Ο αποκλεισμός της Τσέλσι από την Παρί ήταν κάτι που λίγοι περίμεναν. Όχι γιατί οι Γάλλοι δεν είχαν τη δυνατότητα να αποκλείσουν τους μπλε, αλλά έτσι όπως πήγαν τα δύο ματς το ξεκάθαρο φαβορί ήταν οι Λονδρέζοι. Κι όμως. Ο Τιάγκο Σίλβα έστειλε την Παρί στην επόμενη φάση.

Οι μπλε δεν ήταν η μοναδική ομάδα της Premier League που έμεινε εκτός ημιτελικών του Champions League, όμως ήταν η επιτομή ενός φαινομένου που εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια. Για δεύτερη φορά μέσα σε 3 χρόνια δεν υπάρχει αγγλική ομάδα στους «8».

Γίνεται, λοιπόν, χειρότερη η Premier League; Μήπως γίνονται οι άλλοι καλύτεροι; Όταν το 2008 η Γιουνάιτεντ κατακτούσε το Champions League με αντίπαλο την Τσέλσι, ήταν το αποκορύφωμα των αγγλικών ομάδων στην Ευρώπη. Τότε, λοιπόν, οι κόκκινοι διάβολοι είχαν κατακτήσει το πρωτάθλημα με διαφορά μόλις 2 βαθμών από τη 2η Τσέλσι.

Από το τότε στο σήμερα υπάρχει μία μεγάλη διαφορά. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Φέργκιουσον είχε αποφασίσει να ξεκουράσει τους παίκτες του στο πρωτάθλημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2008 η Γιουνάιτεντ με τα «δεύτερα» είχε επιβληθεί εύκολα με 3-0 της Φούλαμ στο Λονδίνο, ενώ παλαιότερα είχε κάνει το ίδιο και σε μία νίκη με 4-0 επί της Ίπσουιτς. Αυτά τα ακραία παραδείγματα δεν είναι ο κανόνας, όμως είναι σημαντική ένδειξη. Ποιος μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο τώρα στην Premier League;

Ο Αζάρ έχει ήδη παίξει 50 ματς στη σεζόν με Τσέλσι και Βέλγιο. Έχει ξεκινήσει σε όλα τα παιχνίδια στο πρωτάθλημα με μέσο όρο περίπου στα 89’ ανά ματς. Ο Φάμπρεγας έχει ξεκινήσει σε 27, δηλαδή σε όλα όσα ήταν υγιής, ενώ φέτος η Τσέλσι έχει χρησιμοποιήσει 22 παίκτες στην Premier League, ενώ το 2008 η Γιουνάιτεντ 28.

Τα νούμερα αποτελούν ένδειξη για το γεγονός ότι η Premier League έχει γίνει εχθρός του εαυτού της. Στην Αγγλία τον πρώτο με τον τελευταίο χωρίζουν 48 βαθμοί. Στην Ισπανία για παράδειγμα είναι 56. Τέσσερις ημέρες μετά το ματς με την Παρί η Τσέλσι υποδέχθηκε την Μπέρνλι. Έμοιαζε με ευκαιρία να ξεκουραστούν κάποιοι παίκτες, όμως το ματς έληξε ισόπαλο 1-1.

Η Premier League ρουφάει όλη την ενέργεια των ομάδων. Με τα τηλεοπτικά συμβόλαια όλο και να ανεβαίνουν και το ενδιαφέρον παγκοσμίως να είναι τεράστιο, πρέπει να παίζουν οι καλύτεροι. Δεν μπορείς να τους αφήσεις εκτός. Δεν υπάρχει ξεκούραση. Το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο στο Europa League, καθώς τα χρήματα είναι πολύ λιγότερα. Έτσι, πολλές ομάδες βρίσκονται ανάμεσα στην επιβίωση ή στο επόμενο βήμα στο πρωτάθλημα και στην ευρωπαϊκή επιτυχία. Είναι λογικό να επιλέγουν το πρώτο.

Έχει εξελιχθεί το πρόβλημα σε μάχη ανάμεσα στη δόξα και στην απληστία; Και αν ναι, κερδίζει η δεύτερη; Είναι πολύ περίπλοκο, όμως σε πολλές περιπτώσεις, δυστυχώς μοιάζει να ισχύει. Και κάθε φορά που ισχύει, τόσο στο μέλλον μοιάζει ότι θα κυριαρχήσει.