Ο «άδειος» Ολυμπιακός, ο Μαρτίνς και η διαχείριση της κρίσης

Ο Κώστας Μανωλάς, μετά τη λήξη του αγώνα, το έθεσε απλά σε δύο φράσεις. «Ντροπή για τον κόσμο μας», «κατώτεροι των περιστάσεων». Ο Ολυμπιακός «κατέβηκε» στην έδρα του παντελώς ανέτοιμος ψυχολογικά και αγωνιστικά, μοιάζοντας ήδη από το ξεκίνημα της χρονιάς «άδειος».

Χωρίς πλάνο, χωρίς δημιουργία, ένα σύνολο που δεν κατάφερε να διαχειριστεί κανένα σημείο του αγώνα, επέτρεψε στον αντίπαλο να φέρει εις πέρας τα όσα είχε σχεδιάσει και να του χαλάσει το μυαλό. Η έλλειψη συγκέντρωσης από το ξεκίνημα του στοίχισε, με το αχρείαστο φάουλ του Ζίκερναγκελ και την λάθος αντίδραση του Βάντσλικ, που έφερε το 0-1 και τα πρώτα «σύννεφα». Το χέρι του Πλάνιτς μέσα στην περιοχή και το πέναλτι που δεν δόθηκε, οδήγησαν στην πλήρη απώλεια αυτοσυγκέντρωσης.

Οι «ερυθρόλευκοι» έμειναν στη φάση, έχασαν εντελώς τον προσανατολισμό τους. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα του Τικίνιο στη συνέχεια, που ασχολούταν περισσότερο με τον διαιτητή, παρά με τον αγώνα. Τα νεύρα σε πάγκο και αγωνιστικό χώρο κυριάρχησαν, με αποτέλεσμα να πετάξει στα σκουπίδια ένα κρίσιμο χρονικό διάστημα για την ισοφάριση. Οι περισσότεροι θα περίμεναν το ημίχρονο να λειτουργήσει ευεργετικά, τουλάχιστον ως προς αυτόν τον τομέα, όμως η εικόνα που παρουσίασε η ομάδα του Μαρτίνς ήταν ακόμα χειρότερη. Η είσοδος του Καρβάλιο, που στη θεωρία έγινε για να βελτιώσει το δημιουργικό κομμάτι, έκοψε στα δύο το κέντρο του Ολυμπιακού, αφήνοντας την άμυνα παντελώς εκτεθειμένη. Κι εκείνη έδειξε τις αδυναμίες της.

Ο Ολυμπιακός έμοιαζε ανήμπορος να αντιδράσει, ανίκανος να δημιουργήσει ευκαιρίες, να ανοίξει χώρους, να εκμεταλλευτεί ακόμα και την ατομική ικανότητα των παικτών του, να φτιάξει κάτι από τα «φτερά». Παράλληλα, δεν θύμιζε σε τίποτα την γνωστή, «σφιχτή» ομάδα του Μαρτίνς. «Άδειος» ψυχολογικά, από προσωπικότητες, από ποδοσφαιριστές ικανούς να αλλάξουν τον ρου του αγώνα, από προπονητή. Η ανάπτυξή του ήταν ανοιχτό βιβλίο, βούτυρο στο ψωμί της Μακάμπι, που κατάλαβε νωρίς πως υπάρχει ο χώρος και οι προϋποθέσεις όχι απλά να «κλειδώσει» την πρόκριση, αλλά να μετατρέψει την αναμέτρηση σε εφιάλτη για τους γηπεδούχους, στην πιο βαριά ευρωπαϊκή ήττα στο «σπίτι» τους.

Η 11άδα του Μαρτίνς προκάλεσε αρκετά ερωτηματικά, κυρίως για την απουσία από το βασικό σχήμα των δύο πιο επιδραστικών ποδοσφαιριστών που διαθέτει, του Ελ Αραμπί και του Εμβιλά. Ο δεύτερος πέρασε στο ματς στο 77', όταν όλα πια είχαν χαθεί. Ο πρώτος, το μεγαλύτερο επιθετικό όπλο στη φαρέτρα των «ερυθρόλευκων», δεν μπήκε ποτέ στο πνεύμα του αγώνα. Ήταν μια 11άδα που είχε δείξει τις αδυναμίες και την ανισορροπία της στο Ισραήλ, όμως ο Πορτογάλος αποφάσισε να την εμπιστευτεί ξανά. Επιλογές ακατανόητες για τον παρατηρητή, αλλά και για εκείνους που παρακολουθούν στενά τη δουλειά και τη μεθοδολογία του προπονητή. Μοιάζει να έχει χάσει το παιχνίδι.

Το «βαρύ» 0-4 είναι αυτό που μένει, που κηλιδώνει την ιστορία του Ολυμπιακού. Η αγωνιστική εικόνα του όμως ήταν ακόμα πιο σοκαριστική από το τελικό σκορ. Ήταν η κορύφωση μιας σειράς προβλημάτων, που είχαν αρχίσει να διαφαίνονται ήδη από το τέλος της προηγούμενης σεζόν κι έγιναν πιο έντονα μέσα στο καλοκαίρι. Κι αν στο πρώτο ματς, η αναμονή της ρεβάνς και το γεγονός ότι η ομάδα του Μαρτίνς δεν ηττήθηκε μασκάρεψαν την κακή εικόνα, πλέον τα προβλήματα αναδύθηκαν με εκκωφαντικό τρόπο στην επιφάνεια. Τόσο στον πάγκο, όσο και στο χορτάρι.

Πριν καν μπει ο Αύγουστος, ο Ολυμπιακός καλείται να διαχειριστεί μια κρίση, η οποία ενδέχεται να τον αλλάξει ριζικά. Ο Μαρτίνς βρίσκεται σε πιο δύσκολη θέση από ποτέ, αρκετοί παίκτες μοιάζουν να μην αντιλαμβάνονται πού βρίσκονται, ενώ το ρόστερ δείχνει ότι έχει σοβαρές αδυναμίες. Αυτό που ακούγεται από πολλούς, ότι ίσως ο κύκλος του Πορτογάλου να έχει κλείσει, ισχύει και για κάποιους ποδοσφαιριστές. Είναι πλέον θέμα του οργανισμού ο τρόπος και η προσέγγιση για τη διαχείριση της κρίσης αυτής. Μπορεί να βγει δυνατότερος, μπορεί να χάσει περισσότερα. Όπως κι αν αποφασίσει να πορευτεί ο Ολυμπιακός, όμως, η εικόνα της 27ης Ιουλίου θα στοιχειώνει για καιρό τον κόσμο του.