Το γαρ πολύ της καραντίνας…

Βασίλης Σκουντής
Το γαρ πολύ της καραντίνας…
Μένοντας σπίτι και πλέον μη κυκλοφορώντας στα πέριξ, ο Βασίλης Σκουντής συνεχίζει να γράφει και να παρουσιάζει το ημερολόγιο του από τον καιρό του εγκλεισμού…

Καλό μήνα είπαμε;

Δεν είπαμε, ας το ευχηθούμε κι ας (μην) το πιστεύουμε!

Καλό μήνα, ένας μήνας σκληρός, που λέει κι ο Τόμας Ελιοτ στην «Έρημη Γη»…

Καλό μήνα, ένας μήνας χιλιοτραγουδισμένος…

Άλλοτε ξανθός όπως τον βάφτισε ο Μίκης και τον ερμήνευσε ο Σερ Μπιθί…

Άλλοτε αναστενάρης στο «Αχ καρδούλα μου» της Συννεφούλας του Νιόνιου…

Άλλοτε με γλυκά φιλιά του δειλινού, με τη φωνή της Λίτσας Διαμάντη…

Άλλοτε δια στόματος Νταλάρα, με «λουλούδια που ανθίζανε και στα πάρκα της Αθήνας τα παιδιά σφυρίζανε», αλλά, διάβολε, η καραντίνα απάλειψε το δεύτερο σκέλος των στίχων του Πυθαγόρα!

Και last, but not least, πάντοτε μήνας… ψεύτης, με την ελπίδα ότι αυτή τη φορά, Πρωταπριλιά του 2020, δεν μας κρύβει την αλήθεια!

Με έπιασε ένας λυρισμός από σήμερα το πρωί, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;

Μπήκαμε στην εαρινή ισημερία, πήγαμε την ώρα μπροστά, υποδεχθήκαμε τον Απρίλιο, πλησιάζει το Πάσχα, αλλά στη βόρεια Ελλάδα χιονίζει και όπως έγραψε νωρίτερα στο Facebook, ο Κώστας Σορώτος, «με όλα αυτά που συμβαίνουν, μιλάμε για τον Βεελζεβούλ προσωποποιημένο»!

Ο Απρίλιος, όπως έγραφα και τις προάλλες, έχει μέσα του τον ιό, ως κατάληξη. Ο Απρίλης της δημοτικής και της ποιητικής γλώσσας, δεν τον έχει, μη σώσει και τον εξαπλώσει περισσότερο!

Να σώσει όμως να φέρει πίσω στα σπίτια τους, τους συμπατριώτες μας που βρίσκονται αποκλεισμένοι στο Καζάν και αλλαχού!

Μιλούσα πριν από λίγη ώρα με τον Δημήτρη Πρίφτη που λαχταρά πώς και πώς την τροχοδρόμηση του αεροπλάνου με το οποίο θα μπορέσουν όσοι Έλληνες εργάζονται στη Ρωσία να γυρίσουν στα σπίτια τους.

Να γυρίσουν κι ας μείνουν εκεί μέσα κλεισμένοι όπως το απαιτούν οι περιστάσεις και η καραντίνα των δυο εβδομάδων!

Θα τις πάρουμε πίσω τις ζωές μας, κάποια στιγμή, πού θα πάει. Θα τις πάρουμε θα τις στύψουμε για τα καλά, θα γευθούμε τους καρπούς τους και θα ρουφήξουμε το νέκταρ τους μέχρι το μεδούλι!

Ο λυρισμός από τον οποίο κυριεύθηκα σήμερα με το που ξύπνησα και όντας ακόμα με την τσίμπλα στο μάτι με πήγε διάφορες βόλτες…

Στη Νάπολι, στο Γουϊσκόνσιν, στη Θεσσαλονίκη…

Στην πόλη της Καμόρα και του Μαραντόνα οι άνθρωποι τηρούν αυτές τις μέρες ένα παλιό πατροπαράδοτο έθιμο: κατεβάζουν από τα μπαλκόνια καλάθια και κοφίνια, που τα γεμίζουν με τρόφιμα. Πάνω στους τοίχους υπάρχουν ταμπέλες που γράφουν «όποιος μπορεί ας βάλει κάτι, όποιος δεν μπορεί ας πάρει κάτι»!

Τι γλυκό, τι τρυφερό, τι ανθρώπινο…

Την ίδια στιγμή σε ολόκληρή την Ιταλία ακούνε ένα τραγούδι για το Μπέργκαμο που έβγαλαν την περασμένη εβδομάδα ο Ρόμπι Φακινέτι και ο Στέφανο Ντ’ Οράτσιο με τον τίτλο «Rinascerò Rinascerai», όπερ μεθερμηνευόμενον, «θα ξαναγεννηθώ, θα ξαναγεννηθείς».

