Η εποποιία που έπλασε ο Κάρλος Τέβες με το λυτρωτικό του γκολ πριν από μερικές μέρες, δεν έδωσε μόνο το πρωτάθλημα στην Μπόκα Τζούνιορς. Έκρινε και το κλαμπ που θα συνυφανθεί το όνομά του αιώνια. Μεγαλούργησε σε Σίτι και Γιουβέντους, αλλά αυτή τη φορά, ο Αργεντίνος στράικερ έγραψε πιο… πιασάρικο στόρι κι από το ντοκιμαντέρ στο οποίο πρωταγωνίστησε, γύρω από το πνεύμα των «Ξενέισες».

Ακόμα κι αν δεν είναι το τελευταίο γκολ στην επαγγελματική καριέρα του (το συμβόλαιό του τελειώνει το καλοκαίρι, δεν έχει ξεκαθαρίσει αν θα συνεχίσει), ο δικός του χρόνος στο σκοράρισμα μοιάζει να παγώνει στο σουτ που εξαπέλυσε στο 72’, για τη νίκη κόντρα στη Χιμνάσια, τη νίκη που χάρισε τίτλο και μια αμύθητη περιουσία για τις γενιές των φίλων της Μπόκα.

Αντίστοιχα, στο παρελθόν μερικά από τα σπουδαιότερα ονόματα του σύγχρονου ποδοσφαίρου προσέφεραν ανάλογα τέρματα για αυτό που λέμε... farewell, τον ιδανικό «αποχαιρετισμό», στις ομάδες που θα τους χαρακτηρίζουν για πάντα. Το αντίο του Ραούλ από τη Ρεάλ συνέπεσε με γκολ, ο μάγος Ροναλντίνιο σκόραρε για τελευταία φορά στην Μπαρτσελόνα με ψαλιδάκι, Μπέκαμ και Πίρλο με τον τρόπο που τους κατέστησε σπεσιαλίστες, ένα ακόμα ανίκητο χτύπημα φάουλ. Τo PlanetFootball του gazzetta.gr παρουσιάζει δέκα περιπτώσεις, που ο επίλογος στη σχέση παίκτη-ομάδας ήρθε με τον πιο γλυκό τρόπο, με το πιο ταιριαστό happy-end, με ένα γκολ από τα best of της συλλογής τους.

Τιερί Ανρί – Άρσεναλ

Όταν το «12» γινόταν ο μαγικός αριθμός του «Τιτί». Ο κορυφαίος παίκτης στην ιστορία της Άρσεναλ επέστρεψε για μερικούς τελευταίους χορούς στο Λονδίνο τον χειμώνα του 2012 και έντυσε με απίθανο σασπένς το ματς για το FA Cup με την Λιντς. Πέρασε ως αλλαγή στο ματς και στο 78' σκόραρε το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης. Ήταν το 12ο γκολ του Ανρί κόντρα στη Λιντς σε 12 εμφανίσεις, φορώντας το νο.12, με 12' να απομένουν για το φινάλε, 9 Γενάρη του 2012! Έναν μήνα αργότερα θα πετύχαινε και το τελευταίο του γκολ στους Κανονιέρηδες και μάλιστα νικητήριο, στις καθυστερήσεις του ματς κόντρα στη Σάντερλαντ (1-2).

Αντρέα Πίρλο – Γιουβέντους

Ο μάεστρος των ιταλικών γηπέδων στον 21ο αιώνα, ολοκλήρωσε τη θητεία του στη Μεγάλη Κυρία με το σήμα κατατεθέν του. Το τελευταίο του γκολ το πέτυχε στις 26 Απριλίου 2015, στην εκτός έδρας ήττα (2-1) της Μεγάλης Κυρίας στο «Derby Di Torino», με ακόμη μία αριστοτεχνική εκτέλεση φάουλ. Ήταν η 28η στην καριέρα του, πιάνοντας τον Σίνισα Μιχαΐλοβιτς στην κορυφή της σχετικής all-time λίστας του Campionato.

Στίβεν Τζέραρντ - Λίβερπουλ

Συνήθισε να «φωτίζει» τη Λίβερπουλ μόνο και μόνο με τη δική του παρουσία, ακόμα κι όταν το σύνολο παρουσιαζόταν κάτω του μετρίου. Ο εμβληματικός αρχηγός των Reds σκόραρε για τελευταία φορά με την κόκκινη φανέλα στη βαριά ήττα από τη Στόουκ (6-1), το μοναδικό τέρμα της ομάδας του Μπρένταν Ρότζερς στην αναμέτρηση. Αν μη τι άλλο, ήταν ο επίλογος σε μια από τις πιο σπουδαίες σχέσεις που γέννησε η Premier League.

