• Πιο clutch... πεθαίνεις
• Serial killer με αμέτρητα μεγάλα σουτ
• Δεν είχε ποτέ superstar δίπλα του
• Πιστός στρατιώτης που λογικά δεν θα πάρει πρωτάθλημα
• Λίλαρντ σημαίνει απόλαυση, χαρά, αισιοδοξία, τρέλα

Kαλώς τον και ας άργησε σχεδόν έναν χρόνο θα μπορούσε να πει κανείς για τον Ντέιμιαν Λίλαρντ που επέστρεψε φέτος στην καθημερινότητα των Μπλέιζερς. Στο δεύτερο ματς της σεζόν μας έκανε πάλι να νοσταλγήσουμε τα μεγάλα ματς της καριέρας του και τις αμέτρητες clutch καταστάσεις που τον... έφτιαξαν σαν ηγέτη.

Σε μια ματσάρα που έγινε στο Πόρτλαντ, οι Μπλέιζερς κατάφεραν να πάρουν το ροζ φύλλο αγώνα στην παράταση με 113-111. Σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο η απίθανη εμφάνιση του Ντέιμιαν Λίλαρντ με 41 πόντους. Ο παλιός καλός Dame που όλοι αγαπήσαμε. Το Gazzetta στέκεται στον πιστό και αφοσιωμένο ηγέτη των Μπλέιζερς που σου βγάζει χαρά, τρέλα, αισιοδοξία κάθε φορά που τον βλέπεις να αγωνίζεται και να... μαγεύει στο παρκέ.

Πιο clutch... πεθαίνεις

Στο μέλλον είναι πιθανό αντί να λέει κάποιος clutch, να λέει Ντέιμιαν Λίλαρντ. Για εκεί πάει το πράγμα χωρίς καμιά υπερβολή.

Το κανει να μοιάζει τόσο εύκολο στα κρίσιμα, σαν να μην νιώθει πίεση, σαν να μην καταλαβαίνει. Είναι στη φάση «δώστε μου τη μπάλα και εγώ ξέρω τι θα την κάνω». Και ο αθεόφοβος πάντα ξέρει πως θα... τρελάνει τον κόσμο και τους συμπαίκτες του. Είναι one of a kind, γεννήθηκε για αυτά τα μεγάλα σουτ.

Στο Gazzetta όταν ζητήθηκε από τον κόσμο να ψηφίσει τον κορυφαίο clutch παίκτη της λίγκας, του έδωσε την πρωτιά με ποσοστό 49%. Δηλαδή περίπου 1/2 άτομα επέλεξαν τον.. δολοφόνο του Πόρτλαντ.

Serial killer με αμέτρητα μεγάλα σουτ

Όταν η μπάλα ζυγίζει τόνους, όταν όλα διαλύονται γύρω σου, όταν το ματς βρίσκεται στην... κόψη του ξυραφιού, ξέρεις ποιος είναι ο άνθρωπος σου.

Ξέρεις ποιον να εμπιστευτείς. Αν η ζωή σου κρεμόταν από μια κλωστή και έπρεπε να διαλέξει έναν NBAer για να πάρει το τελευταίο σουτ, τότε πιθανότατα θα ήθελες να πάρει την ευθύνη ο Dame. H καριέρα του στο ΝΒΑ είναι γεμάτη νικητήρια καλάθια, έχουμε χάσει το μέτρημα.

Από το Game 6 των playoffs του 2014 κόντρα στους Ρόκετς που έκανε το σκορ 4-2 και έδωσε πρόκριση στους Μπλέιζερς, τη στιγμή που οι Ρόκετς ετοιμαζόντουσαν να οδηγήσουν τη σειρά σε 7ο ματς, μέχρι την τριποντάρα νίκης από το σπίτι του στα playoffs του 2019 κόντρα στους Θάντερ που έστειλε την Οκλαχόμα σπίτι της.

Όταν τελειώσει την καριέρα του σίγουρα ο Dame θα είναι ανάμεσα στους κορυφαίους 3 clutch παίκτες της ιστορίας.

