Ο Κάρι και ο Μορικόνε! (vid)

• Η νέα παγκόσμια σκηνή
• Μόνος απέναντι στους ντεσπεράντο

Ο Στεφ Κάρι μας γυρίζει πίσω στα παιδικά μας χρόνια. Τότε, που διαβάζαμε για τον φτωχό και μόνο καουμπόι που πυροβολεί πιο γρήγορα από τη σκιά του. Ναι, για τον Λούκι Λουκ ο λόγος. Η σύνδεση του υπαρκτού με το φανταστικό είναι αναμενόμενη όταν υπάρχει αθλητής που σουτάρει τόσο γρήγορα. Έχει καταντήσει αφόρητο δημοσιογραφικό κλισέ και μας αποτρέπει να συνεχίσουμε στο ίδιο μονοπάτι. Δεκτό και σωστό. Υπάρχει όμως κι άλλος δρόμος, πιο καλλιτεχνικός, κρυφός και αληθινά αναπάντεχος. Ο δρόμος που η σκόνη σηκώνεται με βία από το έδαφος και πέφτει αργά και βασανιστικά στο έδαφος, ο δρόμος του καυτά εξάσφαιρα σκίζουν τον ουρανό και την ησυχία, ο δρόμος που η μονομαχία προσφέρει έκρηξη αδρεναλίνης, ο δρόμος που ανήκει στον μύθο και στη σκιά της ιστορίας, ο δρόμος που ζωντανεύει η μουσική του Ένιο Μορικόνε. Και ναι, αυτή η συσχέτιση δεν υπάρχει σε κανένα μυαλό, σε καμία σκέψη, σε καμία χώρα και εποχή. Γιατί, τι θα ήταν τα «σπαγγέτι γουέστερν» του Λεόνε χωρίς την ανυπέρβλητη μουσική του Ιταλού; Άνθρωπος χωρίς ταυτότητα και αυτό δεν αξίζει σε κανέναν. Βάλτε τη μελωδία του Μορικόνε στον Κάρι και έχετε μια «συνομιλία» μοναδική που ούτε οι σκιές των δρώντων δεν μπορούν να παρακολουθήσουν.

Η νέα παγκόσμια σκηνή

Το μουσικό θέμα από την ταινία «Ο καλός, ο κακός, ο άσχημος» γίνεται η νέα παγκόσμια σκηνή του Στεφ Κάρι. Ο γκαρντ των Ουόριορς μπορεί να καυχιέται ότι έχει σημειώσει τα περισσότερα τρίποντα στην ιστορία του ΝΒΑ. Ξεπέρασε τον Ρέι Άλεν και το πιο «γρήγορο πιστόλι» του ταιριάζει ως συνοδευτικό. Δεν γίνεται και αλλιώς. Αν δείτε τα τελευταία επιτεύγματα του θα καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Ο Κάρι παίρνει την μπάλα και σουτάρει αστραπιαία. Τα έχει δει όλα πριν συμβούν. Τη θέση του καλαθιού, τον ελεύθερο χώρο, το σκριν, την προσπάθεια του αντιπάλου, την πορεία της μπάλας, το «σκίσιμο» στο δίχτυ, τον πανηγυρισμό και τον εκνευρισμό, απελπισία των άλλων. Όλα αυτά με ταχύτητες που ταιριάζουν στους πιστολάδες των «σπαγγέτι γουέστερν». Οι τελευταίοι όμως είχαν την ευλογία να εκφράζονται ακούγοντας τις θεσπέσιες μελωδίες του Ένιο Μορικόνε. Ο μαέστρος εξύψωσε το άγριο, τραχύ πεδίο της Άγριας Δύσης σε αυτό των αγγέλων και των διαβόλων. Συγχορδίες θεϊκές και ήχοι που έρχονται από τα σπλάχνα της γης και τα μάτια των ηρώων του Λεόνε. Όσα κραυγάζει η ψυχή και κρύβει ο ψίθυρος του θεατή βρίσκονται στη μουσική του Μορικόνε. Ε, αυτή ταιριάζει και στον καλό, κακό και (όχι) άσχημο Στεφ Κάρι.

Μόνος απέναντι στους ντεσπεράντο

Αφήστε τη φαντασία ελεύθερη και τοποθετήστε τον Κάρι στον άνυδρο, έρημο τοπίο μιας πόλης του παλιού Τέξας. Οι ντεσπεράντο να στραβοκοιτούν όποιον περνά, ο ήχος από το σιδεράδικο να ηχεί παράταιρος και το γραφείο κηδειών να κάνει χρυσές δουλειές. Φυσικά στο σαλούν προετοιμάζονται όλα. Καπνοί, ποτά, χαρτιά, σπιρούνια και καυτές σέλες. Η παρτίδα πάει στραβά και κάποιος αναποδογυρίζει το τραπέζι. «Κλέφτης! Κλέφτης! Είσαι κλέφτης» ακούγεται. Δεν μπορεί να βγάζεις άσους από το μανίκι. Ο βραχύσωμος Στεφ χαμογελάει και πολύ ήρεμα προτείνει «πάμε για μονομαχία;». Τα υπόλοιπά εξελίσσονται σύμφωνα με τους ρυθμούς τους Μορικόνε. Ήχοι μεγαλειώδεις, καθηλωτικοί, αντικείμενα-όργανα και την ώρα που οι πιστολέρο στέκονται απέναντι, καμπάνες και βλάσφημες ψαλμωδίες ηχούν. Το σκληρό βλέμμα του ηττημένου δεν μπορεί να αποτρέψει το αναπόφευκτο. Ο σερίφης (διαιτητής) κοιτά και πριν προλάβει να γυρίσει την πλάτη, όλα συμβαίνουν. Χέρι, τίναγμα, σπάσιμο καρπού, εκτόξευση και όλα καίγονται. Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς ήταν αυτό που χτύπησε τον αντίπαλο και την πόλη. Μόνο η συνοδευτική ηχώ του Ένιο ξέρει τα λόγια και όσα αφήνει ανείπωτα ο μικρός Στεφ. Θα περάσουν χρόνια και κάποιοι θα λένε «κάποτε στο ΝΒΑ…» όπως κάποιοι έλεγαν «Κάποτε στη Δύση». Θα υπάρξει κι άλλη μία αναφορά, «ο καλός, ο κακός, και ο πιστολέρο». Ευτυχώς θα είναι πάντα εκεί ο Ένιο Μορικόνε.