Νόβακ Τζόκοβιτς: ένα αχρείαστο drop shot ζωής

Το drop shot είναι ένα μάλλον παρεξηγημένο χτύπημα για όσους παρακολουθούν τένις αλλά δεν έχουν μπει σε court για να παίξουν. Φαίνεται πονηρό, ύπουλο, προορισμένο να εκθέσει τον αντίπαλο, στην πραγματικότητα όμως είναι ένα χτύπημα αλλαγής ρυθμού, που αν όμως δεν εκτελεστεί σωστά, αφήνει εντελώς εκτεθειμένο αυτόν που το επιλέγει.

Κάπως έτσι νιώθω από την πρώτη μέρα που ο Νόβακ Τζόκοβιτς ανακοίνωσε το ταξίδι του down under για να διεκδικήσει τον 21ο τίτλο του grand slam. Ο νούμερο 1 τενίστας στον κόσμο δεν χρειαζόταν κατά την ταπεινή μου γνώμη να ρισκάρει τη δημόσια υγεία και τη δημόσια εικόνα του σε μια μυστική συνεννόηση με τους διοργανωτές. Ήταν αυτό που λέμε ένα αχρείαστο drop shot.

Ο Σέρβος μαέστρος δεν είναι ο αγαπημένος μου τενίστας, τον τίτλο αυτόν στην καρδιά μου κατέχει ο Roger Federer ακόμα κι αν συγκρίνοντας τελικά καριέρες, τα νούμερα του Σέρβου ή του Rafa Nadal είναι καλύτερα. Μερικές φορές στη ζωή δεν μετράνε μόνο οι απόλυτοι αριθμοί επιτευγμάτων αλλά και ο τρόπος που έφτασες εκεί. Ο τρόπος του Ελβετού μου ταιριάζει περισσότερο. Όπως παλιότερα είχα επιλέξει τον Boris Becker για εφηβικό ίνδαλμα. Τον αντιρατσιστή Γερμανό με τα πάμπολλα ελαττώματα και την αμετροέπεια.

Καθώς έχετε διαβάσει τα πάντα και αναλυτικά στο Gazzetta δεν υπάρχει λόγος να επανέλθω στην καταγραφή του τι έγινε, καλύτερα να ασχοληθούμε με το τι θα γίνει. Άνευ συνταρακτικού απροόπτου δεν θα πατήσει τα γήπεδα του αυστραλιανού τουρνουά ο Nole μέσα στο 2022 και επειδή αυτοί είναι οι νόμοι αλλά και γιατί το πολιτικό κόστος είναι ένα παγκόσμιο κριτήριο αποφάσεων. Οπότε θα επιστρέψει άπραγος, ταλαιπωρημένος και δημόσια «τραυματισμένος».

Είμαι περίεργος αν θα θελήσει να πάρει αποστάσεις από την ηρωοποίησή του ή αν θα αποφασίσει να ρίξει τους τόνους. Από όσα έχω ακούσει για αυτόν, το πιθανότερο είναι να επιλέξει ό,τι είναι best for business κι όχι ό,τι πραγματικά πρεσβεύει, οπότε μπορώ να παρομοιάσω τη μετέπειτα στάση του με ένα υπομονετικό παιχνίδι από τη baseline.

Είμαι επίσης περίεργος να δω τι θα κάνει η παγκόσμια τενιστική κοινότητα, όχι για έναν αθλητή αλλά για τους κατσαπλιάδες που διοργανώνουν ένα από τα μεγαλύτερα τουρνουά του κόσμου. Αν δηλαδή θα σταματήσει κάπου η συζήτηση για τις επιλογές του ενός και αρχίσουμε να συζητάμε για τα τραγελαφικά που έπραξαν οι αυστραλιανές τενιστικές αρχές δημιουργώντας πρόβλημα σε αθλητές και αθλήτριες . Αλήθεια σε ποια περίπτωση μπορεί ακόμα κι ένα grand slam να αποβληθεί προσωρινά έστω από το καλεντάρι της ATP και αντικατασταθεί από άλλο τουρνουά (στην εμπορικότατη και γειτνιάζουσα Άπω Ανατολή ίσως) όταν οι διοργανωτές δίνουν ρεσιτάλ κακών πρακτικών;

Και στο τένις και αλλού ο μόνος κανόνας που φαίνεται να μετράει είναι το προαιώνιο follow the money άρα και η μόνη ρεαλιστική επίπτωση που μπορεί να «γράψει» πόντους είτε αφορά άτομα είτε αφορά σύνολα θα έχει να κάνει με απολεσθέντα έσοδα.

