Μέχρι τα 24 του χρόνια παρέμενε απλά ως ένας εκ των αναπληρωματικών. Αν και δήλωνε παρών από το 2016 με τα χρώματα της εθνικής Κροατίας, ο Ντομινίκ Λιβάκοβιτς στην πραγματικότητα δεν είχε καταφέρει ποτέ να πείσει πως θα αποτελούσε έναν άξιο διάδοχο του Ντάνιελ Σούμπασιτς κάτω από τα δοκάρια της Χβάρτκσα. Μπορεί άλλωστε να είχε συμπεριληφθεί στην αποστολή του αντιπροσωπευτικού του συγκροτήματος για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018, όμως ήταν τρεις μήνες αργότερα που έπαιξε για πρώτη φορά με τα χρώματα της πατρίδας του σε μια λευκή ισοπαλία (0-0) απέναντι στην Αγγλία για το νεοσύστατο τότε Nations League.

Μέχρι τότε στην Κροατία είχαν δυο ονόματα ως υποψήφια για τη νέα εποχή κάτω από τα δοκάρια. Το πρώτο ήταν του Λόβρε Κάλινιτς που εκείνη την την περίοδο αγωνιζόταν στην Premier League με τη φανέλα της Άστον Βίλα, ενώ το δεύτερο ήταν του Ίβο Γκίρμπιτς που πίσω στο 2019 έφτιαχνε την καριέρα του ως το επόμενο wonderkid στη θέση του άσου. Αμφότεροι ωστόσο δεν δικαίωσαν ποτέ τις προσδοκίες.

Ο Κάλινιτς παρόλο που κέρδισε την εμπιστοσύνη των Κροατών παίρνοντας γάντια βασικού στο τέλος απογοήτευσε και πολύ σύντομα έμελλε να χάσει τη θέση του από το βασικό σχήμα, τη στιγμή που ο Γκίρμπιτς έμεινα καθόλα στάσιμος μετά τη μεταγραφή του στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Οι συνθήκες ανάγκασαν τον Ζλάτκο Ντάλιτς να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στο μεγάλο αουτσάιντερ, τον νεαρό τερματοφύλακα της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, ο οποίος στα μέσα της προκριματικής φάσης του Euro 2020 καθαίρεσε τον Κάλινιτς και αποτέλεσε το επόμενο Νο. 1 της εθνικής ομάδας.

Και μέσα σε αυτήν την τριετία, η αλήθεια είναι πως ο κίπερ της Ντιναμό κατάφερε να εξαφανίσει τις όποιες αμφιβολίες είχαν δημιουργηθεί γύρω από το πρόσωπό του. Στο Μουντιάλ του 2022 ωστόσο ήρθε η μεγάλη ευκαιρία να ανοίξει για τα καλά τα φτερά του. Παρ΄ότι άλλωστε είχε αποδείξει πως είχε κερδίσει καθόλα άξια τα γάντια του βασικού, στην πραγματικότητα πολλές φορές περνούσε κάτω από τα ραντάρ των ποδοσφαιρόφιλων, ακόμα και των ίδιων των Κροατών. Απέναντι στην Ιαπωνία ωστόσο, ο κόσμος δεν είχε άλλη επιλογή από το στρέψει αποκλειστικά το βλέμμα του πάνω σε αυτόν τον ψιλόλιγνο τύπο με το ανέκφραστό βλέμμα.

Όταν η μπάλα έκαιγε, ο Λιβάκοβιτς δεν λύγισε από την πίεση. Τουναντίον αναδείχθηκε στον επόμενο ηγέτη. Ακόμα και σε μια ομάδα με φυσιογνωμίες όπως εκείνες των Μόντριτς, Πέρισιτς, Μπρόζοβιτς, ο Λιβάκοβιτς έδειξε πως κατέχει την ποιότητα για να αναδειχθεί στον απροσδόκητο ήρωα, στο πρόσωπο που μπορεί να περάσει την Κροατία από τις Συμπληγάδες και να την κρατήσει όρθια απέναντι σε κάθε κίνδυνο.

Όπως ακριβώς δηλαδή έπραξε απέναντι στην Ιαπωνία για τους «16» του Μουντιάλ, αποκρούοντας τρία πέναλτι στην ψυχοφθόρο διαδικασία για να διατηρήσει ζωντανά τα όνειρα της πατρίδας του. Και σαν ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας, παράλληλα μπήκε σε ένα κλειστό αποτελούμενο από μόλις τρία μέλη. Εκείνους τους επίλεκτους που έχουν πιάσει τρία πέναλτι στη ρώσικη ρουλέτα σε παιχνίδι Μουντιάλ.

Ο πρώτος, ο... ιδρυτής του κλαμπ ήταν ο Ρικάρντο της Πορτογαλίας πίσω στο 2006. Ο δεύτερος ωστόσο ήταν ένας παλιός... γνώριμος του Λιβάκοβιτς. Ο Ντάνιελ Σούμπασιτς με τη σειρά του είχε βαδίσει στο ίδιο μονοπάτι με τον τερματοφύλακα της Ντιναμό Ζάγκρεμπ, αποκρούοντας τρεις εκτελέσεις πέναλτι για τις φάσεις των «16» Παγκοσμίου Κυπέλλου απέναντι στη Δανία. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Λιβάκοβιτς τον ακολούθησε πιστά με τα φώτα της προσοχής αυτή τη φορά να μην τον αγνοούν, αλλά να στρέφονται καθόλα πάνω του. Πάνω στον επόμενο φύλακα άγγελο της Εθνικής Κροατίας...