Δεν είχε ποτέ superstar δίπλα του

Aπό το 2012 ο Ντέιμιαν Λίλαρντ βρίσκεται στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου και μαγεύει με τα όσα κάνει στο παρκέ. Πάντα έμαθε να παλεύει μόνος του κόντρα στα θηρία με ελάχιστη βοήθεια. Πιστός, τελευταίος των ρομαντικών, ηγέτης, μπροστάρης.

Ηγέτης των Μπλέιζερς, σύμβολο μιας ολόκληρης πόλης, πιστός στις αξίες και στους ανθρώπους του franchise. Όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίζεται στο Πόρτλαντ ποτέ δεν είχε δίπλα του έναν superstar και ποτέ δεν το απαίτησε. Ποτέ δεν κλάφτηκε για αυτό όπως κάνουν αρκετοί σταρ του ΝΒΑ. Ποτέ δεν ζήτησε ανταλλαγή, ποτέ δεν έψαξε δικαιολογίες. Σε όλη του τη ζωή έδειχνε την αφοσίωση στην ομάδα του και έπαιζε με όπλα που είχε.

Ο Dame δεν είχε ποτέ superstar δίπλα του, ποτέ έναν αμυντικό της σεζόν κοντά του, ποτέ ένα πρώην MVP. Mάλιστα από το 2015 και μετά δεν είχε μαζί του ούτε καν All Star και φυσικά παίκτη που να βρέθηκε στις All NBA Teams.

Τον μοναδικό All Star παίκτη που είχε στην καριέρα του ήταν ο ΛαΜάρκους Όλντριτζ που αγωνίστηκε στα All Star Game του 2013 και 2014. Φυσικά αυτές ήταν και οι 2 πρώτες χρονιές του Dame στη λίγκα και δεν ήταν εύκολο να διεκδικήσει πρωτάθλημα, ένα παιδί που είχε μόλις 2 χρόνια στην κορυφαία λίγκα του πλανήτη.

Για την κλάση του σίγουρα αυτό είναι άδικο, αφού ποτέ δεν του δόθηκε η ευκαιρία να διεκδικήσει τίτλο, αφού όσο καλοί παίκτες και να είναι ο ΜακΚόλουμ με τον Νούρκιτς, δεν είναι ούτε All Star, ούτε superstar.

Πιστός στρατιώτης που λογικά δεν θα πάρει πρωτάθλημα

Στην εποχή που ζούμε λίγοι είναι αυτοί που δείχνουν την πίστη τους και την αφοσίωση τους σε μια ομάδα. Ελάχιστοι μένουν πίσω για να κρατούν τις... Θερμοπύλες όταν όλοι οι άλλοι τις εγκαταλείπουν. Ο Λίλαρντ είναι ένας από αυτούς. Ένας από τους παίκτες που... χαλάνε την πιάτσα. Ένας τύπος που πάει κόντρα στο ρεύμα. Στο ρεύμα που θέλει τους stars να φεύγουν από την ομάδα τους με σκοπό να πάνε κάπου αλλού για να διεκδικήσουν με πολύ περισσότερες πιθανότητες το πρωτάθλημα (Ντουράντ, ΛεΜπρόν, Ντέιβις, Χάρντεν).

Ο άνθρωπος που τιμά το «Νο.0» δεν είναι ένας από αυτούς. Όπως δήλωσε στο παρελθόν, όταν ρωτήθηκε για την επιλογή του Ντουράντ να πάει στους Ουόριορς, η απάντηση του ήταν: «Εγώ δεν θα το έκανα ποτέ αυτό. Δεν θα πήγαινα στην ομάδα κανενός. Ποτέ σε superteam».

Ακόμα περισσότερα για τον τρόπο που βλέπει το μπάσκετ μαρτυρά η ατάκα: ««Ας μην πάρω ποτέ πρωτάθλημα, αν δεν μπορώ να χτίσω τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο εδώ που είμαι».