Γράφονται επίσης πολλά για το πως θα πατήσει στο αυστραλιανό court ο Σέρβος στην ελάχιστη περίπτωση που πάρει έγκριση να αγωνιστεί. Εδώ μη γελιέστε. Αν υπάρχει ένας αθλητής σε όλο τον κόσμο που μπορεί να αποδώσει το maximum έχοντας όλη την κερκίδα αντίπαλη να τον γιουχάρει, αυτός μπορεί να είναι μόνο ο Djoker, ο «Σέρβος πορτοφολάς» που μπορεί να κλέψει τη νίκη μέσα από την τσέπη οποιουδήποτε κακομοίρη βρεθεί στο διάβα του και νομίσει ότι με 2-3 matchpoint στη διάθεσή του είναι φαβορί.

Ο Νόλε και το δικαίωμα στο σώμα του

Ο αθλητής Νόβακ Τζόκοβιτς είναι ένας νέος άνθρωπος, υγιέστατος κατά τα φαινόμενα, που επέλεξε όπως πολλοί άλλοι να μην εμβολιαστεί. Κακώς κατ’ εμέ αλλά αυτό το «κακώς» έχει να κάνει με τη δική μου απόφαση να εμβολιαστώ τρις, όχι με το να του καρφώσω το εμβόλιο στο μπράτσο παρά τη θέλησή του. Ελπίζω να μη νοσήσει κι αν συμβεί, να μην έχει συνέπειες στην αθλητική και όχι μόνο ζωή του. Θα είναι επίσης ένα τραγικά κακό drop shot ζωής να μείνει εκτεθειμένος στον κορωνοϊό. Ένα αχρείαστο και παράλογο ρίσκο που δυστυχώς παίρνουν πολλοί συνάνθρωποί μας με συνέπειες για τους ίδιους και για το κοινωνικό σύνολο. Μια ένσταση έχω μόνο.

Μιλάμε πολύ και συχνά για την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού προκειμένου να ξεπεραστεί η υγειονομική κρίση, να επανεκκινήσει η ζωή μας. Σε μια παγκόσμια κοινότητα που αλληλεπιδρά περισσότερο από ποτέ στην ιστορία, βρίσκω ελαφρώς υποκριτικό να προάγεται ο υποχρεωτικός εμβολιασμός στον ανεπτυγμένο κόσμο, τη στιγμή που ο τρίτος κόσμος παρακαλά για ισότιμη πρόσβαση στα εμβόλια. Σε όλα τα ασφαλή εμβόλια πέρα από πατέντες, εμπορικά συμφέροντα και οικονομικές συμφωνίες.

Θέλουμε δηλαδή να θωρακίσουμε υποχρεωτικά την υγειονομική κατάσταση της χώρας ή της ηπείρου που κατοικούμε αλλά «δε βαριέσαι μωρέ» για τους ανθρώπους που πιθανώς να βρίσκονται σε λίγο ανάμεσά μας; Και μάλιστα αυτό το «δε βαριέσαι» να είναι όχι από εγκληματική αμέλεια αλλά από προμελετημένη οικονομική απόφαση;

Όπως καταλαβαίνετε ελάχιστα με απασχολεί η λατρεία ή το ανάθεμα στον κορυφαίο τενίστα του κόσμου για το τρέχον χρονικό διάστημα. Περισσότερο έχει νόημα να ασχοληθούμε με τους θεσμούς, με το νομικό πλαίσιο, τα παράθυρα, τις εξαιρέσεις και τους αποκλεισμούς ανθρώπων από το να δώσουν ισότιμα τη μάχη για τη ζωή τους.