Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός: H αχίλλειος πτέρνα του πρωταθλητή και το θεμέλιο της νίκης για το Τριφύλλι

Είναι το τέταρτο εφετινό ντέρμπι του Παναθηναϊκού. Ναι, ντέρμπι ήταν και με τον Αρη βάσει της ποιότητας του αντιπάλου, όχι μόνο με τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Πλήρης δεν ήταν ποτέ. Στο 2-1 επί της ΑΕΚ έπαιζε ο Κουρμπέλης αντί του ανέτοιμου Μπερνάρ που είχε κάνει το ντεμπούτο του για 15 λεπτά ως αλλαγή. Στο 2-1 επί του ΠΑΟΚ στην Τούμπα απουσίαζε ο Παλάσιος λόγω τραυματισμού και είχε αγωνιστεί (απογοητευτικά) ο Βραζιλιάνος ως δεξιός εξτρέμ. Με τον Αρη απουσίαζε o Αντρατζ Σπόραρ που μπήκε στο 63’ αντί του Ιωαννίδη, βοήθησε την ομάδα του στην άσκηση εντονότερης πίεσης, εν τέλει τη λύτρωσε με γκολ στο 92’. Ο Σλοβένος φορ είναι ο άνθρωπος των ντέρμπι εφέτος για τους Πράσινους (κερδισμένο και εύστοχο πέναλτι με την ΑΕΚ, κερδισμένο πέναλτι με τον ΠΑΟΚ, buzzer beater με τον Αρη), όμως η αποψινή αναμέτρηση ουδεμία σχέση έχει με τις τρεις προηγούμενες νίκες του Τριφυλλιού. Μεγαλύτερη η ουσιαστική/βαθμολογική βαρύτητα, πρωταθλητής και «αιώνιος» ο αντίπαλος, τεράστιο το πρεστίζ.

Ποιο είναι το βασικό πεδίο στο οποίο ο Παναθηναϊκός καλείται να παρουσιαστεί βελτιωμένος συγκριτικά με τα προηγούμενα ντέρμπι για να αυξήσει κατακόρυφα τις πιθανότητες νίκης; Η αμυντική του λειτουργία. Ναι, ακούγεται οξύμωρο για μια ομάδα που έχει δεχθεί σε δέκα ματς ένα γκολ από πέναλτι (Βόλος), ένα γκολ από τρομερό ατομικό σφάλμα (Ρουμπέν Πέρεθ στην ανάπτυξη του επιθετικού transition με την ΑΕΚ) και ένα, θαυμάσιο, σε ροή αγώνα, από τον Ολιβέιρα του ΠΑΟΚ. Όμως είναι η πραγματικότητα την οποία γνωρίζει καλύτερα απ΄όλους μας ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Ο Παναθηναϊκός έκανε πολλά λάθη, αποσυντονίστηκε σε μεγάλο μέρος του αγώνα και θα μπορούσε να δεχθεί περισσότερα του ενός γκολ στο ματς με την ΑΕΚ. Ο Ολυμπιακός, βέβαια, δεν πρόκειται να παίξει ούτε καν στο β’ ημίχρονο με 4-2-4 όπως είχε κάνει στη Λεωφόρο ο Ματίας Αλμέιδα, αλλά η κατά διαστήματα υπεροχή της Ενωσης στις πτέρυγες και τα προβλήματα που δημιουργεί στον Παναθηναϊκό κάθε ομάδα που παίζει με δύο επιθετικούς είναι case study για τον Γιοβάνοβιτς. Ομοίως, αλλά με διαφορετικό στυλ παιχνιδιού, case study πρέπει να αποτελέσει και το εκτός έδρας ματς με τον ΠΑΟΚ, παρότι οι αλλαγές είναι κομβικές: ο Μπερνάρ στη θέση του, ο Παλάσιος στη θέση του. Δεν έχει, όμως, πια τον σεληνιασμένο τότε Αϊτόρ. Εχει τον Μπέντζαμιν Βέρμπιτς που προσπαθεί παιχνίδι με παιχνίδι να αποδείξει τη φήμη και την αξία του. Ο ΠΑΟΚ τότε είχε ελέγξει το μεγαλύτερο σκέλος του αγώνα και ειδικά η συμπεριφορά του Τριφυλλιού στα τελευταία 10 λεπτά, μετά το 1-2, είναι παράδειγμα προς αποφυγή!