Κακά – Μίλαν

Έκανε το comeback, δίχως να έχει δικαιωθεί ποτέ για τη φυγή του με προορισμό την Ρεάλ Μαδρίτης. Με το δεύτερό του πέρασμα από τους Ροσονέρι, όμως, οριστικοποίησε το μύθο του, που θα αφηγείται για χρόνια (σ)το Μιλάνο. Το αποχαιρετιστήριό του τέρμα το χάρισε στην κατά σύμπτωση Νο300 συμμετοχή του κι όπως ο ίδιος, ήταν υπέροχο.

Φρανκ Λάμπαρντ – Τσέλσι

Ο άνθρωπος που προσωποποιεί την αναγέννηση των Μπλε στον 21ο αιώνα. Πλέον, προπονητής της Τσέλσι, που κοιτάζει μάλλον με νοσταλγία το τελευταίο τέρμα του με την αγαπημένη του φανέλα. Στις 5 Απριλίου του 2014, ο «Φράνκι» σκόραρε με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, τις εκτελέσεις πέναλτι, στη νίκη με 3-0 επί της Στόουκ, διαμορφώνοντας την τρομερή επίδοση των 50/54 εύστοχων χτυπημάτων στην καριέρα του.

Ροναλντίνιο – Μπαρτσελόνα

Τι άλλο θα περίμενε κανείς από τον «Ρόνι» για... αντίο; Ένα γκολ απαράμιλλο, από αυτά που σκαρφιζόταν μόνο η αφεντιά του, για τον σύλλογο που ανόρθωσε με την ευεργετική του παρουσία. Αυτό που πέτυχε δηλαδή στις 2 Μαρτίου του 2008 ενάντια στην Ατλέτικο Μαδρίτης (ήττα με 4-2), με το αλησμόνητο ψαλιδάκι, που έκλεισε τον κύκλο του στους Μπλαουγκράνα ανάλογα όμορφα σε σχέση με το πώς άνοιξε.

Ραούλ – Ρεάλ Μαδρίτης

Από τα «αντίο» που δεν μπορείς να επινοήσεις ούτε σε κινηματογραφικό σενάριο. Η Ρεάλ έπαιζε στο «Ρομαρέδα» κόντρα στη Σαραγόσα στις 24 Απριλίου του 2010, στο γήπεδο που εκείνος έκανε ντεμπούτο με τη Βασίλισσα πίσω στο 1996. Πέρασε ως αλλαγή στο 15’, με την έναρξη του β’ μέρους έκανε νόημα στον πάγκο για αλλαγή, αλλά μέχρι ο διαιτητής να δώσει το «οκ», είχε ήδη βρει τρόπο να σκοράρει, αν και τραυματίας. Μπορεί να έχασε το υπόλοιπο της σεζόν, αλλά το farewell του στους Μερένγκες ήταν 100% Ραούλ Γκονθάλεθ.

Φραντσέσκο Τότι – Ρόμα

Ο θρύλος των Τζιαλορόσι, αποχαιρέτησε τον σύλλογο που υποστήριξε πιστά σε όλη του την καριέρα, με εμφατικό τρόπο. Δικό του γκολ από το σημείο του πέναλτι με το οποίο χάρισε τη νίκη-πρόκριση στη Ρόμα επί της Τσεζένα τον Φλεβάρη του 2017 για το Κύπελλο και μάλιστα στην παράταση, ρίχνοντας τους τίτλους τέλους στην απίθανη ιστορία που έγραψαν από κοινού οι Ρωμαίοι, με τον έναν και μοναδικό «Capitano» τους.

Ντέιβιντ Μπέκαμ – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Δεν χρειάζεται να το «κάνεις όπως ο Μπέκαμ», όταν είσαι ο Μπέκαμ. Ο σπουδαίος Άγγλος μέσος ολοκλήρωσε το κεφάλαιό του στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, προτάσσοντας την ιδιότητα που τον έκανε σύμβολο. Μία ασύλληπτη εκτέλεση φάουλ, στο τελευταίο του παιχνίδι με τους Κόκκινους Διαβόλους προτού μετακομίσει στη Ρεάλ, καθήλωσε την Έβερτον και προσέφερε έναν ακόμα λόγο για τους φίλους της Γιουνάιτεντ να τον αναπολούν με θέρμη, παρά τις επεισοδιακές σχέσεις που είχε κατά καιρούς με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο – Γιουβέντους

Το σύμβολο των Μπιανκονέρι, ο λόγος που η Γιουβέντους γέννησε τόσες φουρνιές οπαδών την τελευταία 25ετία. Ο μοναδικός Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο έγραψε το επιμύθιο της αποκλειστικής του πορείας στη Γηραιά Κυρία με ανεξίτηλο μελάνι. Στις 13 Μαΐου του 2012 σκόραρε το 2-0 κόντρα στην Αταλάντα, σφραγίζοντας το αήττητο πρωτάθλημα και ακολούθησε standing ovation και γύρος του θριάμβου, για τον μεγάλη ηγέτη του κλαμπ.