Νάγκετς: Η απάντηση στο small ball με 5 ψηλούς στην βασική 5άδα! (infographics)
Στο gazzetta.gr είχαμε ασχοληθεί με το small ball που επιστράτευσαν οι Ρόκετς, προσπαθώντας να φέρουν την επανάσταση στο μπάσκετ
Το Χιούστον αποφάσισε να πορευτεί στη φετινή σεζόν χωρίς σέντερ στην 5άδα (με τον Τάκερ, τον Κόβινγκτον ή τον Χάουζ στο «5»), παίρνοντας ένα τεράστιο ρισκο μετά την αποχώρηση του Κλιντ Καπέλα.
Μια πεντάδα που βοηθά το τρίποντο, έχει πολλούς παίκτες να παίζουν μακριά από την ρακέτα και να τραβάνε τους αντίπαλους ψηλούς προς τα έξω, ενώ δίνει χώρο στον Ουέστμπρουκ και τον Χάρντεν να μπει περισσότερο στη ρακέτα, να κάνει διεισδύσεις και να δημιουργήσει φθορά στον αντίπαλο.
Στην πρεμιέρα των φιλικών του ΝΒΑ πριν το restart γίναμε μάρτυρες μιας πολύ περίεργης ιδέας του προπονητή των Νάγκετς, Μάικ Μαλόουν.
Το Ντένβερ κατέβηκε κόντρα στους Ουίζαρντς με ένα σχήμα με μόνο ψηλούς παίκτες στην πεντάδα. Ο Νίκολα Γιόκιτς που είναι εξαιρετικός πασέρ και αποτελούσε τον σέντερ της ομάδας, έπαιξε point guard. Στο 2 ήταν ο Τζέραμι Γκραντ, στο 3 ο Μίλσαπ, στο 4 ο Μπολ Μπολ, που έκανε και ντεμπούτο και σέντερ έπαιξε ο Πλαμλί. Δηλαδή είδαμε και 2 σέντερ στο αρχικό σχήμα, κάτι αν μη τι άλλο πρωτοποριακό.
Και στο ματς που τελείωσε πριν λίγες ώρες (ήττα του Ντένβερ από τη Νέα Ορλεάνη), τα 4 από τα 5 μέλη της 5άδας ήταν τα ίδια. Απλά ο Τόρι Κρεγκ έπαιξε αντί του Πολ Μίλσαπ στο «3», κάτι μου μαρτυρά τις σκέψεις του Μαλόουν για ειδικές καταστάσεις στη συνέχεια της σεζόν.
To gazzetta.gr... σκαλίζει τη νέα ιδέα των Νάγκετς, η οποία μπορεί να είναι η απάντηση στο small ball των Ρόκετς, δύο ομάδες που δεν θα είναι απίθανο να συναντηθούν στα playoffs.
Mπορεί να δουλέψει το συγκεκριμένο σχήμα;
Eίναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί μέσα στο παρκέ, ωστόσο αν θέλει κάποιος προσπαθήσει μια πρόβλεψη, είναι πολύ δύσκολο να δούμε το συγκεκριμένο σχήμα για πάνω από 10-15 λεπτά σε ένα ματς. Πολύ περισσότερο μοιάζει για σχήμα ειδικών καταστάσεων. Ο Μαλόουν δοκιμάζει πράγματα ενόψει restart και θέλει να δει αν θα μπορεί να τα επιστρατεύσει σε κρίσιμα σημεία των αγώνων στα playoffs και ειδικά κόντρα σε κοντές ομάδες όπως οι Ρόκετς που παίζουν small ball και δεν έχουν ψηλό ούτε για δείγμα. Σίγουρα είναι μια νέα ιδέα που μπορεί να... βγάλει από τα νερά του τον αντίπαλο, αρκεί να έχει τα σωστά υλικά για να την εφαρμόσεις. Πάντως ο Μαλόουν ξέρει πως πρόκειται για ένα πολύ αργό σχήμα, κάτι που θα πρέπει να... κρύψει όσο το δουλεύει και το βελτιώνει.
Δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στο ύψος των 5 βασικών. Ο Γιόκιτς βλέπει τον κόσμο από τα 2.13, ο Μπολ είναι 2.18, ο Γκραντ βρίσκεται στο 2.03, ενώ ο βετεράνος Μίλσαπ είναι ο 2.01. Tέλος σέντερ της ομάδας του Μαλόουν είναι 2.11. Πάντως όταν βρίσκεται στο παρκέ η συγκεκριμένη 5άδα, δύσκολα πλησιάζει τη ρακέτα, όμως εύκολα μπορείς να... χτυπήσεις με μακρινά σουτ.
Οι ψηλοί πασέρ
Αν τσεκάρει κάποιος την... τρελή πεντάδα του Ντένβερ, θα δει πως ο σταρ και κορυφαίος πασέρ της ομάδας, Νίκολα Γιόκιτς δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στο «1». Παρόλο που είναι σέντερ κατά τη διάρκεια της σεζόν, μας έχει αποδείξει πολλάκις πως σκέφτεται σαν γκαρντ και σαν ένας εξαιρετικός playmaker. Όλο το παιχνίδι της ομάδας, περνά από τα χέρια του και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα ανταποκριθεί σε ένα τέτοιο ρόλο. Στο γράφημα του sofascore., φαίνεται ξεκάθαρα πως ο Σέρβος μπορεί να σκοράρει από παντού. Μέσα στη ρακέτα, από μέση απόσταση και από τριποντό (ειδικά από το κέντρο και 45 μοίρες).
