ΠΑΟΚ είσαι αφού και έμπλεξες…

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία πηγαίνοντας στη Θεσσαλονίκη ότι ο ΠΑΟΚ και θα νικήσει την Λίνκολν και θα περάσει. Ηξερα ότι θα βγάλει μία κάποια αντίδραση, ο ασθενής ΠΑΟΚ και φυσικά ότι το εμπόδιο δεν είναι μεγάλο. Ημουν βέβαιος και για την Κοπεγχάγη, η οποία είναι μία σαφώς καλύτερη ομάδα από την Σλόβαν, ότι θα το παίξει το ματς, συνεπώς μου ήταν δύσκολο, έστω και να φανταστώ τρόπο που ο ΠΑΟΚ δεν θα έπαιρνε την πρόκριση. Και τελικά όλα κύλησαν ομαλά και νορμάλ.

Αυτό που δεν είχα φανταστεί, είναι ότι ο ΠΑΟΚ θα έπαιρνε την πρόκριση και ο προβληματισμός για την κατάστασή του θα ήταν αμέσως μετά τη λήξη του ματς ακόμη μεγαλύτερος. Σαν να μη νίκησε, σαν να μην πήρε πρόκριση, σαν να μην μπήκε ένα έστω προσωρινό τέλος στην κατηφόρα ήταν τα πράγματα μετά τη λήξη του ματς και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την ομάδα, αλλά με τον οργανισμό ΠΑΟΚ γενικότερα.

Δεν ξέρω ποια είναι η τελευταία φορά που οι παίκτες του ΠΑΟΚ μπήκαν στην Τούμπα για προθέρμανση και σημαντικό κομμάτι του κοινού τους αποδοκίμασε και τους ξεφώνισε. Σίγουρα πάνε κάμποσα χρόνια. Όπως επίσης δεν θυμάμαι να έχω δει έτσι τον Λουτσέσκου μετά από νίκη, δεν γράφω καν πρόκριση. Ακόμη πιο προβληματισμένος από την εικόνα που είχε προσφάτως στη Νεάπολη, μετά την ήττα από τον Ιωνικό.

Είναι φανερό ότι ο ΠΑΟΚ είναι βαριά άρρωστος. Δεν μοιάζει με μία χειμωνιάτικη ίωση αυτό που περνάει, αλλά με κάτι πιο βαρύ. Αλλα το χειρότερο όλων είναι ότι δεν φροντίζει κανείς για την θεραπεία. Το club συμπεριφέρεται σαν να είναι η ομάδα κάποιος ξένος και ο οργανισμός ΠΑΟΚ δείχνει να απέχει και ψυχικά και σωματικά από το αγωνιστικό τμήμα. Ο Λουτσέσκου μοιάζει μόνος του να παλεύει με τα προβλήματα και τα λάθη του και οι παίκτες αισθάνονται πλέον ότι έχουν απέναντι και τον κόσμο. Στον ΠΑΟΚ έχει δημιουργηθεί ένα πολύ ανησυχητικό σκηνικό, το οποίο αν δεν αντικατασταθεί άμεσα, θα οδηγήσει σε χειρότερες καταστάσεις από αυτές που βιώνει τις τελευταίες εβδομάδες.

Δεν ξέρω τι χρεώνουν οι οπαδοί, οργανωμένοι ή μη, δεν έχει καμία σημασία, στην ομάδα και τους ποδοσφαιριστές, αλλά ότι κι’ αν τους χρεώνουν με το να τους βρίζουν πριν αρχίσει ένα κρίσιμο ευρωπαϊκό ματς και με το να τους αποδοκιμάζουν ή να τους απειλούν από το πρώτο λεπτό, είναι απολύτως βέβαιο ότι τίποτα καλό δεν θα συμβεί. Δεν ξέρω τι πιστεύει η διοίκηση του ΠΑΟΚ, αλλά αν νομίζει ότι με το να είναι εξαφανισμένη ή να προσπαθεί να δημιουργήσει όραμα μέσω του Instagram του γιου του ιδιοκτήτη, κάνει λάθος και δεν θα τα καταφέρει. Αν πιστεύουν στον ΠΑΟΚ ότι αρκεί να βγαίνει ο Λουτσέσκου κάθε τρεις ημέρες και να δηλώνει ότι έκανε λάθος για αυτό, για εκείνο ή για το άλλο και αυτό θα απορροφήσει την πίεση, επίσης είναι γελασμένοι.

