Για να λέμε την αλήθεια έχουν γραφτεί (και ειπωθεί) σχεδόν τα πάντα για το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό. Και σοβαρά και ορισμένα ασόβαρα, ομολογουμένως λιγότερα απ’ όσα περίμενα για τη φάση του γκολ, σε σχέση με την κροτίδα. Η (όποια) επίδραση σοβαρά σκεπτόμενων προπονητών και παικτών στην «μενταλιτέ» των οπαδογράφων και οπαδολόγων είναι αισιόδοξο φαινόμενο. Δεν έχουμε και πολλά για να μας κάνουν να νιώθουμε καλά, οπότε το κρατάμε. Κατά τα λοιπά, ολίγες σημειώσεις για την αγωνιστική...

• Ο Παναθηναϊκός στα μάτια μου έχασε ευκαιρία απέναντι σε μια πολύ προσεκτική, επιφυλακτική ΑΕΚ που έχοντας το πάθημα στα Γιάννενα φρέσκο, έβλεπε σαν εφιάλτη την πιθανότητα να δεχτεί πρώτη γκολ. Λογικός φόβος, αφού ο Αλμέϊδα δεν είχε στον πάγκο λύσεις για να αλλάξει στιλ και ρυθμό αν βρισκόταν πίσω στο σκορ. Ευτύχησε να μην πάθει τη ζημιά (έτσι είναι η μπάλα) ελέω Αθανασιάδη και εκμεταλλεύθηκε τη μια (ακραία) στιγμή αποσυντονισμού του Παναθηναϊκού. Αυτό φτάνει σε ένα τέτοιο ντέρμπι. Αλλά, στα μάτια μου, οι διαβασμένοι και πιο ορεξάτοι Πράσινοι (που έπαιζαν για δύο αποτελέσματα) έπρεπε να επιτεθούν περισσότερο. Να προσπαθήσουν έστω. Το γεγονός ότι έδειξαν καλύτερη εικόνα από τα τρία προηγούμενα παιχνίδια τους είναι φυσιολογικό, έχοντας απέναντί τους αντίπαλο με πολλά περισσότερα «πρέπει» από αυτούς. Αλλά δεν ήταν η εικόνα της υγείας και της «απαίτησης» του πρώτου γύρου. Ο Παναθηναϊκός θα ενισχυθεί (σε όποιο ποσοστό γίνει αυτό), παραμένει πρώτος με μια λογική διαφορά και μπορεί να ψάξει την ανάκαμψη. Έχει όμως μπροστά του ένα τριπλό ραντεβού που θα παίξει τεράστιο ρόλο - και στο πνευματικό σκέλος- για την ομάδα του Γιοβάνοβιτς. Αυτό του κυπέλλου (2) + πρωταθλήματος (1) με τον ΠΑΟΚ. Αυτή καθ' αυτή η απώλεια του Κυπέλλου (αν αποκλειστεί) δεν σημαίνει κάτι, αν παραμείνει αφεντικό στη Superleague. Αλλά, προσθετικά με τις απώλειες που έχει ήδη στο ξεκίνημα του δευτέρου γύρου, ακόμα μια αποτυχία θα αποσυντονίσει καθοριστικά το γκρουπ του Γιοβάνοβιτς. Και δεν βάζω καν στην εικόνα (το ίδιο διάστημα) τις εξόδους στα Γιάννενα και την Τρίπολη. Για όλα αυτά σημειώνω ότι αυτό το ντέρμπι με την λαβωμένη, σε υλικό και ηθικό, ΑΕΚ, ήταν για τον Παναθηναϊκό μια ευκαιρία από την οποία δεν πήρε τίποτα.

• Για την ΑΕΚ η νίκη, με την αποφυγή ζημιάς στις λίγες μεν αλλά σαφείς ευκαιρίες του Παναθηναϊκού, είναι όφελος πολύ πιο μεγάλο από τους τρεις βαθμούς. Το γκρουπ του Αλμέιδα είναι ακόμα (και λογικά) πολύ ευάλωτο και στο πνευματικό κομμάτι. Και τώρα, αφού τελείωσε και το αήττητο του Παναθηναϊκού και μπαίνει σε τροχιά πρωταθλητισμού θα φανεί και πόσο μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος. Αλλά στη συγκεκριμένη συνθήκη δοκιμάζονται και οι Πράσινοι, όπως και ο… υβριδικός φετινός Ολυμπιακός και ο… μουλωχτός ΠΑΟΚ. Όταν τα γκρουπ σε κάθε ομάδα γίνουν πιο αξιόπιστα θα έρθει η ώρα των προσωπικοτήτων. Αν δεν τις έχεις, πρέπει να τις φτιάξεις. Είναι και αυτό μέρος της δουλειάς των προπονητών.

• Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από αυτό που είδα στον Βόλο από τον Ολυμπιακό αλλά και από τον… ΝΠΣ. Οι γηπεδούχοι μετά τον εξαιρετικό πρώτο γύρο (ούτε καν ολόκληρο) έχουν πλέον την τέταρτη χειρότερη άμυνα στο πρωτάθλημα και δέχονται γκολ με το τσουβάλι ειδικά από τους μεγάλους. Το μοναδικό κέρδος είναι το έσοδο, από τους χιλιάδες εκδρομείς των «μεγάλων, για την πόλη του δημάρχου Μπέου. Ο Βόλος δεν θα κινδυνέψει αλλά το να τον κερδίσεις δεν είναι και σαφές δείγμα προόδου, ειδικά όταν είσαι ομάδα που έχεις πάντα αμυντικά θέματα προς επίλυση (όπως ο Ολυμπιακός) και παίζεις με αντίπαλο που δεν σε πιέζει και ιδιαίτερα. Τα σαφή συμπεράσματα για τους Ερυθρόλευκους αφορούν τον εξαιρετικό υγιή και φορμαρισμένο Φορτούνη, τον θετικό Ροντινέϊ και την ολοένα και καλύτερη συμπεριφορά του Ντόι. Το ερωτηματικό έχει να κάνει με τα περίεργα «κέφια» του Χάμες, που ενδέχεται να γίνει πρόβλημα για τον Ολυμπιακό αν συνεχίσει να θέλει να διαχειρίζεται μόνος του τις αλλαγές του.

• Για τον ΠΑΟΚ έχω γράψει ότι αυτό που με κρατάει για να πω καθαρά και ξάστερα ότι είναι διεκδικητής του τίτλου αφορά το (μη) βάθος του ρόστερ. Ο Λουτσέσκου το πάει στα βουβά, αλλά και γι' αυτόν η νίκη απέναντι στην (τραγική) Λαμία δεν είναι δείγμα. Και εδώ έχουμε την τριάδα των αγώνων με τον Παναθηναϊκό που θα απαιτήσει πολύ κόπο και ιδρώτα για τον Δικέφαλο και θα κρίνει πολλά για το μέλλον του. Χώρια που δεν αναμένονται και σημαντικές προσθήκες μεταγραφικά.

• Εκτός αγωνιστικού σκέλους δύο σημειώσεις: Το γεγονός ότι η διακοπή από την κροτίδα δεν δικαιολογεί τον πλήρη αποσυντονισμό του Παναθηναϊκού στην επανέναρξη του αγώνα και το αυτογκόλ του Μπρινιόλι, δεν μπορεί να σταματήσει την κουβέντα για τη συνεχιζόμενη καφρίλα σε ΟΛΑ τα γήπεδα της χώρας. Οι αθλητικοί δικαστές, προφανώς με προτροπή, ελάχιστα πράγματα κρίνουν ότι πρέπει να τιμωρούνται πλέον. Συνεπώς θα βιώνουμε συνέχεια τέτοιες καταστάσεις, αφού κάποιοι γνωρίζουν ότι μπορούν να διακόπτουν τη ροή του αγώνα όποτε και όπως θέλουν. Άρα το μόνο που μπορώ να αναρωτηθώ είναι για τον προσωπικό κώδικα ηθικής και αξιοπρέπειας αυτών των… δικαστών.

• Η δεύτερη σημείωση αφορά μια ακόμα αναίτια επίδειξη χρήσης δακρυγόνων χωρίς λόγο και αιτία, πριν από το ντέρμπι έξω από το γήπεδο. Στη Λιβαδειά βέβαια ήταν μέσα. Σε αυτή την περίπτωση κώδικα ηθικής δεν περιμένω από ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί (;) για να δέρνουν και να «παίζουν» με δακρυγόνα και κρότου-λάμψης, για να κάνουν το κομμάτι τους. Να αναρωτηθώ για τους προϊσταμένους τους; Αν πάντως καταλήξουμε ότι όποιος πάει στο γήπεδο είναι «αλήτης» και «χούλιγκαν» που αξίζει… προληπτικά τέτοια συμπεριφορά καλό είναι να βγει μια τέτοια ανακοίνωση με την υπογραφή του αρμόδιο υπουργού. Πιο έντιμο θα είναι.