Η απόλυτη αγάπη του προς το Πόρτλαντ φάνηκε την σεζόν 2015-16. Όταν οι υπόλοιποι «σωματοφύλακες» της ομάδας (Όλντριτζ, Μπατούμ, Μάθιους, Λόπεζ) πήδηξαν από τη... βάρκα για να πάνε σε άλλες πολιτείες, ο Λίλαρντ έμεινε εκεί να κρατά όρθια τη σημαία του Πόρτλαντ.

Πάντα εκεί να παλεύει κόντρα σε superteams, κόντρα σε απίθανες Big-Three, κόντρα σε Θεούς και Δαίμονες. Γιατί δεν θέλησε ποτέ τον εύκολο δρόμο. Δεν άντεξε να φύγει από το αγαπημένο του Πόρτλαντ.

Όμως τα χρόνια περνούν, όλο και περισσότερες superteams δημιουργούνται, όλο και περισσότεροι stars συνεργάζονται στην ίδια ομάδα για να φτάσουν στον τίτλο. Στο ΝΒΑ δεν γίνεται να πάρεις μόνο σου τίτλο χωρίς να έχεις τουλάχιστον άλλον έναν superstar δίπλα σου.

Λίλαρντ σημαίνει απόλαυση, χαρά, αισιοδοξία, τρέλα

Δεν ανήκει στους 20-30 κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών και πιθανότατα δεν να μπει σε αυτή την κατηγορία. Δεν έχει πάρει ποτέ πρωτάθλημα και λογικά δεν θα πάρει ποτέ, εκτός και αν επιλέξει τον εύκολο δρόμο και πηδήξει σε άλλο καράβι όπως άλλοι στα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Δεν έχει παίξει σε τελικούς του ΝΒΑ και θα είναι δύσκολο να το πράξει στο Πόρτλαντ.

Όμως ακόμα και έτσι για πολλούς λάτρεις της πορτοκαλί μπάλας με τα σπυράκια και ειδικότερα του ΝΒΑ, ο Dame είναι μπασκετική... καψούρα για πολλά πράγματα. Για το... ένστικτο του δολοφόνου που διαθέτει, για το μπασκετικό του στυλάκι, για την ικανότητα του να ηγείται στα δύσκολα, για τα αμέτρητα μεγάλα σουτ της καριέρας του που έχουν τρελάνει κόσμο. Για την πίστη, την αφοσίωση, την αγάπη για την πόλη και τον οργανισμό που δεν έχει αλλάξει ποτέ και ας ξέρει βαθιά μέσα του πως εκεί πρωτάθλημα δεν παίρνει. Για τη διαφορετικότητα του σε μια εποχή που οι περισσότεροι επιλέγουν τον εύκολο δρόμο για να πάρουν ένα πρωτάθλημα και να φτιάξουν το status τους.

Ο Λίλαρντ είναι ένα όνειρο πάνω στο παρκέ, ένας μάγος που σε τραβάει μαζί του στο... ταξίδι και σε συναρπάζει με τα όσα κάνει σε κάθε ματς. Σου γεννά πάντα υπέροχα όμορφα συναισθήματα όταν τον βλέπεις να παίζει, σε κάνει να θες να πανηγυρίσεις σαν τρελός κάθε clutch shot που βάζει. Είναι μοναδικός στο είδος του.

Κουβαλάει για τόσα χρόνια μια ομάδα, δεν κουράστηκε, δεν βαρέθηκε παρά τις... σφαλιάρες από καλύτερες ομάδες στα playoffs. Ο Λίλαρντ είναι το... φως του Πόρτλαντ, η λύτρωση εκείνων που πάνε κόντρα στους μεγάλους, τους δυνατούς και ας ξέρουν πως έχουν μηδαμινές πιθανότητες να πετύχουν.

* Ο τίτλος εμπνευσμένος από το τραγούδι της Μαρίζας Ρίζου, «Μαζί σου στο φως». Ενα τραγούδι με υπέροχους στίχους, ύμνος της αισιοδοξίας! Από τα πιο χαρούμενα τραγούδια που έχουν βγει εδώ και καιρό και σου φτιάχνουν τη διάθεση κάθε φορά που τα ακούς. Όπως ο Λίλαρντ κάθε φορά που τον βλέπεις να παίζει.