Αρης: Η καλή κλήρωση διαρκεί μια μέρα

• Η ενίσχυση προηγείται του Κυπέλλου
• Οι αποδεσμεύσεις τον κρατούν… δέσμιο

Ολίγον δυσνόητη, αλλά καλή. Δυσνόητη, λόγω ίσως της γραφικής απεικόνισης των ζευγαριών καθώς μετά την ανάδειξη αυτών της προημιτελικής φάσης και από τη στιγμή που αυτά των Άρη και Ολυμπιακού ήταν το ένα κάτω από το άλλο με διαγραμμίσεις… συνάντησης, σχηματίστηκε η αίσθηση νέου συναπαντήματος. Για να έρθουν οι κλειδάριθμοι, να ξεχάσουμε αυτά που ξέραμε και να σχηματιστεί ένα άλλο μονοπάτι προς τον τελικό του Κυπέλλου. Δίχως αυτά να αποτελούν μομφή για την καθαρότητα της όλης διαδικασίας. Προφανώς το Κύπελλο είναι ο δύσκολος μεν αλλά αντικειμενικός σκοπός του Άρη. Αν δηλαδή στις 21 του Μάη βρεθεί στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας θα κουβαλά στις πλάτες του και τα 52 χρόνια ανομβρίας, τις αναμνήσεις και το «πρέπει» να μπει ένα τέλος στην απόλυτη ξηρασία.

Η κλήρωση είναι βατή διότι βάσει των τωρινών αγωνιστικών δεδομένων ο Άρης θα αντιμετωπίσει αρχικά μια ομάδα από την οποία είναι καλύτερος (σ. σ. Λαμία) και σε περίπτωση πρόκρισης (λογικά) μια άλλη που δεν έχει δείξει ανώτερή του. Στη συγκεκριμένη γωνιά έχουμε ξαναγράψει ότι ο σημερινός Παναθηναϊκός δεν είναι η ομάδα που είχε κερδίσει ο Άρης στο «Κλ. Βικελίδης», δείχνει πολύ πιο ουσιαστικός στο παιχνίδι του και κατατοπιστικός ως προς αυτά που θέλει να κάνει στο γήπεδο. Πορεύεται με μεγαλύτερη σύνεση σε σχέση με τον αρχικό ενθουσιασμό και όσο κυλούν οι εβδομάδες, θα προστίθενται στοιχεία του προπονητή στη φιλοσοφία του συνόλου. Αυτό το ματσάρισμα έχει ενδιαφέρον.

Ωστόσο, μια καλή κλήρωση (σε επίπεδο εντυπώσεων και συζήτησης) δεν κρατά περισσότερο από ένα 24ώρο. Τη βλέπεις, αντιλαμβάνεσαι την ευκαιρία που έχεις μπροστά σου κι όταν φτάσει η ώρα προσπαθείς να την αξιοποιήσεις, έχοντας την υποχρέωση να διαχειριστείς το «πρέπει». Γιατί αυτό θα είναι ο σταθερός συνοδοιπόρος του Άρη τόσο στους δύο αγώνες με τη Λαμία όσο και απέναντι στον Παναθηναϊκό σε περίπτωση πρόκρισης και των δύο. Κάποτε το περιβάλλον ήταν πιο ανθεκτικό στις αποτυχίες, γι’ αυτό εξάλλου φτάσαμε να έχει συμπληρωθεί μισός αιώνας από τον τελευταίο τίτλο. Πλέον έχει γίνει εξόχως απαιτητικό κι αυτό το δικαίωμα το έδωσε η ίδια η ομάδα σε συνδυασμό με τα χρόνιας ανομβρίας.

