Πού παραπέμπει η πρώτη εικόνα των δύο Βραζιλιάνων του Ολυμπιακού

Προχθές στο Χαριλάου είδαμε τον Ρόνι Λόπες να παίζει για πρώτη φορά μετά το 30λεπτο ντεμπούτο του τις προάλλες στην Μπρατισλάβα. Και είδαμε και τον Τικίνιο να επιστρέφει στην δράση μετά από ένα ολόκληρο δίμηνο λόγω τραυματισμού.

Ποια η εικόνα που σχηματίσαμε για την κατάσταση των δύο Βραζιλιάνων άσων του Ολυμπιακού; Αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, η εικόνα παραπέμπει σε ανάγκη για πολύ δουλειά κι από τους δύο, προκειμένου να βρεθούν σε θέση να βοηθήσουν σοβαρά την ομάδα, όπως επιτάσσει τόσο η ποιότητα τους, όσο βεβαίως και το πολύ υψηλό συμβόλαιο που έχουν…

Ο Λόπες κατ΄ αρχάς είναι σαφές ότι έχει θέμα αντοχών η, ίσως ρυθμού, αν σκεφθούμε ότι είχε κάνει κανονικά προετοιμασία με τη Σεβίλλη. Αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι με το που περνούσε ο χρόνος στο β΄ ημίχρονο, δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει. Όπως είναι σαφές ότι έχει τεχνική υψηλού επιπέδου, όπως βλέπουμε από τις επαφές που έχει με την μπάλα, τα κοντρόλ, τα φάουλ που κέρδισε κλπ. Κι έχει και καλά κτυπήματα, στα στημένα. Και διάθεση να πιέσει και να κλέψει μπάλες, ξεκινώντας επικίνδυνες επιθέσεις, αλλά και να γυρίσει πίσω να βοηθήσει. Αλλά ασφαλώς αυτά δεν αρκούν: Ήταν εντελώς ακίνδυνος επιθετικά-δεν είχε καν τελική. Δεν πέρασε μπροστινές πάσες-μία καλή ιδέα είχε για να βγάλει σε θέση βολής τον Ελ Αραμπί, αλλά δεν του βγήκε η μπαλιά. Κι όποτε πήγε στο ένας μ΄ ένα κόπηκε και δη αρκετά εύκολα. Η δε αίσθηση που βγάζει είναι ότι ακόμη πρέπει να είναι αρκετά βαρύς, αν και όπως τον είχα δει πέρυσι λίγο με τη Νις δεν πρέπει να ήταν και με λιγότερα κιλά-άρα ίσως είναι το σουλούπι του έτσι, δεν ξέρω.

Ο Τικίνιο έδειξε νομίζω πιο ετοιμοπόλεμος από τον συμπατριώτη του, ίσως και γιατί είχε ξεκινήσει προετοιμασία με την ομάδα κι είχε παίξει και σε τρία φιλικά. Αλλά είναι αλήθεια ότι δεν μας εντυπωσίασε κιόλας. Ίσως είναι και θέμα χημείας-πρόσεξα ότι τρεις τέσσερις φορές πήγαν να συνεργαστούν ο Ελ Αραμπί κι ο Τικίνιο, με ελάχιστη όμως επιτυχία. Αυτό που είδαμε από τον υψηλόσωμο σέντερ φορ του Ολυμπιακού είναι ότι μία -δυο φορές ρόλαρε καλά κι «έσπασε» σωστά την μπάλα κι ότι βρέθηκε δύο φορές σε θέση βολής και σούταρε, τη μία φορά πιο επικίνδυνα, την άλλη πολύ άστοχα-μάλιστα την δεύτερη φορά πιστεύω ότι έβγαλε κι ένα άγχος (που έχει να σκοράρει καιρό) αφού θα έπρεπε να γυρίσει την μπάλα στον Αραμπί, που περίμενε έτοιμος για ένα εύκολο γκολ. Ήταν μαχητικός ο Τικίνιο, αλλά ήταν και λίγο άτσαλος σε κάποιες κινήσεις του.

Με όλες τις δικαιολογίες που έχουν οι δύο Βραζιλιάνοι, αυτό που είδαμε δεν είναι ούτε κατά διάνοια η εικόνα που περιμένει ο Ολυμπιακός από αυτούς, αφού τους πήρε για πρωταγωνιστές. Και δεν είναι τυχαίο ότι η παρουσία τους συνδυάστηκε με μία γενικότερη πολύ φτωχή απόδοση της ομάδας στο επιθετικό κομμάτι, στο φιλικό με τον Άρη. Μάλιστα, σχεδόν ό,τι καλό επιθετικά συνέβη από πλευράς των «ερυθρόλευκων» το είδαμε μετά την αλλαγή του Λόπες στο 70^ο λεπτό από τον πιτσιρικά Αλγκασίμ Μπα, ένα παιδί φανερά ανέτοιμο ακόμη για την ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Ζωντανό στοιχείο μεν, με κάποιες σωστές πάσες, αλλά και που κόπηκε εύκολα όσες φορές επιχείρησε να περάσει αντίπαλο-και δη μία φορά στο 93’ στην εξέλιξη μίας τέτοιας περίπτωσης δόθηκε η ευκαιρία στον Άρη να βγει μπροστά και να σουτάρει αρκετά επικίνδυνα.

Πάντως, το καθαρό 4-4-2 που έπαιξε ο Μαρτίνς δεν βοήθησε την ομάδα, καθώς χάθηκε η μάχη στη μεσαία γραμμή. Φανταζόμαστε ότι το έκανε γιατί του έλειπαν σχεδόν όλα τα χαφ με τις Εθνικές ομάδες και γιατί ήθελε να δώσει ένα 90λεπτο στον Τικίνιο για να ξαναβρεί σιγά σιγά ρυθμό. Δεν είμαι βέβαιος αν η κύρια ευθύνη ήταν λόγω του σχηματισμού, αλλά αυτό που ήταν εντελώς ευδιάκριτο ήταν ότι κάθε φορά που χάνονταν η μπάλα από τους παίκτες του Ολυμπιακού στον άξονα, είτε από τον Ελ Αραμπί, είτε από τον Βαλμπουενά, είτε από τον Ξενιτίδη, ο Άρης έφευγε συνεχώς για επιθέσεις-γκολ.

Κάπως έτσι μπήκε και το μοναδικό του γκολ (παρεμπιπτόντως, εάν υπήρχε VAR, το γκολ νομίζω ότι θα ακυρώνονταν αφού ο Ματέο Γκαρσία βρήκε την μπάλα με το χέρι, αλλά τέλος πάντων), κάπως έτσι βλέπαμε συνεχώς επικίνδυνα σουτ από το κέντρο (πρέπει να έγιναν ακόμη κι έξι!).

Άσχετο: ο πορτογαλικός Τύπος έδωσε μεγάλη έκταση, αναφορικά με το θέμα Σεμέδο, στη συμπαράσταση που είχε από την κοπέλα του ο άσος του Ολυμπιακού με το θέμα της καταγγελίας της 17χρονης για βιασμό. Βλέπουμε εδώ την εφημερίδα Correio da Manhã να αφιερώνει ολόκληρη σελίδα με τίτλο, «η Χουβιάνα δίνει δύναμη στο Σεμέδο, του συγχωρεί την προδοσία κι είναι δίπλα του για να τον στηρίξει». Η Χουβιάνα, που την βλέπουμε στις σχετικές φωτογραφίες της εφημερίδας, είναι εδώ και χρόνια η κοπέλα του Σεμέδο και ήρθε αμέσως στην Αθήνα για να του βρεθεί με το που έγινε η καταγγελία.