Ο ΠΑΟΚ είναι βαριά άρρωστος σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Δεν έχει κάποιον να βγει μπροστά, δεν έχει κάποιον να μιλήσει για την επόμενη ημέρα, διότι μπορεί ο κόσμος να αντιδρά με εντελώς λάθος τρόπο, αλλά πρέπει να ακούσει και κάτι άλλο, εκτός από τον Λουτσέσκου να εξηγεί που έσφαλε στο πρόσφατο παρελθόν

. Αν στον ΠΑΟΚ νομίζουν ότι δύο τρεις μεταγραφές τον Γενάρη φτάνουν για να αλλάξουν το κλίμα, κάνουν λάθος εκτίμηση. Εδώ βέβαια να σημειώσω ότι ο Γενάρης για τον ΠΑΟΚ είναι μακριά και έτσι όπως είναι σήμερα, δεν ξέρω πόσα και ποια από τα τέσσερα ματς που έχει να παίξει μέσα σε 10 ημέρες μπορεί να πάρει (με Λαμία εντός, ΠΑΣ εκτός και Αστέρα εντός για το πρωτάθλημα και την ρεβάνς με την ΑΕΛ για το Κύπελλο).

Η εικόνα του Μπίσεσβαρ, ο οποίος μπήκε αλλαγή στο ματς με τη Λίνκολν, την ώρα που η πρόκριση ήταν ήδη στην τσέπη του ΠΑΟΚ και το σκορ στο 2-0, στο πλασέ που επιχειρεί στο 80’, μαρτυρά τα πάντα για τον ΠΑΟΚ. Και την σωματική και την πνευματική κατάσταση των παικτών του και την κατάσταση όλης της ομάδας. Αυτή την εικόνα δεν μπορεί να την αλλάξει, καμία μεταγραφή και καμία πρόκριση φοβάμαι. Αυτή την εικόνα την προκαλεί και η σωματική κόπωση (κατάρρευση την χαρακτήρισε ο Λουτσέσκου πρόσφατα), αλλά και η πνευματική κόπωση. Τέτοια κρίση αυτοπεποίθησης, τέτοιο έλλειμμα ψυχολογίας σε όλη την ομάδα και στον κάθε παίκτη ξεχωριστά, η αλήθεια είναι ότι έχω χρόνια να δω σε κάποια ομάδα. Ο ΠΑΟΚ προκρίθηκε και όχι δεν το πανηγύρισε, όχι δεν το χάρηκε, αλλά έφυγε από το γήπεδο ακόμη πιο προβληματισμένος απ’ όσο μπήκε.

Αν η ψυχολογία έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα που ο ΠΑΟΚ δεν χαίρεται ούτε την πρόκριση από ευρωπαϊκό όμιλο που είχε να του συμβεί μία πενταετία, τότε τα πράγματα πιθανόν είναι ακόμη πιο σοβαρά από όσο φαίνονται ή έχουμε φανταστεί και αυτό που χρειάζεται δεν είναι νέα εσωστρέφεια, διότι σε αυτή την περίπτωση δεν θα μείνει τίποτα όρθιο.

Ο ΠΑΟΚ οφείλει να μιλήσει και να αναγνωρίσει τα λάθη του, όλος ο ΠΑΟΚ, όχι μόνο ο Ραζβάν Λουτσέσκου, αλλά οφείλει και να μιλήσει για τις διορθώσεις που έρχονται. Να δώσει το όραμα, να εξηγήσει το πλάνο για να επανέλθει η ομάδα πρώτα στην κανονικότητα και αργότερα και στις επιτυχίες. Αν δεν συμβούν όλα αυτά, ώστε να αισθανθεί και ο προπονητής και η ίδια η ομάδα ότι κάτι θα αλλάξει και ότι δεν έχουν μείνει μόνοι και λίγοι (λόγω και των πολλών τραυματισμών) να παλεύουν, χωρίς να ξέρουν καν το γιατί και μάλιστα κόντρα σε όλους, ακόμη και στους οπαδούς, ο ΠΑΟΚ θα μπει σε μεγάλες περιπέτειες, ασφαλώς μεγαλύτερες από αυτές που έχουν μπει ως τώρα.