«Η αγάπη σας με κάνει πιο δυνατό, το μίσος σας με κάνει ασταμάτητο» έλεγε κάποτε ο Κριστιάνο Ρονάλντο και αυτή η «πολεμική κραυγή» φαίνεται πως ενέπνευσε πολλούς ακόμα για να ακολουθήσουν αυτή την ιδιάζουσα νοοτροπία. Ένας εξ αυτών... ο Τιμπό Κουρτουά!

Ο γίγαντας των 200 εκατοστών που χάρισε σχεδόν ολομόναχος στη Ρεάλ Μαδρίτης το 14ο Champions League της ιστορίας της και έδωσε τη δική του απάντηση στους επικριτές του. Με την κορυφαία Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ να αποτελεί τον ιδανικό αντίπαλο για να... κλείσει στόματα. Στην Αγγλία άλλωστε, ο Βέλγος δεν γνώρισε ποτέ τον σεβασμό που άξιζε. Μια παραδοχή που βγήκε από τα δικά του χείλη μετά την ηρωική του εμφάνιση στον τελικό και την κατάκτηση της κούπας:

«Απόψε χρειαζόμουν αυτή τη νίκη. Για την καριέρα μου και όλη τη σκληρή δουλειά μου. Ήθελα να σεβαστούν το όνομά μου, γιατί δεν νομίζω ότι έχω τον σεβασμό που μου αξίζει. Ειδικά στην Αγγλία. Είδα πολλή κριτική ακόμα και μετά από μία εξαιρετική χρονιά, είδα πολλούς να λένε ότι δεν είμαι αρκετά καλός, κλπ. Σήμερα έδειξα την αξία μου». Μια δήλωση που ξεχείλιζε συναίσθημα. Γεμάτη αυτοπεποίθηση και λαβωμένη περηφάνια. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός εξάλλου από τη στιγμή που το πασίγνωστο βρετανικό περιοδικό «FourFourTwo» αποφάσιζε να τον θέσει εκτός της λίστας με τους δέκα κορυφαίους τερματοφύλακες του κόσμου.

Ο ίδιος τότε έκρυψε την απογοήτευσή του, επέλεξε να μην μιλήσει. Τουλάχιστον όχι με λόγια. Διότι γνώριζε πως η πιο ηχηρή απάντηση στην αμφισβήτηση θα ερχόταν μόνο μέσα από τις πράξεις. Μέσα στους μήνες που μεσολάβησαν, ο Τιμπό Κουρτουά δεν σταμάτησε να δίνει την μια παράσταση μετά την άλλη. Κορυφαίος στο Παρίσι απέναντι στην Dream Team της Παρί Σεν Ζερμέν, «βράχος» όταν η Ρεάλ βαλλόταν στα ημιτελικά απέναντι στη Σίτι και εν γένει ένας από τους καταλυτικούς παράγοντες που έστειλαν τους Μαδριλένους στον μεγάλο τελικό. Εκεί όπου γνώριζε πως πλέον είχε την καλύτερη ευκαιρία για να σωπάσει μια για πάντα τους επικριτές του πίσω στην Αγγλία.

Στη Μαδρίτη πάντως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Έπειτα από μια καταστροφική πρώτη σεζόν, άπαντες στην ισπανική πρωτεύουσα έχουν αναγνωρίσει την πραγματική αξία του Βέλγου γίγαντα, με τον Κάρλο Αντσελότι να αποτελεί τον κορυφαίο θαυμαστή του. «Καμιά φορά του λέω να αφήνει μερικά σουτ να μπαίνουν γκολ για να τονώσει την αυτοπεποίθηση των επιθετικών μας» ανέφερε μεταξύ σοβαρού και αστείου σε ανύποπτο χρόνο για έναν κίπερ που (ειδικά φέτος) τρομάζει! Σε αντίθεση με τον καιρό που πέρασε κάτω από τα γκολποστ της Τσέλσι, ο Κουρτουά έχει κερδίσει πλήρως την αγάπη και την εμπιστοσύνη των οπαδών της Ρεάλ και στον τελικό απέναντι στη Λίβερπουλ είχε την ευκαιρία να τους το ανταποδώσει.

Η αποστολή του ωστόσο δεν ήταν εύκολη. Απέναντι του παρατάχθηκαν ονόματα παγκοσμίου κλάσης όπως εκείνα των Μανέ, Σαλάχ, Ντίας, ενώ Ζότα και Φιρμίνο επιστρατεύτηκαν στο δεύτερο μέρος για να κάνουν τη διαφορά. Ένα χαρακτηριστικό ωστόσο παρέμενε κοινό. Κανένας τους δεν βρήκε τρόπο να παρακάμψει τον πελώριο γκολκίπερ.

Με τέσσερις κομβικές επεμβάσεις απέναντι στον αεικίνητο Σαλάχ και χάρη σε μια απίστευτη εκτίναξη στη σουτάρα του Μανέ, ο Βέλγος κατάφερε να κρατήσει την εστία του ανέπαφη και να ανακηρυχθεί στο φινάλε ως ο απόλυτος MVP. Το τελικό σφύριγμα τον βρήκε να έχει σημειώσει εννιά επεμβάσεις καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς, αριθμός ρεκόρ σε τελικό της διοργάνωσης. Θρύλοι του αθλήματος όπως ο Γκάρι Λίνεκερ κατέτρεξαν εντυπωσιασμένοι στα social media και παρέδωσαν ύμνους και ωδές προς τιμήν του γκολκίπερ της Ρεάλ Μαδρίτης.

Οι ίδιοι που τον καιρό παρουσίας του στο Λονδίνο τον είχαν κρίνει ως... υπερεκτιμημένο. Ως προδότη όταν εγκατέλειψε την Τσέλσι, ως έναν γκολκίπερ που δεν άξιζε να συγκαταλέγεται στους κορυφαίους. Η εμφάνισή του στον τελικό του Champions League ωστόσο αποτέλεσε το επιστέγασμα της εκτόξευσης. Τη σφραγίδα πως αυτή τη στιγμή μπορεί πράγματι να αποτελεί τον κορυφαίο όλων. Ο ίδιος αρνείται να απονέμει στον εαυτό του αυτόν τον τίτλο, αλλά από την άλλη πλευρά οι αποδόσεις του δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για αμφισβήτηση.

Το δεδομένο ωστόσο παραμένει ένα και μοναδικό: Κάθε τίτλος, κάθε έπαινος δεν προέκυψε αρμονικά. Χρειάστηκε να παλέψει, ίσως και περισσότερο απ΄ότι θα έπρεπε για να κερδίσει αρχικά την εκτίμηση των φίλων της Βασίλισσας και έπειτα ολόκληρου του πλανήτη. Μια αργοπορημένη αναγνώριση για έναν από τους πλέον αδικημένους γκολκίπερ της σύγχρονης γενιάς.