιο σερί, με τον Ισπανό μάλιστα στο πρώτο σετ να έχει τελειώσει τα τάιμ άουτ από το 16-18 και στην συνέχεια να παίρνει βίντεο τσεκ για να σταματήσει τον ρυθμό του αντιπάλου και στο δεύτερο σετ και συγκεκριμένα στο 12-15 να παίρνει βίντεο τσεκ και στην ίδια φάση τάιμ άουτ.

Οι «ερυθρόλευκοι» δεν πίεσαν όσο θα μπορούσαν στο σερβίς και ειδικά τον Τσάτσιτς, δεν έβγαλαν την υποδοχή στο αντίπαλο σερβίς και με τον έναν ακραίο (Χουσάι) στο 21% επίθεση και τον άλλον (Κουμεντάκη) στο 24%, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να πάρουν τον τελικό, από την στιγμή που έμεινε εκτός ο Φίνγκερ από τον πρώτο πόντο του δευτέρου σετ.

Ο Ασπιώτης προσπάθησε και με το παραπάνω, αλλά έλειπε η σιγουριά του Τσέχου, ακόμα και του μέτριου στους ημιτελικούς 26χρονου διαγώνιου. Έτσι χωρίς επιθετικά όπλα και με μέτρια υποδοχή, κυριάρχησαν τα νεύρα και το τελικό 0-3 ήρθε σχετικά εύκολα. Για την συνέχεια, ξεκάθαρα τίποτα δεν έχει κριθεί. Την Κυριακή στον Άγιο Θωμά, ο Παναθηναϊκός θα προσπαθήσει πάλι να πιέσει στο σερβίς και να σταματήσει τους πάντες στο μπλοκ και ο Ολυμπιακός να βγάλει εκτός τον Τσάτσιτς και να πάρει τις δικές του νίκες στο φιλέ. Όποιος τακτικά είναι πιο συνεπής θα κερδίσει, ενώ μην ξεχνάμε πως φέτος στα πέντε μεταξύ τους παιχνίδια, όλες οι νίκες έχουν παρθεί εκτός έδρας. Εμείς κλείνοντας, περιμένουμε και πάλι ένα καλό τηρουμένων των αναλογιών (τεράστια η διακοπή λόγω κορονοϊού) ντέρμπι και ας κερδίσει ο καλύτερος...

ΥΓ: Βλέπεις πως ο αντίπαλος στο φιλέ κάνει πάρτι, πως στο μπλοκ Βουλκίδης και Πετρέας δεν τραβάνε. Ποιος ο λόγος της μη χρησιμοποίησης του Ανδρεάδη; Ενός παίκτη που ειδικά πάνω στο φιλέ παραμένει από τους καλύτερους στην χώρα μας.

ΥΓ2: Τρομερός εκνευρισμός από Χουσάι, με τον Αλβανό ακραίο να τα έχει συνέχεια με τον εαυτό του και λογικό γιατί δεν ήταν λίγες οι φορές που κάρφωσε άουτ, ενώ και στην υποδοχή ήταν μαύρη τρύπα για την ομάδα του.

ΥΓ3: Αν αποφασίσει να αλλάξει θέση, εκτός του ότι οικονομικά δεδομένα θα πάρει μεγαλύτερα συμβόλαια, δεν βλέπουμε ποιος θα είναι ο αντίπαλός του για την θέση του βασικού διαγώνιου της Εθνικής. Και φυσικά αναφέρομαι στον Ράπτη.

ΥΓ4: Στα ημιτελικά με τον ΠΑΟΚ τον έβλεπες και κουραζόταν από τους πρώτους πέντε πόντους κάθε σετ. Οι μεγάλοι παίκτες όμως είναι για μεγάλους αγώνες και χθες ο Τσάτσιτς έδειξε για ακόμα μία φορά πως μπορεί να κάνει την διαφορά.

ΥΓ5: Εκεί στην ΕΣΑΠ θα πρέπει να προσέξουν λίγο περισσότερο τα στατιστικά, που είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για όλους μας. Γίνονται σημαντικά λάθη που εμάς δεν βοηθάνε να κάνουμε την δουλειά μας, αλλά κυρίως μπορούν να στοιχίσουν ακόμα και καλύτερα συμβόλαια σε παίκτες. Χρειάζεται λίγο παραπάνω προσοχή ρε παιδιά.