Η ενίσχυση προηγείται του Κυπέλλου

Βέβαια, οι αγώνες του Κυπέλλου αργούν. Προηγούνται αυτοί του Πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός στη Λεωφόρο αλλά και τα παιχνίδια στο «Κλ. Βικελίδης» τα οποία ο Άρης θα δώσει δίχως τον καθαρό σέντερ φορ. Όχι φυσικά ότι είναι τέτοιος ο Αμπουμπακάρ Καμαρά αλλά δίπλα στην αδυναμία του στην επίλυση του διαχρονικού προβλήματος αυτής της ομάδας θα πρέπει να γράψει κανείς κι αυτά που κάνει ο Μαυριτανός στο γήπεδο. Δεν είναι λίγα. Ο Καμαρά θα χάσει και τον πρώτο αγώνα του Κυπέλλου μαζί με τα παιχνίδια κόντρα σε Παναθηναϊκό (εκτός), Ατρόμητο (εντός), Απόλλωνα Σμύρνης (εκτός) ίσως κι αυτόν με τη Λαμία για το Πρωτάθλημα. Με ή χωρίς αυτόν, ο Άρης είναι αναγκασμένος να ενισχυθεί στην κορυφή της επίθεσης με παίκτη ο οποίος θα συνηθίζει να βρίσκεται στο κουτί γιατί ο Μαυριτανός δεν το αγαπά πολύ.

Αν δεν το κάνει, ουσιαστικά θα αναγκαστεί να επιλέξει τη λύση του Ντάνιελ Μαντσίνι στα εκτός έδρας παιχνίδια και του Κριστιάν Λόπεθ στα αντίστοιχα της Θεσσαλονίκης με οπισθοφυλακή τον Δημήτρη Μάνο. Προφανώς θα είναι πρόβλημα γιατί κανείς εκ των τριών δεν έχει το γκολ στο τσεπάκι του. Στην πραγματικότητα, Μαντσίνι και Μάνος είναι στις κορυφαίες θέσεις στην απώλεια σπουδαίων χαμένων ευκαιριών ενώ η δυσκολία του Λόπεθ ήταν στο να φτάσει σε επίπεδο τελικής προσπάθειας. Το πρόβλημα μπορεί να κρυφθεί (ως ένα βαθμό) εφόσον ο Φακούντο Μπερτόγλιο θυμίσει κάτι από τον παίκτη της περασμένης σεζόν γιατί αυτός ξεκλείδωνε τις άμυνες κι έδινε τις κάθετες πάσες.

Οι αποδεσμεύσεις τον κρατούν… δέσμιο

Βέβαια, ο φάκελος «ενίσχυση» εμπεριέχει και κάμποσους… υποφακέλους. Εμείς που τα βλέπουμε τα πράγματα απ’ έξω, λέμε και γράφουμε το κοντό και το μακρύ μας, αλλά αυτή τη στιγμή ο Άρης έχει (τουλάχιστον) 1.2 εκατομμύρια ευρώ που δεν είναι καν στην εξέδρα. Είναι τα συμβόλαια των Λερίν Ντουάρτε, Κώστα Μήτρογλου και Ιζέτ Χαΐροβιτς. Κανείς δεν υπολογίζεται, αλλά αποδεικνύεται στην πράξη ότι η αποδέσμευση δεν αποτελεί εύκολη υπόθεση. Με τον πρώτο, οι διαπραγματεύσεις χρονολογούνται στην προ Covid 19 εποχή αλλά παραμένει εδώ θέλοντας να εξαντλήσει το συμβόλαιό του. Το αρχικό ήταν (περίπου) στο 1.000.000 ευρώ για τρία χρόνια. Συνολικά έπαιξε 88 αγωνιστικά λεπτά!

Με τον Μήτρογλου η πρώτη κουβέντα έγινε το περασμένο καλοκαίρι και παρά την αισιοδοξία που βγάζει ο Άρης, ο έμπειρος επιθετικός δεν δείχνει την πρόθεση αποχώρησης. Για τον Χαΐροβιτς, επί του παρόντος, απορρίφθηκε κάθε κουβέντα λόγω έλλειψης ενδιαφερόμενων. Το ποσό που έχει δεσμευτεί και «κάθεται» είναι αρκετά μεγάλο και προφανώς συνυπολογίζεται στο σχέδιο ενίσχυσης της ομάδας.