Μια Παρί που μοιάζει πλέον νοητικά ξεμπλοκαρισμένη

Στις 17 Φεβρουαρίου, μετά το 1-4 στη Βαρκελώνη, έγραψα σε ένα σημείωμα τις σκέψεις που μου γέννησε η απόδοση της Παρί, σχετικά με την ποιότητα της δουλειάς που έκανε στις πρώτες 46 ημέρες του ο Μαουρίτσιο Ποτσετίνο. Σήμερα, 57 ημέρες μετά, τώρα που έχουμε δει και όσα έδειξε η Παρί στην ρεβάνς με την Μπαρτσελόνα και τα δύο ματς με την Μπάγερν, δεν έχουμε απλώς μια αίσθηση για την ευρωπαϊκή δυναμική που αναπτύσσουν οι Παριζιάνοι στα χέρια του Αργεντινού προπονητή. Η βελτίωση που παρουσίασε η Παρί στη διαχείριση των συναισθημάτων της ανάμεσα στις δύο ρεβάνς, με Μπάρτσα και Μπάγερν, αποτελεί την βάση για να εκτιμήσει κανείς ότι στα χέρια του Ποτσετίνο αυτή η ομάδα ωριμάζει και συμπεριφέρεται σαν να είναι πλέον καλύτερα προετοιμασμένη, ψυχικά και πνευματικά για να παλέψει με τον δαίμονά της που είναι η ψύχωση των ιδιοκτητών της για την κατάκτηση του Champions League.

Ο Ποτσετίνο παρέλαβε από τον Τόμας Τούχελ μια στρωμένη ομάδα, στον βαθμό που στο μυαλό πολλών από εμάς έμεινε η απορία σχετικά με την αιτία της απόφασης της διοίκησης να απολύσει τον Γερμανό προπονητή. Ήταν μια έτοιμη ομάδα, με όρους αγωνιστικής ταυτότητας. Ήταν όμως μια ομάδα που ζορίστηκε πολύ να προκριθεί από την φάση των ομίλων στην νοκ άουτ φάση του φετινού Champions League. Και μια ομάδα που δεν είχε πείσει ούτε τον εαυτό της ούτε και τους αντιπάλους της ότι έχει ωριμάσει τόσο που να νιώθει φαβορί όταν βρίσκει απέναντί της βαριές φανέλες.

Ναι, είχε φτάσει στον τελικό του περασμένου Αυγούστου, αλλά ο δρόμος της στις νοκ άουτ φάσεις δεν είχε πολλές βαριές φανέλες. Στους 16 συνάντησε την Ντόρτμουντ. Κι ύστερα, στις φάσεις με τα μονά παιχνίδια λόγω covid βρήκε την Αταλάντα στους 8 και την Λειψία στους 4, δηλαδή όχι τις παραδοσιακές δυνάμεις του Champions League. Με άλλα λόγια έφτασε στον τελικό δίχως να τρομάξει και να τη ζώσουν τα φίδια του παρελθόντος της.

Αυτή η ομάδα, με αυτές τις προηγούμενες παραστάσεις, έφτασε στην φετινή ρεβάνς με την Μπαρτσελόνα στο Παρίσι, όταν πατούσε στη βάση του 1-4 της Βαρκελώνης και είχε την ευκαιρία να πείσει. Και δεν έπεισε. Είχε παθητική στάση στο τερέν, είδε την Μπαρτσελόνα να κυριαρχεί και να της δημιουργεί πολλά προβλήματα, και αν ο Μέσι δεν είχε νικηθεί από τον Νάβας στο πέναλτι στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου θα είχε, το λιγότερο, λαχταρίσει μπροστά στο ενδεχόμενο να υποστεί ένα νέο ιστορικό κάζο.