Ταξίδεψα –σε πείσμα της καραντίνας και της απαγόρευσης των μετακινήσεων- και στα μέρη του Γιάννη Αντετοκούνμπο: όχι ακριβώς στο Μιλγουόκι, αλλά στο Μάντισον του Γουϊσκόνσιν, όπου ζει η Κίτι Ο’ Μίρα.

Ποια είναι αυτά πάλι; Εάν το ’40 στην Ελλάδα η Σοφία Βέμπο επονομάσθηκε «Η τραγουδίστρια της νίκης» , η λεγάμενη διεκδικεί επαξίως τον τίτλο της… ποιήτριας της καραντίνας!

Ο λόγος; Ιδού, όπως αναδεικνύεται από το ποίημα της με τίτλο «And the people stayed home», το οποίο έχει γίνει viral παγκοσμίου βεληνεκούς.

Γράφει λοιπόν η Ο’ Μίρα τα εξής:

Και οι άνθρωποι έμειναν σπίτι
και διάβαζαν βιβλία και άκουγαν μουσική
και ξεκουράστηκαν και ασκήθηκαν
και έκαναν τέχνη και έπαιξαν
και έμαθαν νέους τρόπους ύπαρξης
και σταμάτησαν
και άκουγαν βαθύτερα
κάποιος διαλογίστηκε
κάποιος προσευχήθηκε
κάποιος χόρεψε
κάποιος συνάντησε τη δική του σκιά
και οι άνθρωποι άρχισαν να σκέφτονται διαφορετικά
και οι άνθρωποι θεραπεύτηκαν.
Ακόμα και η γη άρχισε να θεραπεύεται
και όταν τελείωσε ο κίνδυνος
και οι άνθρωποι βρήκαν τον εαυτό τους
θρηνούσαν για τους νεκρούς
και έκαναν νέες επιλογές
και ονειρεύτηκαν νέα οράματα
και δημιούργησαν νέους τρόπους ζωής
και θεράπευσαν εντελώς τη γη
ακριβώς όπως θεραπεύτηκαν οι ίδιοι.

Πήγα και στη Θεσσαλονίκη όχι ξημερώματα πάντως, επίσης νοητά. Πήγα για να δω ο καψερός εάν η κυκλοφοριακή συμφόρηση στη νέα παραλία είναι αληθινή ή τεχνητή, όπως καταγγέλλουν πολλοί.

Λένε δηλαδή πως οι φωτογραφίες και τα βίντεο με τον κόσμο να περιπατεί παρά θιν’ αλός τραβήχτηκαν είτε σε παρελθόντα χρόνο, είτε με τηλεφακούς και με μεγάλο ζουμ που μικραίνουν, λέει, το βάθος του πεδίου και συμπιέζουν την απόσταση μεταξύ των αντικειμένων, των προσώπων και δεν συμμαζεύεται!

Δεν ήμουν εκεί, δεν τράβηξα εγώ τις φωτογραφίες και τα βίντεο, δεν ξέρω, δεν απαντώ…

Εάν τα Media υπερβάλλουμε, παραπλανούμε τον κόσμο και κανιβαλίζουμε, ας ριχτεί πάνω μας το ανάθεμα και…στείλτε μας στα ικριώματα, που λέει και η Λιάνα Κανέλλη!

Εάν τούτο συμβαίνει κατόπιν εντολής και οδηγίας άνωθεν, τότε θα λογαριαστούμε μετά, που λέει και μια ψυχή!

Εάν ωστόσο πρόκειται για μια απλή και αναπόδεικτη θεωρία συνωμοσίας, καθόλου δεν εκπλήσσομαι, διότι το γαρ πολύ (όχι μονάχα της θλίψεως, αλλά και) της καραντίνας γεννά παραφροσύνην!

Κάποτε που τρώγαμε στη μάπα το ένα μνημόνιο μετά το άλλο και δεν αντιδρούσαμε, αναρωτιόμασταν μπας και μας ψεκάζουν!

Τώρα υποψιαζόμαστε ότι μας τραβάνε πλάνα από το υπερπέραν!

Κάποτε είχε μεγάλη πέραση το κίνημα «δεν πληρώνω» (τα διόδια)…

Τώρα, όπως είπε ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Κωνσταντίνος Ζέρβας, αναπτύσσεται το κίνημα «Δεν κολλάω»!