Σαν σήμερα, λοιπόν, στις 23 Σεπτεμβρίου ο ΠΑΟΚ (του Θωμά Βουλινού) αποχωρούσε για δεύτερη φορά στην ιστορία του από το γήπεδο. Τα πρωτεία για ιστορικούς λόγους κρατούσαν από τις 27 Νοεμβρίου του 1963, οι Λέανδρος, Μουσελεμίδης, Ραπτόπουλος, Χασιώτης, Μουρατίδης. Αυτοί μαζί με τα άλλα παιδιά του «Δικεφάλου» δεν άντεξαν την «σφαγή» του Βούλγαρου Ρουμάντσεφ στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Τίποτε δεν άλλαξε τα επόμενα χρόνια και η πρώτη «θυσία» των «ασπρόμαυρων» δεν πέτυχε το παραμικρό, δεν αφύπνισε καμία συνείδηση, δεν κατάφερε να ιδρώσει κανενός το αφτί. Το βίωσαν καλά με την σπουδαία ομάδα της δεκαετίας του ’70. Η κατάσταση στην ποδοσφαιρική Ελλάδα να παρέμενε ίδια και απαράλλαχτη, απλά τα «χρώματα» και τα ονόματα άλλαζαν, με τη δεύτερη «θυσία», το 1990, να πηγαίνει κι αυτή στο βρόντο.

Η… ηλίαση του Καραμάνη το πρώτο «σημάδι»

Οι «πράσινοι» πριν από την έναρξη του ντέρμπι, που είχε γίνει για τη 2η αγωνιστική της σεζόν 1990-91, παρέλαβαν το κύπελλο και τα μετάλλια για την κατάκτηση του πρωταθλήματος την προηγούμενη χρονιά. Στο ξεκίνημα του αγώνα έδειχναν να έχουν μείνει στις γιορτές και στα πανηγύρια, γι’ αυτό και ο Π)ΑΟΚ με τον Αιγύπτιο Μαγκντί να έχει πολλά κέφια άρχισε να τον απειλεί.

Στο 23^ο λεπτό ο «Φαραώ του ΠΑΟΚ» βρίσκει τον Τζόνι Αναστασιάδη μέσα στη μεγάλη περιοχή, με τον Βάντσικ να ανατρέψει τον «Αυστραλό» του «Δικεφάλου». Στο ΟΑΚΑ όλοι είναι σίγουροι, ότι ο Καραμάνης θα υποδείξει το πέναλτι. Σιγά μη το έδινε…

Ο Βοιωτός ρέφερι, όντως, διέκοψε το ματς, όχι για να καταλογίσει την ποινή, αλλά για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες, καθώς νοιώθει ζαλάδες! Αντί για το σημείο του πέναλτι, βαδίζει στον πάκο του Παναθηναϊκού, όπου καλείται και ο γιατρός του αγώνα. Στον αγωνιστικό χώρο κατεβαίνει και ο πρόεδρος της ΕΠΟ, Σωτήρης Αλημίσης, ο Καραμάνης λέει πως μπορεί να συνεχίσει το ματς, έχοντας «καταπιεί» τη φάση του πέναλτι και στο ασπρόμαυρο στρατόπεδο, ήδη, να σιγοψιθυρίζουν , «αυτός σήμερα θα μας σφάξει».

Η διακοπή αποδείχθηκε ευεργετική για τους «πράσινους», που κόντρα στη ροή του αγώνα προηγήθηκαν με 2-0 και εννιά λεπτά μετά την έναρξη του β’ μέρος πέτυχαν και τρίτο γκολ, με το Δημήτρη Σαραβάκο να είναι σε εμφανή θέση οφ σάιντ.

Αποβολές και αποχώρηση

Το ματς τινάχτηκε στον αέρα στο 73ο λεπτό όταν Καραμάνης αποφάσισε να αφήσει την ομάδα της Θεσσαλονίκης με εννιά παίκτες αποβάλλοντας στην ίδια φάση τους Γιώργο Σκαρτάδο (τιμωρήθηκε με έξι αγωνιστικές) και Μαγκντί Τολμπά.

«Ο ΠΑΟΚ θα θυσιαστεί για να γίνει ένα έντιμο πρωτάθλημα», δήλωνε ο συγχωρεμένος Θωμάς Βουλινός στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ κι ενώ επιτακτικά και σχεδόν με το ζόρι είχε πάρει την ομάδα από το γήπεδο. Αιτία; Τα φαλτσοσφυρίγματα του Βοιωτού διαιτητή, Καραμάνη. «Δε θα ήρθαμε εδώ για να γίνουμε πρόβατα στη σφαγή», έλεγε ο τότε πρόεδρος του «Δικεφάλου».

«Τέτοιον εξευτελισμό δεν το δέχομαι. Ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα δεν γυρίζει η ομάδα στο γήπεδο. Δεν είναι μια εν θερμώ απόφαση μου. Μετά το τρίτο γκολ, που ήταν οφ σάιντ, ενημέρωσα τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου, ότι αν συνεχιστεί αυτό το πράγμα θα πάρω την ομάδα από το γήπεδο και θα φύγω», δήλωνε ο Θωμάς Βουλινός, μετά την αποχώρηση του ΠΑΟΚ και τη διακοπή του αγώνα.

Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης στα αποδυτήρια προσπάθησε να μεταπείσει το Βουλινό χωρίς να τα καταφέρει. Η απόφαση του τότε προέδρου της ΠΑΕ ΠΑΟΚ ήταν ειλημμένη και για όσους τον γνώριζαν καλά, ήξεραν ότι δεν πρόκειται να αλλάξει…

Ο «Δικέφαλος» μηδενίστηκε για την συγκεκριμένη αναμέτρηση, του αφαιρέθηκαν τρεις βαθμοί, τιμωρήθηκε με τη διεξαγωγή πέντε αγώνων κεκλεισμένων των θυρών στην Τούμπα, ενώ ο Θωμάς Βουλινός τιμωρείται με 8μηνο αποκλεισμό εισόδου στους αγωνιστικούς χώρους και τσουχτερό για την εποχή πρόστιμο, ύψους ενός εκατομμυρίου δραχμών.

Το χειρότερο για τον ΠΑΟΚ και το Βουλινό; Εχασνα χρυσή ευκαιρία για εκδίκηση στα ημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας, όταν ο «Δικέφαλος» στη ρεβάνς της Τούμπας, επιχείρησε να ανατρέψει το εις βάρος του 2-0, αλλά λογάριαζε δίχως τον… Περικλή Βασιλάκη! Κέρδισε 1-0 και αποκλείστηκε…

Είπαμε, πολλές φορές στην ποδοσφαιρική Ελλάδα, μόνο τα χρώματα και τα ονόματα άλλαζαν. Όλα τα υπόλοιπα, ίδια έμεναν…