Στις 35 ημέρες που μεσολάβησαν από την ρεβάνς με την Μπαρτσελόνα μέχρι τη ρεβάνς με την Μπάγερν η Παρί άλλαξε πολύ. Μοιάζει σαν ο Ποτσετίνο να έπαθε, κι ας μη το πλήρωσε, και να έμαθε. Τούτη τη φορά στο Παρίσι εμφανίστηκε μια ομάδα πολύ περισσότερο αποφασισμένη να εκμεταλλευτεί την τύχη που είχε στο Μόναχο. Ήταν πιο συγκεντρωμένη, πιο έτοιμη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την πρόκληση που της έβαλε η επιθετική άμυνα της Μπάγερν μέχρι το δικό της αμυντικό τρίτο, με καθαρές ιδέες - πρότυπα ανάπτυξης των επιθέσεών της - επενδύοντας πάλι στην πλάτη των κεντρικών μέσων της Μπάγερν όπως έκανε στο πρώτο παιχνίδι. Ήταν πιο αποφασιστική, και γι’ αυτό κατάφερε να δημιουργήσει ποιοτικές ευκαιρίες (σύμφωνα με το Wyscout, ο δείκτης xGoals της Παρί (2.15) ήταν μεγαλύτερος από αυτόν της Μπάγερν (2.04)), που την έφεραν πολύ κοντά στο γκολ που θα έβαζε τέλος στην αμφιβολία σχετικά με το ποιος θα προκριθεί.

Στα ματς με την Μπαρτσελόνα εμφανίστηκε ο καλύτερος Εμπαπέ του τελευταίου καιρού στο Champions League, αυτός που ανάγκασε όλον τον πλανήτη να τον θυμηθεί ως διάδοχο του Μέσι και του Ρονάλντο. Στα ματς με την Μπάγερν εμφανίστηκε ο καλύτερος Νέιμαρ, αυτός που έκανε τα πάντα στο Μόναχο, και έκανε τα πάντα και στο Παρίσι με εξαίρεση την ευστοχία, που του έλειψε και θα μπορούσε να κοστίσει ακριβά. Όλα αυτά, δηλαδή η αποφασιστικότητα , η ψυχραιμία και τελικά η ανθεκτικότητα μιας ομάδας μπροστά στην κατάσταση που διαμορφώθηκε από το 40’, μετά το γκολ του Τσούπο Μοτινγκ, το οποίο ήρθε αμέσως μετά τα δοκάρια του Νέιμαρ και η απόδοση των δύο σούπερ σταρ της απέναντι στην Μπάγερν είναι στοιχεία που επιτρέπουν στην Παρί να πατά πλέον πιο γερά στα πόδια της όταν μπαίνει στο τερέν για να παίξει για το Champions League.

Μπορεί να ήταν τυχερή η Παρί που πέτυχε την Μπάγερν χωρίς τον Λεβαντόφσκι. Κι εκείνη όμως αναγκάστηκε να παίξει χωρίς τον Βεράτι και τον Μαρκίνιος, ανάμεσα σε άλλους που της έλειψαν. Αυτή η συζήτηση άλλωστε δεν έχει πια νόημα. Η Παρί έχει μόλις αποκλείσει την κάτοχο του Champions League, αφού προηγουμένως απέκλεισε την Μπαρτσελόνα. Ακόμη και αν κανείς υποθέτει ότι απλώς ο Ποτσετίνο ήταν τυχερός που παρέλαβε μια ομάδα έτοιμη για να κάνει το μεγάλο βήμα, δεδομένου ότι πέρσι έφτασε μέχρι τον τελικό, αυτό που σήμερα βλέπει είναι μια ομάδα με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από αυτή που είχε στον περσινό τελικό. Το βράδυ της Τρίτης η Παρί ήταν μια ομάδα που έδειχνε νοητικά ξεμπλοκαρισμένη. Τόσο, που σε κάνει να ανυπομονείς για να την δεις στην ημιτελική φάση και να διαπιστώσεις αν μεγάλωσε τόσο που να την εμπιστευθείς ως φαβορί για κατάκτηση.