Ομοίως, από το ματς με τον Αρη ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει ένα διαφορετικού τύπου μάθημα. Πως η «στραβή» μπορεί να συμβεί από το… πουθενά. Ανά πάσα στιγμή. Ακόμα κι όταν νιώθεις κυρίαρχος στον αγωνιστικό χώρο. Ο φιλοξενούμενος δεν είχε κάνει απολύτως τίποτα στο β’ μέρος, όμως στο πεντάλεπτο με τις δυο ευκαιρίες του Ιτούρμπε και την τρίτη του Ματέο Γκαρσία στο πρώτο μέρος χρειάστηκε η ευφυΐα, η σωματική ετοιμότητα και η «αυτοθυσία» του Μπαρτ Σένκεφελντ για να μην ανοίξει το σκορ. «Τρόμαξε» ο Παναθηναϊκός μ’ αυτές τις τρεις φάσεις σε πέντε λεπτά, κινήθηκε εν συνεχεία σε πιο χαμηλά μέτρα παίζοντας με μεγαλύτερη «ασφάλεια», ξοδεύτηκε άνυδρο το πρώτο ημίχρονο

Ναι, η ευστοχία πάντα παίζει ρόλο, μην λέμε τα αυτονόητα. Όμως το βασικό θεμέλιο νίκης για τον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι πρέπει να είναι η συνολική αμυντική λειτουργία του. Ακόμα κι αν προηγηθεί, αυτή θα αποτελέσει τον πυλώνα για το τρίποντο. Και λέμε «ακόμα κι αν προηγηθεί», διότι στα δύο ντέρμπι με τους Δικέφαλους όχι μόνο δέχθηκε γκολ, αλλά το δέχθηκε και στο πρώτο ημίχρονο: σχετικά γρήγορα από τον ΠΑΟΚ στο 18’ (και το κλειδί με τα χάλια που είχε στο α’ μέρος ήταν ότι δεν δέχθηκε και δεύτερο), πιο αργά από τον Πινέδα στη Λεωφόρο (36’). Θα παίρνει όλα τα ντέρμπι με ανατροπή ο Παναθηναϊκός; Ποιος είναι, η Ρεάλ Μαδρίτης; Γι’ αυτό και η ορμητικότητα με την οποία πάντα μπαίνει στη Λεωφόρο κατά τη διάρκεια των πρώτων 20 λεπτών πρέπει να είναι λελογισμένη αν δεν θέλει πάλι να «κυνηγά» στο σκορ. Αλλωστε, δεν είναι και… επιστήμη το πιο πιθανό σενάριο στη ροή της εκκίνησης του αγώνα.

Ποιο είναι αυτό; Δεδομένου ότι η μεγάλη αχίλλειος πτέρνα του Ολυμπιακού είναι η αμυντική γραμμή του, το pressing στους στόπερ, τους Ρέαμπτσιουκ - Αβιλα και τον Εμβιλά στο build up του αντιπάλου, είναι δεδομένα: Αν σ’ αυτή την περίπτωση ο πρωταθλητής «καταφύγει» σε μεγάλες μπάλες για να απορροφήσει την πίεση, το θέμα είναι η αντιμετώπιση των εξτρέμ και του Μπακαμπού. Ναι κύριε Ρουμπέν και κύριε Τσέριν, και οι «δεύτερες» μπάλες προτού αυτές φτάσουν στον Χάμες, τον Μπιέλ και τον Μασούρα...

* Eχει σπάσει εφέτος τρομερά δυσμενή παράδοση στην Τούμπα ο Παναθηναϊκός, έχει καταρρίψει το τρομερό 10/10 της ομάδας του Χουάν Ραμόν Ρότσα η οποία είχε φτάσει στον ημιτελικό του Champions League, για να δούμε αν θα τα καταφέρει και εναντίον του πρωταθλητή: σε 11 ματς από το 2000 έως σήμερα όντας φαβορί ή με βαθμολογιό πλεονέκτημα δεν νίκησε ποτέ τον αιώνιο αντίπαλό του! Οτι πέρυσι, με προπονητή τον Γιοβάνοβιτς, έμεινε αήττητος σε τέσσερα ματς από τον Ολυμπιακό για πρώτη φορά μετά από το 1991-92 σε τόσο μεγάλο αριθμό αγώνων, είναι απλώς ένα σημάδι. Ενας οιωνός με τη δική του βαρύτητα.