Στο «4» ξεκίνησε ο Μπολ Μπολ και πραγματοποίησε σπουδαία εμφάνιση, κάνοντας πολλούς να αναρωτιούνται τι θα δουν στη συνέχεια. Ο γιος του αείμνηστου Μανούτ έχει ύψος 2.18 και μας συστήθηκε κόντρα στους Ουίζαρντς, δείχνοντας άνεση στο χειρισμό της μπάλας και στην πάσα παρά το ύψος του.Έτσι ο Μαλόουν έχει 2 καλούς πασέρ, έναν έξω από τη ρακέτα και έναν μέσα. Βέβαια και οι 2 κατεβάζουν μπάλα αν χρειαστεί.
Τα «4άρια» που σουτάρουν από μακριά
Σαν small forward χρησιμοποιήθηκε ο πολύτιμος Πολ Μίλσαπ. Ένας μπαρουτοκαπνισμένος παίκτης που μπορεί να προσαρμοστεί στα θέλω του προπονητή και σε όλες τις ομάδες που έχει παίξει στην καριέρα του αποτελεί σημείο αναφοράς. Στους Τζαζ και τους Χοκς έδειξε πόσο ευέλικτος είναι, ενώ οι κινήσεις του στο post είναι όμορφες και soft, χαρίζοντας ένα μεγάλο πλεονέκτημα στις ομάδες του. Στο Ντένβερ έφτιαξε και το τρίποντο, κάτι που βοηθά και τον Μαλόουν στο big ball σχήμα που επιστράτευσε. Πέρυσι είχε 36% τρίποντο, ενώ φέτος σουτάρει με το απίθανο 44%. Ξέρετε πολλούς ψηλούς να σουτάρουν με τέτοια ποσοστά; Στο infographic του sofascore που ακολουθεί βλέπετε την ποικιλία του Πολ. Το... ζωγραφιστό είναι το δυνατό του σημείο, όμως αν του δώσεις και το σουτ μέσης απόστασης θα το πάρει, και θα πει ευχαριστώ. Μπορεί να μην παίρνει πάρα πολλά τρίποντα, αλλά όταν το κάνει σουτάρει με καλά ποσοστά, ενώ απειλεί και από τις γωνίες.
Πάμε τώρα και στον Τζέραμι Γκραντ. Έναν στεγνό ψηλό που δεν ματσάρει άνετα μεγάλα κορμιά, αλλά πάντα δίνει λύσεις στη ρακέτα. Ο Γκραντ ξεκίνησε στο «2», ενώ μπορει η φυσική του θέση είναι power forward. Σε ειδικές περιστάσεις παίζει και στο «3». Πάμε και σε άλλο έναν παίκτη που έχει κάνει... θαύματα στο τρίποντο τα τελευταία 2 χρόνια. Οι ψηλοί της σημερινής εποχής χαρακτηρίζονται με μια στροφή προς το τρίποντο και ελάχιστοι έχουν μείνει στα κλασικά πρότυπα του παρελθόντος. Ο Γκραντ ενώ τη σεζόν 2017-18 σούταρε με 29% τρίποντο, πέρυσι εκτοξεύτηκε στο 39 και φέτος πήγε ακόμα ψηλότερα στο 40%.
Όπως μπορεί να καταλάβει κάποιος, η πεντάδα που κατέβασε ο Μαλόουν, είχε μεν 5 ψηλούς παίκτες, όμως οι 4 εξ αυτών έχουν έφεση στο τρίποντο και μπορούν να απειλήσουν από μακριά. Οι 2 από αυτούς (Γιόκιτς και Μπολ) πασάρουν καλά, ενώ ο Μίλσαπ που έπαιξε small forward, έχει την εμπειρία να γίνει πολύτιμος σε όποιο σχήμα και ομάδα και αν βρεθεί. Όπως και ο Γκραντ κάνει καλή δουλίτσα μέσα στη ρακέτα. Βέβαια όπως βλέπετε στο γράφημα του sofascore και αυτός... εκτελεί έξω από το τρίποντο. Είτε από κέντρο, είτε από 45 μοίρες και πολύ περισσότερο από Γιόκιτς και Μίλσαπ από τις γωνίες.
Σίγουρα το εγχείρημα των Νάγκετς δείχνει ακόμα πιο... τρελό από εκείνο των Ρόκετς. Ωστόσο τα χαρακτηριστικά των 4 εκ των 5 παικτών της περίεργης πεντάδας των Μαλόουν, του επιτρέπουν να ελπίζει πως θα του βγουν. Διότι τέτοια σχήματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για λίγο και για ειδικές καταστάσεις, ωστόσο αν υπάρχει η τέλεια εφαρμογή τους και κόντρα στο σωστό αντίπαλο, μπορεί να αποτελέσουν τεράστιο πλεονέκτημα για την παρέα του Γιόκιτς. Μια... αρμάδα που δείχνει πως ακόμα και οι ψηλοί της ξέρουν να σουτάρουν τρίποντα, ενώ αρκετοί από αυτούς μπορούν να πασάρουν καλά και να αποδιοργανώσουν την αντίπαλη άμυνα.
Και σκεφτείτε πως στο κείμενο δεν έχουν αναφερθεί καθόλου οι περιφερειακοί Τζαμάλ Μάρεϊ, Γκάρι Χάρις, Μόντε Μόρις, Τόρι Κρεγκ και Ουίλ Μπάρτον που αποτελούν σημαντικές μονάδες για την λειτουργεία των «σβόλων».
cover photo: melvinjohnrodas
